Voor barende vrouwen moet er 24 uur per dag adequate pijnbestrijding beschikbaar zijn, en dan bij voorkeur epidurale analgesie. Dat staat in de multidisciplinaire richtlijn Medicamenteuze pijnbehandeling tijdens de bevalling die door de beroepsverenigingen van gynaecologen (NVOG), verloskundigen (KNOV) en anesthesiologen (NVA) is opgesteld. De praktijk is echter anders. Voor mij is het alweer bijna 3 jaar geleden, dus hopelijk is het inmiddels wel verbeterd, maar voor het geval dat dat niet zo is, zou ik graag jullie advies willen hebben. 3 jaar geleden ben ik met 40+13 weken ingeleid. Ik had al één en ander gelezen over pijn bestrijding, maar hoe het in het ziekenhuis, waar ik toen was, geregeld was, wist ik niet. Dus toen het begon te rommelen (rond 18.30 uur) vroeg ik aan een verpleegster op de kraamafdeling of ik meer informatie kon krijgen over pijnbestrijding. Wat er mogelijk was enzo. Ik kreeg een snauw: "Daar is het nu veel te vroeg voor." Het ging daarna allemaal heel snel. Ik kreeg snel hele heftige weeën, maar niemand daar nam me serieus. Tot ik het avondeten weer uitspuugde. Toen vonden ze het tijd om naar de verloskamers te gaan. Waarschijnlijk geen zin om de troep op te ruimen... Ik bleek 1 cm ontsluiting te hebben. In de twee uur die volgend, had ik het heel zwaar. Ik heb op de verloskamers ook gevraagd om pijnstilling, maar kreeg geen antwoord. Ze kwamen af en toe eens bij me kijken,maar vanaf 20.00 uur heb ik niemand meer gezien. Ze waren bezig met de overdracht. Om 20:30 kwam er weer iemand en die heeft me getoucheerd. Ik had 5 cm ontsluiting. Ook zij hield de boot af toen ik vroeg, nee inmiddels smeekte om pijnstilling. Ik kreeg het volgende te horen: "Je kunt een pompje krijgen met remifentanil, maar dat mag pas met 6 cm. Je hebt nu 5 cm. We gaan uit van 1 cm per uur, dus over een uur gaan we kijken hoe ver je bent." Ik heb er gelukkig een kwartier 'af kunnen lullen'. Achteraf klopte het van geen kanten. Mijn verloskundige (die was er niet bij) zei dat ze dat argument niet kende. Daarnaast was ik in 2 uur tijd van 1 naar 5 gegaan, dus 1 cm in een half uur. En het is algemeen bekend, dat de eerste centimeters langzamer gaan dan de laatste... Maar goed, om 21:10 uur kwamen ze weer eens hun gezicht laten zien. Ze kwamen met het infuus aanrijden, meldden dat het sowieso nog 15-20 minuten zou duren, voor het zou werken. Ze hebben éérst het infuus aangelegd en hebben me toen getoucheerd om te kijken hoe ver ik was. Ik had inmiddels volledige ontsluiting, dus het infuus werd al niet meer opengezet. Om 21:40 uur werd onze zoon geboren. Ik heb de hele tijd het gevoel gehad, dat ik aan het lijntje gehouden werd. Dat gevoel werd bevestigd door mijn eigen VK. Heeft iemand dit ook meegemaakt? Wat hebben jullie toen gedaan? Hebben jullie tips voor mij (en andere vrouwen) over wat te doen als zoiets weer gebeurt? Ik heb het in elk geval mijn bevallingsplan gezet... Bedankt!
wat een rare bedoeling ik ben ook ingeleid en toen ik om pijnbestrijding vroeg zijn ze gelijk gekomen met zo'n pompje. mijn zus is 4 jaar geleden ingeleid en ook bij haar kwamen ze gelijk met zon pompje toen ze het niet meer trok. ik vind het erg raar hoe ze met je om zijn gegaan!
Geloof dat k zelf mn keel open zou trekken voor de pijnstilling... Maar wel "stom" dat je zo behandeld bent... Misschien n hele rare, maar n ander zkhuis voor deze bevalling? In ieder geval... Succes!
Ik heb met mijn dochter ook opwekkers gekregen omdat het voor geen (centi ) meter opschoot. Dat was echt pure marteling, ik heb 3 uur!!!!! gesmeekt (terwijl ik dus al 4 dagen weeën achter de rug had) tijdens de weenstorm om een ruggenprik. Na 3 uur werd ik dan eindelijk naar de anesthesie afdeling gebracht ( gvd zonder te toucheren ) en toen ze de prik gezet hadden ( er stond nog niets open dus geen verdoving) kreeg ik persdrang.... Toen ik riep te moeten persen keken ze me aan alsof ik gek was maar gingen toch even voelen. Jaaahoor 10 cm, hup naar de verloskamers ZONDER verdoving. Ik wist niet wat me overkwam met de persweeën en kon ze ook niet tegenhouden, oerkreten kwamen schreeuwend mn keel uit terwijl ik door de openbare gangen beneden via de openbare lift weer naar boven werd gebracht. Afschuwelijk, echt waar. Ik was voor 5 min. DE attractie van het ziekenhuis, voelde me zo te kakken gezet.... Zoon ging veel sneller en beter, zonder opwekking. Prikje gehad in mn been als verdoving omdat het zo snel ging, alleen heeft niemand mij verteld dat de baby grote kans had op ademhalingsklachten en dat ik dan zou moeten blijven. Dat was dus het geval.... Op dit moment ziet het er al naar uit dat wel een grote baby krijgen dus ik hou mijn hart vast... Zodra ik in het ziekenhuis aankom is het allereerste wat ik doe stampij maken om een ruggenprik. Je bent daar tenslotte niet om vriendjes te maken... ( al hoop ik stiekem dat het kindje niet zo groot word en dat de ontsluiting zo snel gaat dat ik lekker in mijn eigen bedje kan blijven..)
