Ik kan me heel goed voorstellen dat je er van baalt. En ja, het is belangrijker om nu op jezelf en de baby te focussen, maar ik bespeur in je berichtjes dat je, je alleen en bang voelt. Dus dan snap ik wel dat je heel graag familie om je heen wil hebben. Al is het maar ter afleiding. Sterkte!!
Heb alleen het eerste bericht gelezen, maar ik herken je gevoel. Zelf heb ik in totaal 4 weken in het ziekenhuis gelegen en het is me vies tegengevallen hoe meelevend en geïnteresseerd mensen zijn. Vooral van veel 'vriendinnen' is het mij tegengevallen en van mijn schoonfamilie. Je gaat zelf niet iedereen uit het niets appen 'Ik ben opgenomen in het ziekenhuis!'. Dat gaat snel genoeg rond in een familie en vriendenkring. Ik snap nog steeds niet waarom mensen dan zo ongeïnteresseerd zijn. Aan de andere kant zijn andere mensen juist onverwachts heel meelevend en oprecht geïnteresseerd geweest waar ik het totaal niet van had verwacht. Dus dat is wel erg fijn om mee te maken. Sterkte en succes!
Het ligt zeker niet aan je hormonen. Hier een buitenlandse schoonfamilie en als ze niet zouden langs komen mag je dat echt persoonlijk opvatten. Er voor elkaar zijn is zo belangrijk in die cultuur in zulke situaties. En als ze druk zijn zou je op zijn minst appjes verwachten. Maarja mensen zijn vaak vooral met zichzelf bezig, en dat merk je vooral op zulke momenten helaas. Sterkte hopelijk mag je snel naar huis!
Ik vind het echt niet kunnen van je schoonzussen. Als jij in het ziekenhuis ligt, horen ze gewoon langs te komen en ook hulp te bieden. Hoogst ongebruikelijk binnen de cultuur om dat niet te doen. Heb je normaal wel een goede band met ze?
Is mijn vraag ook. Hoe is normaal je band met hen? Heb je zelf geen broers en zussen? Hier trouwens ook ervaren hoe het is. Ben behoorlijk wat te leer gekomen ten tijde van mijn dochter.
Mijn ouders wonen hier maar zijn momenteel op vakantie , mijn broers wonen in Spanje. Er is geen ruzie, doen allemaal leuk en aardig tegen elkaar maar merk al wel langere tijd "verschil" zeg maar. Mijn schoonzus bleek bijv zwanger iedereen enthousiast op de fam app helemaal leuk dus een week later stuurde ik ook een berichtje.. duurde 2 uur voordat ik de eerste reactie kreeg terwijl het bericht binnen 10 min door iedereen gelezen was. Het waren ook best droge reacties. Paar weken laten kreeg mijn schoonzus een mk iedereen op bezoek zorgde voor boodschappen stonden met pannen eten voor de deur dat is echt normaal bij ons. Ok goed een week later krijg ik complicaties ( week 11) en sindsdien heb ik niemand gezien hier alleen mijn sm. Ik probeer het hier van me af te schrijven want ik wil helemaal niet zo denken. Ik leef mijn leven en ben goed voor iedereen maar verwacht dit niet terug .. Helaas doet het me nu dus wel wat waar ik van baal Jullie reacties doen me wel goed Ik mag morgen naar huis waarschijnlijk . Ze willen mijn ontstekingswaarde nog even controleren morgen. Met ons zoontje gaat alles goed
Snap dat je er verdrietig om bent, zou ik ook zijn. Probeer het echt van je af te zetten. Het is je energie niet waard. Fijn dat 't beter met jullie gaat. Hopelijk mag je morgen naar huis!
Helemaal als ik lees wat normaal is in de familie kan ik je gevoel heel goed voorstellen (normaal gesproken ook al). In het ziekenhuis heb je ws ook niet heel veel afleiding dus veel tijd om hier over na te denken. Ik zou ook verdrietig zijn dat ze niet langs zijn gekomen en net gevraagd hebben hoe het met je is. Denk je dat je het aan zou kunnen kaarten? Hoe staat je man erin? Niet schuldig voelen dat je je zo voelt. Hopelijk mag je morgen naar huis toe. Sterkte! Fijn dat alles goed is met jullie zoontje.
Hopelijk gaat alles goed met je. Ik vind het wel een groot verschil wat normaal gebruikelijk is bij jullie. Hier geen eigen familie en schoonfamilie. Wij staan eigenlijk overal alleen voor, zijn niet echt prioriteit voor mensen . Ik vind het normaal dat ik word vergeten.
Even vanuit de Marokkaanse cultuur geredeneerd (ik ben niet Marokkaans maar ken het een beetje van vriendinnen), is het volgens mij niet zo netjes dat ze niks hebben laten horen. Wat zegt je man en schoonmoeder er van? En hoe is jullie band buiten dit alles? Doe jij ook dingen voor hun bijvoorbeeld?
Je kunt het eventueel zelf ook vragen of er iemand langs wil komen? Mijn beste vriendin lag jaren geleden ook vanwege haar zwangerschap in het ziekenhuis. Het was wat verder weg, ik had het erg druk...enz...enz... Totdat ze mij belde dat ze wel behoefte had aan een praatje, oef...daar schrok ik even van, ik ging zo op in mijn eigen leven dat ik zomaar aan haar voorbij ging. Gelijk diezelfde avond nog geweest en daarna trouwer aan haar geweest. Ik wil maar zo zeggen, dat mensen het vaak niet bewust niet doen...
Ik heb helaas anders ervaren. Heb vaak aangegeven maar dan laten mensen nog steeds niets horen. Ik ben er mee gestopt te vragen.