Twee jaar geleden rond deze tijd was het allemaal heel spannend en alles was nieuw - maar nu. Weer zwanger, en het moet nog wat doordringen. Maar waar ik me bij de eerste verwonderde over alles wat ik voelde, is het nu van oja - die gekke vlagen misselijkheid, die kleine buikkrampen, gekke verkoudheid, gespannen borsten - zoals de titel al zegt: been there, done that. Dit zijn de adviezen, dit is belangrijk, dit is overdreven, dit is een bakerpraatje, gaap. En ik weet al wat de verloskundige bij de intake gaat vragen, wat ik moet kopen (niet veel, zeker als het weer een meisje is) en wat ik toch niet gebruik. Het zal vanzelf wel een keer anders worden en als kindje zich gaat roeren zal het een eigen persoontje zijn van wie net zoveel gehouden wordt, maar toch - ik mis de spanning van het onbekende en het lekker naïef plannen en lijstjes maken! Herkennen andere mama's dit?
Herkenning!! Zwanger van nummer 3, nu 38.4 weken... T is gewoon helemaal niet meer speciaal, ik weet dat ik bij de eerste straalde en me mega bijzonder voelde. Nu inderdaad been there,done that... Zoals nu doodmoe en niet kunnen slapen van de bi en de benauwdheid, erger me er gruwelijk aan. Mamavan
Ik vind het nu juist extra speciaal omdat ik nu extra bewust ben van hoe bijzonder het juist wel niet is, ik bedoel kijk naar je rondlopende kindje en dat je weer zoiets mag gaan beleven, daarnaast is geen enkele zwangerschap hetzelfde en kan je nog steeds weer andere klachten hebben, andere ervaringen e.d. als je er maar voor openstaat. Natuurlijk gaat het soms wel wat meer aan je voorbij je kan nu niet elke minuut van de dag erbij stilstaan omdat je vaak al bezig bent maar of het nu meer of minder speciaal is heb je ook met je eigen gedachten / gevoel, weet je hoe bijzonder 1 gezond krijgen al is, laat staan 2 (of 3?)
hier ook heel herkenbaar nu 8 weken zwanger van de 2de. Maar moet ook bekennen dat ik het wel erg lekker vind er zo instaan. Veel minder stress. Bij e eerste zat ik de eerste 13 weken 20 keer per dag op de wc om te kijken of ik toch niet ongesteld ging worden. Dat is nu echt niet zo. Het is niet zo dat minder speciaal is maar ik denk zeker als je kinderen hebt dat je je op een gegeven moment gaat realiseren dat je niks in de hand hebt. Als het uitloopt op een mk kan je er niets aan veranderen, als de bevalling eerder komt, kan je er niets aan veranderen etc. Tenminste dat heb ik heel sterk. De hele zwangerschap van ons zoontje heb ik mji druk gemaakt om alles. Toen hij uiteindelijk 7 maanden was is hij heel erg ziek geweest en heeft tot en met 10 maanden in het ziekenhuis gelegen. Hoevaak ik toen niet heb gedacht zat je nog maar veilig in mijn buik, dan hadden we al deze ellende niet. Dus tja, nu zit er eentje veilig in mijn buik, dan ga ik mij daar dus niet druk over maken. En genieten, tja......heb er 1 rondlopen van 14 maand die momenteel de diagnose autisme & hoogbegaafdheid aan het krijgen is, heb weinig tijd voor de zwangerschap. Soms schrik ik ervan als mensen aan mij vragen, hoe gaat het met de zwangerschap, dat ik soms gewoon vergeet zwanger te zijn. Alhoewel dat laatste komt wel door de pilletjes heb een week aan 1 stuk alles onder gespuugd nu door medicatie is het te doen. Hoe dan ook succes met je zwangerschap!
Hmm... Ik ben nu zwanger van mijn tweede (en laatste) kindje. Ik ben wel blij als ik het weer heb doorstaan. Ik vind zwanger zijn echt geen roze wolk. Veel ziek geweest tijdens deze en vorige zwangerschap. Ik ben dadelijk zielsgelukkig als ik mijn mannetje in mijn armen heb maar die zwangerschap? Nee hoor, hoeft echt van mij niet... Succes nog met de zwangerschap.
Ik ben blij als deze zwangerschap erop zit. Het is de laatste voor ons en ben blij dat ik hierna niet meer hoef. Vind het nog steeds wel spannend en onbekend ander kindje ander persoontje. Dat merk ik nu al in me buik dus kijk uit naar de dag dat ik haar mag ontmoeten.