Goedemorgen Ik ben er afgelopen donderdag achtergekomen dat ik zwanger ben. Ik was 9 dagen over tijd uiteindelijk toch een test gedaan. Deze was positief en ook de dag erna bij de huisarts was deze positief. Dit is niet gepland en hij heeft altijd gezegd dat hij geen kinderen wilt. Ik ben pas 4 maanden met mijn vriend samen (hij is 19jaar ouder dan mij) en hij wil dus absoluut nooit kinderen en vraagt dus van mij om het evt weg te laten halen. Mede doordat hij zijn vader, tante en oma jaren manisch depressief zijn geweest. (met alle gevolgen vandien) Onderzoek heeft uitgewezen dat het erfelijk is en hij wil het gevoel waar hij jaren mee heeft gelopen het kind niet aan doen en mij wil hij het bijkomende leed besparen. Ik moet nu dus kiezen hoewel ik altijd tegen abortus ben geweest. ik voel Vvrdriet, onzekerheid, bang, blij enz weet niet wat ik moet doen. Als hij niet van me hield was hij al weggeweest. (zijn zijn woorden) hij geeft om me en dit raakt hem en doet hem veel verdriet. Ook het gesprek dat hij deze week met zijn ouders heeft gehad maakt het er niet makkelijker op. Ze vonden me leuk enz maar ze willen absoluut geen kleinkinderen daar zijn ze heel duidelijk in geweest. Ook zei hij gistermorgen dat hij de verantwoording voor een kind niet kan nemen hij is bang en erg onzeker en in paniek. Hij is nu pas 5 jaar functionerend in de maatschappij. En hoe zat het met mij ik studeer nog nu aan laatste stage bezig. Kind kost veel geld. Wel zei hij dat hij me niet in de steek liet en als ik ervoor zou kiezen hij het op zijn minst probeert maar niet weet wat de toekomst brengt. Ook heeft hij zijn levensverhaal verteld en ben er erg van geschrokken. Gister hebben we hier met diverse mensen over gepraat waaronder mijn beste vriend, mijn ouders, beste vriend van mijn vriend en zijn broer. Het is een moeilijke situatie maar ik neig naar het laten komen en mijn vriend begint het nu ook zo te zien. Hij heeft nog tijd nodig maar is er rustiger onder. Ook zal hij niet bij me weggaan en toch de verantwoording nemen. (was een eerste reactie omdat hij nooit kinderen heeft gewild) @symptomen steeds meer laat van borsten, buik, vermoeidheid broeken zitten strakker borsten pas verkleind (maand geleden) en nu weer aan het groeien. Veel.plassen en minder honger. Zelfs 2kilo afgevallen. Dus ondanks dit wat er allemaal de afgelopen 4 dagen gebeurd is begint nu de blijheid te komen.
Wat heftig meis! Ik wil je toch feliciteren met je zwangerschap! Laat het idd even op jullie inwerken, je hoeft nu niet meteen a la minuut de keuze te maken! Het is jullie keuze en niet die van mensen om jullie heen. Heel veel succes! Liefs Laura
Wauw, wat een moeilijke situatie. Ik denk dat je er vooral goed over na moet denken en geen overhaaste beslissingen moet nemen. Een kind kost inderdaad geld en het is een hele verantwoordlijkheid, maar wat mij betreft is het ook het mooiste wat je kunt meemaken. Sterkte samen en ik hoop dat jullie tot een goede oplossing komen.
Allereerst wil ik je een hele dikke knuffel geven. Het lijkt me een zeer moeilijke situatie waar je in zit. Ik ben zelf dan een kind van een manisch depressieve vader en het is ook maar net hoe er mee omgegaan wordt. Ik ken mijn vader niet anders dan dat, hij heeft leuke momenten en minder leuke momenten maar dan ontweek hij ons altijd. En het is niet 100% bewezen dat het erfelijk is, je hebt alleen een grotere kans dan mensen die niet manisch depressief zijn. Kinderen met een ouder die lijkt aan bipolaire stoornis (manisch depressief zijn), hebben 15 tot 30% kans om de stoornis zelf ook te ontwikkelen, een percentage dat relatief gezien hoog mag genoemd worden. In geval bij beide ouders een bipolaire stoornis (manisch depressief zijn) werd vastgesteld, kan dat zelfs oplopen tot 50 tot 75%. Heeft hij hier nog goede hulp voor? Zodat hij niet weer 'weg zakt'zeg maar.
Hoi Dani, Ik had van de week al ergens een stukje van je verhaal gelezen en dit komt wel al positiever over vind ik Goed dat jullie er over kunnen praten en dat je voorzichtig blij aan het zijn bent. Heel veel wijsheid en sterkte, doe alles samen en volg je gevoel. Knuffel!
Heftig meis, maar toch van harte gefeliciteerd! Fijn dat julie langzaam toch blij kunnen zijn.. probeer te genieten meis! Heel veel wijsheid toegewenst!
Allemaal denk jullie el voor de reacties. We zijn vanmorgen bij de huisarts geweest en volgende week maandag terug met definitieve keuze. We hebben veel gepraat en denk dat mijn vriend volgende week toch gaat om het te houden @corina83 hij heeft jaren behandeling gehad nu sinds 3 jaar niet meer. Kunnen wel heel open praten en laat hem de mooie kanten zien en dat hij in het vaderschap moet groeien. En dat hij dat echt wel aankan. Vanmorgen zelfs even over namen gehad dus denk dat we er toch voor gaan want uiteindelijk weet je nooit wat er over 5 jaar is en je dan ervoor staat. Xxx
Als ik het zo hoor gaat het helemaal goed komen ! Geniet van je zwangerschap en veel plezier met namen bedenken want ik denk dat hij wel gaat zeggen dat hij het wil
mijn vriend en ik waren een week samen toen ons kindje "gemaakt" is . Mijn vriend moet dagelijks medicatie slikken 3wekelijks naar de psycho analiste en heeft een tijdje opgenomen geweest met een zware depressie . het word moeilijk maar kiezen er samen voor ,hij heeft bang geen goede papa te kunnen zijn . maar een kindje heeft vooral liefde nodig! en dat moet van jullie komen en niet van de omgeving! succes in ieder geval en jullie gaan dat goed doen!!!
Wat fijn dat jullie er samen voor gaan! Gefeliciteerd en een fijne en voorspoedige zwangerschap gewenst SAMEN!
Gefeliciteerd! Gelukkig hebben jullie voor het kind gekozen want het is heel bijzonderrr! Jullie moeten niet naar anderen luisteren, maar luister naar jullie eigen gevoel! Genietttt!
Gefeliciteerd!! Als jullie je er goed voor in zetten weet ik zeker dat alles goed komt, ook met je vriend! Lekker positief blijven hoor!