heej meiden, afgelopen week heb ik positief getest en we zijn echt heel erg blij! Nu heb ik alleen nogal last van een nare na smaak want mijn man is heel erg voorzichtig en dat merk ik aan alles. Hij houdt er rekening mee dat er een grote kans is dat het mis gaat maar ik wil daar gewoon niet aan denken. Als je zwanger bent wil je dat toch ook niet denken? Ik wil er nu van genieten en mocht het fout gaan dan zien we dat op dat moment verder maar ik wil niet 12 weken lang gaan doem denken want stel je voor dat... Het vervelende vind ik nu alleen dat ik het idee heb dat mijn man zich gaat inhouden om zichzelf te beschermen. Hebben jullie hier ervaring mee en hebben jullie tips voor me? als ik het er met hem over wil hebben wuift hij het weg of zegt juist heel hard dat we er wel rekening mee moeten houden dat het mis kan gaan.
Misschien is het een manier van het nog even moeten verwerken? Misschien moet ie nog even wennen dat het Echt zover is. Mijn vriend wilde ook wel graag, maar toen het echt zover was was hij een paar dagen stilletjes. Ik heb hem even met rust gelaten en opeens was het helemaal ok. Mannen zijn vreemde wezens, maar daar waren we al achter
Haaaj Dot!!! Leuk dat we elkaar hier ook nog treffen Ppff ja ik snap er ook niks van hoor! Denk dat ik hem idd maar even met rust laat. Maandag hebben we een afspraak bij de huisarts dus misschien dat het dan wat meer tot hem doordringt. Hoe gaat het met jou? Veel last van kwaaltjes? en hoe gaat het nu met je man?
Gefeliciteerd! Hier moest mijn man beide keren ook wel aan wennen en kon pas na 2 weken blij zijn zelfs.. komt waarschijnlijk vanzelf wel.
Oh herkenbaar hoor. Bij de tweede zei hij: oh maar dat is nog maar een licht streepje, we wachten nog wel een paar dagen om te kijken of je echt zwanger bent. Sta je dan te stuiteren met die test in je hand.. Maar gefeliciteerd!! En kruip lekker op die roze wolk, je man komt er op een gegeven moment vanzelf wel naast zitten
Herkenbaar, mijn man begint nu pas te genieten van onze zwangerschap. Natuurlijk was hij eerst wel blij, maar ook erg bang om teleurgesteld te raken. Ik heb hem maar zo gelaten.
Allereerst: GEFELICITEERD! Wat ontzettend fijn voor je dat je zwanger bent! Dat mannen niet direct ook staan te stuiteren herken ik. De mijn hier reageerde ook zo "vreemd". Niet vervelend, maar inderdaad veel afwachtender. Hij zei - vooral bij de eerste - ook steeds als we het over de zwangerschap hadden: "als het dan echt zo is". Net alsof dat streepje niet voldoende bewijs was Ik vond dat heel vreemd, maar voelde me ook direct al heel erg zwanger en twijfelde ook niet meer over de vraag of we een beeb gingen krijgen. Voor mannen ligt dat toch anders. Hier veranderde het na de eerste echo (bij de intake met 8 weken). Toen kon hij er wel helemaal in meegaan en heeft hij 9 maanden (bij de eerste dan, nu zijn we nog niet zo ver) heel erg meegeleefd. Het kan dus echt nog komen!!!
hee meiden, bedankt voor jullie lieve reacties!! Hoe gek het ook klinkt..het is toch fijn om te horen dat andere mannen ook zo vreemd kunnen reageren Mannen...ze blijven toch anders hihi.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Hier begon mijn man met 10 weken (na de echo) te beseffen dat er echt iets aankwam. En met de 20 weken echo vond hij het wel iets leuker worden, en nu nu hij de kleine kan zien bewegen in mijn buik is hij toch wel een beetje in de wolken...rare mannen af en toe hoor
Hoihoi Petra, kwaaltjes beginnen heel langzaam te komen geloof ik, vooral moe, en bij jou? Eerste zwangerschap is natuurlijk helemaal bijzonder. Bij de eerste echo met 10 weken bij ons vorige kindje viel het kwartje geloof ik pas echt bij hem en had hij tranen in zijn ogen. Nu is hij wat sneller in "the mood" Komt allemaal wel joh!
