Zwanger en in de steek gelaten

Kon niet voorbij scrollen, hele lastige situatie en nee dat klinkt niet gezond
Als hij niet geholpen wil worden ook, geef ik je gelijk.
Wilde je sterkte wensen

 

Wat moedig van je dat je deze keuze hebt gemaakt, lijkt mij niet makkelijk maar zeker weten het beste voor jou en het kindje. Als hij weer hulp was gaan zoeken was het een ander verhaal, maar zolang hij dat niet wil of doet is dit het enige wat jij zelf kunt doen: voor jezelf en de toekomst van de baby kiezen. Ik heb er zelf geen ervaring mee maar wil je wel heel veel sterkte toewensen

 

Wat een moeilijke situatie.
Ik vind het knap dat je deze keuze hebt gemaakt. Verslavingen zijn natuurlijk super lastig. Blowen lijkt voor veel mensen vrij onschuldig (want je wordt er niet agressief van is vaak een argument).
Maar mijn ervaring met mensen die blowen is toch vaak dat ze minder bereiken, minder initiatief tonen enz. Daarnaast kost het een bak met geld en is het gewoon hartstikke ongezond. Ik kan mij voorstellen dat je je kindje niet op wilt voeden in de buurt van iemand die iedere avond op de bank zit te blowen.
Eerder heeft hij hulp gezocht, wat was voor hem de reden dat toen wel te willen?
Uit je verhaal lijk ik op te maken dat je er achter kwam, dus hij deed het stiekem?
Als een baby nog geen goede stimulans is om het roer om te gooien, dan denk ik echt dat je de juiste beslissing maakt.
Hoe moeilijk en rot ook

 

Geen ervaring, maar wat sterk dat je voor jezelf en je kind koos en niet bij iemand blijft die gewoontes heeft waar je niet achter staat. Je wil je kind niet laten opgroeien in een huis waar iemand blowt lijkt me. Veel succes! Het gemis doet pijn, maar met jouw instelling kom je er wel!

 

Wat een lastige situatie zeg! Maar wat onwijs sterk dat je voor jezelf hebt gekozen in deze situatie

Ik heb persoonlijk geen ervaring maar wel van heel dichtbij gezien, mijn zus heeft 2 kindjes met beiden een andere vader allebij niet gepland, de oudste is de vader na de eerste echo weg gegaan terwijl ze aan het werk was, hij zei niet zeker te weten of het kindje wel van hem was maar aan een DNA test na haar geboorte wilde hij niet meewerken. Sinds dien is hij dus ook niet in het leven van mijn nichtje. In 2017 is mijn andere nichtje geboren korte relatie en wederom niet gepland, deze vader had drugs en agressie problemen waardoor mijn zus hem de deur gewezen heeft, hij is wel bij alle echo's en de geboorte geweest maar toen mijn nichtje 3 maanden oud was kreeg hij een terugval en is er geen contact meer met hem te krijgen.
Mijn zus is er beide keren onwijs sterk mee omgegaan hoe lastig het ook was om 2 kids te hebben en daar alleen voor te moeten staan, met hulp van de omgeving (voornamelijk onze ouders en mijn man en mij)
Ik hoop dat je vriend alsnog hulp gaat zoeken en dat hij er sowieso voor jullie kindje gaat zijn! Maar het feit dat je deze stap al hebt gezet laat al zien dat je mocht het zover komen ook sterk genoeg bent om het alleen te doen. Heel veel sterkte met alles en probeer ondanks alles ook van je zwangerschap te genieten

 

Hier ben ik het mee eens.
Heb zelf een aantal jaar geleden iets soortgelijks meegemaakt, kwam ook pas achter heel veel dingen toen ik eenmaal zwanger was..terwijl we toch al een aantal jaar bij elkaar waren.
Ik besloot te blijven voor de baby, maar ook omdat ik niet wist hoe ik het allemaal moest gaan doen.

Uiteindelijk gebeurde het onvermijdelijke: het ging toch mis, vlak nadat de baby geboren was.
De eerste jaren waren heel moeilijk, maar met hulp van mijn familie hebben we ons gered met z'n tweetjes.

