Hoi allemaal. Ik vroeg me af of jullie even jullie meningen hier konden zetten over een probleem wat ik heb met de vader, want ik weet niet wat ik met hem aanmoet. Hij heeft gezegd dat ik het kind weg moest laten halen, en ik heb gezegd dat ik dat niet kon en wil. Toen besloot hij dat hij mij nooit meer wou zien. En de vlgende dag stond hij weer op mn stoep. Nu heeft hij gister duidelijk gemaakt het kind zeker niet te accepteren en hij weet nu niet meer zeker of hij mij nooit meer wil zien. Nou zegt hij wel ook steeds dat hij mij dan nooit meer wil zien, maar het kindje wel. Nu heb ik daarop gezegd dat hij het alletwee kan krijgen of geen van beide. Want hij maakt mij ook gek met dat gedoe van m. Ik zei ook tegen hem (want hij denkt dat alles bij hem ligt) dat het niet alleen aan hem meer was om te besluiten of hij dat kindje ooit zou zien ja of nee, want ik wil niet dat mijn kindje opgescheept zit met een vader die het kindje helemaal niet wil. Heb ik gelijk? of moet ik het pikken dat hij mij nooit meer wil zien omdat ik het niet weg laat halen, en dat hij er dan wel is voor dat kindje. Want dat komt bij mij dan over als wel de lusten en niet de lasten, want mijn gehele zwangerschap zal hij er dan niet zijn. En ook zeggen ze dat die negen maanden zo mooi zijn en dat je ervan moet genieten maar het is tot nu toe alleen gezeik met hem en hij geeft me elke dag weer een verse portie schuldgevoel. het staat er een beetje rommelig maar zo is het op het moment ook in mn hoofd dus sorry haha groetjes!
hoi meid doe wat je gevoel je ingeeft het is zeker neit jou schuld dat je zwanger bent haha zou wat zijn zeg jou (ex) vriend is er zelf ook bij geweest . maar hij is wel erg wisselvallig zeg maar wat ik dus dus raar vind is dat hij wel het kindje wilt zien straks maar niet jou hoe wilt hij dat doen? jou weg stuen en vervolgens kindje halen ? ja dikke .... . zoals je zij het is beide of geen 1 je heb gelijk . hij vond het anders behoorlijk lekker die dag en nu wilt hij er niet voor opdraaien? nou dat vind ik erg makkelijk van hem. kortom laat je eigen niet gek maken door zoiemand zeg duidelijk dat je wilt weten wat hij wilt en niet dat je aan het lijntje gehouden wilt worden. overigens jij en je kindje zijn meer waard dan hij zegt,beweerd of wat dan ook. jij en je kindje redden het ook heus wel zonder hem als hij zo blijft doen. dan is het voor jou en je kindje mischien beter dan alleen maar gezeik. wens je veel geluk met dit kindje en laat je niet gek maken.
nou, volg gewoon je gevoel. ik moet zeggen dat als ik in zo'n situatie zou zitten (maar dat is niet zo) dan zou ik ook zoiets hebben van: allebei en anders oprotten met je gezeik. hij moet ook even zijn evrstand gebruiken: stress in de zwangerschap is niet goed. dus in plaats van al die stennis te lopen trappen mag hij nu wel wat meer aan jou en je kindje denken en als het hem allemaal geen moer kan schelen dan moet ie weg gaan en niet meer terug komen. het is natuurlijk helemaal aan jou, maar ik kan niet zo goed tegen zulke types. mijn man en ik hebben er samen voor gekozen en zijn helemaal happy, maar ook hij heeft vroeger wel eens gezegt dat als ik ongepland zwanger zou raken dat het dan weg gehaald moest worden en hij dacht echt dat hij daarover ging, maar dan botste het hier ook flink, want ik zou het nooit weg laten halen en helemaal voor het kindje gaan. dan maar zonder hem; dan is hij ons niet waard. zo dacht/denk ik erover. succes meid en probeer echtvan je zwangerschap te genieten het is al zo snel voorbij. Mejon
ik had precies t zelfde! laat je niet gek maken hoor! elke keer ruzie of spanningen zijn niet goed voor jou en je beeb en dat mag je m best zeggen! ik weet ook dat het geen roze wolk is waar je op zit maar probeer toch te genieten op de momenten dat het je wel lukt. ik heb vaders weggestuurt terwijl ik mijn weeen had en boos dat ie was...op dat moment heb ik pas echt voor ons tweetjes gekozen(mijn beeb en ik) later wou hij m meenemen...echt niet! ik heb gezegt dat hij dat misschien in een later stadium zou kunnen maar dat ik eerst zeker moest weten dat ik met een goed gevoel thuis bleef. nou mijn zoontje(inmiddels 3 jaar) kent zijn biologische vader dus niet. meid kies lekker voor jullie twee!laat paps maar ff wachten en nadenken. sterkte kristy
