hallo allemaal, ik ben nu 6 weken zwanger. over drie maanden wordt ik 16. mijn vriend is dit al. wij weten niet of we het kindje willen houden. qua school, werk, geld en aandacht is het helemaal geen probleem. het is niet gepland, maar wel gewenst. what to do? alvast bedankt!
Je bent jong, maar dat wilt niet zeggen dat je het niet kunt. Als je er voor wilt gaan moet je dat zeker doen! En abortus is ook helemaal niet makkelijk, daar moet je ook heel goed over na denken en de kans dat je spijt krijgt is heel erg groot. Ik zou gewoon alles eens op een rijtje zetten en een kindje is het mooiste wat er is!
Allereerst, gefeliciteerd met je zwangerschap . Ik hoop dat jullie een keuze gaan maken, waar jullie met zijn tweeën helemaal achter zullen staan. Een kindje is het mooiste wat er is. Deze organisatie kan je misschien helpen: Fiom l Onbedoeld zwanger Zij kunnen je helpen al je mogelijkheden op een rijtje te zetten en (niet onbelangrijk) ze zijn neutraal.
Ik heb op dezelfde leeftijd als jij in dezelfde situatie gezeten, was wel aan de pil maar die heeft zijn werk niet gedaan ondanks zeer zorgvuldige inname. Ik heb abortus laten plegen. En ik kan alleen maar zeggen dat het voor mij de enige juiste beslissing was. Ik was echt veel te jong om een kind op te voeden. Mijn toenmalige vriendje ook. Ik was wel bang dat ik last zou krijgen van schuldgevoelens, maar dat is gelukkig niet gebeurd. Alleen jij kunt beslissen of je echt, oprecht op een verantwoorde manier een kind op kunt voeden. Wees alsjeblieft realistisch, het is geen walk-in-the-park, het kost letterlijk en figuurlijk veel om een kind groot te brengen, je levert veel in. Mijn ervaring is dat veruit de meeste 16-jarigen er nog lang niet aan toe zijn om zo'n verantwoordelijkheid te dragen. Ik wens je wijsheid, succes met je beslissing meis
Samen zitten met jou ouders en zijn ouders. Bespreken hoe jullie dit voor je zien en hoe jullie ouders dit voor zich zien. Verder zijn jullie de enige die kunnen/moesten beslissen waar jullie voor willen gaan. Als tiener een kindje opvoeden lijkt mij niet makkelijk en verre van ideaal, maar onmogelijk is het niet. Succes met jullie keuze.
mijn vriend zijn ouders zijn helaas allebei overleden. we zouden dit dus met mijn ouders moeten doen. maar dat gaan we zeker doen, Dankje!
Sja, ik heb er geen ervaring mee, maar ik hoop dat je een goed overwogen beslissing zal maken waar jullie volledig achter staan Ik wens jullie veel sterkte/ succes met het nemen van jullie besluit en de periode erna, wat die ook moge zijn.
Jeetje meis... wat een beslissing hè! Ik heb ik dezelfde situatie gezeten, was wel een jaartje ouder. Je zegt, school, werk en geld geen probleem. Maar dat is niet zo... Ik wil je niet van streek maken... Maar een kindje vraagt de komende 4 jaar 24 uur per dag je aandacht, vanaf 4 kunnen ze zelf naar school, maar dan nog, dat is om half 4 ook klaar hè! Als je fulltime zou gaan werken verdien je misschien 800,- dat is echt niet genoeg! Weet je, een kindje is het mooiste wat er is, maar... Ik wil JUIST omdat het zo bijzonder is, dat kindje alles geven wat het verdient. En daarom ben ik heel blij dat wij toen de keuze voor abortus hebben gemaakt. En nu wij, gaan trouwen, een huis gekocht hebben en een "vast" inkomen hebben, ben ik heel erg blij dat we bewust voor een kindje kunnen kiezen. Ik zeg zeker niet dat je voor een abortus moet kiezen, maar denk er goed over na meis, dit is geen keuze die je zo maar maakt... Het is een keuze voor de rest van je leven! En heb t er zeker met je ouders over, want als het geld en de aandacht wellicht van hen zouden komen, zou ik dat eerst wel even overleggen Succes met deze keuze, en welke je ook maakt, zorg dat je 100% achter staat!
Ik kan mij niet voorstellen dat jullie op jullie leeftijd school, werk en geld geen probleem is!?! Tenzij je ouders jullie ontzettend veel gaan helpen, door jullie met de kleine bij hun thuis te laten wonen, op te passen, financieel bij te springen etc. Totdat jullie/jij oud genoeg zijn om op eigen benen te staan. Ik denk dat dit de beste oplossing zou zijn. Besef je ook goed dat jullie in 1 klap volwassen zullen moeten worden en veel moeten opgeven wat bij een 'normale'jeugd hoort.
