Hoi allemaal. Ik zou graag wat advies krijgen over wat ik kan doen in mijn situatie. Ik ben nu 8 weken zwanger, net een echo gehad en alles ziet er (tot nu toe) heel goed uit. Mijn vriend en ik zitten met het volgende: - ik ben net afgestudeerd en heb tijdens mijn studie erg veel gewerkt, maar nergens onder contract (althans niet in de afgelopen 2 jaar) en dus - denk ik - geen recht op ww - ik ben zzp'er, maar mijn inkomen daaruit is zeer variabel en ik verdien ongeveer verspreid over het jaar maar 100 euro per maand daaraan - mijn vriend is werkloos en op zoek, maar is tot nu toe nog nergens aangenomen. De laatste keer dat hij op contract werkte is inmiddels 3 jaar geleden. Hij heeft dus ook geen recht op ww. - Ik heb net een parttime baantje, contract 12 uur per week (werk 16-20 u), maar zit nog in mijn proeftijd. Mijn werk is fysiek te zwaar voor me in mijn huidige staat en ik ga er echt een beetje stuk aan. Nu vind ik mijn gezondheid en die van de baby het belangrijkst en twijfel sterk om bij mijn nieuwe werk te vertellen over mijn (nog vroege) zwangerschap, omdat het werk fysiek te zwaar is. Hieruit vrees ik dat ik mijn proeftijd niet door zal komen, met grote kans dat ik opnieuw werkloos ben (het is een bedrijf met een grote doorloop van werknemers). Uiteraard zal ik dan zoeken naar ander werk (ben ik nu ook al aan het doen), maar hoe verder de zwangerschap hoe kleiner de kans op werk, lijkt me... Wat nu? Ik heb volgens mij nergens recht op, of wel? We hebben ook geen buffer en kunnen nog maar 1 maandje doorkomen en dan is alles echt op. Alvast bedankt voor tips!
Wat bedoel je met niet onder contract gewerkt? Zwart werken? Je kunt inloggen op mijn uwv en daar zie je welke jaren er mee tellen voor een WW-uitkering. Hoe lang duurt je proeftijd nog? En wat bedoel je met fysiek te zwaar? Wat voor werk doe je? Over het algemeen is men nog prima in staat om te werken met 8 wkn zwangerschap. Zijn uiteraard uitzonderingen maar ben wel benieuwd wat in jouw geval maakt dat werken niet zou kunnen. Mijn advies zou toch echt zijn je proeftijd even uitzitten en als het dan echt niet gaat kun je altijd de ziektewet in. Je werkgever krijgt dat dan vergoed van het uwv omdat je ziekte zwangerschapsgerelateerd is. En daarnaast zorgen dat je vriend als de wiedeweerga een inkomen genegeerd! Dus gewoon alles accepteren wat maar op zijn pad komt. Krantenwijk, schoonmaken, whatever. Iedere dag solliciteren, naar uitzendbureaus etc. En tot slot, gefeliciteerd met je zwangerschap .
Hoi! Ja ik ben zeker wel in staat om te werken, maar ik ben tijdens mijn diensten urenlang kratten aan het sjouwen en duwen etc. Ik heb besloten het deze week gewoon te vertellen op mijn werk dat ik zwanger ben, en hoop dat er rekening mee gehouden kan worden. En als dat betekent dat ik mijn proeftijd niet door kom is dan is dat maar zo. Ik hoop er verder op dat de verhalen kloppen en ik na de eerste drie maanden meer energie zal hebben. Tot die tijd plan ik buiten werk om zo min mogelijk zodat ik gelegenheid heb om overdag te slapen. Eigenlijk door het zo opgeschreven te hebben hier gisteren, was het voor mijzelf al wat duidelijker haha. En inderdaad. Mijn vriend zou er slim aan doen alles aan te nemen wat mogelijk is - via uitzendbureaus vindt hij misschien sneller werk dan zelf zoeken. Ik zal hem dat aanraden. (en met niet onder contract bedoelde ik niet voor vaste werkgevers, maar voor opdrachtgevers als zzp'er)
Ik weet niet waar je woont in Nederland en wat jullie precies voor werk zoeken, maar het is nu echt zo veel makkelijker om werk te vinden dan 2 jaar geleden. Mijn man nam 2 jaar geleden nog regelmatig een stapel sollicitatiebrieven mee naar huis om uit te zoeken. Nu hebben ze bij zijn bedrijf moeite om mensen via het uitzendbureau te krijgen. Ga gewoon allebei voor het uitzendbureau werken als zelf solliciteren niet lukt. Laat ze voor jou zoeken op lichamelijk licht werk en ga allebei full-time werken. Aan de bak om die buffer op te bouwen! Heel veel succes en gefeliciteerd met je zwangerschap.
