galstenen, galblaas verwijderen

zelf geen ervaring, bij collega is hij pas verwijderd en bij mn vader 2e week januari (ivm feestdagen :S) mijn vader is er af en toe flink beroerd van.. hebben ze overigens niets van stenen los gemaakt..

mijn collega was na operatie toch goede anderhalve week beroerd maar was dan ook te vlug weer hele dagen gaan werken..

beterschap en succes!!!

 

Verplaatst naar: gezondheid.
Elmo

 

bij mij hebben ze n november 2010 galstenen ontdekt werd toen per direct opgenomen maar ik wou perse naar huis omdat mijn vader op sterven lag en uiteindelijk mocht dat dus en werd de operatie gecanceld. week later overleed mijn vader en 2 weken daarna moest ik op controle bij een andere internist. en wat denk je zodra ik last krijg gaan ze pas wat doen en me spoedopname was nergens nodig voor geweest. hij ze dat 60% van de volwassenen galstenen heeft en daarvan maar 20% daardwerkelijk ooit last krijgt. ik heb aangegeven zwanger te willen worden en was bang dat tijdens zwangerschap dit een probleem werd aangezien me zus is opgenomen tijdens haar zwangerschap met galproblemen. maar dit was geen probleem en elke keer werd het weggewoven. momenteel ben ik zwanger en nog steeds nergens last van gehad, nog nooit zelfs ookal had ik toen 6 grote stenen. we zullen zien of ik de 9 maanden doorkom of dat ik straks de dokters uit ga schelden over waarom ze hem niet eerder wouden verwijderen maar dat zal de tijd leren.

voor nu is er niets aan de hand en eet ik niet extreem vet enz bepaald eten lokt een aanval uit namelijk. google hier anders even op.

de operatie stelt niet veel voor maar je bent er toch even zeker een week helemaal uit. aangezien je galblaas niet ontstoken is zou ik proberen de operatie te plannen na de drukke periode tenzij je eerder last krijgt weer. moet vast wel te overleggen zijn toch?

 

November 2007 is mijn galblaas incl stenen eruit gehaald nadat ze me een jaar ermee hebben laten rondlopen.
Op het laatst kon ik haast niks meer eten zonder een koliekaanval op te wekken!
Vond die pijnen serieus erger als bevallen!!!
Na dat jaar dus en de nodige morfine injecties na (andere pijnstilling hielp niet meer) weer bij de seh beland bloed geprikt ectect en ja hoor zware onsteking.
De volgende ochtend gelijk geopereerd duurde 4.5 uur alles bij elkaar dus onder narcose en wakker worden mee en bleek dat mijn lever ookwas gaan ontsteken overgenomen van me galblaas.
Ik heb 5 kleine litekens erover van gehouden 1 onder me borsten in het midden zeg maar, 2 in me linker zij , 1 in me rechter zij en de laaste in me navel.
Na de operatie had ik pijn in me schouder dit komt door een of ander gas die ze in je spuiten om bij je organen te kunnen en natuurlijk spierpijn en trekkende wonden.
14 november geopereerd 17 november uit zh ontslagen en 30 november zwanger geworden dus de pijn is vrij snel weg zeg maar!
Beterschap en wacht niet te lang ermee

 

Hier ook een gal-blaas-loze

2 jaar geleden, in het voorjaar de 1e aanval gehad. Maar toen niet herkend als galblaasaanval. Dat jaar af en toe flinke pijnaanvallen. Maar met mijn gevoelige darmen was dat het 1e waar ik aan dacht.
Tot het in november echt mis ging. Ik werd helemaal geel, en had echt veel pijn. (Heb tegen mijn man gezegd dat ik liever de bevalling weer deed). Ook begon mijn alvleesklier te ontsteken. Die dinsdag opgenomen, woensdag via slangetje in mijn keel het steentje los gehaald, donderdag rustig aan beginnen met eten, vrijdag weer naar huis.
2 weken daarna op woensdagochtend gemeld en geopereerd, omdat er nog 30+ stenen zaten, en mijn alvleesklier gevoelig was voor infecties. En die wil je niet echt ontstoken hebben volgens de chirurg. Donderdagavond weer naar huis, en daarna nog een paar dagen brak. Officieel mocht ik 2 weken niet tillen, maar na een week heb ik mijn peuter van zo'n 14 kg destijds weer getild. Niet veel, maar dat herstel ging echt goed.. Na 2 weken fietste ik weer naar de het ziekenhuis om mijn hechtingen te laten verwijderen..

alleen jammer van de voedselvergiftiging 6 weken later, die de huisarts op nawerking van de operatie gooide. Pas 8 weken later, bij een weekend-arts kwam die vergiftiging tevoorschijn. Anders was ik eerder weer echt gezond geweest..

