Ik heb altijd een goede band met mijn zus gehad, de laatste tijd is het anders.. Mijn zus heeft altijd meerdere kinderen willen krijgen, hier praatte ze veel over. Nu hebben ze een kindje gekregen en toen vond mijn zwager het wel best, nu kunnen ze nog redelijk doen en laten wat zij willen, met twee wordt dat al een stuk lastiger. Nu ben ik dus zwanger van de tweede en mijn zus doet erg vreemd en afstandelijk, ik kwam twee weken terug haar beste vriendin tegen (die ken ik dus ook al jaren) en die was verbaasd om te zien dat ik weer zwanger was, wist van niets en mijn zus is echt een kletskous. gisteren kreeg ik van mij schoonzusje een heel mooi stenen ei met een baby erin, zij zijn bewust kinderloos, maar leven erg met ons mee, van mijn ouders kreeg ik een mooi setje kleertjes en mijn zus vroeg niet eens hoe het ging en keek me amper aan. Ik vertik het om me schuldig te voelen dat wij wel voor een tweede gaan, maar het doet wel zeer, we hadden altijd zo'n goede band. Het is niet mijn schuld dat mijn zwager zo is.. moest ff mijn hart luchten...
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat vervelend dat je het gevoel hebt dat je zus er zo over denkt dat je weer zwanger bent! Hopelijk draait ze nog wat bij!!
voordat je een rotgevoel eraan over gaat houden zou ik het haar eerlijk vragen wat er is. gewoon, omdat er ook iets anders aan de hand kan zijn. het hoeft niet perse met je zwangerschap te maken te hebben. vraag het haar, nu conclusies trekken heeft helemaal geen zin als ze wel echt jaloers is dan hoop ik echt dat dat bijtrekt want jaloerse mensen zijn echt zo ontzettend lelijk!
dat zei mijn ma ook al.. al heeft zij ook het gevoel dat het wel aan mijn zwangerschap ligt.. maar vind het best moeilijk om het aan te snijden..
misschien en mailtje sturen en vragen of er iets aan de hand is omdat je en wat opgelaten sfeer voelt als ze er is of zo? Dat je blij bent dat ze voor de 2de keer tante mag zijn van een een kindje van jullie en hoopt dat er niks is waar ze mee zit. Misschien komt ze er dan zelf wel mee..
Ik snap dat het voor jou vervelend voelt. Ik zou inderdaad eerst even navragen of het inderdaad zo is als jij denkt. En als dat zo is... respecteer dat dan. Er wordt een beetje 'lullig' gedaan over jaloezie, vind ik altijd. Het is geen fijne emotie, dat klopt. Maar toch vooral voor degene die het voelt. Als jouw zus nog een kinderwens heeft (waarvan ze weet dat die niet vervult gaat worden) dan kan ik me voorstellen dat het voor haar confronterend is om jou zwanger te zien. Dat heeft toch niks met jou te maken? Dat is HAAR gevoel en dat gevoel mag ze hebben, toch? En zelfs al zou jij vinden dat het niet "mag": ze kan er niks aan doen. Vraag even na hoe het zit, zodat je weet wat er speelt. En laat het verder even rusten. Als jullie relatie zo goed is als jij zegt, dan komt het wel weer goed. En als jullie relatie zo goed is als jij zegt, laat haar dan ook zichzelf zijn en haar eigen emoties hebben. Ik zou het raar vinden om van iemand die zo dicht bij je staat te verwachten dat ze haar emoties wegstopt en mooi weer speelt, terwijl ze misschien eigenlijk heel verdrietig is omdat haat kinderwens niet uitkomt.
De TS stelt toch ook niet dat haar zus 'mooi weer' moet spelen? Ze geeft alleen aan dat ze het niet fijn vindt dat haar zus zo'n houding heeft, iets wat heel normaal is. Het is dan veel fijner dat je zus aangeeft dat ze het moeilijk vindt, maar wel blij voor je is. In dit geval zou ik het gewoon even vragen, moet kunnen en dan is de lucht gelijk geklaard.
Ik zou het gewoon prettig vinden als ze het gewoon tegen mij zou zeggen! Ik begrijp het namelijk wel, bij mij was de wens voor de tweede erg groot en zou het er erg moeilijk mee hebben gehad als mijn vriend het niet meer had gewild..
ik zou er ook gewoon eens naar vragen wanneer jullie met zn tweeen zijn. Tuurlijk snap ik haar jaloersheid, maar het is niet eerlijk om dat op jou te projecteren.
