Hallo allemaal, Ik heb even een vraagje of er nog meer zwangere dames zijn die in de zorg werken. Ik ben zelf verzorgende-IG ( 32uur )en 5weken en 2dagen zwanger. Zelf merk ik wel dat ik door steunkousen aantrekken of mensen in/uit bed tillen meer klachten krijg. Zijn er nog meer mensen die tips hebben of zelf in de zorg werken en dit ook hebben of andere banen waarbij je veel en belastend moet tillen/ trekken ? Groetjes MissVanna
Ik werk ook in de zorg. Als het te zwaar werd voor me liet ik mijn collega's het overnemen. Bij enkele zorgvragers kon ik geen steunkousen meer aantrekken bijv. De zorg heb ik wel kunnen volhouden t/m mijn verlof
En stond je op een pg afdeling of op verzorgingshuis. Ik werk zelf op verzorgingshuis en moet vlgs de stappen teller zo'n 14km per dagdienst lopen in het huis.
Pg in een verpleeghuis. Kleinschalig wonen. Dus gehele dienst sta je eigenlijk helemaal alleen. Ja je loopt heel wat af tijdens zo'n dienst. Op tijd aangeven als het niet meer gaat.
Ik werk als verpleegkundige in het ziekenhuis, maar merk sinds 2 weken dat dit erg zwaar is. Je loopt de hele dag en bent continue bezig. Mijn banden en rug vinden dit niet bepaald prettig, ik werk dus nu al voor 50% helaas.. maar anders heb ik de hele avond of volgende dag er last van, en op deze manier niet. Luister goed naar je lichaam en doe echt niet teveel! !
Ik werk ook als vzig in de thuiszorg. Sinds vorige week zorg ik ook dat bepaalde cliënten niet meer op mijn route staan, zoals pg zwachtelen. Ik heb ook ouderschapsverlof en werk maar 15 uur nu. Met mijn dochtertje ben ik van 25 uur naar 15 uur gegaan rond 25 weken zwangerschap ivm vele harde buiken en rug/bekkenklachten. Goed naar je eigen lichaam luisteren en optijd aangeven als het niet meer gaat
Ik werk halve dagen op therapeutische basis. Dit was vanaf een week of 8 vanwege enorme misselijkheid en vermoeidheid. Rond 20 weken werd dit minder maar kreeg ik er rugklachten en harde buiken voor terug.. Ben nu bijna 29 weken en verwacht niet dat ik het nog weer op kan gaan bouwen. Luister goed naar je lichaam!
Ik heb tot 36 weken full time doorgewerkt, dan wel in de kinderopvang maar ook de hele dag bezig met kinderen tillen etc en op gegeven moment kon ik rond de 32 weken ook niet meer bukken om speelgoed bijvoorbeeld op te ruimen, dit gewoon overlegd met collega's en zij hadden hier natuurlijk begrip voor.. Mijn tip: vertel je collega's hoe jij je voelt en geef je grenzen aan! Wel vervelend natuurlijk dat je nog zo vroeg in je zwangerschap zit.. verzin dan desnoods een klein smoesje.. maar luister goed naar je lichaam, er is nu uiteindelijk natuurlijk maar 1 ding echt belangrijk! Liefs.
Ik werk als vig in een verzorgingstehuis. Tot 13 weken heb ik op mijn eigen route gewerkt, toen werd dat te zwaar en ben ik op een andere gang gaan werken. Daar afgesproken dat ik rust zou nemen tussen de adl door. Merkte dat ik mezelf voorbij bleef lopen en ben bij een bekkenfysio gekomen vanwege een scheef bekken. Elke keer zette zij dit recht en na 2 dagen zorg stond dit weer scheef. Na een dagje werken kon ik alleen nog maar plat liggen van de pijn. Nu met 19 weken besloten om helemaal boventallig te gaan, vind dit zelf moeilijk om toe te geven maar het lukt niet meer, krijg harde buiken van de stress en belasting. Ik ga nu administratieve dingetjes doen, koffie schenken, clienten begeleiden, ben dan wel 100% ziekgemeld. Er zijn wel collega's die tot hun verlof hebben doorgewerkt, maar hoor in mijn omgeving ook veel die voortijdig minder moeten gaan werken.
Ik werk in de zorg in Duitsland en ben sinds januari thuis, hier in Duitsland ben je als zwangere erg beschermd en in bepaalde beroepen wordt je vrijgesteld om te werken. Dat gebeurd dus ook in de zorg. Ik merkte het ook hoor met 8 weken dat het me erg zwaar viel om de zorg te doen ook al had ik alleen maar de lichtere bewoners. Ik was echt kapot na de zorg. Ik ben ook de eerste 12 weken vreselijk misselijk geweest en was toch wel heel erg blij dat ik thuis was want ik functioneerde echt niet meer. Ik baalde wel heel erg dat ik niet meer mocht werken, altijd fulltime gewerkt en dan kom je ineens thuis te zitten. Maar het gaat om het kindje, die bescherm je en ik merk ook echt aan mijn lichaam dat het zijn rust nodig heeft. Luister naar je lichaam!