tot nu toe al allemaal bedankt helpt wel om te weten wat andere mensen zouden doen. Weet nu in ieder geval dat ik niet gek en gemeen ben maar gewoon gelijk heb groetjes! ps.. kristy, respect! Mijn ex zegt daar dan weer op dat het verschrikkelijk is om een vader bij zijn kind weg te houde, maar hij moet niet zeiken als hij het toch niet wil thnx all! *knffzzz*
@ Sammiej -> Mijn ex, wil niets met zijn kind te maken hebben. Mijn ex wou eerst dat ik een abortus liet doen. Dit niet gedaan, omdat ik het niet terecht vond voor mijn kindje. Toen kreeg ik allerlei woorden naar mijn hoofd geslingerd, en bleef hij zeggen dat hij spijt had. Ik had er zelf geen goed gevoel bij, en heb halverwege Februari gezegd dat ik geen contact meer wil. Dit kon hij accepteren, omdat hij Toch niet de vaderrol wou spelen. 1 Dag later belde hij me op, en zei: Ik hoop dat het kind of dood geboren wordt, of zwaar gehandicapt! Dan heb jij er moeite mee, en lach ik het laatst! Toen kwam voor mij echt de doorslag, heb zijn ouders gebeld, gezegd dat ze (eindelijk) zijn spullen moesten halen, die al vanaf 31 dec. vori jaar op hem stonden te wachten. Hun hebben uiteindelijk de spullen pas eind februari opgehaald (1 dag voordat ik het anders het huis had uitgegooid). In maart heeft mijn ex nog geregeld contact gezocht, en heb hem weer duidelijk gemaakt dat ik GEEN contact wil, en mijn kind ALLEEN ga opvoeden! Toen kreeg ik zijn ouders heel kwaad op internet + aan de tel. Tegen hun ook mijn zegje gedaan, dat ik geen contact wil, en niet op prijs stel dat ze me lastig blijven vallen, en de hoorn erop gegooid. Vanaf 1 april heb ik geen enkel contact meer gehad (echt een heerlijk gevoel!), en ben ik me eindelijk gaan concentreren op de zwangerschap, en geloof me, ik geniet er nu DUBBEL van! Nu ik nog maar enkele weken hoef, ben ik blij dat ik mijn beslissing heb genomen, en dat ik echt gedaan heb wat mijn gevoel zei (hormonen doen echt rare dingen met je, en maakt je soms erg aan het twijfelen!) en heb er nu (nog steeds) een goed gevoel bij dat ik de juiste keuze heb gemaakt. 1 Voordeel voor mij is: Ex heeft nooit het kind erkent, dus heeft geen enkel 'spraak' op het kind. ( dit is voor mij uitgezocht bij de advocaat, aan wie ik de situatie uitgelegd heb). Ik kan je 1 ding meegeven, Volg je gevoel! Dan doe je het juiste! Denk niet alleen aan je kind, maar ook aan jezelf! En vooral doe het niet alleen maar voor je kind, want als je het daar alleen voor wil gaan doen (evt. contact behouden omwille van het kind, terwijl jij liever niets met je ex te maken wil hebben), kun je later spijt gaan krijgen van je beslissing.. Evt. via PB. mag je me vragen etc. stellen, geen probleem Loran
meiden nog een tip! laat bij een notaris vastzetten wie er voor jou kindje zorgt als jou wat overkomt en dat de nederlandse rechtgeving van kracht is ook in het buitenland! dit voorkomt dat je kindje alsnog naar paps gaat na een bloedtest. kost wel wat(3 jaar geleden450,-)maar het geeft wel rust.
@ Loran! Echt naar dat je toch door zoiets heen moest! mannen kunnen echt uber kwallen zijn.. Ik ben blij voor je dat je er nu echt van kan genieten! Mn ex bleef ook tegen me aan zeiken dat hij het niet wilde en dat het weg moest en dat ie me nooit meer wil zien etc. en ik heb gister tegen hem gezegd dat ik dat zat ben en dat ik dat gezeik er niet bij kon hebben nu. Dat begreep hij dan wel weer. Ik heb dus tegen m gezegd dat het me niet intresseerde wat hij ervan dacht, ik ga dat kindje ter wereld brengen en ik heb zijn hulp daar niet bij nodig! Hij kraakt zelfs de mensen af die mij een plek op te wonen aangeboden hebben. Daarna zei hij misschien is het beter als je dan bij mij komt wonen maar daar heb ik hard nee op gezegd. Dan moet ik daar zeker gaan wonen met een kindje dat hij niet wilde en dan moet ik elke dag het gevoel houden dat ik hem ertoe heb verplicht.. mooi niet! hij zoekt het maar lekker uit. Of hij doet met me mee en kijkt er van de zonnige kant naar, of hij donderd maar gewoon op thnx voor je aanbod dat ik vragen kan stellen enzo, ben ik echt blij mee want ja.. niemand hier weet het, zelfs mn moeder niet dus kan er met niemand over praten die er ervaring mee heeft dus bedankt!