Maar misschien wil ze wel niet dat haar verdriet jouw geluk in de weg staat. En als geen van beide dan actie onderneemt zitten jullie beide met gevoelens die niet uitgesproken worden en word het dadelijk alleen maar groter dan dat het "probleem" daadwerkelijk is. Hier jarenlang het probleem gehad dat het bij ons niet wilde lukken, meerdere mk ed. Mijn zus is tegelijk met mij begonnen voor de eerste en was op een gegeven moment zelfs al zwanger van haar tweede, terwijl wij nog steeds bezig waren voor onze eerste. Juist doordat wij zo goed contact hebben samen, hebben we daar heel goed over kunnen praten, er was plek voor ons beider verdriet dat het bij mij niet wilde lukken, maar zeker ook voor het geluk van haar 2de zwangerschap. Laat haar weten dat je snapt dat het voor haar erg moeilijk is aangezien zij een wens heeft waarvan ze weet dat die niet in vervulling zal gaan, en dat je daar voor haar ook verdrietig om bent, maar dat je hoopt dat zij ook als de eerste schrik voorbij is kan meegenieten van een nieuw neefje of nichtje op komts. En vraag aan haar in hoevere zij erbij betrokken wil worden. (nee niet mee naar echo;s ed, maar of je haar belt als je een controle hebt gehad en als je evt het geslacht weet ed) Allerbelangrijkste is blijf communiceren!!!
Hoi Moontje, je moet je inderdaad zeker niet schuldig voelen dat je zwanger bent en er juist super van genieten !!! Ik zou er alleen misschien wel met je zus over hebben want misschien veteld ze wel wat er aan de hand is. Ik heb een beetje hetzelfde meegemaakt, want ik was in juli zwanger maar toen heb ik een miskraam gekregen. En een paar weken daarna belde mijn zus op dat ze zwanger was en we scheelde ongeveer maar 5 dagen dus ik kon ook niet meteen vrolijk zijn omdat ik zelf kapot ging van mijn verdriet terwijl ik het hun juist echt gun. Uiteindelijk heb ik haar toen terug gebeld en gezegd dat ik super blij voor ze was maar dat ik gewoon ergens mee zat maar toen begon ze 'je kan alles zeggen tegen mij' en toen brak ik helemaal. Toen begon ik kei hard te huilen en heb ik het haar verteld omdat ik het oneerlijk vond tegenover haar omdat ik voor haar wel echt blij was maar voor me eigen was ik super verdrietig. Daarna begreep ze mijn dubbele gevoel wel. Ik hoop dat je er samen met je zus uitkomt want het zou ergjammmer zijn als jullie goede band hierdoor minder word. Succes !!!
Ik ben ook jaloers op me zusje omdat zij wel zwanger is en wij na 3,5 jaar nog steeds niet voor een 2de de hele mmm in en zij tja die word zwanger van dr 2de kindje Maar ben wel blij voor dr maar ook ik vind het niet zo heel leuk om me zusje nu te zien maar het is gewoon te confronterend voor me Tja dan ben ik maar lelijk van jaloersheid maar geef het wel toe
wat vreselijk moeilijk voor jullie beiden, kan me de pijn voor je zus goed voorstellen. misschien moet je dat maar vertellen. houd het bij jezelf maar kaart wel aan zonder te oordelen. tuurlijk kun jij er niets aan doen maar het lijkt me voor haar echt vreselijk.
Ooh wat lastig. Maar als je altijd een goede band had met je zus, kun je het misschien bespreekbaar maken..? Wie weet klaart dat de lucht een beetje?
Wellicht is het voor je zus gewoon heel pijnlijk en mist zij nu ook haar zus die ook haar begrijpt dat ze er verdriet om heeft. En dat ze jaloers zou kunnen zijn is een moeilijke emotie maar wellicht wel een begrijpelijke emotie die heel veel steun nodig heeft. Dan kan me voorstellen dat je zus niet staat te springen om te feliciteren en te juichen. Ik heb zelf nog altijd moeite met iemand te feliciteren die zwanger is. Ik wens ze het beste toe maar oprecht feliciteren krijg ik nog altijd moeilijk uit mijn strotje ondanks dat ik nu zelf in blijde verwachting ben. Het verdriet om niet je leven te kunnen leiden zoals je eigenlijk graag had gewild kan met je emoties rare dingen doen en je beperken in je dagelijks leven. Je zus zal echt niet minder van je houden en je minder gunnen maar misschien opgesloten zitten in haar eigen gevoel. Ook die gevoelens zullen de ene dag anders zijn dan de andere dag.