wat naar dat ze je zo hebben behandeld ik heb vorige week een gesprek aangevraagd via mijn verloskundige met de gynaecoloog om te praten over pijnbestrijding ik zit zelf namelijk erg op tegen de bevalling ik mocht er zelf voor kiezen om eventueel bij de eerste wee al naar het ziekenhuis te komen zodat ze gelijk een ruggenprik kunnen zetten al is het midden in de nacht tenzij er een spoedgeval is dan gaat die voor mijn verloskundige vertelde ook dat ze niet zelf kan oordelen hoelveel pijn teveel is voor mij dus al zou ik vragen om een prik ik er 1 zou krijgen al verschild dit denk ik wel per verloskundige/gynaecoloog
Mij werd vorig jaar pijnstilling nog geweigerd terwijl er geen medische reden voor was. Ik had een oudere dame als vk. NOOIT wil ik nog onder haar bevallen!!!
En oh ja, het ligt exht aan degene die de bevalling doet, want toen mijn eerste werd geboren werden alle soorten pijnstilling me gepresenteerd alsod ik een nagerecht van de menukaart ging uitzoeken.
Ik ben 2 jaar geleden bevallen in het Amphia Langendijk in Breda. Ik had al 9 uur rug ween en nog geen ontsluiting, ik mocht van de vk door naar het ziekenhuis (waar ik sowieso al graag wilde bevallen). Om half 9 s'ochtends was ik in het ziekenhuis alwaar ik meteen een ruggeprik aangeboden kreeg, ik hoefde er niet eens om te vragen. Om half 10 zat hij er al in en om 13.13 uur is onze zoon geboren.
ik ben om 23u ingeleid ,om 2u in een weeenstorm gegaan ,heb om 10u een spuit tegen de pijn gehad (die overigens niet hielp) ,om dan om 13u te beslissen voor een spoedkeizersnede en dan direct epu gezet
Ik heb het er van te voren met mijn gyn over gehad, dat ik me had ingelezen in pijnstilling en dat ik als ik pijnstilling wilde een ruggeprik wilde en geen pompje. Hij heeft het toen op papier gezet (dat ik laagdrempelige ruggeprik wilde ) Eenmaal bezig zei de VK in eerste instantie "nee je moet eerst echt pijn hebben" wtf?? dat bepaal ik tochzeker zelf? gelukkig had mijn gyn dienst, die zag me en stuurde me meteen naar de ok nu het rustig was dus hij zat met 3cm (ingeleide bevalling, ging niet helemaal lekker). heb er niet lang van kunnen genieten want omdat mijn weeen door de ruggeprik afnamen moest ik op mijn zij gaan liggen en ging het infuus omhoog maar omdat mijn dochter nog niet vast lag draaide ze mee waardoor ze bij mij persweeen opwekte met 6 cm....ik heb een paar uur die dingen weg moeten zuchten en dan helpt een ruggeprik niet meer zo goed... Maar aan dat verhaal heb je niet zoveel...als je weer ingeleid wordt zorg dat je het van te voren, voor opname met een gyn bespreekt (ik neem aan dat je er een ziet voordat je overgedragen wordt)
Ja, de eerste keer wist ik ook niet wat normaal was en konden ze me van alles wijsmaken. Ook mijn man. Nu weten we beide beter. Maar ik maak me zorgen dat, als ik op mijn strepen ga staan, ze daar alsnog lak aan hebben. Je bent compleet aan ze overgeleverd. Nou ja, één ding wat ik kan doen mocht het nodig zijn, is die f**king CTG nodes van mijn buik trekken en zelf naar hun kamer lopen en daar gaan vloeken en tieren. Ik hoop nu op een thuisbevalling, dus zonder pijnstilling, maar ik heb al met de VK overlegd, dat als het te erg wordt en het nog verantwoord is om me naar het ziekenhuis te brengen, dat dat dan kan. En dat zij er dan ook bij blijft. Maar sowieso, de VK neemt mij wel serieus en dat kan ik van het ziekenhuispersoneel dus niet zeggen. Ik heb dus een bevallingsplan geschreven, waarin ook het alternatieve scenario in staat, dat ik toch naar het ziekenhuis moet.
dit is dus mijn grootste angst (in zijn algemeenheid, niet specifiek de pijnstilling) Het is neit alsof je gewoon weg kunt lopen en een second opinion kunt aanvragen zal ik maar zeggen... Soms vraag ik me af of ze zich dat wel realiseren in zo'n ziekenhuis.....
Ik lig inmiddels met weeen Ik heb tijdens een gesprek met de gyn verteld dat hij in mijn dossier moet zetten dat ik een Ruggeprik wil als ik beval geen pompje. Geen probleem en vrijwel direct beschikbaar ! Ik weet Ook zeker dat ik absoluut niet pik dat ik afgesnauwd word door wie dan ook, mits ik zelf netjes blijf
Gelukkig, dit zal ook mijn bevallingsziekenhuis worden... en dat is dus echt mijn angstbeeld... geen pijnstilling krijgen... Maar ik ben blij dat het in het Amphia dus beter geregeld lijkt te zijn... Note to self: tegen die tijd toch nog even vragen voor de zekerheid!
dan mogen ze zich daar wel eens naar gedragen! Anders zou je het machtsmisbruik kunnen noemen.... zouden ze echt zo kortzichtig zijn??? zo van, zie maar dat je het krijgt??
misschien begrijp ik je reactie verkeerd, maar snap de whahahaha niet zo goed?? Ik vind het geen fijn idee dat men zich bewúst is van hun positie en daar 'misbruik' van maakt??