Ik ben nu 8 weken zwanger en honds beroerd. Ik val minimaal 4 keer per dag flauw en kruip de halve dag letterlijk over de grond omdat ik geen energie meer heb om te lopen. Ik ben KAPOT! voel me walgelijk en ben alles behalve blij. Ik had nooit kunnen denken dat ik me ooit zo zou voelen zoals ik nu doe. Bij mijn eerste zwangerschap was ik alleen heel erg moe. Maar ik merk nu aan mijn lichaam dat ik het niet meer kan en wil dragen. Ik heb een dochter rondwandelen die vakantie heeft , en die ik niks te kort wil doen. Maar ik kan niet meer! Ik kan niet meer! ik moet naar mijn lichaam luisteren . Ik heb het er met mijn partner over gehad dat ik deze zwangerschap wil beindigen. Ik zou er alles voor over hebben om me weer goed te voelen. Hoe ik was. Hoe het was. Ik wil me weer goed voelen. ik geniet nergens meer van, ben aan het overleven. Nooit gedacht dat ik ooit voor deze beslissing zou staan. Maar ik kies voor mezelf. Maandag heb ik een afspraak gemaakt. En al ben ik heel erg bang voor de pijn, ik weet zeker dat ik hier goed aan doe. Ik ben ook belangrijk , en een zwangerschap mag nooit ten koste van jezelf gaan . Dan zijn er alleen verliezers.
zo dan das nogal n drastisch besluit , heb je al overlegd met je HA of de verloskundige gebeld voor evt medicijnen tegen het misselijk zijn en bloedonderzoek laten doen wat iets uit kan wijzen ? aan je lage bloeddruk (flauwvallen) kan je ook genoeg doen ipv een abortus. ik DENK dat je nu ongeveer je hcgpiek hebt ,daarna zal t heus wel beter gaan als je de kwalen aanpakt ipv alles weg halen .
bedoel je nu dat je het weg laat halen? Ben je hiervoor al bij je HA of VK geweest? Zijn er geen manieren om je beter te gaan voelen? kijken naar je voeding, beweging, psyge etc etc.
Ik zou als ik jou was ook eens naar de HA gaan om dit te bespreken want dit is een beslissing die grote gevolgen kan hebben voor je zelf en je gezin (zowel lichamelijk als psychisch)
ja nog een aanvulling , ( ik ben zo'n muts die er over na blijft denken terwijl de ander allang weer verder gaat :S ) Denk je dat t voor je eigen gemoed positief zal uitpakken ? Ik heb nooit n abortus laten doen maar wel n miskraam gehad met 15weken , ik vraag me nog wel s af hoe dit kindje geweest zou zijn als het geen mk was geweest , voor t zelfde geld ben je in verwachting van een tweeling en ben je daarom zo hondsberoerd . herken je het niet van je vorige zwangerschap?
snap dat ze het erg zwaar heeft, maar wel een beetje raar om dat hier neer te zetten. Er zijn zoveel vrouwen die een moord zouden doen voor zo prachtig wondertje. En zij doet net alsof het de normaalste zaak is om haar kleintje weg te laten zodat zij zichzelf weer beter gaat voelen! Gaat er bij mij niet in sorry! Ik heb me bij me kleine meid ook zo gevoeld als haar en dan had ik een van 2 en een van 4 nog lopen die vol energie waren. maar ik heb er nooit over nagedacht om haar weg te laten halen zodat ik me weer beter zou voelen! Ja het is dan zwaar en het lijkt een eeuwigheid te duren maar ja dat hoort er even bij het trekt wel weer bij, vind het echt raar om dan maar te zeggen ach kies liever voor mezelf ik haal het maar lekker weg!
Begrijp me niet verkeerd, ik zou haar afraden dit nu te doen, maar ik geloof niet dat ze "ff denkt van ach" en ik denk dat je haar ook erg kwetst met deze reactie. Ik heb deze situatie eens van dichtbij meegemaakt, dat was dan de 2e zwangerschap van die meid dat zo verliep, ze trok het gewoon niet meer. Ik denk ook als je hele dagelijks leven beheerst wordt door overgeven, duizelig zijn en je totaal verrot voelen je de grip op de realiteit ook kwijt kan raken. Een kat in het nauw maakt rare sprongen.....
