Waar zal ik eens beginnen, ik wil er niet zo'n lang verhaal van maken namelijk Al een paar maanden heb ik weer flink last van mijn bekken. Dieptepunt was een paar weken geleden, ik ben naar huis gegaan van m'n werk en m'n werkgever heeft me ziek gemeld. Inmiddels zijn we een paar weken verder, ben ik onder behandeling van een bekkentherapeut, is er een aangepaste stoel aangevraagd, doet mijn man zoveel mogelijk de zware huishoudelijke taken en zorg voor dochter en staan we op de wachtlijst voor een andere indeling van KDV dagen zodat ik een ander, hopelijk minder belastend rooster kan werken. Helaas ben ik ook vaker dan die ene keer ziek gemeld en ondanks dat ik het een paar keer met vakantieverlof heb opgelost, kwam ik toch aan de grens van 3 keer ziek en het beleid is bij het bedrijf dat je dan wordt aangemeld bij de bedrijfsarts. Zo gezegd zo gedaan. Ruim 2,5 jaar geleden, ik was 9 weken zwanger, kreeg ik voor het eerst bekkenklachten. Al snel liep ik bij de bekkentherapeut, werkte ik aangepast, maar helaas ging het na 20 weken niet meer en ging ik volledig de ziektewet in. Overigens zonder "goedkeuring" van de ARBO arts, want die vond het maar vreemd dat ik zoveel pijn had en niet meer kon werken. Ik ben er eenmaal op consult geweest en de overige afspraken waren telefonisch, maar al die keren kwam het er op neer dat hij me niet geloofde of in elk geval vond dat ik me aanstelde. Het zou vast komen omdat ik overgewicht had. Zo gek dat ik zoveel pijn had, zijn vrouw was zwanger van de derde, maar die had nergens last van. Dat ik i.v.m. een allergie geen paracetamol kon nemen was ook maar vreemd. Kon ik dan geen TENS gebruiken? Terminale kankerpatiënten gebruikten die immers ook naar volle tevredenheid. Dat mijn verloskundige, bekkentherapeut én huisarts met hem hebben gesproken (brief, telefonisch) heeft ook niets uitgehaald. Na "slechts" 30 weken was voor mij de maat vol, weigerde ik nog langer met hem te praten en eiste een second opinion. Dat duurde een tijdje en uiteindelijk zei mijn werkgever met 33 weken dat we het zouden laten zo. Ik heb nog wel een klacht ingediend, maar een zinvolle reactie heb ik daar niet op gekregen, behalve dat ze het vervelend vonden dat ik het zo had ervaren. Terug naar nu. Vanmorgen vond ik een brief op de mat. Volgende week een afspraak bij Dokter Ikgeloofjetochniet. Hop, stresslevel naar +10. Ik zag 'm al aankomen, maar toch doet dit heel veel met me. Meer dan ik wil. Ik heb gelijk gebeld en gezegd dat ik nooit meer naar hem toe ga vanwege wat er 2,5 jaar geleden is gebeurd. Dat gaan ze bespreken en ik word volgende week terug gebeld. Tot die tijd zit ik hier dus op hete kolen. Overigens gaat het nu weer iets beter. De bekkentherapie gaat goed, ik merk dat ik veel baat heb bij rust, maar 9 uur lang in de stoel op het werk is nog too much. Ik heb goede hoop omdat er een andere stoel is aangevraagd en ik m'n werkdagen anders ga verdelen, maar die smet op m'n zwangerschap veroorzaakt door Dokter Bladiebla is even helemaal terug en ik voel me er gelijk weer rot door
Ik zou ipv een gesprek met de arbo arts een gesprek aanvragen bij de arbeidskundige. Die zijn veel beter in staat in te schatten wat je wel en niet kan doen dan de arts. Een arts kijkt naar je lichaam maar de arbeidskundige kijkt ook naar het soort werk en hoe je dat het beste kan doen. Ik werd door de arbo arts ook niet goed behandeld maar was blij dat de arbeidskundige er lijnrecht tegenin ging
Overigens kwam ik er vorig jaar achter dat een collega van me exact dezelfde ervaring met hem heeft gehad. Ik heb heel lang gedacht dat ik me misschien wel aanstelde of over nog meer grenzen had moeten gaan, maar ik denk nu dat hij bekkenklachten in het algemeen niet zo heel serieus neemt