Hallo je leest het zo vaak, vrouwen die zwanger worden en dan in de steek gelaten worden door hun partner, maar zoiets kan je toch alleen maar in boeken lezen? nou mijn grootste nachtmerrie is waar geworden. Een paar weken terug plaatste ik hier een onduidelijke test, hij leek positief, daarna heb ik nog een test gedaan, deze was negatief, ik werd ook gewoon ongesteld, (ik slik ook gewoon de pil). tot afgelopen week, ik werd niet meer ongesteld en werd misselijk bij het zien van eten, ik dacht gelijk terug aan die zwangerschapstest, ik heb gelijk een test gedaan en deze was ook gelijk dik positief, ik schrok echt, hoe kan dit nou? Ik ben naar de winkel gegaan om clearblue met conceptie indicator op tehalen, er kwam gelijk met matig middag urine ZWANGER en 3+ in te staan, dus zwanger , langer dan 5 weken. Dit alles was zaterdagmorgen,ik ben aan het werk gegaan en voelde mij ziek, ik was bang om het mijn vriend te vertellen, even twijfelde ik nog, maar toen ik thuis kwam heb ik het gelijk verteld. Hij was geschrokken, en wist niet wat hij wou, we zijn rustig uit eten gegaan, alles verliep prima, hij zei, wat er ook gebeurd, ik sta voor mijn daden in en ik zal je steunen. Dit deed mij goed. De volgende dag moest ik weer werken, ik kom thuis en hij begon te schreeuwn, "ik wil geen kind" ik wil dat je het weg laat halen. Ik vind niet dat hij deze keus alleen kan maken, en gaF ook aan dit niet te willen. na heel veel gezeur en gedoe besloot hij omzijn spullen te pakken en weg te gaan, ik was echt heel erg boos, ook op mijzelf, hoe dom hebik kunnen zijn om heb te geloven dat hij er voor mij zou zijn? ik heb tegen hem gezegd dat als hij een abortus eist , hij zijn spullen kon pakken, dit zou altijd tussen ons in blijven staan en dan zou ik nie meer met hem verder kunnen. Zonder pardon pakte hij dan ook zijn spullen. ik heb tegen hem gezegd dat ik hem laf vind... je overziet het niet, j laat je vriendin zwanger achter, gaat zelf op de vlucht en ik moet het maar uitzoeken. Ik ben er helemaal kapot van en ik had nooit verwacht dat mij dit zou gaan gebeuren, we hebben dit ooit eerder besproken,. we willen nu nog geen kindje, maar wat als het wel per ongeluk gebeurd??? dan zouden we hier samen sterk in staan, hij heeft een hele grote kinderwens en zei duidelijk, dan zou het kindje wat eerder komen, komt ook wel weer goed, maar niks is zoals het was..... hij laat mij nu zo klein voelen, hij zegt dat ik dom ben, niet na denk, echt, hij laat mij voelen alsof ik zo dom en klein ben, en labiel..... niet fijn meer... ik heb ook een zoontje van 4,uit een eerdere relatie. dus ik weet wel dat ik een kind kan opvoeden. ik eet inmiddels al 3 dagen niet, ik heb vet veel stress en weet niet meer hoe ik met deze situatie om moet gaan. ik voel mij in de steek gelaten, zijn er hier mensen die deze situatie ook kennen?????? ik ben echt ten einde raad.... sorry voor het lange verhaal, en sorry als er type fouten in staan, maar mijn toetsenbord hapert heel erg en neemt niet alle letters mee, ... jajaj domdom....
poeh zeg wat heftig allemaal. ik wil heel veel sterkte wensen in deze heftige tijd, vergeet niet dat het kleine wonder in je buik jou nu hard nodig heeft. probeer door te gaan voor het moois wat in je groeit....sterkte
dom? ja van die vriend van je, dat ie je zo achterlaat.. Jeetje meid.. misschien moet ie echt van de schrik bekomen? of denk je dat het echt over is?
