Totale uitputting! Heel herkenbaar. Voor de een is het een walk in the park, de ander heeft er veel meer moeite mee..
mijn eerste zwangerschap heb ik ook als heel zwaar ervaren, maar toen werkte ik ook nog 5 dagen . en 5 dagen zitten achter een buro is echt killing voor zwangere vrouwen Na de geboorte van mijn eerste ben ik 3 dagen gaan werken en nu ben ik zwanger van de tweede en het gaat me zoveel makkelijker af! Lekker uitwaaien in de speeltuin, geen stress over deadlines op mijn mamadagen dan zijn alle kwaaltjes veel beter te behappen. En het mooie is dat iedereen denkt dat het veel zwaarder voor me is nu omdat "ik er thuis ook nog een rond heb lopen". Dus als je denkt dat je werk te zwaar voor je is, blijf er niet te lang mee rondlopen!
Ja ik zit ook achter een buro en werk met hele strakke deadlines waar best wel wat druk bij komt kijken! Dit word de eerste en wat je zegt ik denk echt hoe doen mensen dat die er nog 1 thuis rond hebben lopen haha Dankjewel voor de tip ga eens kijken wat ik op mijn werk kan regelen.
Thnx dames het feit dat ik het even kwijt kan en ik geen uitzondering ben doet me al goed voelde me zo enorm zwak vanmorgen
Ik heb mijn momenten Bambino. Nu ben ik gisteren een uur eerder naar huis gegaan en nu 'durf' ik niet zo goed meer om het weer te vragen. Terwijl ik eigenlijk keihard voor mijzelf moet kiezen en lekker moet gaan liggen. Het ligt niet aan mijn werkzaamheden, maar wel omdat ik de telefoon beheer moet ik zo vaak mogelijk op mijn plek zitten en niemand wil het overnemen bij ons... (we hebben geen echte receptie). Wel wilde ik morgen even een gesprek aanknopen met leidinggevende dat ik hele dagen toch echt niet meer volhoudt. De VK heeft mij het nummer gegeven van een bekkenfysio en ik wacht even af wat zij zegt a.s. woensdag. Ik durf zelf niet met medische termen te smijten en dus al te roepen dat ik misschien BI heb. Maar misschien is dat een stukje sterk houden...
Ja zo ben ik dus ook de ene dag denk ik echt van heb het gehad. En de andere dag denk ik shit nu voel ik me nog niet oké. Mijn werk leeft ook niet echt mee en hebben weinig begrip voor ziekte en zwanger dat maakt het ook lastig. Jammer dat niemand jou over wilt nemen. Is je leidinggevende wel meegaand met je? Nee begrijpelijk dat je dat niet meteen wilt roepen! Hoop niet voor je dat het zo is want dat zou wel echt rot zijn!
Zwanger zijn is zeker een aanslag voor je lichaam. Al hoewel ik het deze ronde beter kan hebben, maar ja zit nu 6 jaar tussen en de andere 3 binnen 4 jaar. Met 17 wkn liep ik nog 18 km dam tot dam. 2 weken la te er zware bi. Toch meer gaan wandelen en nu is het overdag nagenoeg weg. Alleen de nachten zijn een drama, slaap al maanden zeer slecht. hier kreeg manlief een autoongeval toen ik 16 weken zwanger was. Ik moest alles doen, tja dat hakte erin, een collega pleegde zelfmoord op jonge leeftijd, problemen met de tegenpartij die mijn man aanreed, etc. Oudste zoon met asperger en manlief ook lichtelijk autisme. Daar naast nog verbouwen tereijl manlief niet veel kon, nu nog zit hij thuis door de gevolgen. Het ligt niet altijd aan de zwangerschap maar ook wel eens aan de omstandigheden die het zwaar maken. Ik ben receptioniste en werkte 5 dagen tot 13.00 uur. Ondanks alles wilde ik toch werken en juist mijn werk zei, meis ga naar huis en we willen je pas na je verlof terug zien. Zo kan het dus ook. Anders had ik die combi niet gered. Echt je mag toegeven dat het zwaar is en trek op je werk aan de bel, geef het aan bij de vk. Niet iedereen ervaart het hetzelfde. Nu denk ik o laat het zwanger zijn nog maar even duren, oke ik ben behoorlijk moe en alles word wat zwaarder. Maar bij mij gaat het nu goed, ik loop en fiets nog steeds, het geeft wel harde buiken maar die zakken daarna ook weer af. Ik ga een uurtje na bed, ach ja zwanger zijn is topsport.