Vind het wel heftig hoor...om het dan weg te laten halen. Ik ben één van die vrouwen die graag met je zou willen ruilen...en zo'n bericht valt best naar op mijn dak. Máár als je je zo kut voelt kan ik me ook voorstellen dat je wilt dat het ophoud. Ik zou dan echter wel eerst alle andere mogelijkheden gaan onderzoeken. Je bent zwanger geworden omdat je een kindje wenste. Als je dat weg laat halen denk ik dat dat je geestelijk ook een behoorlijke klap gaat geven. Er is vanalles mogelijk met medicatie tegen misselijkheid, en misschien zelfs wel iets om je bloeddruk te reguleren. Kijk wat er mogelijk is op dat gebied, mss kan het je helpen om je zo gewenste kindje te behouden. Want een abortus is ook heftig. je voelt je dan mss lichamelijk wel beter, maar hoe ga je je geestelijk voelen? Ik wens je kracht toe om een goede beslissing te nemen, eentje waar jij vrede mee hebt. Veel sterkte!
Mensen oordelen sneller dan dat ze de moeite willen doen om zich in een ander te verplaatsen. Dit heeft alles met respect te maken. Of je het zelf zou doen, dat is wat anders. Er is geen goed of kwaad. Dat maken wij ervan. Ook de dood hoort bij het leven. Vandaar dat ik het van me af wil schrijven op dit forum. Ik ben op dit moment zwanger , daarom schrijf ik ook in dit topic. Zwangerschap bestaat niet alleen maar uit leuk, en het over roze wolken hebben heel de dag. Ik heb zetpillen gekregen drie weken geleden via de huisarts. Ik gebruik paracetamol en ik heb pillen voor blaasontsteking gekregen. Dus ja, ik ben eerst naar de huisarts gegaan om advies. En ook ik heb het recht om mijn verhaal kwijt te kunnen op dit forum. Dit beslis ik niet zomaar. Ik luister naar mijn lichaam.
Ik voelde me ook klote maar zoiets kan ik echt niet waarderen..... Ben er niet te spreken over maar wou dit toch ff kwijt.... Heb overigens ook genoeg zetpillen en paracetamol in mn lichaam gestauwd maar opgeven ho maar.. Er is wel degelijk goed en kwaad.. Dood hoort idd bij het leven maar ik ben van mening dat noch ik noch jij recht hebt om te beslissen over leven en dood.. Je vermoord je kleine toch ook niet die daar rondhuppelt alleen omdat je het moeilijk hebt?! In feite komt het op het zelfde neer, als je enig diepgang van denken hebt iig... Als je er last van hebt doe het dan niet, dan pas heb je recht om te schrijven over je bijna gemaakte doodzonde.......
tja wat moet ik hier op zeggen. ik ben vanaf 4 weken zwangerschap ziek geweest tot 20 weken. heb zelfs in het ziekehuis gelegen ivm uitdroging. als je een goede vk/huisarts hebt zal deze je niet zo laten lopen.maar je insturen voor een check bij een gyn. tuurlijk lijkt weghalen de oplossing maar kun jij nu met100% zekerheid zeggen dat je er geen spijt van krijgt? daarbij wie geeft jou de garantie dat een volgende zwangerschap makelijker is?
