Die spanning vind ik heel herkenbaar. Toen ik na de miskraam weer zwanger was, werd ik achterdochtig zodra ik ook maar een krampje voelde en deed ik af en toe een check of mijn borsten nog zeer deden. Bij 7 weken heb ik een echo gehad en die zag er goed uit maar echt gerust was ik toen ik bij 12 weken het hartje ook weer kon horen en dan nu via de doptone. Bij 15 weken heb ik nog een echo gehad en dat zag er ook keurig uit. Sja en dan nu halverwege, ja ik denk dat het deze keer wel goed zit. Groetjes van Kiki
Nog een vraagje..is er in week 7/8/9 überhaupt al iets te zien op zo'n echo..? Verbazingwekkend... Jansen
Mijn VK vertelde dat er vanaf week 7 wat te zien is. Hoe en wat weet ik ook niet, dat laat ik maar over me heen komen. Pim
Ja hoor, kijk maar eens hier http://www.zwangerschapspagina.nl/album ... pic_id=256 precies 7 weken, hartslag aanwezig. Links de vrucht en rechts de dooierzak.
Leuk om te zien zeg! Ik hoop dat het bij mij allemaal goed is en dat ik maandag a.s. ook zo'n mooi plaatje te zien krijg! Pim
Ik ga ook regelen dat ik eerder terecht kan, dat gaat me volgens mij zeker geruststellen!!! Mooie echo Kiki! Jansen
Met vijf a zes weken kan je ook al wat zien hoor. Mijn kleintje is gestopt met delen met vijf maximaal 6 week. Dat zie je dus het vruchtzakje en een heel klein boontje eronder. Dus je kan al vrij vroeg wat zien. Hartactieviteit kan je zelfs met zes weken soms al zien op de echo. Groetjes,
Ik heb "mijn verhaal" even gemeld bij de verloskundige en ik kan inderdaad eerder (begin januari) terecht. Maandag ga ik gelijk een afspraak maken! Alvast een kleine opluchting en geruststelling... Jansen
Word wel een klein beetje ongerust hoor, van jullie verhalen... Ik ben nu 11 weken zwanger en heb afgelopen maandag het hartje heel duidelijk horen kloppen voor het eerst. Ik neem aan dat de kans dan toch inmiddels wel wat kleiner is geworden dat het misgaat of niet??
hoi iedereen ik ben ook zwanger geweest maar heb helaas een missed abortion gehad, gevolgd door een curretage. wij gingen voor de 1e echo met 10w3dgn, maar helaas constateerde de vk dat het was gestopt met 7 wkn (6w6dgn). dit was voor ons een flinke klap. onze vk gaf aan dat juist tussen de 6 en 8 wkn de meeste miskramen ontstaan.( ik zag dat een andere vk tegen een van jullie later zei???? dus weten we nog niet veel, maargoed. ik mag ook eerder een echo wanneer we weer zwanger zijn. ik persoonlijk wil hem dan graag met 9 wkn. succes iedereen en ik hoop voor jullie allemaal dat het goed blijft gaan. gr saskia
Hoi Daan, Ook wat jij schrijft herken ik heel erg. Voor ik zwanger was maar nu nog veel intenser.. deze site is geweldig als medium om vragen, gevoelens etc te delen maar van sommige verhalen word ik ook een beetje bangig en dat kan natuurlijk ook niet de bedoeling zijn. Maar dat bang zijn zal er wel bijhoren, zeker in die eerste weken. Sterkte.. Jansen
Je hebt gelijk, het zal er ook wel bij horen. Ik ga er gewoon vanuit dat alles goed is, het hartje klopte luid en duidelijk (klonk volgens de vk ook allemaal prima) en mijn baarmoeder voelde ruim aan dus het zal wel goed zitten. Maar af en toe lees je dingen dat je denkt "o, sh.. dat kan dus ook..." Maar ja, dat zullen wel meer uitzonderingen dan de regel zijn. Gelukkig ben ik dus niet de enige die van dit soort dingen een beetje schrikt af en toe