Voel je niet dom, klein of labiel. Je bent zwanger! Gefeliciteerd!! Bedenk goed: It takes 2! Jij was aan de pil, hij heeft ook voorzorgsmaatregelen kunnen nemen!! Ik wens je heel veel sterkte. Ga ajb wel eten, je kleine (en jij ook!) heeft dat echt nodig!
bedankt voor jullie lieve reacties... ik ben blij dat jullie zeggen dat ikniet "dom" ben, nu weet ik dat zelf ook wel, zo dom ben ik dan ook weer niet hahaha, maar goed, hij laat mij wel zo voelen, en dan ga je toch twijfelen... weet je wat het is, het kindje was niet gepland, en ja er gaat heel veel veranderen, dat weet ik ook wel, maar een abortus... ik lees hier zoveel verhalen van mooie gelukkige stelletjes die een kindje willen en die elke maand weer vol spanning zitten, en hoe vaak hoor je wel niet dat die spanning, hun trots om slaat in een grote teleurstelling? ik zie het kindje ook niet als een last, nee, het is niet gepland.... maar welkom? jaaa, ik zie dit als een gift! het is toch uniek? iets moois? een wonder....????? ik zal mij als moeder zijnde erg schuldig voelen en weet niet of hier mee zou kunnen leven, daarnaast zal ik mij , hoe dom het ook klinkt ook schuldig voelen tegenover al die mensen die zo graag kinderen willen en waarbij het niet lukt, ik weet het,het gaat nu om mij en ik moet mijzelf voorop zetten en iedereen heeft zozijn reden voor hun keuze, wel of geen abortus.. maar dit is hoe ik inelkaar zit, en dit is waarom mijn vriend van mij houdt, omdat ik mee levend ben, niet snel op geef en denk aan de medemens.... En toch, als ik alleen verder moet en met mijn 4 jaar oude zoon en met een kleine... zal ik het heel zwaar vinden, maar ik vind het niet fair dat als je een goede relatie hebt, een vaste baan, gelukkig bent etc, om dan te zeggen, ik wl geen kind, want het past niet in mijn planning die ik in mijn hoofd had, hij had namelijk zo bedacht,ik wil eerst samen een huisje kopen, ik wil een betere baan, meer geld hebben en dan kinderen.... hij heeft echt een grote kindrwens, alleen past het nu niet in zjn systeem... dus op de vraag denk ik dat het nu over is? hij is heel erg koppig, en blijft vaak bij zijn punt,..... ik durf nergens meer op te hopen.... ik snap alleen zijn punt niet. Ja ik snap dat je geschrokken bent, ja het is eng, allemaal dingen waar ik in kan komen, maar daar moet je elkaar ook in kunnen steunen toch????
ik vind dit echt een goede!!! bedankt!!!!!! =) daarheb ik veel aan en zal dit ook zeker tegen hem zeggen...
hey.... ga voor jezelf kiezen en voor je kindje! probeer écht te eten meis! jullie hebben het zo nodig! wat je vriend betreft... misschien is het de schrik.. het is ook niet niks.. maar hij is zelf net zo verantwoordelijk... aangezien zijn grote kinderwens kan het misschien zo zijn dat als hij binnenkort aan het idee gewend is hij het toch wel fijn zal vinden om bij jullie te blijven? en dan kun je altijd nog eens even een goed gesprek aan gaan om te zien of het gaat werken, of je het nog wil. ik wens jou iig een hele goeie zwangerschap toe, geniet van je kindje en nieuw beebje en die kerel: als hij zo blijft, is hij het gewoon niet waard. is moeilijk om zo te denken nu misschien maar het is wel zo... sterkte!
