Ik zou denk ik samen met hem naar een echo gaan. En daarna kijken wat jullie gevoel zegt. Het leventje beëindigen kan ook nog over een of twee maanden. Eerlijk gezegd vind ik het gedrag van je man erg kortzichtig en horkerig. Luister naar je hart, niet naar je mans hoofd.
Oeff wat moeilijk. Toen ik je topic titel las dacht ik ojeee... die is zwaar depressief en ziet deze zwangerschap echt niet zitten. Toen ik je openingspost las, merkte ik al heel gauw dat het veelal met je partner te maken heeft en niet zozeer dat jij ongelukkig bent en dat jij de abortus wilt. Het idee van 3 kinderen schrikt je een beetje af en daarbij ook de praktische zaken maar vooralsnog kan je mij niet vertellen dat je diep van binnen ook echt het gevoel en de wil hebt een abortus te laten plegen. Dat kan ik nergens uit je verhaal halen. Je partner zet je heel erg onder druk en wat gemeen is dat van hem! Maar jij moet nog altijd zelf beslissen om voor het kindje te gaan of niet. En als dat betekent dat je het alleen moet doen..sorry be it. Ik zeg niet dat het makkelijk is want je hebt toch nog 2 kleintjes rondlopen maar ik hoop echt dat je achter je eigen keuze staat en je niet laat beïnvloeden door je partner of wie dan ook. 3 kindjes en alleen is zwaar... Ik sta er straks ook alleen voor. Maar ja so What! Ik kies voor mijn eigen geluk en dat van mijn kindjes. En eenmaal je erin zit kan je toch niet meer terug en weet je niet beter dan mama zijn van 3. Je bouwt vanzelf wel een routine op en alles komt echt wel goed zolang je maar in jezelf geloofd en weet hoe sterk je bent.
Kippenvel kreeg ik toen ik jouw post las. Wat mij erg opvalt, is de dominante rol die jouw man lijkt te hebben in het gezin. Het klinkt mij niet in de oren als een gelijkwaardige relatie. Hoe durft deze man zo te spreken over nieuw leven? Totaal respectloos. Tot aan de geboorte is het nog geen leven? Dat vind ik persoonlijk een vrij zieke uitspraak, sorry. Daarbij heeft hij het recht niet om jou zo te chanteren tot het plegen van abortus. Hij heeft willens en wetens zijn goedje bij jou binnengebracht, wetende dat het al 2x eerder "mis" is gegaan en zelf geen stappen genomen om te voorkomen dat er nog een ongewenste zwangerschap komt. Ik vraag me heel sterk af wat deze man toevoegt aan jullie relatie en aan de opvoeding van je kinderen. Ik lees in al jouw berichten dat jij dit kindje wilt laten komen. Dan moet je dit zeker niet tegenhouden, het zal je je leven lang achtervolgen, meid. Het lijkt mij dat hier sprake is van een onwenselijke partner, niet van een ongewenste zwangerschap. Ik kan je alleen maar heel veel sterkte en wijsheid toewensen...
Ik vindt je man wel erg koelbloedig zeg. Tweeling wil hij wel maar 1 kindje niet....sorry maar vindt het een rare vent. Daarnaast vindt ik het vreselijk om te horen dat je al 1x abortus voor hem hebt laten plegen,...zou je echt een tweede keer overwegen? Ik zou z'n vent niet eens willen, lekker bij hem weggaan en je 3de kindje een leven bieden. Vindt je het wel leuk om met z'n man te moeten leven?
Ik zou niet graag in jouw schoenen staan. Jullie waren er zelf bij, hij net zo goed. Vind dit lastig, mijn hart zou idd denken, dan maar alleen met mijn kids. Overigens krijg ik een tweeling maar komt er ooit nog ongepland een wonder, weet manlief hoe ik er in sta. Maar ik ben ik en jij bent jij. Kan het niet zo zijn dat hij even moet wennen? Sterkte en maak een keuze met je hart, die zal jou de juiste weg voor jou leiden..
Wat een vreselijke situatie zeg. Ik kan ook alleen maar zeggen, volg je hart en als je man daar niet toe bereid is dan kun je je afvragen of dit wel het soort relatie is waar je genoegen mee neemt. In mijn beleving is het nog altijd zo dat je ook iets voor elkaar moet doen in een relatie. Iemand zo onder druk zetten is geen houden van. Bovendien praat hij er een beetje raar in om. Hij ziet allerlei problemen maar niet als het een tweeling en dus dubbel zo zwaar is. En hij wilde eigenlijk nog wel een kindje maar niet op dit moment dus dan maar weg tegen jouw wil in. Ik denk dat je spijt krijgt als je het alleen voor hem doet, zeker gezien je verleden. Ga jezelf in ieder geval niet wijsmaken dat het allemaal aan jou ligt, en dat je zijn leven verpest. Dat is echt absurd. Heel veel sterkte!