En nu heb ik er eigenlijk geen last meer van. Alleen bij mijn zwangerschap, dat de littekens iets trekken. Maar qua eten kan ik hetzelfde als vantevoren..

 

Het was bij mij een enorme opluchting toen de galblaas verwijderd was. Ik had ook wekelijks ( soms vaker) een koliek aanval. Na de operatie nooit meer last gehad en het is nu 5 jaar geleden....

De operatie zelf viel mee, had alleen erge last van mijn schouder, dit komt omdat ze je buik opblazen. Ben een week uit de roulatie geweest en daarna kon ik weer alles doen.

Kijk vooral uit met vet en koolsoorten.....

 

Ik kreeg de eerste aanval toen ik 17 weken zwanger was. Ze gooide het eerst op maagzuur maar er werd wel een echo gemaakt daarop was niets te zien. Heel me zwangerschap heb ik veel aanvallen gehad en heel vaak op de HAP gezeten.
Toen mijn zoon 3 weken oud was werd ik zo ziek ik had aanvallen daarvoor van 14/23 en 3x per dag enz het was geen houden meer. Ik kwam op de hap en werd doorgestuurd naar de SEH en daar werd ik gelijk opgenomen omdat me galblaas aan het ontsteken was. ik heb 10 dagen in het zh gelegen. Na veel onderzoeken gehad te hebben mocht ik na huis. 1 week later werd ik geopereerd de operatie viel mee maar ik had wel veel na pijn moest 5 dagen in het zh blijven. 1,5 week later werd ik weer zo ziek dacht dat ik dood ging zo veel pijn. Bleek er nog een galsteen in de galweg te zitten(terwijl ik een ercp had gehad voor de operatie) weer een ERCP gehad(wat een hel was dat zeg pffff) en 5 dagen later mocht ik weer naar huis.

Ik heb sinsdien veel pijn nog wat op galaanvallen lijkt. Maar schijnbaar komt dat van me darmen af. Nu ik zwanger ben is het weer heel erg heb al een x in het zh gelegen omdat ze dachten dat ik weer galstenen had. Gelukkig was dat niet het geval.

 

Deepfreeze, mijn nicht is bijna overleden door een alvleesklierontsteking, dus dat wil je niet hebben inderdaad.... Bij haar is er alles wat fout kon gaan tijdens de galblaasverwijdering en ercp ook fout gegaan. De eerste diagnose was hartproblemen, ik weet nog dat we toen heel bang waren. Daarna dachten ze aan maagzuur en kreeg ze een ph meting en losec, wat dus niets hielp. Uiteindelijk bleek het dus de galblaas te zijn wat haar door medische missers dus bijna fataal is geworden.

Mijn advies is eigenlijk om naar een academisch ziekenhuis te gaan, maar zal mijn moeder eens vragen hoe de artsen in het Franciscus zijn (ze werkt er). Mijn nicht is in Hoofddorp geopereerd en jeetje wat een stelletje prutsers...
Als ik ergens mee kan helpen laat het maar weten, ik ken je verder niet volgens mij maar woon ook in Roosendaal.

Oh ja om je galblaas wat rust te geven kan je het beste vet vermijden, zo verklein je de kans dat ie gaat ontsteken. Toen ze bij mijn nicht eindelijk erachter kwamen wat ze had, kon ze niet meteen geopereerd worden omdat haar galblaas ontstoken was, dus eerst 2 weken een streng dieet en daarna de operatie. Maar in die 2 weken heeft ze geen kolieken gehad.

 

ja zo min mogelijk vet,kruiden,koffie,koolsoorten en chocolade mijden.

