Hallo lieve allemaal Ik denk ik schrijf het maar even van mij af, een tijd geleden heb ik ook mijn verhaal gedaan hier hoe ik onverwachts zwanger was geraakt en dat mijn vriend hier niet goed op reageerde. Nu een paar maanden verder en steeds dichtbij de geboorte van onze dochter gaat het gelukkig veel beter We hebben een huis gekocht en we zijn nog steeds dol gelukkig met elkaar Maar ik zie ook aan hem dat hij niet heel erg kan wennen aan het feit dat er een baby komt bijna. En dat hij het er nog steeds moeilijk mee heeft dat zijn leven straks heel anders is, terwijl hij dat niet wilde op deze leeftijd. En hij steunt me heel erg goed hoor hij is echt super lief en behulpzaam. Maar ik zie ook dat hij het er erg moeilijk mee heeft En daardoor heb ik het ook heel erg moeilijk omdat ik het gevoel heb dat ik z'n leven aan het afnemen ben. Ik weet niet of t door de hormonen komt momenteel maar ik voel me er zo rot door . Dat wilde ik gewoon even kwijt Liefs
Waarom meteen een huis kopen als er al zoveel verandert aan jullie leven, waarvan blijkt dat je vriend het er moeilijk mee heeft? Wat als de relatie daarop stukloopt? Dan zit je ook nog met een koopwoning in je maag. Ik had het in jullie geval rustiger aangedaan en had een woning gaan huren.
We zijn al 6 jaar samen en we willen ook gewoon bij elkaar blijven, en zijn ook bij elkaar gebleven. We houden hartstikke veel van elkaar.
Ik snap dat je je rot voelt. Wat een lastige situatie als je vriend eigenlijk nog geen kind wenste. Een kant en klaar advies is er ook niet. Ik vind reacties als 'hij trekt wel bij' altijd zo kort door de bocht. Vaak is dat zo, maar ook miet altijd. En je kan niet van tevoren weten wanneer dat is. Je weet het van jezelf: jij bent met je kindje verbonden. Het is fijn dat jullie liefde goed zit, dat maakt het makkelijker. Jij verknalt zijn leven niet! Dit is op jullie pad gekomen. Daar zijn jullie samen bij geweest. Als het hem zo dwars zit, waarom praat hij er dan niet met iemand over?
Omdat hij daar een beetje te trots voor is haha, om er met iemand over te praten hij is er best gesloten over nog. Hij komt gelukkig wel wat losser over de baby nu, en toont wat meer betrokkenheid erbij. Ik voel me gelukkig nu alweer een stuk beter hoor ik denk dat ik een hormonen aanval had of iets haha
Ik kan me best voorstellen dat je je zo voelt maar zwanger word je niet alleen natuurlijk. Het feit dat jullie bij elkaar (willen) blijven zegt al heel veel. Zoals iemand voor mij al zegt is het niet te voorspellen of hij bijdraait, ik hoop het voor jullie alle 3 van wel. Is het misschien een idee om er samen over te praten? Ik denk dat als jullie er open en eerlijk over kunnen praten, hoe het voelt voor hem maar ook voor jou, dat dat wel zal helpen.
Mijn man heeft heel lang in tweestrijd gezeten. Hij wilde zeker een kindje maar zijn vrijheid was hem toch ook heel wat waard. Zijn kinderwens heeft het wel overwonnen en nu is onze dochter net een jaar geweest. Ja het is even plannen maar we zijn echt niet minder leuke dingen gaan doen. Je kan niet meer zomaar spontaan een dag naar een pretpark oid maar het is niet dat je er nooit meer heen kan. Mijn partner doet nog steeds dezelfde dingen als voorheen en ik ook. Alleen is het soms even lastig met oppas maar ook dat komt hier eigenlijk altijd goed. Tuurlijk is het wennen maar zolang jullie samen praten en afspraken maken komt het wel goed.
Wat vervelend dat je je zo voelt. Maar ook wat goed/fijn dat jullie er samen voor zijn gegaan! Dit zegt veel over jullie liefde. Hij gaat niet zomaar over op een koophuis als hij niet met jouw verder wilt. En dus daarbij ook jullie kindje. Wat al eerder gezegt is klopt echt. Voor mannen is die hele zwangerschap en binden met een kindje zo abstract en ook moeilijk. Terwijl wij er 24/7 mee geconfronteerd worden. Zo'n bevslling is natuurlijk ook nog eens extra spannend als die eraan komt, voor beide. Hopelijk kunnen jullie straks een mooie balans vinden met de kleine tussen jezelf en ouder zijn. Dikke knuffel!
Ten eerste echt fijn dat hij wel z'n verantwoordelijkheid neemt en jullie niet in de steek laat. En dat jullie een huisje hebben en een gezin gaan vormen. Vrouwen hebben al 9 maanden de tijd om een band op te bouwen en mannen die voelen de baby af en toe en worden aan 't werk gezet om t huis op te knappen etc 😉 die moeten er aan wennen dat er een kleintje komt. Toch zou het fijn zijn als je vriend leert praten hoe lastig het ook is. Ik denk dat t straks goed gaat komen. Iedereen moet wennen. Jij ook en je vriend. Misschien duurt t wat langer. Maar zo te lezen doet hij verder geen rare of vervelende dingen? Succes in ieder geval!!
Hoi ts, Als je nog maar één kind hebt, heb je nog best wat vrijheid. Bij ons kwam de eerste, zeer gewenst door allebei, maar wel eerder dan verwacht. Het hielp mijn man heel erg om het een poos bij één te houden, ook toen ik al klaar was voor een tweede. Regel samen dat er echt pas een volgend kindje komt als je vriend er ook aan toe is. En maak er nu wat moois van! Het kan zijn dat je vriend er nog lang over doet voor hij een 'familyman' wordt. Ik vond het fijn om mijn man die ruimte te geven. Inmiddels is hij een betrokken vaderen man. Echt heerlijk. En niet omdat ik hem erbij moet slepen, maar omdat hij er zelf voor kiest! Ik wens jullie heel veel geluk!!!!