Heel veel succes en veel sterkte! Je kan het hoor, wees sterk en leef voor jezelf en je kinderen! Liefs Barbara
De pil is nou eenmaal niet 100% betrouwbaar, ookal slik je hem elke dag op hetzelfde tijdstip! Zelfs een kleine verkoudheid kan al genoeg zijn om de werking te doen verminderen! Laat je in ieder geval niet van de wijs brengen! Je klinkt erg verstandig, je hebt al eerder bewezen dat je het zelf kan. Als hij voor zijn verantwoordelijkheden wegrent, dan heeft hij later ook geen rechten... (mijn mening hoor)
nogmaals bedankt voor jullie berichtjes,,, ook fijn om te horen dat ik "verstandig"klink. =) het gekke is, toen ik dit berichtje ging plaatsen was ik echt helemaal van de kaart, maar nu... door jullie steun, ook al zijn het van die kleine berichtjes, kleine woordenmet zulke grote betekenissen, echt bedankt! Ik weetdat ik moet eten, ik heb zojuist boullion gekocht, misschien dat da goed gaat is ook lekker zout. Ik weet ook zeker dat het kindje bij mij alleen ook groot zal worden, ik heb alleen de afgelopen 2,5 jaar zo'n groot gevecht gehad, een gevecht om echt groot ensterk te worden , samen met mijn zoontje... we hebben alles zo goed voor elkaar en sinds de kerst ben ik helemaal weer in luv.... en ja, dit is een stap, we zijn dus nog niet lang samen, maar goed met de vader van mijn zoontje was ik 8 jaer mee samen en nog ging het mis, dus tjaaa wie bepaald dat hoelang je samen moet zijn? nogmaals bedankt, hij komt vanmiddag langs om te praten, ONDER NL ELFTAL??? =) hahaha ik hou jullie op de hoogte....
Jij bent niet degene die dom is in jullie relatie. Degene die dom is is hij. Ik vind dat soort mannen geen echte mannen. Hoe kan je in godsnaam je vriendin/vrouw achterlaten terwijl ze een kindje van je draagt. Sorry hoor, ik kan hier zo boos van worden. Ten eerste voel je niet dom. En jij weet als de beste (vanwege je zoontje van 4) dat jou kinderen jou nodig hebben. Dus wat je moet doen is juist heel goed eten en heel goed voor jezelf zorgen. Hoe moeilijk dat soms ook is/lijkt. Heel veel succes en sterkte!
ik snap je reactie, ik werd ook boos op zulke mensen, nu ik zelf in deze situatie zit ben ik natuurlijk ook heel erg boos..... vooral ook omdat je er niet tussen komt, zo koppig, wil steeds aan het woord etc... dat maakt mij boos, dat je op zo'n moment geen respect toond.... nou we zullen afwachten.... ik heb trouwens niet echt veel hoop dat hij bij trekt.. =S
hey meis, jeetje wat vreselijk voor je allemaal, ik wil je ook graag feliciteren met je zwangerschap, want het blijft iets moois. Ik zit echt met open mond te lezen, wat zijn sommige mannen ook **%$$.. ik herken je verhaal heel erg. heb hier zelf ook een topic, mijn vriend liet mij stikken toen ik 12 wk zwanger was, na een relatie van 7 jaar en we hebben al een zoontje. Dus tja hoelang je ook samen bent, je weet gewoon nooit hoe het zal lopen. Ik vind t ontzettend goed dat je voor je kindje kiest en niet voor een abortus. ik heb ook voor die keuze gestaan, t is niet makkelijk. Het is inderdaad moeilijk om te lezen,zien,horen hoe gelukkige gezinntjes genieten van elkaar en de nieuwe zwangerschap enz, maar uiteindelijk wordt je er wel sterker van. Want dat komt voor jou straks ook wel weer. Misschien niet tijdens de zwangerschap, maar daarna vast wel weer. Ik ben hier zelf ook bang voor, ik mis nu juist de emotionele ondersteuning van een man/vader omdat ik alweer 25 wk ben. Denk dat jij het ook niet makkelijk zult krijgen, maar geniet van al het moois wat er nu in je buik groeit en je zult zien dat t je kracht geeft. Probeer echt goed voor jezelf te zorgen nu. Tip: zorg ervoor dat je er goed uitziet, netjes in de kleren, make upje op, goed eten enz. Want dan laat je zien aan hem dat je je ook zonder hem goed kunt redden. Laat maar zien dat je hem niet nodig hebt.. echt waar, dit voelt goed. Als ik het zo lees, is hij ontzettend geschrokken en is hij nu op de vlucht. Hij weet pas wat hij mist, als hij het niet meer heeft. Laat hem nu maar even en wie weet staat hij over 2 maanden weer met hangende pootjes voor je deur. Kop op meis, zet em op je kunt het hoor.