Dit is bijna 10 jaar geleden gebeurd, en ik heb nu gezien hoe anders het kan zijn..

Veel sterkte voor jullie, ik hoop dat hij wel nog echt hulp wil en gaat zoeken.

 

Kan je alleen heel veel sterkte wensen en vind het moedig van je dat je voor jezelf en de kleine kiest.

Vriend van ons blowt ook en is om de haverklap zn baan kwijt, maar dat ligt dan aan t bedrijf en hij neemt zomaar ontslag zonder al een andere baan te hebben, zit dan weer een hele tijd thuis enzo. Het is een goeie jongen, zit een gouden hart in, maar een relatie kan je er niet mee opbouwen laat staan samen een kind.

Allicht dat jouw vriend er anders in staat maar ik heb niet bepaald succesverhalen om me heen gezien van de blowers (en degene die een paar stappen zwaarder gingen en al of niet online gokken er ook nog eens bij namen, dan wel een gameverslaving).

De mijne heeft een schermverslaving en suikerafhankelijk, vind dat al irritant genoeg. Technisch gezien ook schadelijk, maar wel van andere orde van grootte dan drugs natuurlijk.

 

Ten eerste gefeliciteerd met je zwangerschap en wat een mega sterke stap heb je gezet!
Heb je familie die je kan helpen hierin? ik denk dat een sociale kring hierin opbouwen belangrijk is want ik ben bang dat teleurstelling vaker gaat gebeuren verslaving doet zoveel met een mens. Ik wens je heel veel sterkte en liefde toe.

 

Misschien kun je met hun een plan maken hierin wat je grenzen hierin zijn zodat het een veilige stabiele situatie blijft voor je. Juist omdat je ouders en schoonouders achter je staan is dat denk ik een heel fijn gevoel voor je zodat je niet elke keer zo heen en weer geslingerd word hierin. Mijn broertje is verslaafd (geweest), nu al tijd er vanaf maar ik ken het gedrag en het maakt je gelijk zo weer op je hoede. Zo naar.

 

Ik wil hier toch ook even op reageren. Mijn situatie is niet helemaal hetzelfde, maar ik herken hier wel veel uit.
Ben een paar jaar geleden zwanger geraakt van iemand waar ik geen relatie mee had, en die achteraf ook over heel veel dingen heeft gelogen. Hij deed eigenlijk precies hetzelfde als wat je hier beschrijft. Hij werd 'boos' als hij niet mee kon naar een echo, maar zodra ik hem dan liet weten hoe het gegaan was, of fotos stuurde dan gaf ie geen reactie.
Dit is eigenlijk ook na de geboorte zo gebleven. Hij wilde deel.uitmaken van het leven van zijn zoon zei hij, maar puntje bij paaltje had ie gewoon geen interesse in hem en hoe het met hem ging.
Maar wel boos op mij worden om welke reden dan ook.
Het is zo moeilijk en vermoeiend. Ik denk dat je uiteindelijk moet proberen een houding aan te nemen waarbij jij de keuzes maakt en de regie in handen neemt. Als hij een rol wil spelen, prima, maar in de belangrijke beslissingen kun je dus niet op hem vertrouwen als ik dit goed lees.
Misschien trek ik het nu te kort door de bocht door mijn eigen ervaringen.
Het is moeilijk en pittig, een vangnet is van groot belang, maar je kunt dit. Ook zonder hem.
Je hebt een dappere keuze gemaakt door niet iemand toe te laten bij jullie die niks toe te voegen heeft maar alleen maar afbreuk doet.
Je mag me ook altijd een pb sturen als je daar behoefte aan zou hebben

 

Eigenlijk precies van @Lill ook zegt ! Een houding aannemen waarin jij je goed voelt en ik zou dit delen met je vangnet vandaar dat is wat ik bedoel met een plan. Dus met je ouders/schoonouders gaan zitten en bekijken wat jij hierin wil en wat voor jou belangrijk is om het vol te houden. Hij blijft natuurlijk de vader maar het trekken en afstoten gaat je zoveel energie kosten dat het fijn is om je grenzen te weten en dat anderen om je heen die ook weten en je kunnen helpen als het nodig is.