Ik zou wel graag een willen geven dat wanneer zij in de klink is. Zijj een gesprek heeft met de psych van ongeveer een kwartier. Dat erg kort om in te schatten of zij volledig achter de keus staat. In mij geval dus was zo gegaan: Zelf had een afspraak gemaakt en ben samen met mij ex vriend naar de kliniek gegaan. Toen bij de psch was zei mij ex de situatie ervoor stond. In dit geval loog hij hij zei dus dat hij geen werk had en dat zijn ouders hem niet steunden en hij zichzelf er te jong voor vond. De psych vond dat hij gelijk had en dus waren ze beide pro abortus terwijl ik zei dat ik het kind wou houden. Ik wil hier mee zeggen dat je heel erg voor jezelf moet op komen. In een situatie waarin je niet verwacht omdat je denkt dat er een deskundige tegen over je zit. Ik heb toen niet voor een abortus gekozen en ben uit de kliniek gerend. Mijn ex was zo woest op me dat ik het niet door heb gezet. Op dat moment dat hij zo ontzettend naar deed dacht ik ik wil nooit meer jou kind dragen heb mijn telefoon gepakt en met deze een nieuwe afspraak gemaakt. En heb toen de volledige proceduure door lopen. Als eerlijk ben moet zeggen dat nog nooit zo bang in mijn hele leven ben geweest. Mijn advies is ga eerst kijken vraag of je het in twee keer kan doen. eerst krijg je een gesprek daarna bloedgroep bepaald en echo gemaakt. Daarna wordt er aan je gevraag of wil omkleden en dan gaat de behandeling van start duurt 10 minuten ongeveer. Laat haar het eerste deel doorlopen en dan alleen kijken waar de vrouwen wakker worden na de behandeling. Maak dan een tweede afspraak voor de twee dagen erna en vraag een kopie van de echo foto mee naar huis. Laat haar dan volledig met rust zodat zei de keuze kan maken. Vergeet niet dat haar al veel vrouwen zijn voor gegaan die het kind op jongen leven hebben behouden. Veel sterkte God moge met haar zijn.
Hallo Allemaal, Ze heeft zich dus niet bedacht, we zijn vanmorgen naar de abortus kliniek gegaan en daar heeft ze het kindje weg laten halen. Ik ben er helemaal kapot van,kan alleen maar huilen. Ik ben wel met haar mee geweest,en heb haar bij gestaan toen ze terug kwam. Maar iedereen zegt dat ik haar moet steunen,maar dat is niet makkelijk! Waarom moest dit nu, waarom kon ze het kindje niet gewoon krijgen? Er zijn zoveel jonge meisjes die een kindje krijgen,waarvan de ouders liever hebben dat ze het weg laten halen. En wij staan allemaal achter haar en willen het samen met haar doen maar zij wil het niet. Wat kan dat onschuldige kindje er aan doen?En wie steunt mij? Niemand weet er vanaf.Ik kan er met niemand over praten,behalve hier op het forum. Het was mijn eerste kleinkindje en ik weet nog niet eens of het een jongen of meisje was. lenie
Lenie ik leef met je mee, ik vind het onzettend erg voor je dat je dochter deze keuze heeft gemaakt. Ik snap dat jij ook je verhaal kwijt moet en dat je er met je dochter niet zo handig over spreekt, jullie verwerken allebei iets anders. Zij is misschien opgelucht en jij vooral verdrietig om het verlies van een kleinkind wat totaal te begrijpen is. Kan je niet met een zus praten? Of met je man iemand die je verhaal aan wil horen maar wel te vertrouwen is? Want ik neem aan dat je dochter dit stil wil houden. ik hoop maar dat je dochter geen spijt krijgt, en dat jij straks misschien gaat begrijpen waarom je dochter deze keuze heeft gemaakt, ook al ben je het er niet mee eens. Je bent een geweldige moeder, dat blijkt wel uit de steun die je je dochter geeft. Jou tijd om een geweldige oma te worden die komt vast en zeker nog. Sterkte!