En de papa achter zijn kont aan zitten. Ik begrijp het nooit als jonge mensen al 3 jaar geen baan hebben. Je kan toch altijd wel ergens schoonmaken/fabriekswerk/etc doen. Tuurlijk niet het meedt leuke maar je verdiend wel wat. Tweede trimester wordt wat beter voor je maar derde is weer veel zwaarder. Je moet financieel redelijk wat opbrengen coor een eerste kindje dus dan zijn inkomsten wel handig.
Maar hoe wonen en redden jullie je nu dan? En geen werk vind ik indd ook vreemd. En kan je geen administratief werk ergens doen oid? Kassa? Das lichamelijk goed te doen. Je hoeft nu nog niet te vertellen dat je zwanger bent en is ook niet zichtbaar, mocht je huidige baas je contract niet verlengen. En indd je vriend, kom op. Jonge vent, kan toch gewoon werken? Indd geen droombaan dan, maar werk is werk en geld is geld. Een kindje krijgen kost veeeel geld. Een kindje hebben nog veeeel meer. Succes!
Ik zou als ik jullie was ook even contact opnemen met gemeente. Mogelijk is er ondersteuning te krijgen bij het zoeken naar werk en t regelen van de financiën. En idd alles qua werk accepteren...een kindje kost geld...best veel geld en dus zijn alle inkomsten nodig. En ik snap best dat mensen hun trots hebben, met plezier naar werk willen, fijne werktijden etc etc willen maar zonder inkomen leven jullie straks op straat! Dus geef je bent ook ff paar schoppen extra en laat m in actie komen....vind t best bijzonder om te lezen dat hij nog niet bij uitzendbureau is geweest namelijk!
Ik vraag me af hoe oud jullie zijn... Waarom heeft je vriend al 3 jaar geen werk...? Je begrijp dat een kindje VEEL geld kost... en dat je ook dingen zal moeten aanschaffen voor jr kind... Dus geef je vent een schop onder N reet en ik denk dat hij in deze situatie vrij weinig te eisen heeft kwa tijden/salaris e.d, het lijkt mij nu prioriteit dat je je huis kunt betalen en kan sparen voor de baby. En als jij je huidige werk niet kan doen zoek je iets anders, lijkt me sowieso wel handig dat je gaat kijken naar iets met meer uren. Schrijf je beiden in bij een uitzendbureau en je kan zo werk hebben
Waarom heb je een 'baantje' als je bent afgestudeerd? Dan zoek je toch een baan die aansluit op je studie? Ook zwanger kun je best solliciteren hoor, als jij de juiste persoon bent kan het best dat je wordt aangenomen. Kan ook zijn dat ze je na de bevalling alsnog willen uitnodigen.
Ik ben eind augustus afgestudeerd. Ik kreeg een baan aangeboden toen ik half augustus mijn scriptie bij een bedrijf had afgerond na mijn scriptie presentatie. Het is voor de lange termijn en gericht op flinke doorgroei waarbij ik waarschijnlijks zelfs echt bij dé managers (een stap onder de directie) terecht kom. Wij wilde starten met klussen in augustus. Ik zat hier dus zwaar mee in mijn maag. Ik heb al twee kids en bij mijn eerste was ik mijn baan kwijtgeraakt door het (te vroeg) te vertellen, 9 jaar geleden. Deze werkgever (groot internationaal bedrijf) heeft er enorm positief en professioneel op gereageerd nadat ik eindelijk besloten had om het te vertellen dat wij nog een kinderwens hebben. De reactie was: al wil je er nog 6.. het gaat ons "niets aan" en het gaat ons om jouw talent/kwaliteiten. Zo kan het dus ook Ik werk er nu 2 maanden en ik weet sinds zondag dat ik zwanger ben. Ik vind het alsnog spannend maar ik vind het superfijn dat ik het vooraf gezegd heb. Nu hoef ik mezelf niet bezwaard te voelen of bang te zijn dat ik mijn baan kwijt raak. Succes met je keuze en ik hoop dat jullie praktische situatie snel beter wordt. Geweldig dat je een goede echo hebt gehad..dat is het aller belangrijkste! Gefeliciteerd!
