Toch een schuldgevoel

Hè meid, wat naar dat je je zo schuldig voelt...

Het lijkt mij dat jij (en je partner begrijp ik) heel reëel en rustig een beslissing hebben proberen te maken. Omdat dit tegen je principes inging heb je het uiteindelijk niet gedaan. Gelukkig maar, want dan was je schuldgevoel waarschijnlijk nóg erger geweest!

Ik kan het helaas niet wegnemen, maar wil je wel een virtueel steuntje geven. Volgens mij is het heeeeel duidelijk dat deze kleine man heel gewenst is .

Maak het jezelf niet te moeilijk!

 

Ik heb hier geen ervaring mee,maar kan je gevoel goed begrijpen. Het lastige is met schuld gevoelens die zo diep zitten dat ze blijven hangen. Het mooiste zou zijn als je nu super blij bent en het nare gevoel opzij kon zetten. Denk wel dat je de juiste beslissing hebt gemaakt. Want het lijkt mij nog erger om met een schuld gevoel te zitten als je het wel had laten weg halen. Misschien een idee om hier professioneel over te gaan praten. Iedereen kan zeggen wat ie wilt. Maar uiteindelijk ben jij degene die moet gaan inzien dat je een goed keuze hebt gemaakt. Ik wens je heel veel sterkte. En hoop dat je snel van dat vervelende gevoel af bent.

 

He Meisie

heb zelf de ervaring niet maar kan me de worsteling zo goed voorstellen. Ga je nu absoluut niet schuldig voelen naar mensen toe die lang bezig zijn enz. Iedereen in het leven voelt dingen op zijn eigen manier en maakt daarin ook hun eigen keuze. Het belangrijkste is dat de keuze die je maakt een keuze is waarmee je zelf verder kan leven.
En zoals ik begrijp uit je verhaal hebben jullie dat gedaan. En nu inderdaad een heel gewenst mannetje.

Ik hoop echt dat je dit een goed plaatsje kan geven. Geen schuld alsjeblieft!!

Dikke knuffel

 

Het enige wat ik kan denken als ik dit lees is: het is toch overduidelijk dat als je 3 afspraken gemaakt heb, maar 3x het niet hebt gekund, dat het dan duidelijk is dat je het zelf ook niet echt wilde..
Abortus zou ik persoonlijk niet snel doen, maar ik kan ook geen nooit zeggen.. het is gewoon iets dat als je het overweegt enorm is..
Wij hebben er een redelijke tijd over gedaan om zwanger te worden en we hebben veel tegenslagen gehad.. en daardoor is mijn idee over het "geschenk" van leven wel veranderd moet ik zeggen.. maar daardoor vind ik het persoonlijk des te mooier dat je toch besloten hebt om voor dit kindje te gaan

En dat schuldgevoel.. dat is erg lastig, maar wat denk ik meer mee moet wegen is de beslissing om het NIET te doen. en dat is uiteindelijk wat uit maakt toch?

 

Meid toch wat erg dat je je zo voelt.
Maar was het abortus gebeuren geen uiting van onzekerheid/angst? Een paniek reactie en op dat moment even de "gemakkelijkste" oplossing?
Ik lees tussen de regels door dat je namelijk gewoon nu heel blij en gelukkig bent met jullie onverwachtse ventje..

En het belangrijkste je hebt het NIET gedaan en waarom niet? Omdat je het niet KON en KAN!!
Probeer de gedachten dat je het overwogen hebt te laten varen en geniet van het onverwachtse maar inmiddels zeer welkome wondertje..
Hoop dat je BI mee gaat vallen en dat je een voorspoedige zwangerschap mag hebben..

 

Maak je niet druk! De omstandigheden zijn misschien niet ideaal, daarom heb je getwijfeld. De abortus was een verstandelijke afweging, maar je gevoel heeft het gewonnen.

Ik ben zo iemand die niet makkelijk zwanger is geworden. Toen het nog niet lukte, dacht ik vaak bij nieuwsberichtjes over familiedrama's "had die kindjes maar bij mij gebracht". Maar over abortus heb ik nooit slecht gedacht, ieders omstandigheden zijn anders.