Gefeliciteerd met de zwangerschap! Hier was het bij de 1e juist andersom, manlief zat op een roze wolk en ik ernaast Durfde gewoon niet blij te zijn met de zwangerschap, veel te bang dat ik heel blij zou zijn, maar dan alsnog van die roze wolk afgedonderd zou worden. Manlief zei de hele tijd "Oh, over 9 maanden zijn we met zn 3en" En mijn antwoord was dan "Misschien wel, misschien niet" Dus het is niet iets typisch mannen om zo te denken
ohw hihi dat is idd precies het tegenovergestelde! Vanaf wanneer ben jij gaan beseffen dat het echt ging gebeuren? @Dot, we hebben het gisteren mijn ouders verteld en daarna goede vrienden en toen mijn man zelf het woord: zwanger, zei zag je ineens zijn ogen twinkelen. hihi echt heel schattig! Ik gooi het er maar gewoon op dat hij zichzelf wil beschermen voor het geval dat het fout zou gaan en dat hij vanzelf bijdraait. er ligt nu een boekje op zijn nachtkastje : help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt. haha Voor jullie is dit dus jullie 2e kindje? weet jullie andere kindje dat er een broer of zus komt?
Ach leuk dat hij toch een beetje ontroerd was!!! Het is bij ons de 3e en echt de laatste. Maar niemand, behalve vriendlief, weet iets. Heb ook nog geen banner. Voel me nog een beetje onzeker, ben al 36, en dan kan het wat sneller mis gaan.. Ik merk ook nog heel weinig. Ik lijk geloof ik ook op je man!!!!!
Leuk he, om het te vertellen dat je zwanger bent. Reageerde iedereen leuk? Voor ons is dit inderdaad ons tweede kindje en onze oudste dochter weet inderdaad dat ze een zusje krijgt. Of ze het helemaal snapt weet ik niet, maar ik denk dat ze wel veel snapt. Vaak kruipt ze lekker tegen me aan op de bank, met een hand op mijn buik bij de 'baby'. Vind ik echt genieten hoor, twee dochters zo dicht bij me (*smelt*).
` Toen we de 1e echo kregen en we een hartje zagen kloppen, toen was ik in shock en riep tegen mijn man "Oh, ik ben echt zwanger, er zit een baby in mijn buik!" Waarop mijn man zei "zie je nou wel, ik zei het toch?"
Helaas (maar gelukkig voor mij) geen ervaring mee... Mijn man is juist super enthousiast! Dat ik soms maar tegen em zeg dat ik wel hoop dat het mag blijven leven! HIj heeft het er ook heel vaak over, vind ik heerlijk! Aait ie over mn buik en zeg: Kleine baby in je buik! Heerlijk
aaahhh, ik smelt met je mee hoor! wat schattig joh! We hebben het onze ouders verteld en onze beste vrienden. verder houden we het nog even voor onszelf. Iedereen reageerde erg leuk en heel erg blij maar ik vind het wel lastig dat de ouders gelijk moeilijk gingen doen over dat ze hun mond nog moesten houden en de schoonouders wilden gelijk even vastleggen dat er een oppasdag kwam. Maar goed...je kan het ook zien..ze zijn zo enthousiast! hihi
Tsja, ook (schoon)ouders zijn allemaal hetzelfde denk ik . Ik weet nog dat mijn pa het nieuws van de zwangerschap bij zijn eerste kleinkind niet voor zich heeft kunnen houden (was niet mijn kindje trouwens hoor). Vond dat toen zo belachelijk, maar het laat inderdaad ook hun enthousiasme zien. Fijn hoor... Geniet er lekker van!