Ik had gehoopt dat ik bij de tweede eindelijk een zwangerschap kon krijgen waar ik echt van kon genieten, maar wederom voel ik me zwaar ellendig. Ik ben megamoe, spuug al mijn eten uit, ook met medicijnen, en heb totaal geen energie om dingen met mijn dochtertje te ondernemen. Ik heb ook nergens zin in. Ik weet dat ik heel dankbaar moet zijn dat ik uberhaupt zo makkelijk kindjes kan krijgen, maar zijn er nog meer mensen die eigenlijk gewoon balen van het zwanger zijn (laat ik duidelijk zijn: dus niet van het feit dat ze een kindje krijgen)? Ik ben echt megajaloers op al die vrouwen die zo onbezorgd en fit zijn tijdens de zwangerschap. Want bij mij voelt het echt of mijn leven de komende maanden stilstaat.
Ik kan me het voorstellen dat je je zo voelt, ik heb ook nooit op een roze wolk gezeten. Heel veel moe steeds, de hele zwangerschap door. En dan steeds die schommelende bloeddruk en zw. suiker... echt genieten heb ik ook niet gedaan vd zwangerschap. Het enige waar ik echt van geniet is het schoppen en bewegen vd kleine in de buik, dat vind ik zo iets geweldigs...
Och ja heel herkenbaar...ik hou van mn kindje maar dat zwanger zijn hoeft van mij echt niet, vond het vreselijk. Ik hoop wel dat je je over een paar weekjes wat beter voelt...genieten hoeft niet maar ellendig voelen is ook niet de bedoeling! Beterschap!
het is heel raar.. heb er zeker langer als een jaar naar uitgekeken om zwanger te raken en te mogen zijn maar nu ik het ben geniet ik bijna niet Werk namelijk nog fulltime en savonds als ik thuis kom heb ik geen zin om nog wat te doen ofzo.. veel te moe Ondanks dat ik geen verdere klachten heb geniet ik niet echt.. heb namelijk ook al twee keer bloedingen gehad en voel de kleine elke keer in ene keer heel weinig dus maak me veel ste veel zorgen zeg maar ik hoop dat dit nog verandert maar ben bang Maar kijk er wel ontzettend naar uit naar het moment dat ons mooie mannetje op mijn buik ligt Groetjes
Hier ook de hoop dat deze zwangerschap leuker zou zijn dan de eerste maar ook helaas hier niet. De kilo's vallen er vanaf en vaak ben ik 's morgens no moeier dan dat ik erin ga. De misselijkheid is alleen te verdragen met de zetpillen van de gyn maar die zei al dat ik maar 2 doosjes krijg in mijn gehele zwangerschap dus het is echt heel zuinig doen want het zijn er 16 dus heel erg zuinig. Maar ja nog 16,5 week maar zwanger zijn mag ook hier overgeslagen worden.
tot nu heb ik ook geen leuke ervaring met zwanger zijn nou ben ik nog niet zo ver maar toch. ik heb eerst een bloeding gehad en daarna twee keer in het ziekenhuis gelegen ivm uitdroging. nu eenmaal weer thuis gaat het redelijk maar ben nog ect heeel snel moe en moet zeker nog twee keer op een dag overgeven. ben het nu al een beetje zat zeg maar. wel viind ik het heel bijzonder dat er een baby in mijn buik zit. en die wil ik voor geen goud inruilen.
Ja, ik heb hetzelfde. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik weer een kindje mag krijgen, maar ik voel me zo ellendig! Elke muts die zegt: 'met 12 weken is je misselijkheid over' krijgt echt een mep! Elke ochtend naar de wc rennen, na het ontbijt nog een keer en meestal na het avondeten de grote klapperrrr. Verder ben ik doodmoe, heb ik zo'n zere rug dat ik 's nachts steeds wakker wordt en overdag krom loop. Heb ik last van m'n hooikoorts en vergeet de hormonen niet die ervoor zorgen dat ik het ene moment lief kan lachen en het andere moment in een seriemoordenaar zou kunnen veranderen! Alles en iedereen irriteert me en loopt me in de weg. Ik wil dit kind héél graag, maar de weg ernaartoe vind ik echt zwaar. Mede omdat het de vorige keer zo mis is gegaan en ik bang ben om weer een kind te verliezen. Genieten? Misschien als ik de baby voel bewegen dat ik dan wat rustiger wordt, maar voor nu? Blugh!