Sterker nog, toen ik net zwanger bleek, moest ik zelf helemaal de knop omzetten. Ik had zo lang van behandeling naar behandeling geleefd dat ik het doel een beetje uit het oog was verloren en we hadden ons ook al echt voorbereid op een kinderloos leven. Dus ook ik werd heen en weer geslingerd tussen blijdschap en de vraag of ik dit wel echt wilde. Na een paar weken ben ik weer geland en nu ben ik alleen nog maar blij. Ik voel mij niet schuldig over dat ik niet meteen superblij was, ik moest het gewoon even verwerken. Jij ook!

Succes, en ik hoop dat de kwalen deze zwangerschap meevallen bij jou!

 

wat erg dat je je zo moet voelen......
probeer toch te genieten, al zal dat niet meevallen.....

ik vind je een top mama, ondanks je BI verleden ga je 100% voor dit kleintje! abortus overwoog je vooral voor je gezin, je kindjes omdat je bang was dat je geen goede moeder voor hun kon zijn! ik vind je een topper!

 

Ik ben van mening dat je je helemaal niet schuldig hoeft te voelen en dat je lekker kan genieten van je zwangerschap!!!
Je stond voor een keuze en die heb je gemaakt, je hebt nl gekozen voor nog een beebje...FANTASTISCH toch!!!
Je hebt het negatieve en positieve afgewogen en zo gaat het gewoon in het leven..We moeten allemaal keuzes maken en die zijn niet altijd even makkelijk.

Ik vind je alleen maar een voorbeeld voor veel mensen!!! Je denkt na en maakt een weloverwogen beslissing
En nu....lekker GENIETEN!!!!!!!!

 

Lieve Cerberus,

Ik weet wel wat je voeld. Wij raakte onverwachts zwanger, kende mijn partner net 2 maanden (kwam er wel later achte natuurlijk ) Ik was net naar een andere stad verhuisd met ouders en broertjes, partner woonde nog thuis, hij had geen werk en ik had een tijdelijke baan.

Ik ben wel in de kliniek geweest (wel meer omdat destijds het me is aangepraat) maar toen ik het hartje zag kloppen had ik mijn beslissing genomen: dit kindje komt er en ik ga ervoor zorgen dat hij/zij een mooi en liefdevol leven krijgt. Heb mijn partner ook de keus gelaten of we dit samen zouden doen of dat hij er afstand van zou nemen (hij was er totaal NIET klaar voor)
Hij vond dat we SAMEN zwanger zijn geworden en het dus ook SAMEN op zouden voeden.
Het is helemaal goed gekomen met ons, onze zoon is nu 6 jaar oud en al een hele voetballer! Nog steeds heb ik soms dat vreselijke gevoel in mijn maag als ik naar hem kijk, maar aan de andere kant zo vreselijk trots op hem en door dit gebeuren is hij wel heel speciaal voor ons. Hij heeft een zusje erbij gekregen en nu zijn wij zwanger van nummer 3, hahaha zo zie je maar hoe het leven kan lopen. En nog steeds met dezelfde partner

Probeer je niet schuldig te voelen (makkelijker gezegt dan gedaan i know) het feit dat je besloten heb het niet te doen geeft al aan dat dit kindje meer dan dan welkom is en elke keer als dat schuldgevoel omhoog komt denk daar dan aan, je heb de juiste beslissing genomen

 

Mijn zus heeft door omstandigheden helaas vroeger de keuze voor abortus moeten maken.

Als je het had gedaan, was je schuldgevoel nog erger geweest!!!

Mijn zus heeft ook een miskraam gehad, maar ze zei wel dat in vergelijking met de abortus de miskraam nog niet half zo erg was.... (m.b.t. de gevoelens dan)

Wij leven in een vrij land waarbij de vrouw gelukkig altijd nog zelf kan beslissen wat er met haar lijf gebeurd. Enige nadeel hierbij is dat de gevolgen voor een keuze gevoelsmatig nog wel eens onderschat worden....

Over je schuldgevoel: ik kan me voorstellen dat je over je eerste ingeving schuldgevoelens hebt, maar zet ze nu aan de kant om te genieten van je zwangerschap!!!!!

 

Zelf ben ik enorm tegen abortus.
Ik zie het als het leven van een ongeboren kind weg nemen, terwijl dat kindje met ziel wel wil komen.
Meestal kan ik hier heel erg fel op reageren. Een oerdrang om voor het kindje op te willen komen die nog zo afhankelijk is en totaal niets kan doen.