Jeeeej jij hebt het ook niet makkelijk gehad Tari. Ik weet niet hoe bi voelt maar ga nu naar de kraker omdat mijn heupen en rug zo'n pijn doen. Slaap ook slecht. Ik moet morgen toch ff naar binnen bij de vk voor en zwangerschapsverklaring misschien gelijk maa. even een praatje maken jullie helpen me wel om het aan te kaarten dankjulliewel
Ow Tari, wat een narigheid allemaal! Bambino: ik heb gelukkig een begripvolle leidinggevende, ben net weer naar huis gereden en ben weer thuis. Maar die telefoon is al heel lang een doorn in het oog. Wél commentaar als ik er niet ben, maar overnemen? Ho maar... Leidinggevende gaat er nu wel mee aan de slag gelukkig en dit keer hebben de collega's het maar te slikken. Ik ben altijd op tijd, zoveel mogelijk op de zaak, flexibel... het is nu even mijn beurt, heel aso gezegd.
Fijn zeg! Dat scheelt en hoop en net wat je zegt ze moeten het maar even doen! Ik ben net terug van de kraker die heeft alles weer recht gezet dus hopen op een fijne nachtrust vandaag Manlief doet de boodschappen dus ik mag dalijk de bank weer op na het eten
Ik ben blij dat ik dit lees. Natuurlijk niet dat jullie je zo voelen, maar dat ik niet de enige ben die het zwaar vindt. Heb last van extreme vermoeidheid. Ben heeeeel gelukkig met mijn zwangerschap, maar kan het bijna niet meer opbrengen om te werken. Nu is het weekend en ben ik zo moe dat ik alleen wil hangen en huilen. Ik heb het (stomme) idee dat andere zwangeren niet zo moe zijn en dat ik mij aanstel. Ik reis voor mijn werk en dat hakt erin. Deze opdracht loopt 1 maart af en dan blijf ik wslk thuis tot de bevalling. Mijn baby, en gezondheid, zijn nu het belangrijkste.
Tot 24-25 weken vond ik het zéker een aanslag op mijn lijf. De eerste 2 maanden ging ik ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Overgeven, extreem heftige buikkrampen, flauwvallen, etc. Ik voelde me gewoon hondsberoerd, en dacht echt "hoe houd ik dit óóit 9 maanden vol". Daarna ging het langzaam wat beter. De enorme vermoeidheid en misselijkheid bleef, maar met 10 uur slaap per dag kon ik redelijk functioneren. Wel bleek ik meteen veel vatbaarder voor de griep, verkoudheid, eczeem, etc. Volgens de verloskundige heb je ook echt minder weerstand in de zwangerschap, waar sommige vrouwen extra last van hebben. Sinds 24-25 weken gaat het beter met me. De ergste misselijkheid is over. Het overgeven gebeurd nog maar weinig. De vermoeidheid blijft. Regelmatig lig ik al voor 21uur in bed, omdat ik gewoon té moe ben. Door de zwaarder wordende buik krijg ik wel last van mijn rug, waardoor ik nog maar kort kan lopen of staan. Maar dit zijn minder "beperkende" klachten, dan in de eerste periode. Dus hier kan ik vrij goed mee om gaan (ben nu 29 weken). Bovendien begint de baby nu zo lekker te bewegen, dat ik daar van kan genieten. Daardoor wordt het ook dragelijker.
Hier 3de zwangerschap en hoewel ik lichamelijk nergens last van heb, ben ik ontzettend moe! Het is gewoon extreme vermoeidheid! Heb tot 9.30 geslapen, daarna met mijn oudste naar zwemles, was opgevouwen en nu staan de tranen alweer in mijn ogen..dus: Bed here i come. Als ik het niet doe, heb ik de rest van de dag knallende koppijn! Zit al 2 weken hierdoor in de ziektewet. Weet je, ik kan er niks aan doen. Zou willen dat het anders was, maar het is niet zo. En het is voor een goed doel. Maar laten we eerlijk zijn...we zijn gewoon verandert in levende broedmachines.