Ik moet wel zeggen dat een zwangerschap galstenen wel kan verergeren. Dat komt door de hormonen enz

 

Ik sprak net mijn moeder en ze gaat een mailtje sturen naar haar collega, of zij weet of kan navragen wie de beste arts is hiervoor. Mijn moeder moet pas 9 januari weer werken dus dat is een beetje laat. Mijn moeder vindt trouwens niet dat een academisch ziekenhuis persé beter is, maar het ziekenhuis in Hoofddorp heeft het gewoon helemaal verprutst en het AMC heeft het heel goed gedaan, dus vandaar mijn ietwat gekleurde mening. Ik moet ze vanavond toch nog een mailtje sturen, zal meteen even vragen of ze meteen die collega kan mailen.
Met een streng dieet kan je het nog wel even volhouden, ik denk dat een maandje zeker wel moet lukken, langer is niet goed omdat je dan tekorten kan krijgen. Misschien handig om even een dietiste te raadplegen, zou ik bij de controle even vragen, mijn nicht heeft toen de ontsteking van haar galblaas weg moest gaan een verwijzing gekregen naar een dietiste en wist zo goed wat ze kon eten. Maar voor mijn gevoel leefde ze op appels en rijstwafels

Ninja2, mijn nicht had dus hetzelfde, eind 2010 is haar galblaas verwijderd en een jaar later had ze opeens weer heftige koliekaanvallen. Om een heel lang verhaal kort te maken, het bleek dat ze bij de galblaas verwijdering een stukje galweg hadden laten zitten waar blijkbaar nog een steentje in zat. Die is dus verderop klem komen te zitten.

 

Krijg net van mijn moeder 3 namen door: Arntz, Brummel en Fabry. Arntz kennen we (mijn man met name) ook persoonlijk, teamgenoot van mijn man (hockey, veteranen A)

 

Galstenen zijn soms ook lastig te herkennen. De symptomen kunnen zo wazig zijn.
Heb een zwager die het ook leek te hebben, maar bij hem bleek een "simpele" verstopping het probleem. Bij zijn vader wel weer galstenen, ook al hebben ze niks gezien op de echo/CT of MRI. Pas bij de kijkoperatie werd het echt duidelijk. Een andere kennis ook dezelfde soort pijn, maar daar lijkt het ook op darmproblemen ipv de galblaas..

Mijn huisarts gooide het de 1e keer ook op hyperventileren/paniekaanval. Omdat die ademhaling voor mij zo'n issue was. Maar het was de pijn die de ademhaling raar maakte. Niet de ademhaling die zorgde voor pijn..

 

Heey hallo,

Ik zou 11 okt geopereerd worden en toen bleek ik een dag voor de operatie dat wij ons 2de wondertje verwachten. Totaal onverwacht maar wel gewenst. Hierdoor had de chirurg besloten dat de operatie niet door kon gaan.

Dit was een heel dubbel gevoel. Want ik had er heel veel pijn aan (bijna dagelijks koliek aanvallen), maar je wil ook niet dat je kleintje wat overkomt. Na 12 weken grens geeft het minder risico. Nu ben ik uiteindelijk afgelopen vrijdag geholpen. Dit was heel spannend, er blijft altijd een risico, maar het risico van afwachten was groter.

Nu 2 dagen na de operatie is de pijn minder erg dan verwacht. Ik heb voornamelijk last van de hechtingen en ben heel moe. De afgelopen dagen ook last gehad van mijn rechterschouder. Ik vond dit zelf vreemd, maar dit komt omdat ze de buik onderdruk zetten met lucht. Hoesten en lachen is pijnlijk.

Met kleine gaat alles gelukkig goed. Vanochtend nog weer een keer via de doptone gehoord Ik neem nu ongeveer 2x 2 paracetamol per dag. In de ochtend en in de avond. Dat vind ik goed te doen.

Mijn dochter van 1,5 vind het niet leuk... Ze wil me de hele tijd knuffelen en de buikbaby kusjes geven. Dit is wel heel gevoelig beide kanten.

Een collega van mij is een paar dagen voor mij geopereerd en zij heeft meer last. De ervaring pp maakt wel een groot verschil. Je kunt er het beste "nuchter" in gaan. Je weet dat het pijn gaat doen, maar je kunt het in zoverre regelen met pijnstillers.

Ik hoop dat je wat aan mijn ervaring hebt.
Groetjes