Maar als ik dit lees ben ik trots op je TS. Je hebt gekozen voor je baby. En dat was zo te lezen niet makkelijk. Ik begrijp dat je je nu toch wel schuldig voel (in jou schoenen zou ik me ook zo voelen. Het idee alleen al dat ik zoiets zou kunnen bedenken) Maar: JE HEBT HET NIET GEDAAN! En dat is wat telt.
Je bent op tijd en heb gekozen deze baby toch met liefde te willen ontvangen. En dat is wat telt.
Je kan je gedachten niet meer terug draaien, maar je kan je wel richten op je keuze en dan trots op jezelf zijn en genieten dat er weer nieuw leven in je groeit en jullie gezin mag aanvullen.
Laat je schuldgevoel nu maar los. Daar hebben zowel jij als jullie baby alleen maar last van.
Vergeef jezelf en geniet. Je hebt goed gehandeld. Dat is alles wat belangrijk is

 

Je hebt voor de keus gestaan, voor de deur gestaan en je hebt voor je kind gekozen!! Wees daar trots op. Weg met je schuldgevoel. Makkelijker gezegd dan gedaan. Maar als je je kindje straks mag zien denk dan; ik heb voor jou gekozen!!

 

Belangrijkste is dat je hebt afgezien van abortus! Schuldgeveol kan enorm heftig zijn, en gezien je eerdere zwangerschappen is een schrikreactie volkomen normaal. Probeer het schuldgevoel van je af te zetten door extra te genieten van dit mooie wonder. Je hebt de keus voor dit leventje gemaakt, daar mag je je best heel goed om voelen. Niet te streng zijn voor jezelf. Van schuldgevoel is nog nooit iemand beter geworden.

Succes meid!

 

Schuldgevoel heeft een functie. Je schuldgevoel is heel goed voor je geweest, het heeft er voor gezorgd dat je besloten hebt toch voor je kindje te gaan. Je verstand zei even wat anders maar je gevoel wist wat (voor jou/jullie) juist was. Nu is het klaar dit gevoel is niet meer nodig, laat het los.
Je kleine man (en je andere kinderen) hebben er helemaal niets aan als mama zich schuldig voelt. Ben een goede blije moeder zo 'maak je het goed' (niet dat je iets verkeerd hebt gedaan) niet door je schuldig te voelen.

Gefeliciteerd met je zwangerschap.

 

hier ben ik het helemaal mee eens.
Dat je nu hele erge berichten leest, daar kan jij niets aan doen. Omdat je iets hebt overwogen maakt het alleen maar een 100% zekerheid dat je er wel voor wilt gaan. Wat er nu gebeurt is niemand zijn of haar schuld. Dat iemand makkelijk zwanger raakt of niet daar kan niemand iets aan doen.

Om het voorbeeld van een aantal maart mama's verder aan te gaan, ook zij staan voor hele moeilijke keuzes. Wat zij ook kiezen, dat is aan hun.

Ik vind het erg zwak als iemand je aanspreekt op een onomkeerbare keuze. Het gebeurt wel, omdat mensen nu eenmaal graag hun mening geven. In real life altijd minder makkelijk dan hier op het forum.

niet schuldig voelen en lekker genieten van jullie 4e kindje.

 

Hoi TS,

Als eerste: wat knap dat jij/jullie deze keuze gemaakt hebben. Ik kan me je schuldgevoel wel voorstellen, ondanks het feit dat ik hier geen ervaring mee heb. Wat anderen hier al hebben geschreven; het toont je juist een verstandige en liefdevolle moeder, daar ben ik het helemaal mee eens!
Ik vond het overigens vervelend te lezen dat je bang was voor negatieve reacties van lezeressen hier. Eigenlijk is het erg dat je van te voren dit al aan geeft, terwijl jij alleen maar je hart wilt luchten en op zoek bent naar erkenning en een luisterend oor. Helaas zag ik een poos geleden een soortgelijk topic en toen gingen er toch wat meiden tekeer; ik werd er toen naar van! Ik vind het dapper van je dat je hier je verhaal kwijt durfde. Niet alleen meiden die in de MMM zitten of een anderen medische weg moeten begaan hebben het recht om hier hun hart te luchten, maar ook meiden als jij en meiden bij wie het gewoon allemaal lekker loopt, toch? Dit forum is juist daarom zo toegankelijk (meestal dan) Dus: bravo!!

Ik wens je een heel fijne zwangerschap toe en hoop dat de BI deze keer voor je mee zal vallen!!

Gr. Pinda83