Even een van-me-af-schrijf-topic hoor, hopelijk vind ik mensen met tips en ervaringen. Ik had bij mijn vorige zwangerschap HG. Met 7 weken opgenomen ivm uitdroging en ondervoeding. Primperan en Emesafene gehad, hielpen niks. In het ziekenhuis kon ik kleine beetjes weer binnenhouden, dus na een week mocht ik naar huis. Daar was het direct weer mis. Ik kon alleen maar huilend in bed liggen en heb zelfs overwogen om een abortus te laten doen, om maar van die ellende af te zijn. Met 9 weken wederom opgenomen. Deze keer Zofran gekregen, icm astronautenvoeding en dat werkte. Ik was inmiddels mijn conditie compleet kwijt, maar ik hield eten binnen en ik begon me weer wat beter te voelen. Vanaf 16 weken ongeveer, kon ik de medicatie afbouwen. En nu ben ik weer zwanger. Compleet onverwacht. En ik ben doodsbang. Zodra ik ontdekte dat ik zwanger was, wist ik ook dat mijn misselijkheid dus geen griep was. Ik heb deze keer direct Zofran gekregen, omdat het alweer die kant op ging en ik nu graag een opname wil voorkomen. Maar sinds gisteren lijkt de HG weer terrein te winnen. Ik ben na minimale inspanning alweer zó duizelig dat ik ofwel bijna flauwval, óf ik moet direct overgeven. Dit herken ik helaas van de periode uit de vorige zwangerschap, toen ik dus alleen maar huilend in bed kon liggen. En ik weet niet wat ik nu moet. Ik moet vanmiddag mijn dochtertje van school halen en zie nu al op tegen het fietsen. Daarna moet ik ook nog werken (ik had me vorige vrijdag al ziekgemeld en voel me erg bezwaard om dat nu alweer te doen). Ik heb nu Zofran in zetpilvorm en vraag me af of de smelttabletten die ik de vorige zwangerschap had, misschien wel/ beter zouden kunnen helpen. Iemand?
Ik heb er geen ervaring mee, maar jeetje heb het met je te doen!! Ik hoop dat je medicatie gaat helpen en je je weer er beetje beter gaat voelen. Veel sterkte!!
Bij mijn eerste zwangerschap kunnen overleven op primperan, alleen nu hielp dit niet. Ben nu 10+4 zwanger en slik al 3 weken ondansteron smelttablet 4 mg 2x per dag. Ik kan me hier mee redden. Ik kan gewoon werken en voor mn dochter zorgen. Maar geef wel af en toe over.. Nu nog geen opname gehad en bij mijn 1e zwangerschap wel, dus ik hoop dat dit zo blijft. Misschien heb je er wat aan, sterkte want het is 100x niets al het overgeven
Als ik jouw verhaal lees, denk ik gelijk terug aan mijn HG-zwangerschap van Finley. Lag ook alleen maar huilend in bed, dag in dag uit. Kon alleen maar in stilte liggen, want anders kwam er weer een overgeefsessie. Ook ik heb destijds geroepen: van mij hoeft deze zwangerschap zo niet meer! Terwijl hij zo vreselijk gewenst was. Ik kreeg niks meer mee van ons gezinsleven en werken kon ik ook niet meer. Kon ternauwernood een ziekenhuisopname voorkomen. Ketonenwaarde zat op het randje. Als je het idee hebt dat de medicatie van je vorige zwangerschap je beter hielp, zou ik gewoon weer daarom vragen hoor. Mijn voorgangster schrijft ook over smelttabletten die haar erg helpen. Zijn dat dezelfde? Kortom: gewoon aan de bel trekken en om betere medicatie vragen. Sterkte. Is niet leuk. Puur overleven dit!
Ondansetron is de werkende stof in Zofran, dus die heb ik nu ook, maar dan in zetpilvorm. Bij de vorige zwangerschap was dat mijn redding. Maar toen had ik dus de smelttabletten en nu de zetpil. Zou dat nog verschil maken?
