Ik keek er weken naar uit, telde de dagen af en dan ineens is daar je laatste werkdag (morgen) voor mij. en ineens wil ik helemaal niet stoppen. Ik voel me nog goed, geniet nog van mijn werk, wat moet ik straks thuis? Ik ben bang dat ik knetter depri wordt, want nu heb ik mijn dochter rondlopen en wanneer mijn werkdag is aangebroken ben ik heel blij dat ik haar ff weg kan brengen (we hebben best een pittig ding) en dan voelt het echt als een verademing om aan het werk te zijn. Straks gaat ze wel gewoon naar de opvang etc toe, dus op die dagen ben ik vrij... maar dan? Ik weet dat je ergens een grens moet trekken en gewoon moet stoppen met werken, dat is voor iedereen goed, maar ik kan er nog niet aan wennen... en dan straks heel veel met mijn man thuis (ik werk hoofdzakelijk de middag en avond, dus zag hem niet zoveel) en dan zit ik straks elke avond met hem op de bank, ga ik dat wel leuk vinden? (gaat hij dat wel leuk vinden?) Kortom... ik vind het nog helemaal niks dat verlof.... en ik kan me ook gewoon niet voorstellen dat er over 4 weken een baby is. Gek he? Herkenbaar?
Ik ben ongeveer even ver en al 2 weken met verlof. Ik kan me ook niet voorstellen dat er straks een babytje is. Zo gek! Ik dacht echt dat ik me zou gaan vervelen. Ik zag er ook tegenop. Was ook bang dat ik mijn werk niet los zou kunnen laten maar ik heb me tot nu toe niet verveeld. Het lijkt zich vanzelf in te vullen...elke dag doe ik wat anders. Soms een dag Netflixen, soms lunchen met een vriendin, soms even een kleine boodschap, soms wat strijken, babykamer wat beter inrichten... Het valt me erg mee tot nu toe!
Mevrouw pinguin: ik had dit kunnen schrijven😳 Ik heb ook vanaf volgende week verlof en als ik eraan denk vliegt het me aan. Net als jij nog energie voor 10 en helemaal geen zin om eruit te moeten. Mijn vervangster is net 2 weken begonnen en die klik is er ook niet zo waardoor ik het nog lastiger vind mbt overdragen. Ik zal vast straks ergens mijn rust met plezier pakken en eindelijk de babykleertjes kunnen wassen en de vluchttas inpakken en dat soort dingen maar het had nu nog niet gehoeven qua energie. heel dubbel maar probeer te genieten van je verlof straks, dan probeer ik met je mee😳
Ik heb bij eerste zwangerschap vooral genoten van de eerste weken verlof, tot week 38/39. Veel gedaan in huis, had echt nesteldrang. Maar ook met vriendinnen afgesproken. Rond week 38 bleef ik meer om huis en was eigenlijk alles wel klaar voor de baby. Toen zat ik echt te wachten tot het eindelijk zo ver was. Gelukkiger was het wel heel mooi weer, dus ging veel naar buiten. Maar ik herken wel dat ik in eerste instantie nog wel wat langer door had kunnen werken.
Ik heb hetzelfde.. bij de 1e zwangerschap al maar nu ook weer . De 1e x heb ik nog amderhalve week langer doorgewerkt, kon het niet loslaten, wilde het netjes achterlaten etc... Nu dacht ik dat niet weer te krijgen maar toch! Ik vind loslaten gewoon heel moeilijk, andersom is het hetzelfde, toen ik weer de eerste keer moest gaan werken na mijn verlof vond ik het juist heel moeilijk de baby voor het eerst weg te brengen . Je moet er even doorheen, de eerste dag was "moeilijk" maar nu vind ik het fijn om thuis te zijn, hele dag de tijd om te poetsen, met de hond te wandelen, uitgebreid te koken etc. Vandaag met zoontje naar 123speelparadijs geweest dus we vermaken ons wel (ik ben donderdag uitgerekend) hij gaat ook gewoon naar de opvang 3 dagen per week zodat ik toch wat "rust" heb (lees tijd om te poetsen, veelal onzin dingen zoals de oven van binnen, de vriezer en koelkasten, alle kastjes, de zolder, de schuur etc...) ik ben gewoon geen stilzitter haha. Nooit geweest .
Ik dacht hetzelfde wilde echt door werken tot 36 weken maar moest helaas noodgedwongen stoppen met 30 weken ... Maargoed er zijn ergere dingen ben het nu wel gewend en doe veel leuke dingen gelukkig pas ik nog achter het stuur.
Ik heb al twee weken verlof en vond het eerst ook wat gek om thuis te zijn. Maar ik heb dezelfde ervaring als Oreokoekje: de dagen zijn ook zo voorbij. Beetje in huis rommelen, boodschapje doen, afspreken met een vriendin, lekker veel op Zwangerschapspagina lezen, enz. En goed uitrusten is nu ook belangrijk, je wil zo uitgerust mogelijk aan je bevalling beginnen, toch? Gelukkig is onze dochter meestal heel makkelijk, maar ze kan ook pittige buien hebben. Ik probeer nog zo veel mogelijk met haar te doen, om te voorkomen dat we de hele dag binnen zitten. Soms gewoon een boodschapje doen of wat buiten wandelen. En als je niet goed weet wat je met je dochter aanmoet, kan je misschien vragen of ze een keer naar je (schoon)ouders kan? (Ik weet niet of dat een optie is?)
