ik heb sinds 2005 de ziekte ms in 2007 ben ik bevallen van onze zoon en was dol gelukkig want we hebben 3 jaar op hem gewacht , maar toen was ik eindelijk plotseling zwanger en wat was ik blij nu is de twijfel ontzettend groot ik wil heel graag een 2e kindje dit wil ik erg lang maar ben zo bang dat de ms erger word en ik in een rolstoel terecht zou komen en niet meer voor mijn zoon zou kunnen zorgen en voor de baby mijn man is afgekeurd voor 100 procent dus hij is de hele dag thuis door de ms ben ik niet meer werkzaam en vind het fijn om huismama te zijn maar nu een 2e kindje wat zouden jullie doen ? bij ons zoontje heeft het dus 3 jaar geduurd voordat ik zwanger was dit kan dus nu ook weer het geval zijn ( of niet ) maar die angst vawege de ms zou ik geen ms hebben dan was ik absoluut voor een 2e kindje gegaan maar nu vind ik de keuze zo moeilijk pff
Ik weet niet wat je prognose is, of het progressief is of niet. Zou het goed met je man bespreken en met je huisarts en specialisten. Heel veel sterkte en hoop dat je er uit komt.
Lastig om een keuze te maken omdat ik als buitenstaander niet goed weet hoe je keuze verloopt. Gaat jouw situartie erg snel achteruit of niet, kun je het fysiek aan, wat zegt je man an de artsen? Zeker ook omdat je de vorige keer er 3 jaar over deed om zwanger te worden. Probeer indd goed je gevoel en je verontrustingen uit te leggen aan je man en artsen en vraag hoe zij erover denken. Vooral met je man, want met een 2e kindje erbij zal er heel veel zorg op hem terecht komen en zeker de zorg voor je jongste kindje. Je oudste kindje wordt groter en gaat dingen zelf doen en je kunt hem ook dingen leren zelf te doen, maar een baby kan nog helemaal niks. En als jouw situatie ook vermindert wordt het extra lastig. Succes en ik hoop dat jullie er uit kunnen komen!
Tsja het is een rotziekte die zich niet laat voorspellen... Ook je artsen hebben geen glazen bolletje en kunnen niet vertellen hoe het verder zal gaan. Als je alleen nog maar schubs hebt en geen progressie, zou ik t zeker wel overwegen denk ik, aangezien je een grote wens hebt. Als je onderhoudsmedicatie hebt, moet je zeker met je specialist overleggen!
Wat een nare situatie, die rotziekte! Een vriendin van mij heeft het helaas ook, ik weet dat het hen heeft weerhouden van een derde kindje ( bij de eerste twee wist ze het nog niet). Ook omdat de zwangerschap invloed kan hebben op de ernst van je ziekte, het kan heviger worden erdoor. Maar het lijkt me een onmenselijke keuze: ik kan me je verlangen zo voorstellen....Het maakt wel verschil denk ik dat je man ook 100 % thuis is ( ook door ziekte dan? En belemmert dit hem ook bij zijn doen en laten?). Als hij zich heel goed voelt zou ik er eerder voor gaan dan dat hij ook ziek of beperkt is.
Lijk me in jouw situatie idd erg lastig om de ''juiste'' beslissing te nemen. Allereerst moet je bij jezelf nagaan hoe je het nu op dit moment vind gaan met 1 kind.. Kun je een 2e kindje op dit moment aan?... Kan je man het aan om straks voor 2 kinderen te zorgen mocht jij evt in een rolstoel terecht komen? Bij deze ziekte is het so wie so moeilijk te voorspellen wat je vooruitzichten zijn.
Kijk diep in je hart, en vraag je af of je er verstandig aan doet. Niet alleen voor het tweede kindje, maar ook voor het kindje dat je al hebt. Ik heb geen idee hoe beperkend jouw mans en jouw aandoeningen zijn en nog gaan worden. Maar als ik het als volkomen buitenstaander zo lees, ziet het er niet florissant uit. Niemand weet hoe hij/zij er over 20 jaar aan toe is, maar bij jullie ziet dat plaatje er toch anders uit dan bij twee ouders die nu in goede gezondheid zijn, denk ik. Maar dat kunnen jullie zelf en jullie behandelaars vast beter inschatten. En dan is er ook nog de financiële kant. Je schrijft er niks over, maar die gedachte komt wel in me op. Man afgekeurd (duurzaam?) en jij ook niet aan het werk. Kinderen worden er met de jaren niet goedkoper op. Ik zou zelf meer naar m'n verstand dan naar m'n gevoel luisteren bij deze beslissing. Heel veel sterkte en wijsheid gewenst. Het is een oneerlijke situatie, maar wel een situatie waar jij mee te dealen hebt.
Bij mij werd na de eerste zwangerschap ook met ms rekening gehouden. gelukkig was dat het niet en zijn de neurologische problemen zijn er zijn stabiel. Artsen stonden niet negatief tegen een volgende zwangerschap en tussen de oudste en jongste zit 2 jaar en 3 maanden. Gelukkig is mijn man helemaal gezond want met twee kinderen komt er toch een boel meer op je af dan met 1. Ik ben blij dat we twee gezonde meiden hebben maar alles bij elkaar is het pittig voor zowel mijn man als ikzelf. Ik weet dat er veel verschillende soorten ms zijn en weet niet hoe jouw aanvallen er uit zien en hoe oud je bent, wie jullie in je omgeving hebben die kunnen inspringen indien nodig. Wat zeggen de artsen en hoe denkt je man erover??
Het ligt er natuurlijk helemaal aan welke vorm je hebt en wat de prognoses zijn. Inderdaad overleggen met man en artsen. Mijn moeder heeft ms, tijdens de zwangerschap van haar 3e kind kwam ze erachter. Ze wilde meer kinderen, maar de arts heeft dat toen afgeraden (voor haar eigen gezondheid). Ikzelf heb een fijne jeugd gehad. Mijn moeder heeft het wel eens lastig gevonden dat ze niet alles met ons kon doen, wat ze wilde (doordat haar benen niet meewerkte).
Hier sluit ik me bij aan. Heb zelf een tijd in de thuiszorg gewerkt bij een mevrouw met ms. Zij had 3 kinderen, kleine, en ging na de laatste zwangerschap dusdanig achteruit dat ze alleen nog kon functioneren in een elro (electrische rolstoel). Zij had hier zoveel verdriet van .. Maar ik snap je wens ook heel erg goed. De vraag is in hoeverre kan je man het aan? En financieel?