Allereerst ben ik 'opgelucht' te lezen dat er meerdere vrouwen in dezelfde situatie zitten. Voel me nl. zo alleen... 15 juni heeft m'n ex de relatie verbroken na 10 jaar, hij heeft een ander. 3 juli ontdek ik zwanger te zijn, vandaag 8 weken... hij is boos en wilt dat ik abortus doe, hij wilt gelukkig worden met zijn nieuwe partner. Ik heb vorig jaar mede onder druk van hem al een abortus laten doen. Nu is dit weer zijn reactie, alsof ik een fabriek ben. Hij voelt zich erin geluisd en weet ik veel. Ik heb in het ziekenhuis gelegen eind mei/begin juni met bloedvergiftiging. Door alle medicatie ben ik ongepland zwanger geraakt. Maar goed er zijn 2 mensen voor nodig en hij was er net zo goed bij. Het is mij ook overkomen en ik ben in totale shock. Ik voel me verdrietig, eenzaam en radeloos. Ik moet alles alleen gaan doen. Werk onregelmatig, fulltime.. Hoe moet ik dat in hemelsnaam doen, qua financiën? Kan ik part-time werken en mijn kind geven wat ie nodig heeft? Ik wil me niet laten verleiden tot weer een abortus, 1x was genoeg en zoiets wil/moet een vrouw niet meemaken. Ik ben van slag omdat ik een control freak ben, door mijn chaotische jeugd. Heb enorm veel achter mijn kiezen, daarom probeerde ik te kiezen voor zekerheden, voor zover je die hebt in het leven... Ik heb een auto, baan bij de politie, alleen nog geen dak boven me hoofd.. Ik weet werkelijk waar niet waar ik goed aan doe. Mensen roepen altijd maar oh ik zou het niet houden, weghalen. Die begrijpen het dus niet, kortzichtigheid vind ik dat. Toch lijkt wat ik doe een onrijdbare weg. Ik heb geen betrouwbare mensen/familie om me heen, dus ik moet het echt alleen doen. Maar hoe weet je wat je doen moet, waar doe ik goed aan? Ik zie door de bomen het bos niet meer..
hoi cilibri, herkenbare situatie, kan je voor nu geen raad geven alleen zeggen welcome in the club... ik heb ook voor mn baby gekozen.. met school, bijbaan thuiswonend aan mn broek hangen.. en ik ga gewoon kijken hoe dit gaat gewoon de uitdaging aangaan.. mijn kindje is nu al mijn alles en voor dit kind heb ik alles voor over.. denk dus goed na meid.. zeker als je weet hoe klote abortus is! liefs, damiana
Wat een vervelende situatie.. Als je zelf geen abortus wilt , waarom zou je het dan wel doen.. Je ex heeft daarover weinig te beslissen. Qua financiën weet je denk ik zelf het beste of je het gaat redden. Je werkt nu fulltime..en zou het misschien handig zijn als je berekent wat je zou verdienen als je part- time gaat werken. En als je nog geen woning hebt, kun je jezelf inschrijven voor een woning. Ik weet niet of de situatie leefbaar zou zijn met kind waar je nu woont, maar als het niet leefbaar is, kun je dat aankaarten bij de woningbouw..misschien dat je dan sneller kans maakt. Je zal waarschijnlijk ook huurtoeslag krijgen, alleenstaande ouderkorting en kindgebondenbudget..en dan zal het echt wel te doen zijn!
ik heb een gesprek staan bij het fiom, voor de practische zaken inderdaad. Ik sta wel al 9 jaar ingeschreven, dus woning moet lukken voor die tijd. Damiana, ik ben benieuwd naar hoe jij je staande houdt...heb je nu een eigen huis, inkomen e.d. ? Kom je toevallig uit de buurt van Utrecht ook?
Meid, wat zit je in een vervelend situatie. Je vriend heeft een ander en dan ben je ook nog zwanger van hem. Als jij het kind wel wilt houden dan moet je daar voor gaan. Laat je niet overhalen door je ex voor een abortus, doe dit alleen als je er zelf achter staat. Als je een goede baan hebt kun je misschien particulier wat gaan huren. Dit gaat een stuk sneller dan via de woningstichting. In iedergeval veel sterkte en succes gewenst!