Ik kan alleen maar beamen wat mamalieske zegt! Het is zo ongelofelijk knap van je dat je haar toch haar eigen keuze hebt laten maken, ook al was dat niet jouw keuze! Mocht ik in jouw situatie gestaan hebben, dan zou ik er ook helemaal kapot van geweest zijn! Ik hoop dat je toch met iemand in je buurt kunt praten! Het moet zo moeilijk zijn om dat zo gewenste kindje, en in het bijzonder jouw eerste kleinkindje (!) te moeten loslaten! Je moet je zo machteloos gevoeld hebben, en misschien zelfs wat kwaad op je dochter, maar vooral heel erg droevig. En toch blijf je haar steunen en er voor haar zijn, dat vind ik ongelofelijk sterk van je! Maar verlies jezelf niet uit het oog, dit vraagt minstens evenveel verwerking voor jou als voor haar! Veel sterkte! En ik ben er inderdaad van overtuigd dat je een geweldige moeder bent die na verloop van tijd een geweldige oma zal worden!
Beste mensen heb storing op computer gehad vandaar al die berichten sorry Zal hoplijk niet nog een keer voorkomen. Liefs, Stinky
Lieve Lennie, Het spijt me zo ik wist niet dat het deze dag zou zijn dacht morgen. Als je zin heb om te kletsen kan je msn aanzetten. Wou dat wat voor je kon doen omdat het wel gedeeltelijk begrijp. De moeder van mij ex dacht er net zo over terwijl hij tegen mij had gezegd dat zijn ouders niet achter hem stonden. Zelf durfde ik daarom niet met ze te praten. Na dat ruzie hadden besloot ik met zijn moeder te praten. Toen zij het hoorde moest ze vreselijk huilen. Ze heeft het er nu nog moeite mee als we erover praten maar het helpt wel haar en mij.
Beste Lenie, Ik heb zelf een zusje van net 19 jaar oud. Als zij nu zwanger zou raken, zou ik graag willen dat ze haar eigen beslissing neemt. Je kunt niet iemand overhalen om abortus te laten plegen, net zo min als dat je iemand kan overtuigen om het kindje te houden. Dat is zo persoonlijk. Ik kan me goed voorstellen dat jij erg verdrietig bent, maar voor een kind, een puper van 18 kan het heel anders liggen. Het belangrijkste is dat je haar steunt bij haar beslissing en hopelijk krijgt ze er nooit spijt van, maar mocht dat zo zijn dat zal ze haar moeder vast nodig hebben om haar te troosten. Sterkte met alles!
wat een trieste dag voor jullie... ik hoop dat je dochter vrede met de zaak heeft, en ook al doet het jou pijn, dan nog hoop ik dat je haar zult blijven steunen! Ze is baas in eigen buik, een voorrecht waar onze oma's hard actie voor hebben gevoerd! En mijn eigen moeder is een ongewenst kind, en dat blijf je ook le leven lang voelen, en mijn moeder is daar erg door beschadigd helaas...
Beste Lenie, Als eerste: wat moeilijk voor je deze situatie! Ik lees dat je je afvraagt wie jou nu helpt? Misschien ben je hier op dit moment niet klaar voor, maar ik zou je graag de site van het fiom willen aanraden (www.fiom.nl). Zij bieden ook hulp aan betrokkenen of familieleden. De Fiom helpt vrouwen, mannen, (echt)paren en hun gezinsleden of andere personen die bij het probleem of de hulpvraag betrokken zijn. De hulp kan bestaan uit het geven van alleen informatie of advies maar ook psychosociale hulp waarin dieper op de problemen wordt ingegaan. Ik wens jou en je dochter veel sterkte toe! Groet, Marit
Ik vind dit echt heel erg voor je Lenie.. Heel veel sterkte met het verwerken hiervan.. En ik kan me goed voorstellen dat je nu boos/teleurgesteld bent in je dochter. Ik vind t knap dat je haar toch probeert te steunen.. Vreselijk.