Ik zat 10 jaar geleden in de zelfde situatie, ook zo jong en helaas zonder steun van de vader. Als je het wilt kun je het echt! Of je nu 25 bent of 15, als het je eerste kind is moet je sowieso veel leren. En tuurlijk heb jij misschien financieel iets minder te besteden, nou en!? Als jij je school kan af maken en alles in goed overleg met je ouders kan doen is het toch prima. Dan zul je zien dat je binnen de kortste keren op eigen benen kan staan. En is dat financiële stuk binnen een paar jaar een veel minder groot probleem Er zijn ouders die op hun 30e ongepland zwanger raken, die moeten hun leven ook compleet omgooien. Dat moet jij waarschijnlijk ook. Want als je er voor gaat kun je het echt, en ben je zo snel volwassen. Toen ik 15 was en zwanger (bevallen op mijn 16e) hield ik even veel van mijn kindje als van de baby die nu in mijn buik zit. Voor de moederliefde die je voelt voor je kindje maakt leeftijd niets uit. Maar zorg dat, als je de baby houdt je een voorbeeld voor andere tienmoeders bent! En laat zien dat leeftijd niet uitmaakt maak je school af en ga er voor, er zijn zo veel mogelijkheden!
Je zegt dat school, werk, geld en aandacht geen probleem zijn. Maar ik vraag me af hoe dat geen probleem kan zijn op je 15e (bijna 16e). Jullie zitten beide nog op school als het goed is, daar kan je dus niet fulltime bij werken. Dus wat geld, werk en aandacht betreft vraag ik me af of je wel realistisch nadenkt over wat het hebben van een kindje inhoudt. Of je moet inderdaad de volledige steun hebben van je ouders, maar ik weet niet of je het hen al verteld hebt? Verder wens ik je veel succes en sterkte met je beslissing, die niemand anders voor je kan maken. Ik sta zelf neutraal tegenover abortus en vindt het geen 'moord' zoals sommige meiden het op dit forum kunnen laten overkomen. Dus probeer je daar in ieder geval niet teveel van aan te trekken en je geen schuldgevoel aanpraten als jullie uiteindelijk beslissen om de zwangerschap af te laten breken. Jullie moeten zelf die beslissing maken en weten zelf, samen met je ouders, het beste of dit wel of niet kan gaan lukken en wat het beste is voor het kindje in je buik. Succes meid!!
dit is idd een moeilijke beslissing . en wij kunnen je alleen advies geven de enige die deze keuze kan maken en de enige die weet wat de juiste beslissing is . zijn jullie zelf ik ben van mening dat iedereen een goede ouder kan zijn . jong of oud als ze maar achter hun keuzen staan . iedereen moet leren met het 1e kindje . 15 op 50 en abortus ja dat is weer mijn mening . ik ben er op tegen . vaak zeggen mensen , het komt niet uit , heb de tijd er niet voor . heb het geld er niet voor . tuurlijk zijn allemaal belangrijke dingen voor het opgroeien en groot brengen van een kindje maar stel je heb een goeie baan mooi huis geen zorgen veel tijd er wordt een baby geboren alles gaat perfect .. en dan .. heb je een onwijze tegen slag je bent je baan kwijt . je geld wordt minimaal je je vind een nieuwe baan je moet meer gaan werken dus geen tijd meer voor je kleine van 2 wat doe je dan ? denk dat de meeste wel snappen waar ik met dit verhaal naar toe wil .. je moet doen wat je hart je ingeeft . zie je dit kindje in je buik als WOUWWW wat een geschenk en geniet je er van ja dan is de keuze erg makkelijk . enige wat ik zeggen dan .. heeel veel succes met wat je gaan beslissen praat er met mensen in je omgeving die het dichts bij je staan en die je in deze tijd zal moeten steunen
Geen probleem? Hoezo, ga jij de ene dag naar school en je vriend de andere dag? Wanneer gaat wie werken dan? Wanneer ga je je huiswerk maken? En hebben jullie dan al zoveel inkomen dat je alles voor je kind en jezelf kan kopen? Voor de babyuitzet alleen al ben je zeker 1000 tot 1500 euro nodig. Dan heb ik het niet alleen over een bedje en wat leuke kleertjes. Je hebt een kinderwagen nodig, lakens, spuugdoekjes, speentjes, flessen, borstpomp, speciaal maandverband voor na het bevallen, badje en alles wat daarbij hoort zoals speciale badolie e.d., babyfoon, aankleedkussen en nog veel en veel meer. En dan heb ik het nog niets eens over de kosten van voeding, luiers en kleertjes als ze wat ouder worden. Laat staan als je een kindje krijgt dat bijvoorbeeld een dure medicijnen nodig heeft ofzo. Je kind zal over een aantal jaren naar school gaan, dat kost ook geld. Ik denk omdat je zegt: 'geen probleem' dat je werkelijk niet inziet wat het kost (niet alleen qua geld, ook qua aandacht, tijd, energie en hobby's en sociale leven). Ik kan niet voor je kiezen maar als ik in jouw schoenen stond dan zou ik toch voor abortus gaan. Je hebt het kindje nu zo weinig te bieden en van alleen liefde kan het niet leven. Kies voor een normale jeugd, maak je school af en ga een leuke opleiding doen en dan een leuke baan vinden. Investeer in je eigen toekomst. Dan komt er zeker een dag dat je een kindje een mooi, veilig en stabiel thuis kan bieden. Veel sterkte ermee.