Mensen kunnen inderdaad snel oordelen, maar besef wel dat je hier op een zwangerschapsforum zit die dus bol staat van de hormonen. Daarnaast zitten er tig leden op die dolgraag in jouw schoenen zouden willen staan.....lees....zwanger zijn. Dus je kan in zo'n topic bepaalde reacties verwachten. Neemt natuurlijk niet weg dat jij dit topic niet mag openen. Ik zelf heb 3 kids. Bij alle drie de zwangerschappen was de wc de eerste 3 maanden mijn beste vriend. Je wilt niet weten hoe beroerd/ellendig/moe etc ik me gevoeld heb. Spugen van 's-morgens vroeg tot 's-avonds laat.....niets hielp! Heb weten te voorkomen dat ik aan het infuus moest en bleef mezelf steeds dwingen om iets te drinken. Bij de tweede en derde zwangerschap was het natuurlijk nog zwaarder omdat er de andere kids ook waren. Ik kan me je gedachten van ik wil dit niet meer heel goed voor stellen. Echter weet ik ook hoe het is om een kindje te moeten missen. (2 x miskraam) Bij het beeindigen van de zwangerschap zal je je lichamelijk weer beter voelen, maar ik kan me niet voorstellen dat dat geestelijk ook zo is. Je zegt dat je (emesafene/primperan) zetpillen hebt gekregen,maar er zijn meer wegen die naar Rome gaan. Vraag een consult bij de gynaecoloog....wie weet heeft die meer opties. Succes met het maken van de juiste beslissing. Kwebbel
Misschien klinkt het bot inderdaad maar zo komt het echt over. Zij wil het kindje gewoon weg laten halen zodat ZIJ zich beter voelt. Beetje egoistisch vind ik. Tuurlijk is het niet leuk om je zo te voelen, weet er alles van maar ga dan eerst kijken wat er allemaal mogelijk is. En niet meteen zo radicaal beslissen ik laat het weghalen. Er zijn zoveel vrouwen die zoooooooooooooo graag in haar schoenen zouden willen staan. Maar goed dat is mijn mening, die hoeft niet iedereen met mij te delen natuurlijk. ieder zijn eigen maar zo denk ik erover....
Ik kan nergens terugvinden of dit kindje 'gepland' was of een 'ongelukje'. Mij lijkt het verstandig om er met de huisarts over te praten, en dan niet over de lichamelijke klachten maar ook het psychische gedeelte. Ik denk namelijk dat het risico er wel inzit dat er een dag komt dat jij jezelf schuldig gaat voelen. Want de keuze die je nu maakt, niet stom/onaardig bedoeld, is gewoon in 1 woord egoïstisch. En dat is echt niet kwetsend bedoeld hoor! Omdat je ook zegt dat je dochter vakantie heeft en het is heel begrijpelijk dat je haar niet tekort wil doen maar of dat nou een reden is om een baby weg te laten halen?
ik heb heust wel respect voor anderen, maar dit schiet me gewoon verkeerd in de keelgat. Ik vind haar er nogal makkelijk over praten. Bij me kleine meid heb ik ook tot 18 weken bij de wc gewoont kon niks eten, niks drinken, niks ruiken. Ik was zooooooo slap als een dweil. Ik moest emefasene hebben ofzoiets wou ik niet. Ik ben doorgegaan zonder medicijnen maar ik was half op de wereld half in katszwijn. Maar ik heb nooit gedacht om me kleintje weg te laten halen. Hoe rot ik me ook voelde hoe slap ik ook was. Ik vocht door. En ik weet de een is de ander niet. Maar het kan ook echt anders dan het kindje maar weg laten halen. Vraag hulp, het is niet zomaar even iets om het leventje van je wondertje te beeindigen. Wie zegt niet dat je spijt krijgt......Maar goed ik hou er verder over op. Ik hoop iniedergeval dat je eerst goed nadenkt voordat je daadwerkelijk de stap neemt!
Ik kan natuurlijk niet weten hoe jij je precies voelt maar ik weet dat ik ook zeker veel momenten heb gehad dat ik het niet meer aan kon. Heb een peuter rondlopen en hield niks meer binnen. Kreeg op een gegeven moment zelfs black-outs. Ik ben toen opgenomen geweest en heb een tijdje infuus gehad. Ik zeg niet dat het over is nu maar het is wel wat beter gelukkig. Misschien is een tijdelijke ziekenhuisopname iets voor je? Sterkte in ieder geval!!!