hallo iedereen, ik ben alleenstaande mama van een 11 maanden oude zoon.. ik wil graag advies, ik zal zo duidelijk mogelijk mn verhaal vertellen zodat jullie mij en mn verhaal beetje snappen. Tijdens dat ik 3 maanden zwanger was ging de vader vreemd en heb toen besloten alleen verder te gaan en het alleen op te voeden. hij heeft niks positiefs gebracht tijdens mn zwangerschaps alleen maar elke dag stress en verdriet (hij haalde me neer, zei nare dingen. ik werd er erg depri van destijds). en hij heeft me op niet één manier gesteun,.en heeft nog nooit iets gekocht enz voor zn zoon. Na zijn geboorte was de vader een ander mens geworden en leek het ineens wel goed te gaan. Voor onze zoon wilde ik natuurlijk het beste dus nam zn vader in huis. maar al gauw werd hij weer de oude en maakte hij elke dag ruzie met mij. Na 1 week na de geboorte gaf hij mij zelfs een klap in mn gezicht.. de weken erna heeft hij mij nog meerdere keren op geweldige manier aangeraakt.. Gelukkig ging hij eindelijk mn huis uit. na deze tijd nam hij af en toe telefonisch contact en hield contact via de whatsapp. De afgelopen half jaar is hij maar 3 keer langs geweest voor zn zoon. en alle 3 keer heeft hij me uitgescholden aangeraakt en zoals altijd maakte hij ruzie om hoe ik onze zoon opvoed. bijv, ik geef verkeerd bv of ik verschoon hem niet goed echt discussies over alles. Hij heeft ons ook nog nooit financieel gesteund niet eens met 1 euro. Al maanden heb ik het contact via de whatsapp gestopt en benader ik hem niet uit mezelf. de ene laatste keer dat hij hier was en ik hem de deur wees maar hij niet wilde gaan omdat hij bij zn zoon wilde blijven moest politie van pas komen. afgelopen week toen hij hier was stond hij ineens voor de deur. hij wilde zn zoon zien. maar al gauw binnen maakte hij ruzie en raakte hij me weer aan. hij wilde het huis niet uit. en gelukkig woont mn vader dichtbij en ik belde om hulp. hij heeft de politie gebeld. mn vader stond al snel voor de deur en dreigde hem het huis te verlaten. Gelukkig ging hij uiteindelijk weg op deze manier gaar het niet verder met de vader en zit ik een oplossing te zoeken, ik dacht misschien een omgangsregeling met mij erbij en nog een derde persoon dat hij zn zoon toch kan zien op vaste afspraak. zodat ik ook niet de angst heb dat ik bang ben dat zn vader ineens voor de deur staat... wat denken jullie? ik wil het beste voor mijn zoon. maar ik wil ook graag verder met mn leven. Het liefst zie ik hem nooit maar ook echt nooit meer, maar ik heb toch met hem nu een prachtig kind Ookal gaat mn zoon gelijk huilen als ze hem ziet. Oja en hij heeft ook vaak gedreigd mn zoon mee te nemen. Het maakt me erg boos hoe en wat hij allemaal gedaan heeft. oja over een maand is mn zoon ook jarig, ik zit echt niet te wachten op de vader en zijn familie. Van zn familie hoor ik zelden iets, behalve als ze even willen 'kijken' naar mn zoon.. Maar hun heb ik ook al maanden niet gezien of gesproken. Ik heb nu eindelijk na vanaf dat ik 3 maanden zwanger was alles een beetje op een rijtje, maar nu dit er tussen komt lijkt alles weer uit elkaar te vallen. Alvast erg bedankt, ik moest dit echt even kwijt liefs Lilian
Ik zou kijken of jeugdzorg je kan helpen. Zij hebben ook omgangshuizen waar je zoontje onder begeleiding zijn vader kan zien. Je zou ook op neutraal terrein af kunnen spreken bij mac donalds ofzo dan kan hij daar met zijn zoon spelen en kunnen ze elkaar een beetje leren kennen ofzo.. Ik zou in iedergeval niet meer thuis afspreken. Oooo en sterkte en ik vind het heel goed dat je ondanks alles toch nog contact wil je tussen je ex en je zoontje.. ik zou willen dat er meer vrouwen zo waren..
Dat is een erg goed idee, zelf nooit aan gedacht om bij jeugdzorg informatie te vragen hierover. Bedankt voor je tip. Nee bij mij thuis is hij ook verloopig niet welkom. X
Inderdaad een goede tip, op die manier bescherm je jezelf en geef je je ex de mogelijkheid om zijn zoontje te zien. Zeker niet meer thuis afspreken, is niet goed voor jou maar ook niet voor je zoontje. Het horen en zien van ruzies en het verkeerd aanraken kan behoorlijk beangstigend zijn voor een kind.
Heb je hem erkent als vader? Zo niet, dan heeft hij helemaal geen rechten (plichten ook niet) Zo ja, misschien moet je dan ook een vragen om allementatie? Klinkt niet als iemand die je in je eigen leven wilt. Maar zeker niet in het leven van je zoon. (ondanks dat het de verwekker is) Hij slaat jou. Waarom zou hij niet je zoon gaan slaan? Succes!
Zal direct contact opnemen met jeugdzorg & ik zal toch ook aangifte gaan doen bij de politie. Alleen erkenning is niet genoeg meer trouwens, hij moet ook ouderlijk gezag hebben aangevraagd anders heeft hij helemaal geen rechten. Succes meid,