Hallo dames! Graag jullie mening. Wij zijn sinds 2 maanden bezig om zwanger te worden. Ik heb het er weleens met familie over, niet over mezelf maar over bekenden en vriendinnen die zwanger zijn of willen worden.. waarvan wij het wel weten. Dan zeggen ze, die zijn veel te jong en ze zijn gek enzo... Terwijl die even oud zijn als ik. Ze zeggen, er is nog tijd genoeg.. eerst ff lekker samen genieten en nog meer lompe opmerkingen. Ook dat moeders maar thuis moeten gaan zitten bij de baby, niet meer werken enzo. Terwijl ik daar ook weer anders over denk. Ik blijf graag werken, en niet alleen voor het geld maar ook om mijn sociale leven etc. etc. Ze weten niet dat wij bezig zijn, maar als het zo is en ik ben zwanger... ben ik bang het te vertellen. Zelfs mijn eigen moeder is zo... *zucht*
Volgens mij is het jullie keuze.. Jullie weten of er ruimte voor een kindje is (zowel fysiek als financieel) en of jullie er klaar voor zijn. Ik denk dat, mocht je zwanger zijn, als je het gaat vertellen dat ze een stuk enthousiaster zijn dan dat jij je nu in kan denken.. Oma worden is toch heel bijzonder! (en mocht de reactie toch tegenvallen, dan heeft het kindje ook genoeg aan jullie liefde hoor!) Succes ermee en laat je niet gek maken!
Dank je! Vind het zo vervelend weet je... wij gaan er helemaal voor maar ja. Vanmiddag was mijn tante op bezoek en die begon ook al zo te praten. Pffff. Af en toe zakt de moed naar mijn schoenen.
Haha dat heb ik ook. Mijn moeder benoemd telkens dat ze nu nog geen oma wil worden en dan vraagt ze keer op keer over hoeveel jaar ik aan kinderen zou willen beginnen. (ik ontwijk de vraag altijd, maar zeg ook niet eerlijk dat ik er al mee bezig ben..) Mijn ouders zouden het vooral "riskant" vinden omdat ik pas drie maanden getrouwd ben. Want als mijn zus zwanger zou zijn (die is 5 jaar met haar partner) dan zou de vlag uit gaan, dat weet ik zeker.. Mja, het zij zo.. Volg altijd je eigen weg zou ik zeggen..
Ja wij volgen zeer zeker onze eigen weg. Wij hebben er ook echt bewust voor gekozen 2 maanden geleden. Ik heb echt zoiets van, ik word over 3 weken 26, manlief is ook 26. We zijn iets meer dan een jaar getrouwd, werken allebei. Komt helemaal goed hoor. Maar ik weet niet waar die praatjes opeens vandaan komen? Ik heb het er nooit over gehad ofzo.. en ik vind dat het lijkt alsof ze het aanvoelen.
Hier ook van die 'leuke' opmerkingen (not), herken het helaas maar al te goed. Heb daarom ook maar besloten dat we het lekker voor ons zelf houden en we het wel naar buiten brengen als we eenmaal zwanger zijn. Zodra het maar even over kinderen gaat of over seks (niet eens expliciet dat wij nu voor een kindje aan het gaan zijn dus) is het vanuit alle hoeken naar mij toe gericht (inderdaad net alsof ze het aanvoelen, zoals msRock zei): ik wil nu nog geen oma/opa worden hoor, moet er niet aan denken, laat ik het niet merken. Of anderen (vriendinnen van mijn moeder bijv.) die, zodra het onderwerp seks valt zich tegen mij richten: gebruik je wel de pil en condoom ? Kijk je uit dat je niet zwanger wordt ? je bent toch niet zwanger mag ik hopen he ? wacht daar alsjeblieft nog wat jaren mee ja, je bent nog zo jong, je verpest je leven, je verpest je jeugd, ik vind het zo asociaal die jonge moeders, laat ik het niet merken hoor etc. etc. etc. tot zelfs een: je bent niet meer welkom hier als ik merk dat je zwanger bent. Of mensen die, zodra het over zwanger worden gaat, gewoon waar ik bij zit OVER mij even snel durven te zeggen: ja omdat dat nog niet van toepassing is. Allemaal uitspraken gedaan door mijn moeder, vader, vriendinnen van mijn moeder, verder familie. En ik vind het RONDUIT respectloos. Soms denk ik ook: wie ben jij om dat voor/over mij te bepalen/zeggen ? Waar bemoei jij je mee ? Er wordt me zowat een schuldgevoel aangepraat. Alleen omdat ZIJ mij nu nog niet met een kindje willen zien, denken ze ook maar voor mij te kunnen beslissen wanneer ik moeder 'mag' worden. Ja amehoela, ik ben geen kind van 12 meer. Allemaal van die uitspraken met een verborgen afwijzing en oordeel er in, misschien vind ik dat nog wel het ergste. Wie