Ik kan je natuurlijk ook niet zeggen wat je wel of niet moet doen.. Ik ben zelf zeer tegen abortus.. en ik vind dat je het met zeer weinig middelen zeer ver kunt schoppen.. een baby hoeft welliswaar geen armani te dragen.. er zijn vast zoveel babys om je heen geboren, waar je spulletjes van kan krijgen.. je kan zoveel via marktplaats.. Maar bespreek het eerst met je ouders en je vriend, en probeer dan samen tot een oplossing te komen.. Dit forum is natuurlijk om je hart te luchten.. maar ga niet je keuze baseren op wat mensen hier zeggen.. Dat je te jong bent en dat abortus beter is.. ik ken meiden van 18 die het geweldig doen met een kind.. en ik ken mensen van 30 waar ik me soms wel voor schaam.. Als jij intense liefde voelt voor je kleintje.. hem/haar op de eerste plek zet in je leven.. het van de levensbehoefte voorziet.. ben je voor mij een goede moeder.. Ps ik weet niet of je dit prive wilt houden.. maar ik woon ook in veenendaal.. en natuurlijk ga ik dit niet openlijk maken.. maar je weet nooit. of iemand anders dit wel zou doen.. dus misschien even aanpassen.. En mocht het een jongetje worden heb ik wel kleding..
Ik heb een abortus laten doen toen ik 17 jaar oud was en ik beschouw het nu 9 jaar later nog steeds als de grootste fout van mijn leven. Ik was in paniek, kreeg van alle kanten in mijn oor gefluisterd dat het veel te vroeg was voor mij en dat ik het het beste moest laten weghalen. Geen enkel moment heb ik er oprecht rustig over nagedacht of ik het op de een of andere manier voor elkaar zou krijgen om het kindje te houden en op te voeden. En toen ik het een paar jaar later beter voor elkaar had begon het me echt te achtervolgen. Achteraf had ik veel liever het kindje gehouden of het kindje afgestaan ter adoptie. Als ik het had afgestaan ter adoptie had ik er tenminste later nog naar kunnen zoeken en hoefde ik niet met de wetenschap te leven dat ik er verantwoordelijk voor ben dat dit mensje geen recht op leven heeft gekregen. Wat jij het beste kunt doen kan ik je niet zeggen. Wel wil ik je adviseren hier heel goed over na te denken, zonder te denken aan wat de mensen in je omgeving ervan vinden. Het kindje zit in jouw buik en het is een beslissing die bepalend is voor de rest van jouw leven, laat je dus geen richting induwen door een ander. En vergeet niet tijdens het maken van je overwegingen dat je het kindje ook zou kunnen afstaan ter adoptie.
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Het is iets heel bijzonders. En dan nu even de Dr Phil uithangen De kans dat je huidige vriendje de man van je leven is is zeer klein. Hou er dus serieus rekening mee dat je dit kindje alleen zult opvoeden en neem dat mee in je beslissing. Verder wat de andere dames al zeggen. Maak een goede inventarisatie van wat een kindje nodig heeft aan tijd en geld en hoe/of dat daadwerkelijk valt te combineren met school en inkomen. Mijn eerste inschatting is dat het lastig zal zijn, dat vinden we hier op ons 32e met twee goede inkomens iig al wel Heb een goed gesprek met je ouders. Waarschijnlijk woon je nog thuis en zullen zij ook een deel van de zorg op zich nemen. Daar hebben ze niet om gevraagd. Jij bent de moeder en je kan jouw baby dus ook niet om de haverklap bij hen stallen als je een avondje wilt stappen. Het is belangrijk om vooraf de verwachtingen af te stemmen, want je ouders zijn nu je grootste bondgenoot denk ik. Die dingen zouden je moeten helpen bij het maken van de keuze. Plus natuurlijk je eigen gevoel!!! Heel veel succes en sterkte.