Ik herken het helemaal!! Futloos misselijk moe. Vreselijk. ook hier weet ik soms niet hoe ik de 9 maanden moet doorkomen. en kijk enorm uit naar mijn verlof. werk nu maar halve dagen. En toch is het zwaar. Wat een drama he dames!! En genieten lukt zeker niet.
Minder weerstand nou dan kan ik die aanstrepen hoor. Ik zit nu thuis voor een slijmbeursontsteking en heb er sinds vrijdag een keelontsteking en bijholteontsteking ontsteking bij.... Ben net als jij mamavanjuul al 2 weken thuis en nu verwachten ze me morgen weer. Ik kreeg vrijdag letterlijk de tekst 'tja een griepje even uitzieken toch...' Ik zeg ja jullie krijgen medicijnen ik mag niks. Zegt mijn leidinggevende (natuurlijk een man) tja heb het ook allemaal ren ook niet meteen naar de dokter.. Denk stik toch je wil niet weten hoe ik me voel. Maar er is licht in de tunnel want ben vanmorgen bij de verloskundige praktijk geweest om mijn zwangerschapsverklaring op te halen zegt de assistente die ik smorgens aan de lijn had. Ik laat ze even bellen hoor vanmiddag is het dringend? Nou stond ik alweer te brullen als een klein kind (heerlijk die hormonen ) dus krijg sowieso een verklaring om minder te gaan werken want ze zegt is echt niet goed hoor om maar door te gaan. Ben erg benieuwd mijn eigen vk belt me nog even vandaag.
Ach Bambino, wat naar! Hopelijk knap je weer snel op. Wel fijn dat je minder kan werken nu, echt goed van je. Leidinggevende hier heeft advies gevraagd wat te doen met mijn situatie. Waarschijnlijk binnenkort op gesprek bij de arbo - arts en hij denkt zelf aan halve dagen. Ik ben bereid om langer door te trekken mits nodig (niet de hele dag, maar een uurtje of 2 gaat vaak nog wel). Vrijdag had ik echt een goede dag, nu is het helaas weer minder. Er is nu nog een bespreking en beheer ik nog even de telefoon en ga dan naar huis. Ik had zelf gehoopt om tot 4 weken voor verlof door te werken, maar helaas... als het nu niet in mijn rug/bekken was gaan zitten had ik het wel gered. De moeheid die ik heb kan ik nog wel aan, maar die rug... ouch.
Ja ergens voel ik me nu opgelucht eindelijk is het hoge woord eruit en kan ik me volledig op mezelf en de kleine storten zonder zorgen over mijn werk. Alleen het gesprek daar moet nog. Oh fijn zeg halve dagen. Ik ga dat ook doen waarschijnlijk. Net als jij had ik graag doorgewerkt maar heb de hoop opgegeven. Jij moet dalijk ook lekker gaan rusten meis! Haha als ik jou tekst lees en mijn kwaaltjes erin plaats zie ik mezelf praten. Vooral die onderste zin.
Wat een nare situatie met je leidinggevende meid! Ziek is ziek pff. Maar ook bij mij zijn ze van het "stel je niet aan" mentaliteit. En dan zijn het bij ons nog vrouwen ook!! Ik werk dan wel halve dagen gelukkig. Maar zelfs dat is wat zwaar. Hoop dat je minder kan gaan werken! En je je lichaam kan laten rusten ipv overbelasten. Sterkte ermee.
Dankje xbabyx lief van je Ik heb net mijn verloskundige gesproken en mag van haar deze week nog niet werken. Ook moet ik vanaf volgende week voor 50% de ziektewet in. Ze zegt je immuunsysteem is zo zwak en ik wil je echt nog wel beter zien als dit voordat je gaat bevallen. Nu mijn werk bellen 'wish me luck'
Raar genoeg reageerde ze nu best goed. Heel vervelend natuurlijk maar ze gaan actie ondernemen en hopen dat ik volgende week er wel weer ben voor halve dagen. Pfffff ga even bijkomen nu. Zat met knikkende knieën aan de telefoon.