denken zij te zijn, om dat voor mij te kunnen bepalen ? Waar halen zij het lef vandaan ? Maar die reacties hebben er wel voor gezorgd dat, buiten ons en dit forum, niemand weet dat wij met de pil gestopt zijn omdat wij een kindje willen, dat ik bij de gyn loop vanwege een kinderwens etc. En waarom ? Ik ben een volwassen vrouw, ik heb een lieve vriend waar ik ontzettend veel van hou, we hebben samen een huis, een fijne relatie en we hebben voldoende inkomsten. Geen problemen dus, maar alleen vanwege het feit dat zij niet zwanger wilden worden op hun 21ste, dat zij niet al samenwoonden in een eigen koopwoning op hun 21ste, doet hun denken dat zij dan ook de toestemming hebben om zo disrespectvol over onze situatie en een evt. kindje te reppen waar ik bij zit. En voor de duidelijkheid, NIETS wordt ons duidelijk gevraagd (als ons alles netjes gevraagd wordt of we toevallig al kinderen willen, kan ik er nog mee leven), maar alles wordt in ons gezicht gesmeten, puur als oordeel, afwijzing, mededeling, alsof we kinderen van 12 zijn die er zelf niets over te zeggen mogen hebben. Sorry, kan er nog boos om worden... Net alsof ze het aanvoelen zoals MsRock zei, en het dus meteen toegestaan is om zo massaal te mogen oordelen/mee te bemoeien ineens.... Alleen vanwege de leeftijd.
Hallo Selena, Bedankt voor je reactie! Fijn om te weten dat wij niet de enige zijn die in dit schuitje zitten. En wat vervelend voor jullie zeg!!!! Ik vind het ook zo frustrerend he... ik loop er continue de hele dag aan te denken, is ook niet goed die stress. Buiten het forum weet ook niemand dat wij bezig zijn met 'proberen'. En dat wil ik liever ook zo eventjes houden. Bij ons is het vooral mijn kant van de familie die zo 'akelig' doet. Aan manlief zijn kant van de familie is er iemand zwanger. De vriendin van zijn broer. Zomaar opeens... out of the blue! Ze kennen elkaar 4 maanden waarvan zij er nu 3 zwanger is. De zus van manlief is al 2 jaar bezig... dus je kunt begrijpen die 2 hebben nu ongelooflijk ruzie met elkaar. Dus zegt zijn zus (mijn schoonzus) dus tegen mij.. jullie gaan toch niet zwanger worden he?!?!?! Dat kan ik niet aan hoor! Dat is dus gewoon een stukje jaloezie van haar. Dusja was mijn man ook bang om voor kinderen te gaan.. wilde hij onze wens opzij zetten omdat het bij hun zo loopt. Maarja.. ik wilde dus gewoon doorzetten en manlief eigenlijk ook wel. Dus ik hoop echt van harte dat mijn familie toch blij is en dat we niet mijn schoonzus,, zus van mijn man verliezen als blijkt dat we zwanger zijn. Tis allemaal echt zo moeilijk he pfffffff!!!!
Hoi meiden, Hier ook mijn verhaal, familie is altijd bij mij/ons al een issue geweest. Ik heb nu helemaal geen contact met mijn ouders. We hebben ontzettend veel meegemaakt en vorig jaar precies rond deze tijd ben in ingestort, door alle stress en ellende van familie en werk. Ik heb op dat moment voor ons gekozen, mijn ouders wilden mij letterlijk voor hunzelf houden, ik mocht niet meer naar mijn man en eigen huis toe! Ze vertrouwenen mijn man niet meer zonder enig enkel reden, terwijl ik al 8,5 jaar een relatie met hem heb en het is altijd goed gegaan tussen ons! Mijn moeder weet dat ik altijd al een kinderwens heb gehad, alleen waren we vorig jaar waren wij er nog niet mee bezig. Mijn moeder kwam meteen met een conclusie dat ik van mijn man geen kinderen kan krijgen! Ze beweerde dat hij onvruchtbaar is! Ik vond het onacceptabel en heb het contact verbroken met mijn ouders (mijn vader deed keihard mee) Op een gegeven moment begon ze ons te stalken, terwijl ik heb gezegd dat zij mij met rust moest laten. Toen kwamen er bedreigingen enz... Ik heb het uiteindelijk ook aangegeven bij de politie (want het werd echt te erg) en sindsdien zijn mijn ouders ermee opgehouden. Het contact is er niet meer, maar toch knaagt het idee dat zij heeft gezegd dat wij geen kinderen kunnen krijgen!:x Dus ik weet wel wat jullie bedoelen! Liefs,
amai, wat ik hier allemaal lees... Ben ik even blij met mijn familie! Veel sterkte meiden! En leef je eigen leven, laat je niet beïnvloeden door de mening van anderen (ook al is het familie!)!