Heel veel sterkte lenie..en ik vind het knap van je dat je dit forum hebt opgezocht zodat je het niet alleen hoefde door te maken...
lieve lenie als eerste je bent een moeder uit duizende, ik denk dat veel tiener meisjes zich zo een moeder wensen.die hun steunen. wil indergeval je heel veel sterkte wensen. liefs mariska
Ik wens jouw en je gezin heel veel sterkte bij dit verdriet. Ook sluit ik me aan bij de woorden van Mariska . Je bent een kanjer. Groetjes Lin
Wat vreselijk voor jullie allemaal! Bedenk wel goed dat deze beslissing voor je dochter het allermoeilijkste is en dat ze deze gruwelijke ingreep de rest van haar leven op haar netvlies zal hebben staan... Als ze ooit wel kinderen wil(als, want niet iedereen wil kinderen) zal ze er ook weer aandenken... Probeer haar gewoon te steunen en wees trots op haar hoe dan ook!
Hoi Lenie, je lijkt mij een heel lief mens. Je hebt gedaan wat je kon, en ik hoop dat je hier op het forum wat steun kunt vinden. Veel liefs en sterkte, DeeLighT
Hallo, Het gaat nu weer iets beter met me,maar kon de eerste dag alleen maar huilen. Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor jullie steun. Ben blij dat ik mijn verhaal hier kwijt kon. Heeft me erg geholpen. jullie zijn super! groetjes lenie
oh jeetje..ik hoopte zo dat ze zich op het laatste moment had bedacht.. hoe ver was ze eigenlijk? Ik word zelf misselijk van de gedachten..ik ben echt anti abortus..zeker in deze situatie.. Ik snap je verdriet heel goed..helaas..valt er neit veel meer aan te doen..maar ik wil je heel veel sterkte wensen met het verwerken van dit verdriet..
wow dat probleem is wel heel erg bekend voor mij. ik ben ook pas 18, en zwanger. Ik ben ook alleenstaand en woon nog thuis etc. Mijn ouders zijn niet zo ehm.. makkelijk *met gebrek aan beter woord* als jij lenie. Je dochter boft maar. Ik kan het hier thuis niet eens vertellen want dat lig ik eruit. En dat kan ik nu even niet gebruiken. Ik kan me heel goed voorstellen hoe je dochter zich gevoeld heeft, en dat ze zich over heeft laten halen tot abortus. Klinkt lullig, maar is toch wel de makkelijkste weg eruit (mijn mening dan,.. ) De vader van ehm.. mijn kindje.. wil ook dat ik het weg laat halen. Maar dat kan ik niet. Ten eerste is het tegen mijn principes en ten tweede heeft het kindje ook niet gevraagd om 2 ouders die blijkbaar niet erg goed nadachten voor met elkaar te slapen dus is het niet eerlijk om het het leven te ontnemen. Toch begrijp ik wel dat ze het heeft gedaan. Ze is jong en ziet inene een heel droombeeld van haar toekomst in elkaar storten. Ik zelf heb ht er ook heel moeilijk mee. Ik heb het kind nu namelijk ook niets te bieden. Heel de dag gaat door mn hoofd van.. waar moet ik heen, wat moet ik doen, wat als mensen erachter komen en mn ouders en dan heb ik een groot probleem want sex is in dit huishouden voor het huwelijk uit den boze. Ik heb aan de ene kant respect voor je dochter dat ze dit door heeft kunnen zetten. Maar aan de andere kant vind ik dat ze maar beter had moeten uitkijken, net als ik. Ik hoop dat je dochter er geen spijt van krijgt. En voor jou lenie, dat je ooit nog een heel gelukkige oma zal worden groetjes!
lenie, allereerst heb ik bewondering voor je dat je je dochter zo steunt, of ze nu wel het kindje wilde of niet. het is meestal anders. ik ben zelf tegen abortus tenzij hele specifieke redenen. maar...het is je dochters keus...hoe moeilijk ook voor je. ik kan alleen maar zeggen, veel sterkte voor jou en je gezin, en ook voor je dochter.