Zou graag wat advies willen

Hey Siren

je moet echt naar je lichaam luisteren. Het geeft hele duidelijk signalen aan die je niet in de wind moet slaan. Ik snap dat je je bezwaart voelt om je collega's op te zadelen met je werk maar het kleintje in je buik verdient alle prioriteit.
En natuurlijk zal het even lastig zijn voor je werkgever maar daar draait de wereld wel door. Ik denk voor mezelf altijd maar zo, als je morgen in het ziekenhuis terecht komt redden ze het ook en kunnen ze ook iets regelen. Dit is misschien een beetje cru gezegd maar het is maar om aan te geven dat je niet jezelf moet laten wegcijfferen!
Het lijkt me sowiezo erg vervelend dat ze zo weinig intresse tonen.

Dus kop op, en sla met j vuist op tafel, jij en je kleintje verdienen dat...!

 

Het zou kunnen gezien je symptomen. Ik zou het voor de zekerheid even aan je VK vragen!! In ieder geval rustig aan dus...

 

Ik denk dat je ergens een verklaring vandaan moet toveren waarin staat wat jouw toestand is en hoeveel je mag werken, of dat je dan misschien wel voor een gedeelte de ziektewet in moet. Heb je een bedrijfsarts waarbij je terecht kan, of anders een huisarts of fysiotherapeut? Een verloskundige heeft helaas niet zo veel autoriteit.

Een werkgever is niet verplicht om je verzoek tot minder werken in te willigen, en jouw baas komt bij mij niet over als een sympathieke man. Enige wat dan helpt, zijn dus verklaringen van medici, en eventueel het UWV. Trouwens, als jij je ziek meldt met klachten gerelateerd aan je zwangerschap, krijgt een werkgever een vergoeding van 100% van het UWV. Financieel gezien gaan jij en je baas er dus niet op achteruit, let daar ook op als je ziet dat je opeens minder salaris krijgt uitbetaald.

 

Luisteren naar je lichaam en afgaan op wat JIJ aankan! Dat je baas het vervelend vindt om een invalster voor jou te laten werken, is niet jouw probleem. Vervelender is het voor jou hoe jij je voelt.

Je hebt recht op aangepast werk als je het huidige ritme niet volhoudt i.v.m. zwangerschapsklachten. Hoe moeilijk me dat in jouw geval (lees: bij jouw baas) ook lijkt, ik zou toch in gesprek gaan. Maak het probleem bespreekbaar, maar geef vooral ook de oplossingen aan. Wat heb jij nodig om de komende tijd door te komen zonder ziekmelding? Je noemde het al: inkorting van werktijden en/of meer pauze (waar je volgens mij ook recht op hebt). Op deze manier laat jij zien je verantwoordelijkheid wel te nemen én te zoeken naar oplossingen.

Dan is de volgende stap aan je baas. Als de oplossing kant en klaar wordt aangereikt, wat heeft hij dan nog voor argument om niet mee te willen werken? Blijkbaar heeft hij dan liever een ziekmelding?
In mijn ogen is jouw baas mede-verantwoordelijk wanneer jij je ziek moet melden als het gewoon niet meer gaat omdat HIJ weigert mee te denken. Ben ook benieuwd wat een ARBO arts daarover zou zeggen...

Maar los daarvan: denk aan jezelf en aan je kleintje!
Niemand anders doet dat voor je. Suc6!

 

Luisteren naar je eigen lichaam!
Ik werk zelf ook in de artsenwereld, huisarts, en heb soms het idee dat het daar nog moeilijker ligt als op andere werkplekken. Ze zien niet aan je dat het niet goed gaat, waarschijnlijk zie je er goed uit in je gezicht (blosjes), dus waarom ziek melden.... Ik herken dit heel erg. Verschil bij mij was op het moment dat ik me ziek meldde ik lichamelijk ziek was.

Denk aan je jezelf en je kindje, dat is nu even het belangrijkste. Kan die vervangster niet al eerder beginnen met werken of komt ze net van de opleiding af (overigens is bij ons met de opleiding DA altijd wat te regelen in zulke gevallen).

Succes!

 

je hebt zowieso recht op een uur extra pauze tussendoor.. misschien kan je die even nemen tussen de patienten door.. dan maar een patient minder per dag.. en de invaller eerder laten komen.. als jij het niet meer aankan fysiek dan doe aub rustig aan en meld je desnoods ziek.. je lichaam geeft het niet voor niets aan..

 

Ga naar de bedrijfsarts. Dan gedeeltelijk in de ziektewet, voor een paar uur per week. Wil je werkgever niet meewerken, dan meld je je ziek en vraag je info bij het UWV.

Denk alsjeblieft aan jezelf! Ik heb dat te lang niet gedaan, kreeg veel harde buiken tot mn vk tegen me zei dat ik echt een stap terug moest doen omdat ik anders het leven van mn zoon in gevaar zou brengen. Toen ben ik met 30 weken voor 8 uur per week in de ziektewet gegaan. Niet heel veel, maar voor mij was dat net de ademruimte die ik nodig had om het tot mn verlof uit te kunnen zingen. In plaats van 4x9 werkte ik toen nog 4x7.

Vervelend dat je werkgever zo moeilijk doet, maar zoals hierboven ook gezegd is: je lichaam geeft het niet voor niets aan!