Bedankt voor alle lieve reacties ik dacht eerst echt dat het aan mij lag dat ik er zo anders over dacht en dat ik ontzettend egoïstisch ben door geen rekening met hem te houden. Hij snapt niet waarom dit mij WEER overkomt voor de derde keer ongepland zwanger. Ik snap het ook niet en volgens casa ben ik gewoon heel vruchtbaar. Dat is ook de reden dat ik wil dat hij zich laat steriliseren want ik wil dit nooit meer meemaken. Partner vind het vreemd dat andere mensen dit niet hebben en het lijkt erop dat hij mij dit verwijt dat ik zwanger ben. Het was echt een ongeluk want heb hem zelf binnen 1 minuut gebeld om te vertellen en ik was helemaal in shock. Ik heb zelf de abortuskliniek gebeld voor een afspraak omdat ik er in de eerste instantie ook geen zin in had en ook wilde weten hoever ik eigelijk was. Als ik het wel gepland zou hebben dan had ik hem toch niets verteld tot je er niet meer omheen zou kunnen. Maar zo is het niet. Sterker nog na een week had hij pas tijd om erover te praten( e druk met werk eigen zaak etc) toen hij zei dat ik het moest weghalen toen pas vertelde ik dat ik allang een afspraak had gemaakt. Eerder wist hij dit niet. Als ik het kindje gepland had zou ik toch geen kliniek opbellen? Ik ben heel benieuwd naar morgen, ik heb natuurlijk hormonen waardoor ik anders denk. Benieuwd wat ik van fiom kan verwachten
Meis, ken er zoveel die ongepland zwanger zijn. Als hij denkt dat het alleen jou overkomt, weet ik niet op welke planeet hij leeft. Kom voor jezelf op hoor! Mijn vriendin is 4x per ongeluk zwanger geraakt, 1 mk en 1 abortus, de abortus voor het hartje klopte. Zij kon het niet meer als het hartje al geklopt had. En nog doet het haar verdriet terwijl ze er zelf achter stond. Dus maak deze keuze alleen als je hart er achter staat maar nooit voor een vent. Sorry, klinkt hard, maar je weet nooit of die eeuwig blijft die relatie. De relatie met jezelf wel dus blijf daar trouw aan. Is maar goed dat jouw man niet mijn broer was, die had ik echt een pets op zijn kop gegeven!!!!
Tja, als jij zijn leven er niet mee mag bepalrn hij die van jou toch net zo min?? Hij was erbij hoor toen t werd genaakt. Kan hij t echt niet aan? Dan is dat zijn probleem en lost hij dat zelf maar oo, door bijv bij je weg te gaan, hoe erg ook. Als je zeld geen abortus wilt ben k van mening dat je t nooit moet doen. Wellicht draait hij bij, desnoods pas als die kleine er is?? En leeftijd.. Mijn man is 52 en we hebben nu een zoon van 8 weken. Alles kan.
Ik ben nu voor de tweede keer ongepland zwanger. Beide keren door de pil heen. De eerste keer was ik 16 en kon ik gewoon echt niet voor een kindje zorgen. Ik heb toen ook abortus laten plegen. Mijn partner en ik hebben nu direct besloten om het kindje te houden. En echt: dit is de beste keus ooit! Als mijn (inmiddels) man het niet had willen houden dan had ik het in mijn eentje gedaan. Misschien niet ideaal, maar ik heb mijn hart gevolgd en daar ben ik nog steeds zo ontzettend blij mee. Dus alsjeblieft, laat je niet leiden door je partner, maar door je eigen hart!! Hoe dan ook kun je dit, linksom of rechtsom, met of zonder partner.
Jeetje wat zit jij in een vervelende situatie meis! Ik ga je niet zeggen wat te doen want volgens mij weet je heel goed wat je zelf wilt! Luister vooral naar je eigen gevoel en volg je eigen weg, laat je alsjeblieft door niemand iets opleggen waar je zelf niet achter kunt staan!! Ik vind je heel moedig en wens je heel veel sterkte en wijsheid!!
Maar hij beslist wel alleen dat het weg moet en houd verder geen rekening met jou. Dan beslist hij toch alleen!! En is het zijn keuze..