Bij mij komt het meer door prikkels van buitenaf. Ben ik net zwanger, overlijd mijn oma. Is dat goed en wel achter de rug, gaat alle energie weer zitten in een huis dat we gaan kopen. Ik heb een band, daar is het ook superdruk mee. kortom ik ben gewoon te DRUK om te genieten en zo is mijn vriend ook. Ik word geclaimt door allerlei activiteiten. En alsof dat nog niet genoeg is, komt mijn bandgenoot aan met een verhaal dat ze zwanger is en abortus laat plegen. Nee, dan voel je je niet schuldig als jij vrolijk over je groeiende kindje in je buik zit te praten. Dus tot nu toe niks genieten alleen maar stressen. Voeg daar de hormonen en mijn anders altijd al niet zo stressebestendige karaktertje bij en je krijgt dit soort sarcastische en cynische berichten.
Heel herkenbaar hoor, ontzettend blij dat we een kleine krijgen maar hier is het ook al vanaf het begin tobben. Zo ontzettend beroerd heel de godganse dag. En doordat ik een paar jaar geleden een flink ongeluk heb gehad is mn lijf nu al zwaar aan het tegensputteren. Maar je mag hier eigenlijk niet over klagen omdat alles wat met zwanger zijn te maken heeft geweldig moet zijn. Tuurlijk ben ik blij maar als ik 9 maanden op een ei mocht zitten zou ik het ook goed vinden.
Ontzettend herkenbaar! Zwanger zijn is voor mijn lichaam (en geest zo onderhand) een uitputtingsslag geworden. Ik vind het echt niet leuk. Het idee dat we straks weer mooie kindjes mogen krijgen houdt mij op de been natuurlijk. Maar ik zie dat nu als 2 aparte dingen. Zwanger zijn vind ik zwaar. En ik ben inderdaad ook jaloers op vrouwen die zo mooi en vrolijk en energiek zijn tijdens die 40 weken.
lientje, heel herkenbaar! ik heb ook pas sinds 20 weken dat ik me weer wat beter begon te voelen (en inmiddels weer dat het met de week slechter gaat omdat m'n lijf het niet zo goed trekt) ook geestelijk voel ik me als ik zwanger ben over het algemeen niet zo lekker, ik word er zo vreselijk labiel en doemdenkerig van... opvliegend, jankerig, etc etc tsja ik denk maar zo, niemand heeft gezegd dat je zwanger zijn altijd maar geweldig moet vinden, ik was ook heel blij toen ik 2mnd terug eens iemand sprak die zei dat ze zwanger zijn helemaal niks aan vond dat is ook wel eens fijn om te horen, iedereen heeft het altijd alleen maar over roze wolkjes. en er is ook niks mis mee, als je je kindje zometeen maar leuk vind toch?
Meiden, fijn he om zoveel herkenning bij elkaar te vinden. Ik vind het tenminste erg prettig om te lezen. Laten we dit topic dan ook maar een beetje levend houden. Denk dat een aantal er ook helemaal niets van snappen hoe je je zo kan voelen namelijk, maar ik wel.... Gelukkig ben ik iets minder ziek als bij mijn eerste, maar toch... gadverdarrie..... Nee, zwanger zijn is soms (en voor sommigen heel vaak) niet leuk. En dan dat commentaar soms he... je wilde het zelf, je hebt er zelf voor gekozen, het is een gezonde ziekte, het gaat vanzelf over, etc etc. En kaartjes... geniet ervan... WAARVAN? De hele dag kots en kotsziek zijn, alleen maar op bed kunnen liggen en je ellendig voelen. Nee dank je. Het kindje is heel erg gewenst. Maar wie uitgevonden heeft dat een vrouw 9 maanden zwanger moet zijn en dat dit er bij komt kijken. Bedankt he! En wat is genieten.... bij mijn eerste ging het ongeveer na de helft erg goed. Ik voelde me fitter dan ooit, maar echt genieten.... ik heb dat gevoel geloof ik nooit echt gehad. Tis natuurlijk leuk als je de echo's ziet en mensen belangstelling tonen en zo. Maar verder.... hmmmm.....