Wat ontzettend rot voor je! Geen ervaring met de smelttabletten (ik ben mijn HG zwangerschap met primperan zetpillen en heel veel rusten, lees op bed of bank en zo min mogelijk doen, doorgekomen), maar je kunt zeker vragen, misschien dat het voor jou persoonlijk echt wel uitmaakt al is het hetzelfde stofje. Daarnaast zou ik zeker weten ziek melden, hoe vervelend dat ook is. Bij HG is werken funest (is tenminste mijn ervaring...), als ik een dagje iets te veel deed, dan werd ik altijd beloond door een heftige spuugmarathon (ondanks medicatie). Je bent nog niet zo ver in je zwangerschap en je moet er vanuit gaan dat de HG nog vele weken bij je is. (ik heb me ziek moeten melden bij 5 wkn en daarna niet meer gelukt om aan de slag te gaan, werken was te inspannend. Gecombineerd met bevallingsverlof was ik dus zo een jaar thuis...) Veel sterkte! Ik hoop dat je je in 2e trimester beter gaat voelen!
Ik ben bij de vorige zwangerschap ook een jaar 'eruit' geweest. Met 6,5 week ziekgemeld en met 7 wk lag ik in het ziekenhuis. Ik had zo gehoopt dat ik deze keer de boel voor kon zijn, en gewoon blijven werken. Ik ga straks mijn dochter van school halen, weinig keus want is geen andere optie. En dan vanmiddag nog even werken (in mijn eigen tempo). Dan heb ik het weekend om te zien hoe het zich verder ontwikkelt en als het echt niet gaat, meld ik me maandag ziek.
Ach wat heb ik met je te doen. Totaal geen ervaring mee maar ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat je je snel beter voelt. Ik heb een onwijze fobie om ziek te worden en als ik dit zo lees dan zou ik het echt niet trekken. Lieve meid, zorg goed voor jezelf en meld jezelf ziek! Echt waar, je werk is nu echt niet het belangrijkste.
Wat ontzettend rot voor je. Maar meld je wel ziek. Bij ziekte i.v.m. zwangerschap krijgt je werkgever compensatie van het UWV. Mijn beste vriendin wilde door blijven werken ondanks HG en is door de verloskundige flink toegesproken dat het echt beter is om rust te nemen. Als je je nu volledig richt op je zwangerschap, voel je je waarschijnlijk sneller beter. Heel veel sterkte!
Ik heb vandaag in mijn eigen tempo gewerkt, en dat was nog te doen... Ik werk maar heel weinig, 3x per week een paar uurtjes. Eigenlijk wil ik dat zo lang mogelijk proberen vol te houden. Als het echt niet gaat, dan gaat het niet. Maar vergeleken met hoe ik me vanochtend voelde, knapte ik op het werk zelfs een beetje op. Ik heb dinsdag weer een afspraak bij de vk, dan ga ik met haar ook es overleggen wat verstandig is (het werk wat ik doe is fysiek ook redelijk zwaar en ik wil ook graag weten hoe lang ik nog zwaar mag tillen enz). Ik ben benieuwd hoe het zich gaat ontwikkelen in het weekend. Dankjewel voor jullie reacties allemaal! Ik blijf luisteren naar mijn lichaam, wat niet gaat dat gaat niet.
Heel veel sterkte!! Hier nu ook de 2e HG zwangerschap. Ik heb me met 6wk 100% ziek gemeld. Ik krijg ook zofran, ik mocht van de gyn zelfs tot 32mg per dag (gewone tabletten). Bij mij werkte na de eerste weken ook 3x4mg niet meer en moest ik echt ophogen. Maar ik zou geen medicijnen slikken om maar te kunnen blijven werken, is ook niet haalbaar in mijn geval. Ken je de praatgroep op Facebook al over HG? Veel tips en advies daar iig! Ik bedoel het absoluut niet lullig maar heb je niet vtv bedacht dat je nog een keer HG zou kunnen krijgen? En misschien erover nagedacht hoe je iets van hulp kan krijgen? Uiteraard mag je hier volop over klagen want het is gewoon echt verschrikkelijk!!!