Wat mij vooral opvalt is dat je denkt dat je egoïstisch bent als je een kindje een leven wilt bieden... Probeer echt sterker in de relatie te staan, want dat is absoluut niet zo. Ik hoop echt dat je man bijdraait want ik lees heel onsympathieke dingen over hem. Wat betreft twee of drie, ja het is misschien wat minder praktisch, maar er hoeven ook geen problemen gemaakt te worden die er niet zijn. Bij mijn zus willen ze alleen maar met zijn 3-en op 1 kamer slapen en verre reizen, ik hou er ook van, maar de komende jaren even niet. Europa heeft ook veel te bieden. Veel succes met je keuze, al is de keuze op zich misschien niet eens zo moeilijk, maar gaat het je meer om de gevolgen.
Wow meid, wat heftig voor je. Ik kan je niet vertellen wat je moet doen alleen hoe ik denk. Als het een tweeling was dan zou hij het wel willen. Pardon?! Het klinkt dus alsof hij een kind op bestelling wil. Hoe jij het vertelt is hij een enorm egoïstische man en helaas ken ik er ook een in mijn omgeving... Ook mrt een huilende vriendin gezeten, want haar vent wilde abortus en zij niet. ik ga hier niet vertellen wat hij zoal gezegd heeft, maar ik was gaan rennen. Nee, het is zeker niet gemakkelijk om alleenstaande ouder te zijn. Maar zoals ik het nu lees, doet hij ook niet veel voor de verzorging voor de kinderen en jij doet het hoofdzakelijk alleen. Blijf je dan alleen voor de financiën? Lijkt me geen gezonde relatie en je kinderen gaan hier hoe dan ook iets van merken. Kinderen merken het altijd dat er spanningen zijn tussen ouders. Lijkt me ook niet gezond.... Jij hebt al eerder een abortus ondergaan en blijkbaar heb je hier nog steeds moeite mee. Hoe zal het nu dan zijn? Oude herinneringen die je waarschijnlijk weer projecteert op deze situatie. Ga je het je man kwalijk nemen en wat voor invloed heeft dit op je kinderen? Misschien een idee om dit met je huisarts te bespreken en een doorverwijzing vragen. Praat hier over, want krijg ook het idee dat er meer speelt en dat het al langer speelt. Met een abortus kun je natuurlijk niet zo lang meer wachten, maar een klankbord is nu wel even fijn. Heel veel succes met je beslissing! Liefs
Had eerder dat stukje over tweeling even gemist.. Maar dat gaat toch nergens over! 4 kids is dan ineens wel praktisch ofzo? Ik vraag me af als hij diep in zn hart kijkt hij wel echt een abortus zou willen.. Want alleen op praktisch zaken baseren slaat toch nergens op?! En hij zou eens moeten google'n hoeveel mensen ongepland zwanger raken en mega vruchtbaar blijken te zijn..
De reden dat ik vooral veel doe voor de kinderen is omdat hij wegens een eigen zaak ontzettend veel werkt. Soms wel tot 12 uur snachts. Ik werk zelf 32 uur per week en na mijn werk en daarbuiten doe ik alles met de kinderen. Dat hij niet zoveel doet komt niet omdat hij het niet wilt want zondag en snachts is hij vooral met de kinderen bezig. En sochtends brengt hij dochter naar de Creche en ik zoon naar school. Ook pakt hij de schooltas in terwijl ik de kinderen omkleed, En afspraken zoals consultatiebureau wisselen we ook af wie dan het beste tijd heeft. Sorry dat ik het zo verkeerd schetste. Hij helpt wel degelijk waar het kan maar door zijn werk doe ik 90 procent zelf en dat vind ik opzich niet erg maar als hij dan zegt dat een derde kind teveel tijd kost heb ik wel zoiets van dat hij een beetje zeurt omdat het vooral mij extra tijd kost. Als hij bijvoorbeeld thuis komt van werk heb ik gekookt huishouden gedaan kinderen gewassen en in bed gedaan. Hij kan dan voornamelijk ontspannen. Terwijl als ik gewerkt heb er thuis nog meer werk ligt te wachten (huishouden en moeder zijn) bedoel ermee te zeggen dat het voor mij misschien zwaarder is maar ik ook niet klaag
serieus? Wat een advies.............. Wel eens met je laatste stukje trouwens. En verder +1000 voor de reactie van Joycey. Ik had mijn echo met 10+5 en het was echt al een compleet kindje. Ik zou het echt niet over mijn hart kunnen verkrijgen om dat weg te laten halen, omdat het niet uitkomt, of omdat hij er geen zin in heeft.