misschien een idee om hem mee te nemen naar een echo. Dan kan hij zijn eigen kindje zien. & nog belangrijker het hartje!! Meid denk aub ook aan jezelf. Je bent totaal niet egoïstisch. En ik vind het inderdaad erg vreemd dat ie het een half jaar geleden wel zag zitten en nu opeens niet meer. Heel veel sterkte!
Degene die egoïstisch is, is je man en jij absoluut niet! Met jouw salaris en eventuele toeslagen heb je die slappe zak ook echt niet nodig hoor. En wat je zegt, 90% van de verzorging komt al op jou neer dus ik snap niet waar meneer zich druk om maakt. Dat jij zijn leven verziekt als je het kindje houd is kolder. Hij verziekt jouw leven door je tot abortus te dwingen. Ik zou zeggen DIKKE DOEI!!
sluit ik me bij aan. hij zegt voor een kindje kies je samen. maar een abortus moet je ook samen achter staan. wat ik van je verhaal begrijp wil je het zelf helemaal niet. en van 1900 euro is prima te leven hoor. er zijn er genoeg die het met minder doen en die redden het ook. en idd heb je nog toeslagen genoeg waar je recht op zou hebben. denk goed na over wat JIJ wil. wil je in de relatie blijven en maar even een "simpele" abortus laten doen met een man die dat wel even voor je bepaalt of kies je voor je eigen geluk en dat van je kinderen?
Ten eerste vind ik het heel erg naar dat je nu in deze situatie zit. Zelf ben ik ook meerdere keren door de AC heen zwanger geraakt (zelfs een spiraal hielp niet) dus ik weet wat voor een schok het kan zijn. Dat gezegd, valt me in deze situaties waarbij de vrouw zwanger raakt en de man het pertinent niet wil, want hij kan het niet aan, zijn leven wordt vergald bladiebladiebla... vooral op dat de man zelf 0,0 verantwoording neemt om het risico zo klein mogelijk te houden. Ik heb gelezen dat hij nu wel bereid is een knip te laten zetten en ook dat hij een poosje geleden er nog wel voor wilde gaan. Als zijn mening in die paar maanden zo drastisch gewijzigd is, had meneer het risico heel simpel de kop in kunnen drukken door een condoom of zelfs de mannenpil te gebruiken. Het wordt tijd dat mannen die niet meer willen er zelf meer voor gaan zorgen dat het niet meer kan ipv de vrouw met verantwoording voor AC op te blijven zadelen en vervolgens te gaan piepen als het niet goed gaat. Ik ben absoluut pro-abortus, maar als jij geen abortus wilt, wordt het tijd om je rug te rechten en eens wat minder begripvol te zijn richting je partner die een paar maanden geleden er nog heel anders over dacht en wat begripvoller voor jezelf. Het is namelijk ook jouw toekomst die je partner juist vergalt als je, wederom, tot een abortus wordt gedwongen. Daar mag hij ook oren naar hebben ipv alleen maar zijn standpunt erdoorheen willen duwen (dat is het idee wat ik nu krijg).
dat dus... enne 1900 is veel hoor! hier met zijn 4en 1300 en dan nog de toeslagen. is erg aanpoten, maar overal zijn mogelijkheden
Misschien moet je het eens omdraaien... hij beslist nu net zo goed alleen dat jij het maar moet laten weghalen, want jij wil dat niet. Als hij zegt dat jij zijn leven verpest door het te houden, 'verpest' hij dan niet ook jouw leven door te zeggen dat jij het weg moet laten halen? Uiteindelijk is er in deze situatie geen enkele mogelijkheid om jullie allebei te geven wat je wilt. Tenzij 1 van jullie het echt zo gaat zien als de ander. Je kunt geen half kind krijgen en je kunt je kindje niet voor de helft laten weghalen. Ik denk dat je in deze alleen maar kunt doen waar JIJ mee kunt leven. Uiteraard moet je daarbij luisteren naar wat hij graag wil en wat zijn argumenten zijn, maar het gaat over jouw lichaam. Als jij er niet mee kunt leven om dit kindje weg te laten halen, dan is dat niet een manier om bewust zijn leven te verpesten maar een manier om te zorgen dat jij niet aan je eigen keuze ten onder gaat. Ik hoop dat je in gesprekken voor jezelf helder kunt krijgen wat jij wilt! Heel veel sterkte!
