Ik ben nog eens niet zo heel lang zwanger, maar we zijn al wel na aan het denken over namen. Nu heb ik 4 namen, waarvan 3 vernoemingen. Ik heb er helemaal niets mee, want ik ben niet speciaal trots dat ik de namen van vader+oma's draag. Ik vind dat elk persoon uniek moet zijn, ook in zijn namen. Mijn man denkt er echter anders over. Bij hem in de familie is vernoemen heel normaal. Een mannennaam wordt om en om gebruikt. Nou, help, dat wil ik een evt zoon echt niet aandoen. Mijn schoonzus heeft haar kinderen ook flink vernoemd. We lijken er dus niet echt uit te komen. Ook een modernisering van de namen vind ik niets, want het blijven vernoemingen. Het gaat mij dus echt om het principe van vernoemd worden. Iemand dit ook meegemaakt en hoe heb je dit opgelost?
Als je de naam niet mooi vind dan zou ik deze ook zeker niet aan mijn kind geven. Pech voor de traditie. Dan maar als vernoeming mits je die wél mooi vindt, of als tweede naam (bij ons worden de tweede namen vernoemingen, vriendlief zou eerste naam ook wel wat vinden maar ik echt niet)
mij scheelt me vernoemen ook niet veel, ik vind t wel grappig in de doopnaam, maar de roepnaam moet gewoon heel anders zijn als t aan mij ligt.. bij mijn man in de familie is t de gewoonte om ouderwets te vernoemen, de eerste jongen vernoemen naar de vader van de man, t eerste meisje naar de moeder van de vrouw. nou ik hou er echt helemaal niet van, als ik zwanger zou zijn zou mijn schoonvader er al helemaal vanuit gaan dat een jongetje precies hetzelfde als hij zou gaan heten! nou ik heb m afgelopen week wel ff uit die droom geholpen, we hadden t er toevallig over, en ik zei, als t een jochie word vernoem ik m expres niet naar u! nou daar had ik wat gezegt, hij keek!! haha, maar daar ben ik vanaf iig. want vernoemen vind hij precies dezelfde naam, niet als hij pieter heet en we noemen het bijvoorbeeld piet, nee das niet vernoemen! vreselijk, ik word daar soms zo moe van! en mijn man heeft dat ook nog in zijn hoofd, zo hoort t dus zo gebeurt t! ik ben nog helemaal niet zwanger, maar ik ben ook al wel met namen bezig. bijvoorbeeld als we een meisje zouden krijgen, zouden we mijn moeder vernoemen, ze heet aartje jannigje, dan zouden wij saartje janne doen, en de roepnaam sara. dan heb je toch vernoemd (wel modern vernoemd, want mn schoonvader vind dit niet vernoemen dus) maar je hebt er toch een leuke naam van gemaakt, iets wat heel anders is!
Onze kinderen zijn beiden vernoemd. Onze dochter naar haar oma's, die heten beiden Elisabeth, onze dochter heet Lisette. Ben super blij met die naam en het vernoemen was puur en alleen omdat we het toevallig vonden dat onze moeders hetzelfde heten! Ons zoontje is in zijn 2e naam naar zijn papa vernoemd. Dat heeft meer met trotsheid te maken dan dat het met vernoemen te maken heeft. Of wij onze 3e vernoemen weet ik nog niet Ik zou als ik jou was of een 2e/3e naam vernoemen, of er een mooie vernieuwende versie van maken zoals wij bij Lisette gedaan hebben!
Wij vernoemen niet direct maar wel door een modernere of verbasterde versie. Isabella is eigenlijk Elisabeth en komt bij ons beide voor in de familie. Misschien kun je in de tweede naam vernoemen?
Bedankt voor de reacties! Eigenlijk vind ik vernoemingen in de 2e naam ook niets Want je blijft dan aan de gang. Vernoemen naar schoonvader, dus ook naar vader, enz. Veel namen wil ik mijn kind ook niet aan doen, want ik heb nogal wat namen ivm doop. Dat kan mij echt niet boeien en eigenlijk gezegd vind ik één naam ook voldoende. Maar ja, volgens velen staat dat zo kaal. Maar waarom dan per sé 2 namen geven als je de 2e toch nooit gebruikt?
ik heb zelf ook maar 1 naam, doopnaam hetzelfde als roepnaam, en ik heb het nooit leuk gevonden, mijn zussen hadden allemaal een mooie doopnaam, en van mij was saai... tja, ik ben de jongste, ze hadden geen inspiratie meer denk ik.. maar ik zou zelf wel een mooie doopnaam verzinnen, en dan doe je toch iets wat er op lijkt!
Bedankt voor al julie bijdrages, maar ik denk dat het er niet makkelijk op is geworden . M.a.w. ik vind al die vernoemingen en tig namen nog steeds niets. Gelukkig heb ik nog even om het uit te 'vechten' met mijn man. haha.
mijn dochter is per ongeluk vernoemd. we kwamen er pas achter toen de naam al vast stond dat die de eerste 2 letters van de naam van mijn moeder en de 1e 2 letters van de naam van mijn schoonmoeder had. toen was hij voor ons extra speciaal, maar dat is zeker niet de definitieve factor geweest. een naam moet je mooi vinden, en als jij je echt niet prettig voelt bij het vernoemen, dan gewoon iet doen!