Lieve Calibri, Mijn situatie is na mijn bevalling ook compleet onbekend. Ik blijf voor voorlopig thuis wonen tot ik mijn HBO afgerond heb. (bewuste keus omdat ik weet dat als ik op mezelf ga dit heel lastig word) Ik zal dus moeten doen met - studiefinanciering - bijbaan van 10 uur per week - zorgtoeslag - Kindertoeslag - Kinderbijslag - eventueel alimentatie van mijn ex Maar goed klinkt lekker maar ik heb nu al veel dingen die ik betaal... Ik wil niet zeggen dat ik het niet ga redden maar ik ga wel krapjes leven (als ik alleen naar mijn inkomen moet kijken dan) Los van hulp van mijn moeder he... ik moet op mijn eigen poten gaan staan en dat begint zo met iets minder inkomen kan niet altijd blijven bouwen op mijn moeder. Ik heb al ontzettend veel dingen die ik betaal.. denk aan - Verzekering - Auto verzekering - Auto belasting - internet (betaal ik ook zelf) - SCHOOL (dat verpest echt alles) mede door school is het krap - Uitvaartverzekering - Telefoon (2 abonnementen) (Gelukkig geen schulden) Komt toch al rond de 900 euro... Straks komt kinderopvang erbij en ik heb al een proef berekening gemaakt met mijn jaarlijks inkomen en dan kan ik met mijn inkomen volgens hun 215 euro zelf betalen en 1384 krijg ik van hun... Pfff dat kan ik echt niet missen... dus het wordt wel lastig hoor Maar goed... Daarom denk ik ook dat het handig is om mijn ex mijn kind te laten erkennen want stel dat ik niet kan sparen met mijn miezerig inkomen als student, dan kan ik dat geld gebruiken om die 215 euro aan de kinderopvang te betalen... Het was trouwens een proef berekening dus het kan ook minder worden hoor... Mijn zus zei dat het teveel was die ik zelf moest betalen maar ja... ik zie het met de tijd wel... Dus zo moet ik me staande gaan houden... Wat mijn ex betreft, tja dat komt nooit meer goed en hoe pijnlijk ook wij komen gewoon niet meer bij elkaar en ook wij hadden heel lang een relatie.... maar ja blijkbaar voor jan lul... want eenmaal zwanger dan hoeft hij je opeens niet meer... :x Nadat hij mij dus ook de eerste keer dat ik van hem zwanger was ik haast de kliniek in ben geduwd om abortus te doen "HET MOEST ZO SNEL MOGELIJK WEG van hem"...:xMaar ja verleden tijd. Ik kom niet uit de regio Utrecht.. regio Zuid Holland Veel liefs, Damiana
Uiteindelijk geldt: elke beslissing die je zal maken zal de juiste zijn maar je zit mss voor je leven lang vast aan deze man, via dit kindje. Als je dat aankan, is het draaglijk om het kindje te houden. Maar houdt er rekening mee, dat je, tijdens je zwangerschap geconfronteerd zal worden met hormonen gecombineerd met jouw ex en zijn nieuwe liefde. Dat gaat heel moeilijk worden en dat moet je echt niet onderschatten. Ook baby's in wording voelen ellende aan. En dan heb ik het nog niet over financien/ onderkomen. MAar ik begrijp ook wel heel goed dat je het kindje wilt houden. Het is immers van een man waar je ook al 10 jaar mee bent geweest en los daarvan, is het krijgen van een kindje zooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo speciaal. Ik ken je situatie niet helemaal, en al kende ik die wel, is het moeilijk te adviseren hoor....... maar laat het bovenal jouw beslissing zijn die doorslaggevend is voor elke actie die jij onderneemt. Dat laat je op zich al zoveel sterker voelen, althans zo werkt dat bij mij. Je komt er wel!