Ik zit nu op fb bij een internationale hg pagina. En ja, ik was doodsbang dat ik bij een volgende zwangerschap weer hg zou krijgen, daarom had ik ook een spiraaltje Maar goed, dit kleine boontje zit er nu, dus ik moet toch maar zoeken naar iets wat werkt. Ik ga na het weekend de medicatie omwisselen. Van zetpil naar gewone tablet. Mijn kont is hier geen fan van.
heel veel sterkte iig! De Nederlandse groep heeft ook ruim 1300 leden dacht ik. Deze: https://m.facebook.com/groups/516260578435716?view=info&ref=content_filter
Hm. Gisteravond nog volop aan het kotsen omdat ik zo'n zin had in friet (en die er vervolgens weer uitkwam). En vanochtend voel ik me raar. Ik had wel dat knagende hongergevoel, dus voorzichtig iets gegeten en beetje gedronken. En ik ben nog steeds niet echt misselijk. Ik kan maar 1 ding denken: zit niet goed meer daarbinnen. Maar van de andere kant: geen pijn, krampen, bloed. Niks. Zou het nu misschien toch niet zo extreem worden als de vorige keer? ik heb dinsdag afspraak bij de vk, dus ben benieuwd.
Een lege maag zorgt soms ook voor misselijkheid. Hoe ironisch ook. HG kan per zwangerschap verschillen idd! Bij mij ongeveer hetZelfde met het verschil dat ik veel eerder Zofran kreeg en minder uitgeput ben, maar dus wel een peuter heb die energie vraagt... Ik help je hopen dat het deze keer gewoon minder is!
Ja nou, nevermind. Het was helaas van korte duur. En het is inderdaad hier ook zo dat het nu wel minder extreem is als de vorige keer, maar ook hier een kleuter die wel elke dag van school moet gehaald. Gelukkig bijna vakantie.
ik hoop niet dat het hatelijk klinkt maar ik kijk niet uit naar de kerstsluiting vd crèche... Ik weet niet hoe ik sommige dagen foor moet gaan komen
Ik kan juist beter dochter om me heen hebben, dan dat ik haar op de fiets van school moet halen. Maar de mijne is ook 4,5 dus al wel wat zelfstandiger dan een peuter hè. Ik hoef niet mee naar de wc, aan een uitkleden kan ze alleen, fruit/ koekje/ drinken kan ze zelf pakken enz. Ik ben misschien niet de gezelligste mama nu, want heb echt geen puf om bijvoorbeeld met haar te gaan zitten knutselen. Maar even een spelletje samen, of samen n filmpje kijken dat lukt wel. En ze wil ook steeds helpen. Zit ik expres in de bijkeuken te kotsen, zodat zij het niet steeds ziet, komt ze bij me zitten: "zal ik een doekje voor je pakken mama?" Arme kind ziet mijn tranen: "oh ik doe wel 2 doekjes.." De schat.
Ooh wat lief dat ze zo met je meeleeft <3 superschattig idd! Is er een mogelijkheid dat je af en toe een buurvrouw vraagt om je dochtertje te brengen of misschien een mama van school? 2x per week overblijven? om je wat te ontlasten bedoel ik.. Die van mij heeft me niet zo vaak zien spugen (mede door de hoge dosis zofran) maar wel een paar keer, en overal staan bakjes en emmers... Het liefst hangt hij zn hoofd ook boven de emmer als ik spuug, en verder doet ie het de hele dag na... Ik heb al een paar weken niet gespuugd, maar ik hoor nog zeker een paar keer per dag "bwâââh" boven een emmer
Ze heeft gelukkig een continurooster, dus vriend brengt haar om 8.00 en ik haal haar om 14.00 weer op. De ene keer knap ik juist een beetje op van de frisse lucht en de andere keer sta ik te trillen op het plein... De andere moeders waar ik wel contact mee heb, zijn ook allemaal op de fiets, dus dan wordt meenemen al een stuk lastiger. Ik moest stiekem even grijnzen toen ik het beeld voor me zag van jouw 'meekotsende' peuter. Ik merk wel dat ik zelf nu een erg kort lontje heb, en daardoor botsen dochter en ik een stuk vaker de afgelopen tijd. Ze is zich constant aan het verzetten, tegen alles. En ik heb dan gewoon niet de puf om het op te lossen zoals ik graag zou willen, dus wordt er veel gemopperd en gedreigd (als je nu niet... dan...) en daar hou ik helemaal niet zo van. Hopelijk trekt dat weer bij over een tijdje.