Hoi!!! Op de een of andere manier heb ik geen echte medelijden met je. In zekere zin wel natuurlijk, begrijp me niet verkeerd!!! Maar ik lees eigenlijk een hele sterke vrouw die jammer genoeg, nu zonder vriend, aan haar 2e mooie 'avontuur' gaat beginnen. Het ideaalbeeld is met je vriend, maar als hij zo reageerd dan ben je misschien wel beter af zonder hem. Laat je niet nog meer van slag brengen en ik hoop stiekem dat hij toch voor jullie 4en kiest!!! Je hebt de laatste jaren veel meegemaakt en denk dat je enorm sterk bent... You go girl... makkerlijker gezegd dan gedaan, maar zet m op!!! Nog gefeliciteerd en denk aan je! Dikke knuffel, Claire
thx, ik hoef ook geen medelijden hoor, want ik ben ook absoluut niet zielig en wil ook niet zielig gevonden worden, dus ik begrijp je niet verkeerd hoor nou mijn vriend en ik hebbenecht heeel eg goed gepraat, hij wou langs komen vanmiddag, ik heb gezegd dat hij langs mocht komen, maar alleen als hij open stond voor alle mogelijke opties, dat hij nog geen conclussies mocht trekken en ook vooral naar mijn verhaal ging luisteren. hij ging akkoord. met als gevolg: Hij kwamgelijk zijn excusses aanbieden, het was een ver, te ver uit de hand gelopen schrik reactie, voor de duidelijkheid,hij zegt niet dat hij het kindje wil houden nu. maar we praten en dingen zijn bespreekbaar. Ik snap zijn reactie ook wel, althans "schrik reactie" nog heeft hij niet het recht om dan zo tegen mij te keer te gaan, heb dit duidelijk aan gegeven en ook gezegd dat ik dit absoluut wel mee zal nemen. Het feit blijft, ongeacht watje mening ook mag zijn, je liet mij vallen en dit duidelijk merken, dat kan niet door de beugel en da ga ik ook niet van je pikken. Klaar duidelijk verhaal voor beide kanten. Verder hebben we heel goed gepraat, de stand van zaken nu: we kijken het even aan, ik geef hem de kans om aan het idee te wennen, hij gaat mijn manie van denken niet gelijk afkeuren. ik denk dat wij in een korte middag in ieder geval al iets hebben bereikt, ik weet niet hoe dit gaat aflopen en nogmaals, hij heeft niet gezegd dat hij het kindje nu ineens wel wil, maar bood duidelijk wel zijn excusses aan voor zijn gedrag en zei ook gelijk, ik heb te snel en te ontwetend uit angst gehandeld. We zullen zien, ik ben er niet van overtuigd dat het goed komt, maar goed ik denk maar zo , als er van de tien slechts 1 reden is om iets wel te doen, dan zou ik die ENE met beide handen aanpakken! nogmaals jullie bedankt voor al jullie reacties en ik hou jullie op de hoogte.
Ik merk weinig van je toetsenbord hoor Maar fijn dat jullie gesprek zo prettig verlopen is, en als het een troost achtig iets is, die van mij reageerde ongeveer hetzelfde, alleen is dit zijn huis dus zijn spullen pakken deed die niet, maar abortus en eerst nog wat geld hier en wat geld daar en ja dat was idealer geweest. Mijn vriend heeft niet eens zijn excuses aangeboden omdat het in zijn ogen het beste was geweest te wachten en deze baby dus niet te laten komen, MAAR hij is er nu wel, voor mij en voor de baby. Alleen dat sorry zeggen ligt hem niet zo (MANNEN!) Die van jou heeft in ieder geval dat al wel gedurft en gedaan, en mannen zijn soms echt gemeen in hun paniek en schrik reacties, erger dan vrouwen omdat ze gelijk zo keihard zijn. Dus wie weet, als ik je zo lees verdien je het om met je gezinnetje gelukkig te worden, maar denk ook dat als hij niet mee werkt jij toch wel gelukkig wordt. Succes