Ten eerste: gefeliciteerd met je zwangerschap. Hier een reactie met een iets andere kijk erop. Je moeder en zus hebben het denk ik niet makkelijk gehad met de scheiding en het feit dat je 2x al snel een nieuwe relatie kreeg. Uiteraard is dat jouw keuze en die zullen ze ook moeten accepteren maar dat neemt niet weg dat het voor naaste familie soms ook lastig is. Ook zij hebben het te verwerken. Ik zeg altijd: je moet schijt hebben aan wat de buren en alle andere vage kennissen denken. Maar familie en vrienden die dicht bij je staan kunnen het ook moeilijk hebben met de beslissingen en/of gebeurtenissen uit je leven. Stel dat bijvoorbeeld mijn beste vriendin ineens een andere vriend zou krijgen (ze zijn al meer dan 10 jaar samen) en daar binnen een paar maanden zwanger van zou zijn, ja dan zou ook ik even moeten slikken en het een plekje moeten geven. Als dat is wat ze wil dan zal ik uiteraard blij voor haar zijn maar ik zal dan ook tijd nodig hebben om het even een plekje te geven. Geef je moeder en zus dus even de tijd om aan het idee te wennen. Ik hoop oprecht voor je dat ze met een paar weekjes zijn bijgedraaid en blij voor je kunnen zijn. Neem desnoods even wat meer afstand. Mochten ze nou echt niet blij voor je kunnen zijn dan kan je dat alsnog bespreken. Probeer het voor nu even los te laten en je te focussen op jezelf en je gezin. Komt tijd, komt raad.
Dank jullie wel voor jullie lieve berichtjes! Heeft me echt goed gedaan! Ik ga vanavond een stuk sterker naar m'n moeder. @emma86 Klopt helemaal. Ik snap ook dat het voor de ander (in het bijzonder voor m'n moeder en m'n zus) lastig is om het allemaal te verwerken. Het is alleen zo dat mijn moeder niet echt genuanceerd kan reageren...en zo is ze nu eenmaal, maar ze is stug en als ze het ergens niet mee eens is, is ze het er niet mee eens en zal ze niet onder stoelen of banken schuiven. Daarom ga ik ook alleen. Ik wil mijn vriend en m'n kids daar niet mee confronteren.
Ah, dat is ook moeilijk ja. Zeg haar van te voren dat je iets met haar wil bespreken en dat ze het waarschijnlijk niet leuk gaat vinden maar dat je haar steun wel nodig hebt en dat je hoopt dat ze er voor jou is. Als ze na je verhaal wel heel moeilijk/vervelend doet dan mag je er best bij weglopen met de boodschap dat haar reactie pijn doet en dat je dat nu even niet kan hebben. Je hebt tenslotte zelf genoeg aan je hoofd. Veel sterkte ermee en voel je vrij om je verhaal hier na afloop nog even te doen. Dan ben je het kwijt en daarvoor is zp tenslotte
Hoi Allemaal, Nou, alles achter de rug. M'n moeder was uiteindelijk rustig gebleven. Wel twijfelde ze of ik toch niet met opzet zwanger was geworden.... Gelukkig heb ik haar kunnen overtuigen dat dat echt niet het geval was. Ze stond niet te juichen en kon ook niet blij zijn. (heb haar ook gezegd dat ik dat begreep) Ze vind mij en m'n vriend niet bij elkaar passen... Daar kan ik niet zoveel mee. Ze doet nl ook niets om hem beter te leren kennen...Ze moet wennen aan het idee en zou wel zien hoe het allemaal gaat lopen. Al met al viel het mee. M'n zus heb ik niet meer gesproken... De kinderen ook verteld donderdag en die waren erg blij. M'n zoontje stond met tranen in z'n ogen... Ze hebben allebei een cadeautje voor de baby mogen uitzoeken dus was erg leuk! Zijn familie heeft echt leuk gereageerd dus daar halen we wel onze positieve energie uit! Dank jullie wel voor jullie steun!
Heh bah wat rot voor je. Hier een soortgelijke ervaring ( alleen dan wel van de vader van mn andere kinderen ) ook van mijn moeder en zus een hele preek gehad. Ze willen zelfs geen contact meer met me. Hoe zielig ben je dan? Het is jou leven en die van je vriend. Als jullie er gelukkig mee zijn, kan de rest zeggen wat ze willen. Sterkte meid
Meid, fijn dat je moeder rustig bleef en dat je, zo te lezen, toch een normaal gesprek met haar kon voeren. Nu is het aan haar om te wennen aan het idee. Hoop voor je dat zij en je zus straks toch kunnen delen in jullie blijdschap. Zo niet, loslaten. Jullie moeten samen verder. Super dat je kinderen en zijn familie wel positief waren. Fijne zwangerschap verder!
Je moeder en zus zijn zeker perfect Zoals ik het lees ben je geen vrouw die maar wat doet en geen verantwoordelijkheid heeft. Dus ik zie geen reden om kwaad te doen of preken te gaan geven. Je bent een volwassen vrouw. Ze kunnen ook juist blij voor je zijn dat je de liefde weer hebt gevonden en het geluk mag hebben nog een wondertje te mogen krijgen. Ik zeg GEFELICITEERD MEID!
Er is maar een vraag die je je moet stellen: Ben je er zelf blij mee? Je moeder en zus komen er wel overheen. Hoe pittig hun reacties ook zijn. Zo niet, dan pech voor hun zolang jullie er blij mee zijn.