Dat zijn volgens mij de gezonde twijfels die elke zwangere heeft, maar echt 95% van de dingen die misgaan, gaan in een vroeg stadium al fout, dus voor de "magische" 12/13 weken. En ja, ook na die tijd kan het mis gaan maar probeer vast te houden aan de gedachte dat het veel en veel vaker wel goed gaat. Succes met deze nagelbijtperiode. Groetjes van Kiki
Ik heb dus afgelopen zomer een miskraam gehad, met 11 weken kregen we een echo waarop duidelijk werd dat het vruchtje met 4 weken al gestopt was met groeien. Op 12 weken heb ik een miskraam gehad (spontaan) en was onze droom over. Nu zijn we ruim 4 maanden verder en zijn we weer zwanger. Ik *** bijna de beroemde 7 kleuren. Heb 4 testen gedaan die allemaal positief waren. Bij alles wat ik voel en vooral wat ik niet voel denk ik "zie je wel" het gaat vast weer mis. vanmorgen mochten we een echo laten maken en hebben we het hartje gezien, dat geeft wel iets rust maar toch is daar steeds dat kleine stemmetje die netjes alles opdreunt wat er allemaal mis kan gaan. Ik probeer het te negeren tenslotte gaat het zo vaak goed waarom zal het bij mij dan niet goed gaan. Ik ga nu maar poberen van de zwangerschap te genieten. Groetjes Pluk
Ik kan me zo goed voorstellen wat jullie voelen. Zelf ben ik in november gecuretteerd vanwege een missed abortion (week 7 gestopt, week 12 ontdekt tijdens echo), en ik wacht nu op mijn eerste ongesteldheid na de curettage. Daarna wil ik als het kan graag weer snel zwanger worden, maar ik denk dat ik die angst ook wel zal hebben als het eenmaal weer zover is. Sterkte en - om er maar eens een cliché tegenaan te gooien - probeer het een beetje van je af te zetten... Groetjes, Wendy
Hoi Pluk, Lastig he.. Ik heb er sinds de eerste (2 vlak achter elkaar) ook al 3834923 keer aan gedacht om nog een keer te testen. Maar als het fout gaat dan hou ik dat toch niet tegen. We moeten het maar afwachten en hopen dat het goed gaat en natuurlijk van de zwangerschap genieten. In de tussentijd voelen mijn borsten echt als lood dus dat is wel een goed teken. Ben nog steeds niet misselijk, maar daar hoor je me ook niet over klagen Over drie weken de eerste echo..ik zie er ontzettend naar uit. Jansen
Oh.. enne Cynthia! Heel veel plezier morgen tijdens jullie eerste echo!!! Hoop dat alles naar wens verloopt en dat jullie het hartje gaan horen. Ik ben benieuwd! Groetjes, Jansen
Oh, wat lief... Ik zat er net aan te denken om het hier op te schrijven. Ik ben helemaal misselijk van de nervositeit, of toch van het zwanger zijn? Ik weet het ook niet meer... Ik laat het morgen in ieder geval weten!
Zoals ik al zei...ben erg benieuwd en reken op goed nieuws morgen. Is de aanstaande paps ook zo zenuwachtig..? Komt allemaal goed! Jansen
Nou de mijne wel (aanstande paps bedoel ik), tenminste hij zal er niet voor uitkomen maar ons kindje was precies 10,2 mm groot (of moet ik klein zeggen ), Dus de verloskundige zegt, het is 10 mm groot waarop mijn man (tja voor zijn werk moet hij heel pietepeuterig zijn met maten) hem erop wijst dat het 10,2 mm is. Zo is het dus nu ook opgeschreven . Ondertussen hou ik me vast aan de gedachte die ik al sinds het begin probeer vast te houden. Ik weiger wat met de kleine te laten gebeuren. Misschien een beetje dom want de natuur kun je nu eenmaal niet tegenhouden, maar ach een mens moet wat. Ik kan het nog steeds niet geloven, op het scherm leek het al zo groot maar 1 cm Ach 16 januari mag ik weer en dan is het vast groter. Groetjes