Zwakbegaafde buren hebben constant ruzie...

Visitekaartje van een scheidings-advocaat over de heg laten dwarrelen?

(Voor wie dit te ver vindt gaan: lees 'relatietherapie' i.p.v. 'scheidings-advocaat')

 

Kan iemand met het verstand van een 4-jarige dat visite-kaartje lezen dan?

Lastig TS, ik zou denk ik idd de wijkagent inschakelen. Komen er geen andere familieleden over de vloer die je eventueel aan kunt spreken?

 

vervelend, neem anders eens contact op met mee MEE maakt meedoen mogelijk. Ondersteuning bij leven met een beperking. - MEE

 

MEE kan volgens mij helemaal niets als derden hen bellen. Ook als zij al begeleiden, mogen zij daar niets over zeggen.
De beste route is echt via de wijkagent/politie.

 

Als het systeem werkt zoals het zou moeten werken dan kun jij als buur een melding doen bij de wijkagent of bij de evt. verhuurder.
Zij zorgen dan dat een afschrift van die melding bij de betrokken hulpverleners terecht komt.

Maar dat is dus ALS het systeem werkt zoals het hoort te werken.
Wij komen vaker tegen dat het systeem niet goed in elkaar grijpt, maar daar waar ze de wegen wel goed bewandelen en de systemen in elkaar grijpen waar ze in elkaar horen te grijpen is het een prima systeem.

Je kunt natuurlijk allereerst hun zelf erop aanspreken, ongeacht hun niveau kun je uitleggen dat het voor je kinderen heel moeilijk is en dat zij er van schrikken. (ze hebben zelf een kind gehad, dus misschien spreekt dit ze wel aan) Houd het probleem bij jezelf en bij je kinderen, dus een duidelijke ik-boodschap. Maar geef ook aan dat ze voor hulp bij evt. hulpverleners moeten zijn en niet bij jou.
Verder dan idd een melding bij de wijkagent en bij de evt. verhuurder neerleggen en dat telkens weer doen als het zich weer voordoet. (soort van logboekje bijhouden) Op die manier kunnen ze beiden een dossier opbouwen en moeten ze er op een gegeven moment ook wat mee doen. Zorg dat je dat, zo ver als mogelijk, schriftelijk doet, dus gedocumenteerd. Bv. via email. Dan kan er nooit gezegd worden dat je het niet gemeld hebt.

Als je zelf bij instanties aan de deur gaat kloppen wordt het lastig, omdat idd de instantie met jou als derde weinig mag. Wel, als je namen hebt van de betrokken hulpverleners, kun je natuurlijk, bv per email, een melding doen van de voorvallen en ook aangeven dat je weet dat er niet met jou over gesproken mag en kan worden maar dat je het wel gemeld wilt hebben i.v.m. zorgen omtrent de situatie en de angst van je kinderen.

succes!