Ja alleen als je de grens niet voor jezelf weet wat dan? Ik vind het zelf erg moeilijk om de grens te bepalen. 2jaar geleden auto ongelukje gehad en een whiplash er aan over gehouden. Die tijd was ook moeilijk om een goede tussen weg in te vinden wat voor mij te doen was en wat niet. Dus vaak op de bank gelegen met heel veel klachten. En ik wil het zolang mogelijk voor me houden dat ik zwanger ben. Op dit moment heb ik last van me rug ik kan dit goed verbergen door te zeggen dat ik iemand uit bed heb gehaald en daar me rug mee heb verdraaid. Misselijk heb ik alleen als ik bij bewoners binnen kom die een muffe lucht in huis hebben maar heb nog niet boven de pot gehangen ( gelukkig ). En moe ben ik ontzettend. Dat is erg moeilijk om te verbergen geeuw heel de dag door. Dus probeer het zolang mogelijk te verbergen. We krijgen wel mogelijk binnen kort een bewoner terug naar huis die een chemokuur heeft gehad. Maar hoelang duurt het voor dat het bij iemand uit zijn lijf is? Als deze meneer terug is en ik moet deze meneer zorg geven dan denk ik wel dat ik het aan moet geven bij de leiding gevende. Want dat vind ik te risico vol.
Als je de grens niet weet voor jezelf dan is dat heel moeilijk. Dat weet ik, ik ben hiervoor gelukkig door de Mutterschutz beschermd daar ik niet meer mag werken. Ik mocht bijna niets meer en voelde me zo bezwaard tegenover mijn collega's dat ik af en toe toch dingen gedaan heb ik die ik absoluut niet mocht doen.... Ik had er veel moeite mee om thuis te komen zitten, echter merk ik dat de zwangerschap veel van je lichaam vergt.
Ja inderdaad helaas heeft mijn lichaam me vandaag terug geroepen. Zo'n last van me rug en hoofdpijn het is niet te doen. Kon mezelf amper aankleden. Dus nu maar thuis en uitrusten.
Ik werk ook in de zorg, in de gehandicaptenzorg. Ik werk met verstandelijk gehandicapten met onverstaanbaar moeilijk gedrag. Omdat er veel agressie voor komt op de groep ben ik er meteen met 5 wkn uit gegaan en werk ik nu op een rustig groepje waar ik ook cliënten ondersteun tijdens de ADL. Met aankleden loop ik nu ook tegen aan dat mn buik wat in de weg komt te zitten...
Ik heb tot vorige week op een emb groep gewerkt binnen de gehandicapten zorg 24 uur per week. Ging prima al werd ik wel wat langzamer op het laatste en was ik na een ochtendje gesloopt .. plan was om tot 36 weken te blijven werken maar daar denkt mijn bloeddruk anders over
Uk ben met 5 weken 100% in de ziekte wet gegaan. Ben toen ook voor de eerste keer opgenomen geweest. Met 9 weken voor de 2de keer en bijna met 17 weken weer. Mocht het gelukkig nog even thuis proberen. Doe nu 6 uur in de week administratie en koffie drinken. En dat is al zwaar. Die dagen kan ik verder helemaal niets meer.
Ik werk ook als verz ig op een pg afdeling. Ik ben sinds 21 weken 25% in de ziektewet en sinds 27 weken voor 95% werk nog maar 4 uur om de anderste week. Absoluut niet meer in de zorg. Alleen papier werk. Mijn afdelingshoofd was degene die decknoop door hakte en zei dat ik niet meet mocht werkeb. Het beste wat ik heb kunnen doen. Mijn buik is nu een stuk rustiger.
Ik werk als verpleegkundige in Belgie en ben bijna 5 weken zwanger. Dit weekend nog werken en dan moet ik al stoppen, bij ons in het ziekenhuis mag je als verpleegkundige niet werken tijdens je zwangerschap. Ik weet sinds maandag dat ik zwanger ben en mijn bazin had gevraagd of ik van woensdag t/m zondag nog wou werken omdat ze niemand vond op mijn shift over te nemen. Indien ik geweigerd zou hebben, had zij geen poot om op te staan. En ik weet nu al dat de arbeidsgeneesheer boos gaat zijn als ik haar vertel dat ik nog 5 dagen ben gaan werken
Nu 13 weken en werk fulltime in de zorg pg sfdeling.met gedrags problemen. Ik ben teamleider dus sta niet 36u aan het bed maar ongv 20/24 u aan bed rest kantoor. Even kijken hoelanh we dit volhouden. Gisteren al klappen onvangen van een nbewoner