pfffffffffff hou op schei uit! Ik had het er toevallig vanmiddag met een collega over. Wij hebben er ook 16 maanden over gedaan om zwanger te raken. en nu is het zo ver en hoop je dat het zo snel mogelijk weer klaar is! Ik ben ook zooooo vreselijk moe de hele dag door hoeveel ik ook slaap. Gelukkig spuug ik niet maar ben sávonds zooo vreselijk misselijk en heb zoveel maagzuur dat ik er stapel gek van word! Ik zei tegen me collega....als ik dit nog een keer zou moeten doen in de toekomst zeg ik bedankt....ze stond me heel stom aan te kijken en zei dat ik dankbaar moest zijn en dat ik het zooo graag wilde. het heeft er ook niet mee te maken dat ik er minder blij om ben dat ik zwanger word...alleen die kwaaltjes mogen me echt gestolen worden! Zo me hart gelucht
En wat nog het allerergste is... mijn office manager is zwanger...nu 22 weken! heeft nog haar hele zwangerschap NERGENS last van gehad nog geen oprisping! Zij maakt de roosters...ik werk in de horeca en werk dus onregelmatig... De avonddiensten trek ik heel slecht..omdat ik sávonds zo hondberoerd ben en in die rooklucht hier stik ik de moord en word ik kotsmisselijk. Plus dat ik rond een uurtje of 9 helemaal in elkaar zak van vermoeidheid en dan moet ik nog 3 uur werken! Zij houd dus totaal geen rekening met me...zij voelt zich goed en kan zich dus niet voorstellen dat er iemand is die zich niet goed voelt tijdens de zwangerschap. Plus dat ze vind dat ik jong en fit ben (22 jaar) en zij is 33 jaar en zwanger van de eerste. Dat is nog het meest frusterende...je word gewoon niet geloofd! Zij zegt makkelijk een verloskundige afspraak af als het druk is op t werk...ik weiger dat! Ik kijk daar zo erg naar uit elke keer dat ik het echt geen week ga verschuiven(bij ons is er maar 1x per week spreekuur) Ze roostert me gewoon in terwijl ik naar de verloskundige moet en zegt dat ik het maar moet verplaatsen ja dikke *** debby is weg. Sorry hoor meiden...even lekker van me af zeuren!
He Debby, wat lullig zeg van je baas. Gadsiemeine. Die zou het juist moeten snappen he. Misschien je VK anders een briefje laten schrijven. Want dit is geen doen. En als je het echt niet trekt dan moet je je echt gewoon ziekmelden hoor. Het UWV betaald jouw uren aan de baas terug, dus ze verliezen er niks aan zeg maar.
Ja de irritantste uitspraak is wel 'het is een gezonde ziekte'. Ik voel me verre van gezond. En ja, bazen kunnen het ook moeilijk begrijpen. Die van mij leeft gelukkig wel redelijk mee, maar ik moet bijna op mijn knieen voor een dagje vrij, ook omdat ik de laatste weken nogal eens ziek ben geweest en er werk blijft liggen.
Misschien kunnen we deze topic omdopen tot het klaagtopic (weet niet of een mod de titel kan aanpassen?), dan kunnen we hier ongestoord klagen over onze zwangerschapskwalen... hopelijk zonder onbegrip van mensen die het een gezonde ziekte vinden.
Ziek melden doe ik niet zo makkelijk...de enige die ik er mee heb zijn mijn collega's...die moeten allemaal extra werken (ik werk in ploegendiensten) Ik heb me wel voorgenomen dat wanneer ik het echt niet meer trek dat ik wel voor mezelf kies. Inderdaad lekker zo;n klaag topic
Ja goed als je driekwart dag boven de wc hangt kun je niet veel anders dan ziekmelden hoor. Ook mijn collega's hebben er last van, maar toch, ik denk niet dat ik ze er echt een plezier mee doe als ik hun bureau onderk*ts. Nu gaat het al een paar dagen iets beter, als ik zo doorga kan ik na mijn weekje vakantie er weer tegenaan. Hoop dat het zo blijft, maar ik spuug toch nog wel een paar keer per dag.
ik dacht dat ik de enige was die zich zo voelt tijdens de zwangerschap. gelukkkig ben ik dat niet. ik geniet nu ook niet echt meer van de zwangerschap. het lijkt alsof andere mensen alles voor ons aan het regelen zijn etc. de baby is echt onwijs druk. soms vind ik dat wel heerlijk maar soms ook echt niet. het lijkt wel alsof ze 23 uur actief is en maar 1 uurtje per dag slaapt. pfff ik wou dat ik 10 weken verder was.