Hoi! Wat een verhaal zeg! Jeetje! Wat moet dat moeilijk zijn geweest voor jullie!, en nog steeds! Hoe gaat het nu met je?
bah wat naar allemaal dat de familie niet zo steunend is, gelukkig hier geen last van bijna het omgekeerde, ik heb en 8 jaar oudere zus nu 33 en daarbij vraagt me moeder zich wel af, goh zijn ze er al mee bezig, kunnen ze wel kinderen krijgen etc etc het steekt haar natuurlijk wel als mijn ooms en tantes wel opa en oma's worden voor mij geld echter neem de tijd die je wilt, als je morgen zwanger bent hartstikke mooi, als je over 5 jaar pas zwanger wilt worden ook hartstikke mooi, doe het op je eigen manier... ze weet echter niet dat ik dus ondertussen zwanger ben hihi ik zou voor iedereen willen dat alle ouders/ familie zo positief er tegenover konden staan
Hej meis, Bedankt voor je reactie. Ik zou dat ook wel willen indd. Ik hoop alleen dat als ik zwanger ben en ik ga het ze vertellen, dat de reactie mee zullen vallen. En dat ze blij verrast zullen zijn!!!
zo herkenbaar! Had dit ook met mijn moeder. Toen ik zwanger was zei ze dat ik het maar weg moest laten halen want ik was veel te jong (viel wel mee, 23). Mijn hele zwangerschap heeft ze rotopmerkingen gemaakt. Nu gaat het wel weer, maar ik hou bewust afstand...
toen wij gingen proberen zei mijn vader ook dat we moesten wachten, eerst werken en genieten enzo. hij was er echt op tegen. toen ik eenmaal een positieve test liet zien was hij direct om!!! hij is nu de leukste opa die er maar bestaat
ik was de 1e in fam die aan kids begon.. ik was 24 toen ik in verwachting was van nr 1... mijn ouders riepen meteen dat ze veeeel te jong waren om opa en oma te worden etc. Dus dat was ff slikken Maar toen werd hun kleinzoon geboren en ze zijn als blad om boom omgeslagen.. als er een opa en oma zijn die knettergek op hun kleinkinderen zijn.. dan zijn het mijn ouders wel
Wat naar voor jullie zeg, als je omgeving zo afwijzend doet... En zo te horen echt nergens op gebaseerd... Blijf lekker bij jezelf, jullie weten zelf het beste wat jullie willen en of jullie daar aan toe zijn! Succes!! Liefs, Mrs Hair
Wat vervelend zeg! Toen ik vorig jaar moest vertellen dat ik zwanger was, ( ongepland en was 20 ) vond ik het doooodeng! Ik woonde trouwens al wel samen. Mn ouders maakten altijd al grapjes. En waarschuwingen omdat mijn moeder dr eerste kind ( mijn zus ) op dr20e heeft gekregen. Geen probleem opzich, maar mijn moeder zag het niet echt zitten. Toen ik het vertelde was ze eerst in shock, maar daarna super blij. Mijn vader vloog me direct om de nek en vond het geweldig! Terwijl mijn schoonmoeder, al vanaf dat ik met mijn vriend samen ben. ( vanaf mijn 16e ) Al roept dat ze oma van ons kindje wil worden! Want oooh wat leek haar dat gaaf! Het stomme was dus, dat wij helemaal niet bang waren om het aan mijn schoonouders te vertellen , maar wel aan mijn ouders. Mijn ouders waren blij.... en mijn schoonmoeder... Nou laat ik zo zeggen dat we het contact helemaal verbroken hebben aangezien ze niet eens met ons dochtertje op de foto wil omdat ze zich schaamt.. Ze wil nog geen oma zijn. En al helemaal geen oma genoemt worden! Zo is ze tegen verschillende kennisen/vrienden van ons uitgevallen, omdat die haar: oma, noemden om haar te feliciteren. Er is nog veeel meer gebeurt, maar zo kun je maar zien, dat wanneer iemand er jaaaren om smeekt, er uiteindelijk helemaal niet blij mee is! Mijn ouders houden zielsveel van ons dochtertje, terwijl mijn schoonouders (vrijwillig) mijn dochtertje een half jaar niet hebben gezien.. Als mijn schoonmoeder mijn moeder ziet lopen met Tara, doet ze net alsof ze ze niet kent!