Herkenbaar verhaal! Toen ik direct na een miskraam weer zwanger was, heb ik de meest grove dingen naar mijn hoofd gekregen. Ik verwoestte zijn leven als ik de zwangerschap niet af zou laten breken... Ik zou nooit een goede moeder zijn en was een egoistisch kreng. Uiteraard verbrak ik de relatie. Ik koos voor mijn kindje! Inmiddels is mijn dochter ruim 5 maanden, en raadt eens wie er niet bij weg te slaan is.... juist ja, papa. Plots ben ik een wereldvrouw en een oermoeder.... Het contact met zijn dochter zal ik hem niet ontzeggen, ze zijn gek op elkaar. Maar wél op mijn voorwaarden, en ooit nog een relatie met deze verwekker? NEEEEEEEEEEEEE
Herkenbaar verhaal! Toen ik direct na een miskraam weer zwanger was, heb ik de meest grove dingen naar mijn hoofd gekregen. Ik verwoestte zijn leven als ik de zwangerschap niet af zou laten breken... Ik zou nooit een goede moeder zijn en was een egoistisch kreng. Uiteraard verbrak ik de relatie. Ik koos voor mijn kindje! Inmiddels is mijn dochter ruim 5 maanden, en raadt eens wie er niet bij weg te slaan is.... juist ja, papa. Plots ben ik een wereldvrouw en een oermoeder.... Het contact met zijn dochter zal ik hem niet ontzeggen, ze zijn gek op elkaar. Maar wél op mijn voorwaarden, en ooit nog een relatie met deze verwekker? NEEEEEEEEEEEEE
Wat een eikel zeg! Mannen zijn echt domme wezens.. Zeggen eerst dingen die ze uiteindelijk dan toch maar niet menen ofzo.. ga toch weg.. Hij denkt er nu inene ook heel anders over.. tenminste.. gister in ieder geval wel.. Toen was hij helemaal blij en zat maar aan me buik en staren en kusjes erop en bah.. Word er best gek van want voor je het weet heb ik weer ruzie met hem.. Ik ben iig blij voor je (en je kindje) dat er een vaderfiguur voor dr is. En je heb gelijk dat je hem niet meer terugneemt hoor.. had ie maar na moeten denken haha veel plezier nog met die kleine
Eerlijk gezegt kostte het me in het begin heel erg veel moeite om hem bij haar toe te laten. Wilde haar gewoon uit zijn armen rukken... Na in mn eentje een heftige zwangerschap doorgegaan te zijn, nu ineens een beetje de trotse papa uit gaan hangen, owwww wat had ie t goed gedaan Hypocriete klo.....k.... Maar goed, ik ga uit van wat het beste is voor mijn meisje, en in mijn ogen is dat uiteindelijk toch 2 ouders. Indien mogelijk uiteraard! Ik kan er nu gelukkig beter mee omgaan, en vind het zelfs leuk om samen met mr. verwekker te genieten van Yanaas ontwikkeling... Succes meis!
Uiteraard gaat alles om het beste voor je kindje. Maar ik zou zelf de verwekker NOOIT bij mijn kindje in de buurt laten. Ik heb momenteel een nieuwe relatie, en ik moet zeggen, het gaat veel beter dan met mijn ex, en het voelt ook veel beter aan! Mijn kindje heeft straks wel iemand tegen wie ze evt. pappa tegen kan gaan zeggen. Maar dit houdt niet weg, dat ze wel van mij te horen gaat krijgen (als ze het uiteindelijk begrijpt) dat hij niet haar echt vader is. En daar ga ik straks ook heel open en eerlijk in zijn. Mocht ze evt. op zoek willen naar mijn ex, prima, maar dan nadat ze 18 is geworden.. Omdat ik weet hoe er (door hem, en zijn fam.) over mij gedacht wordt, en ik wordt toch afgeschreven als de meest misselijke dingen, die niet waar zijn. (een voorbeeld: het is mijn schuld dat mijn ex vreemd ging, ik ben alleen zwanger geraakt etc. , speel de 'hoer' eerste klas). En dat is iets waar ik mijn dochter straks voor wil behoeden. Ik wil dat zij door gaat krijgen dat de vader (die zij als haar vader ziet), meer van haar houdt, en meer voor haar over heeft (en tot dusver over heeft gehad voor haar), meer een ECHTE vader is dan mijn ex.