Ik zou contact opnemen met het FIOM en een afspraak maken. Zij kunnen je begeleiden bij het maken van je keuze. Hier zul je veel uiteenlopende meningen krijgen. Ik denk dat het belangrijk is dat je er met een neutraal iemand over kunt praten die alleen jouw gevoelens zal spiegelen zodat helder wordt wat jij echt wilt. Dan kun je vanuit daar verder en ook daar kunnen ze je bij helpen. Hopelijk heb je er iets aan. https://fiom.nl Heel veel sterkte!
Joycey typt precies wat ik ook denk. Verder heb ik spijt dat ik dit bericht las...niet om jou, echt niet. Geen kwade bedoelingen maar spijt dat ik me dit zo aantrek en misselijk en razend word over hoe makkelijk mensen denken over een leven. Abortus heb ik mijn mening over maar een ander weer anders en daar kun je hier jaren lange discussies over voeren maar man, wat word ik hier razend van.
ik had net een hele stuk tekst getypt maar mijn computer doet raar dus ik kopieer nu mijn stukje dat ik 3 maand geleden aan iemand anders heb getikt die ook aan abortus dacht ( en dit ook gedaan heeft ) wij vonden drie altijd genoeg, het paste precies op de achterbank twee gingen er naar school, ik keek er erg naar uit om lekker dingen te doen met onze derde die steeds minder slaap nodig had overdag, in de nachten sliep (en slaapt nog steeds ) ze niet door, hele nachten uren achtereen krijsen, enorm veel kno problemen, en dan nog een vierde erbij ..... nee echt niet ! ik mocht en mag nog steeds niet aan de pil, spiraal mag niet zowel mirena als koper, en ik mag geen nuvaring, ook een prilpil niet, dus wij hebben het altijd met condoom gedaan ( nu 10 jaar) na onze kinderwens vond ik mezelf te jong voor sterilliseren mijn man zou zich laten helpen maar hij heeft zich bang laten maken door andere ervaringen waardoor we zoiets hadden... het is al zo lang goed gegaan, een poosje condooms kan nog wel. echter bleek ik 14 februari toch zwanger te wezen van een vierde kindje, ik wou echt niet, 6 uur per nacht was onze dochter nog wakker ! niet 1 of 2 keer per week maar echt elke nacht. ook voor mijn man hoefde een vierde kindje niet, twee was voor hem al voldoende maar ik wou graag een derde waardoor hij toch over een derde is gaan denken..... maar vier.... nee dat was zo klaar als een klontje, dat wouden we niet. ik zat sterk te denken aan een abortus, ik had zelfs al een afspraak gemaakt bij de kliniek, hoewel het dus ook absoluut niet hoefde voor mijn man zei hij meerdere malen per dag "schat.... ik ken jou ! jij bent hier te gevoelig voor, je weet wat je hebt lopen en je gaat bij jezelf denken rond deze tijd zou hij of zij geboren zijn, eerste hapjes, eerste stapjes en dan ga je denken had het echt niet gekund ? en zeker als het straks met nr 3 makkelijker gaat zul je denken dat je best tijd en ruimte en liefde gehad zou hebben voor een vierde en jezelf die abortus enorm kwalijk nemen " voor mij hoeft dit kindje niet te komen ,en ik weet dat het voor jou ook niet hoeft, maar ik heb liever dat vierde kindje waar ik net zo veel van zal gaan houden als van de andere drie, dan een moeder die het verlies wat ze zelf veroorzaakt heeft niet kan verwerken, niet aan kan, en er aan onder door gaan, hierop hebben wij de afspaak afgebeld, abortus zou eventueel later ook wel kunnen, mijn man had gelijk ik moest er beter over na denken, en uit eindelijk kwamen wij samen tot de conclusie dat dit iets was wat we beiden niet over ons hart konden verkrijgen, we hebben besloten geen abortus te doen. de hele zwangerschap ben ik ziek geweest, elke 2 weken tot aan de 22 weken een week opgenomen met uitdroging 4+ elke dag 60 keer spugen was een zegen en betekende een goede dag, maag en slokdarm irritatie door gal en maagzuur spugen waardoor ik bloed ging spugen, vanaf 22 tot 28 weken veel galsteenaanvallen gehad, met 25 weken zwangerschapscholestase, met 26 