Had dit bij de eerste ook. Ik heb toen ook wel echt gedacht: heb ik dit wel nodig zoveel weken verlof? Ging lekker zwemmen en maakte wat afspraakjes. Maar bij nr 3 vond ik het wel echt fijn. Omdat het de derde is heb je het tijdens je zwangerschap wat drukker. In m'n verlof weken heb ik nog even bewust genoten van de baby in m'n buik. Lekker rommelen in de babykamer, nog een keertje naar een baby speciaal zaak... En je weet nooit zeker hoe lang het duurt, onze 3e meneer kwam mooi geheel onverwacht met 38 weken!
Ik ben alle 3 keren met 36 weken gestopt en wat anderen al zeiden klopt wel zo'n beetje: het vult zichzelf wel wat in! De eerste dagen ben je nog redelijk fit en kun je lekker die dingen doen waar je de laatste tijd niet echt meer aan toe kwam. Zo ging ik dus ook alles extra schoonmaken, de kastjes en laden opruimen, de babykamer nog eens door, etc. Na een tijdje werd het toch wat zwaarder en werd ik steeds langzamer. Toen ging ik alleen in de ochtend actief iets doen (op visite of een klusje in huis) en dan 's middags lekker languit op de bank voor de tv hangen. De laatste 2 verlofperiodes vond ik het heerlijk om juist weer wat meer tijd te hebben voor het klaarmaken van het eten, samen tafelen (moet allemaal net even wat sneller als we beide gewerkt hebben), dingen met de kinderen doen, etc. Daar kon ik toen juist extra van genieten! Een paar keer (ook toen de baby er al was) zijn de oudsten een dagje bij familie geweest of is familie hier geweest om samen iets te doen. Op die manier konden zij hun energie kwijt zonder een waggelende en trage mama die hun tegen hield hahaha. Het blijft wel gek om uiteindelijk die deur achter je dicht te trekken. Zeker zolang je op dat moment nog op je werk bent. Maar mijn ervaring is wel dat dat gevoel (bijna) over is zodra je thuis op de bank zit en niks meer hoeft
Hier over 2 weken met verlof en wat kijk ik er naar uit! Bewegen alles gaat steeds minder. Ben er zo langzamerhand wel klaar mee. Nadeel is ook dat ik tijdens werkuren veel sta en loop bevordert ook niet echt de rug. In mijn verlof al genoeg dingen in de agenda staan die ik van plan met om te gaan doen.
Herkenbaar. Het is mijn eerste kind dus ik ben echt bang dat ik me ga vervelen. Nu aankomende week heel erg rustig. Dus ik ben benieuwd. Heb een kleurboek voor volwassene gekocht en ben een serie aan het volgen. Verder weet ik het ook niet.
Hier normaal gesproken ook een bezige bij, maar deze zwangerschap was best pittig en het werken viel me erg zwaar, eigenlijk te zwaar. Ik heb nu sinds 4 weken verlof en kom echt tot rust; normaal geef ik mezelf daar de tijd niet voor, maar nu wel en ik kan er dus echt van genieten. Had ook nog een hele to-do lijst, want met werken erbij, kwam ik daar gewoon niet aan toe. Nu dus langzaamaan alles lekker aan het afwerken, maar ook gewoon ff slapen tussen de middag en lekker series aan het volgen. Ik was echt bang om me te gaan vervelen, zeker nu ze alle twee op school zitten, maar ik heb me echt nog geen moment verveeld. De dagen vliegen idd voorbij; nu heb ik wel een vast ritme ivm schooltijden, zwemles enz.
Ik herken het totaal niet. Ik voel me nog super fit maar merk wel dat het werken echt vermoeiend wordt. Ik sta zelf voor de klas en heb een aardig pittige groep met veel gesprekken mbt zorg etc. Dus dat maakt het ook wel vermoeiend denk ik. Ik moet nu nog 1 weekje werken en die wordt erg zwaar. Lange dagen Ivm rapport gesprekken die ik nog graag zelf wil doen. Ivm veel lastig Kids vind ik het overdragen van mijn werk ook zeker lastig. Maar ik draag het stokje over aan een hele goeie vriendin van mij. Dus dat scheelt dan wel weer een hoop denk ik. Ik heb nog totaal geen afspraken staan in mijn verlof. Ik kijk eerst hoe ik me voel en waar ik zin in heb. Kan ook iedere dag naar mijn paard wat zorgt dat ik me niet hoef te vervelen. Want van 5 dagen werken naar heel de week thuis zal wel veel schelen. Maar ik kijk er naar uit!