Het lijkt me heel erg afhankelijk van de reden waarom je geen contact meer met je moeder hebt. Zie je kans dat het ooit nog goed komt? Toevallig kan ik je probleem min of meer van twee kanten bekijken: mijn schoonmoeder is maar heel even in het leven van mijn vriend geweest, later is dat contact iets hersteld, dus toen ik zwanger was, het laten weten. Er kwam geen reactie. Toch bij de tweede ook maar weer bericht gestuurd, wederom geen reactie. Bij de derde hebben we het toen maar gelaten. Met name voor mijn man was dit overigens heel pijnlijk. Aan de andere kant: mijn moeder was terminaal ziek toen ik zwanger bleek te zijn. Ik heb het haar nog wel kunnen vertellen, maar toen ik vijftien weken in verwachting was, overleed zijn. En wat had ik het graag met haar willen delen.
Hey , Ik heb hetzelfde met mijn moeder, ook al een tijdje geen contact meer mee maar bij mij gebeurde het contact verbreken eigenlijk pas net langer dan een maand geleden dus ze wist van mij al dat ik zwanger was. Ze is op mijn bruiloft niet geweest (24 maart) en heeft dat toen per brief laten weten. Toen wist ik in elk geval zeker dat het voor mij over was. Ik ben 25 April bevallen. Mijn schoonvader heeft iedereen gebeld van mijn familie omdat mijn bevalling redelijk heftig voor mij en mijn man was en ik heb hem gezegd dat hij mijn moeder ook gewoon moest bellen om te laten weten dat onze zoon geboren is. Omdat het ook haar eerste klein kind dan is. Ik kreeg dan ook alleen een Smsje met gefeliciteerd en dat is het. Daar heb ik vrede mee en blij dat ik het heb laten weten. Dat er niks mee gedaan door haar wordt kan ik voor de rest ook niets aan doen Ik zou het in jou geval ondanks dat het contact verbroken is tussen jou en je moeder het waarschijnlijk wel laten weten en dan maar kijken hoe ze er op reageert. Daarna kan je altijd nog kijken of je haar eventueel in je zwangerschap betreft enz.
Deze opmerking vind ik niet waar. Dat zal liggen aan de ervaring die ik heb hoor, maar ik word er een beetje boos van als ik dit lees. Mijn vader heeft mijn leven niet leuker, makkelijker, prettiger of mooier gemaakt. Integendeel. Hij is al jaren niet meer in mijn leven, wat zonder hem veel aangenamer en rustiger is. Hij weet niet dat ik een dochter heb. Misschien dat hij het ooit via via hoort. Van mij in ieder geval niet. Door zijn gedrag heeft hij zijn "recht om te weten dat hij opa wordt" verspeeld. En opa is hij zeer zeker niet. Hij is niet meer dan mijn biologische vader, mijn stiefvader is mijn pa en de opa van mijn dochter. TS het contact is niet voor niets verbroken. Je hoeft niets te zeggen, dat is echt aan jou of je dat wilt delen. En als je dat wel wilt moet je dat doen. Maar niet omdat zij er recht op heeft ofzo. Want dat klopt niet. En wat Joycey zegt is waar. Ik mis mijn biologische vader niet, maar vind het nog steeds heel jammer dat het zo is gelopen en dat ik aan hem geen vader had.