weken zwangerschapsdiabetes, mijn zwangerschap voelde als een hel, en ik heb meerdere malen gedacht.... waarom wou ik dit ook al weer ? kon ik een abortus echt niet te boven komen ? ik lag alleen maar in bed, hoefde zo 4 dagen niet te plassen en 2 weken niet te poepen, ik kon niets, mijn kinderen hallo zeggen was al bijna te veel en ik haatte mezelf daarom, ik verwaarloosde mijn andere drie omdat ik alleen maar in het ziekenhuis lag. bij de geboorte bleek het mis te wezen, hij ademde niet, de kans op overlijden was groot, ze wisten niet wat ze moesten doen en uit eindelijk is nijmegen gekomen om hem te intuberen, daar bleek hij een midden rif breuk te hebben, zijn longen waren onderontwikkeld, zijn hartje maag nieren en darmen waren verschoven, na 2 dagen moest hij een zware operatie ondergaan. wat heb ik mijzelf vervloekt.... mijn ventje..... ik had zo vaak gehoopt ( voor de 12 weken ) dat het spontaan mis zou gaan, dat moeder natuur het zou regelen, vooral de eerste 20 weken met alleen in het ziekenhuis liggen heb ik zo vaak gedacht "waarom heb ik die 23 februari afgebeld ?"en nu lag hij daar.... te vechten voor zijn leven.... ik voelde mij ronduit kaa uu tee ik heb me er echt enorm schuldig om gevoeld. nu is hij thuis, veilig en niet helemaal gezond maar hij doet het super, ik ben zo dankbaar dat hij bij ons heeft mogen blijven,ik voel me zo enorm gelukkig, en ik heb me nog nooit meer compleet gevoeld als nu, dit kindje heeft echt bij ons willen zijn, dit kindje word omringt in liefde en zal altijd in liefde omringt worden door ons. het heeft voor ons gevoel echt zo moeten zijn. dit is ons klavertje vier, ons geluk. ik begrijp je keuze, ik heb voor dezelfde beslissing gestaan. voor ons is echter wel de regel.... wat we de eerste kunnen geven willen we de laatste ook kunnen geven... boekje lezen, verven kleien boswandelingen zwemmen dagjes weg vakanties sport zwemles muziekles dit kunnen wij met vier nog steeds behappen, finanacieel gezien komen wij nog steeds prima rond, ook geestelijk en lichamelijk kunnen wij 4 kinderen aan.... maar als wij bijvoorbeeld met 5 kinderen onze vakanties moeten opgeven.... zou 5 er niet komen zelfs als je het financieel wel maar geestelijk en lichamelijk niet trekt om er een vierde bij te "nemen" dan doe je je andere drie te kort, en dat moet je niet willen. ik hoop dat je zeker weet dat jullie beiden achter deze beslissing staan. succes met deze moeilijke keuze ! bovenstaande was mijn tekst naar iemand anders toe, MAAR,zij stond er zelf volledig achter, en er spelen natuurlijk ook andere dingen mee, kunnen jullie het financieel nog aan als er nog een kindje komt ? want als dat een groot struikelblok word door de komst van nog een kindje komen de andere kinderen ook tekort ik heb nooit abortus gedaan of hoeven doen, ik zit alleen maar met het schuld gevoel dit ooit gewild te hebben, uit jou verhaal maak ik op dat het iets is wat jij NIET wil, en heel eerlijk, ik denk dat het iets is wat je je vriend altijd kwalijk zult nemen, er zal wrijving ontstaan en jullie zullen er ruzie om maken of uit elkaar groeien, als je er zelf niet volledig achter kunt staan zal het altijd een kloof tussen jullie vormen, en ook daar worden de andere kinderen de dupe van, ik denk dat een betere keus dan is ( wanneer je dit zou trekken zowel geestelijk lichamelijk en financieel) dat je het kindje laat komen en "alleen" voor zorgt samen met de andere 2 kindjes. en misschien draait je vriend wel helemaal bij als het kindje eenmaal geboren is, vaders moeten vaak net wat langer wennen. welke keuze je ook maakt, ( ik ben de laatste die mag oordelen over abortus) ik hoop dat het een keuze zal zijn waar JIJ achterstaat waar JIJ mee kunt leven, dikke digi knuffel en ik hoop met heel mijn hart dat jullie er samen net zo uit kunnen komen als wij een jaar geleden.
Ik vind dat je erg veel rekening houdt met hem, maar andersom houdt hij op geen enkele manier rekening met jou. Je hebt al eens abortus voor hem ondergaan en daar heb je spijt van en dan zou je dat nu weer laten doen voor hem?? Die man steunde je niet eens in je verdriet! Abortus is geen anticonceptie. Als hij pertinent geen kinderen meer wil, moet hij er een knoop in laten leggen. Hij kon echt mijn rug op, maar ik zou nooit een abortus voor een vent ondergaan laat staan een tweede keer. Als ik het zo lees wil jij geen abortus, dus dan zou ik dat echt niet doen.
Bedankt voor je reactie, het doet me veel. Financieel kunnen wij het zeker aan en ik heb nog een hoop babyspullen over van de andere twee dienst goed als nieuw zijn. Het enige wat lastig wordt zijn de vakanties voor 5 personen in het hoogseizoen omdat wij van verre reizen houden. Nou ja ik hou vooral van verre reizen. Maar ben ook wel bereid dat niet meer elk jaar te doen maar om het jaar. De eerste twee jaar is het kindje sowieso gratis. De auto is volgens hem te klein en onveilig voor drie kinderen, ik vind dat als de auto onveilig is je sowieso een andere auto nodig hebt. Want 2 of drie kinderen ze mogen allemaal geen risico lopen. Daarnaast vind ik de auto wel aan de kleine kant maar kan nog best met nog een kindje. Ik heb een Toyota aygo. Maxi cosi voor en twee kids achter en partner in het midden. Luiers kosten misschien 30 euro per maand, ik geef borstvoeding dus dat kost ook niets. Alleen een paar nieuwe rompertjes en primark heeft ook goedkoop leuke babykleding. Ik heb tot 2 jaar sowieso bijna voldoende kleding over en het is allemaal zo goed als nieuw. Twee kindjes zouden samen op de kamer moeten, maar dat zie ik Niet als probleem. Misschien als ze ouder worden maar dan kan je altijd kijken om te verhuizen in het uiterste geval.
er is áltijd een mouw aan te passen. de rest zijn gewoon regelzaken. auto is vervangbaar. toen ik zwanger was hadden we als enigste auto een smart for two.... later een ford focus gekocht. nu een caddy 7 zitter. geweldige bak, enorm veel ruimte
Ik heb inmiddels Met fiom gesproken morgen kan ik daar op 11.30 terecht. Ik zal er alleen heen gaan omdat partner er niet voor open staat
De huisarts zou er juist objectief in moeten staan, al snap ik wel dat je bang bent om te gaan. Hoop dat je dmv hulp de juiste beslissing kunt maken.
Misschien kun je eens kijken op vbok.nl en contact met hen opnemen? Zij helpen en begeleiden mensen in een situatie zoals jij. Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst! Edit: ik lees nu pas dat je een afspraak hebt gemaakt bij het fiom. Heel goed en dapper! Ik hoop zó dat het je helpt!! Veel sterkte meis
Heel knap!! Ik heb daar destijds heel veel aan gehad, ook bij het verwerken van mijn keuze toen. De begeleiding vond ik erg goed. Heel veel sterkte, loodzwaar als je er zo alleen voor staat.
Yasmina1234 ik heb het idee dat je de (tegengestelde) argumenten van je partner meer serieus neemt dan je eigen argumenten. Terwijl ik in jouw argumenten zoveel twijfel lees dat ik uit wil schreeuwen: doe het jezelf en jullie kindje niet aan om hem of haar weg te laten halen. Abortus is zoiets groots en ingrijpend, je hebt het zelf al eerder ervaren. Zou je zo'n stap niet alleen moeten zetten als je er 100 procent zeker van bent dat dat is wat je wilt? Dus niet wat je partner wilt, maar ook wat jij wilt? Fijn dat je morgen op gesprek mag komen! Ik wens je veel sterkte en moed toe, knuffel!