@abu2018 Hier heb je een link over dingen waar je tijdens je zwangerschap recht op heb: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/zelfstandigen-zonder-personeel-zzp/vraag-en-antwoord/heb-ik-als-zelfstandig-ondernemer-recht-op-een-zwangerschapsuitkering Google eens een beetje, er zijn overal potjes voor in Nederland, je moet ze alleen weten te vinden. Ten tweede. Jullie zijn beide jong. Ga naar een uitzendbureau en schrijf je in. Ik weet niet wat je gestudeerd heb, maar ik hoor links en rechts dat bedrijven hun vacatures niet gevuld krijgen. Hier in Limburg is er een groot tekort aan vakmensen zoals schilders, loodgieters, stukadoors, verzorgende en verpleegkundigen. En voor zover ik weet geld dit ook voor meerdere plekken in het land. Maar ook op het laagste niveau komen ze mensen tekort, zoals in de schoonmaak. Dus, steek je handen uit de mouwen en ga wat doen. Nu al roepen dat je huidige baan te zwaar is, terwijl je net 8 weken zwanger bent schiet mij echt het verkeerde keelgat in. Ik werk in de zorg, en ik heb tot 32 weken gewerkt, maar vanwege 5 weken aan openstaande vakantie uren, kon ik eerder stoppen en heb dit toen ook gedaan. Je bent zwanger, niet ziek. Mag ik vragen wat je gestudeerd hebt? Want als je twee maanden na je diploma uitreiking alleen maar een parttime baantje hebt denk ik dat je een verkeerde studie hebt gevolgd.
Hoi allen. Allereerst: het is niet zo dat mijn vriend al 3 jaar niet werkt! Hij werkt niet onder contract zei ik. Dus niet voor vaste werkgevers. Hij is nu ook zzp'er en voor die tijd werkte hij op festivals, horeca e.d. dus ook voor telkens wisselende werkgevers en zo. Sorry dat ik incompleet was. Hij heeft inmiddels al een paar weken terug werk gevonden. En hoe wij wonen: wij wonen in een woongroep, waar wij de kosten delen met heel veel anderen. Hierdoor zijn onze woonlasten laag, en zit er geen huisbaas achter onze kont als het ons bijvoorbeeld 1 keer niet lukt onze huur voor de eerste van de maand te betalen. Luxe, inderdaad Ik heb geen moeite met werk vinden, ik heb nooit moeite met werk vinden maar wel in mijn vakgebied. Ik ben kunstenaar namelijk, maar ben altijd werkzaam in verschillende sectoren. Ben kunstenaar, foodtrucker, festivalorganisator, 9 jaar werkzaam in horeca, voorzitter van vereniging, allerlei soorten vrijwilligerswerk gedaan, en bij tekort aan werk dan maar baantjes die niet zo leuk zijn zoals callcenter. Daar echt geen probleem. Ik heb besloten niet meer hier te komen voor advies, maar naar mijn verloskundige te gaan. Ik kan me voorstellen dat het in het 'verkeerde keelgat' schiet als ik vertel dat mijn werk mij te zwaar is, maar ik heb zo veel pijn op dagen nadat ik gewerkt heb dat ik de rest van de week plat moet. Ik zie de afgelopen 1,5 maand alleen de vier muren van mijn slaapkamer en mijn werkplek. En ja, ik ben absoluut niet de enige. Maar ik vind het toch vreemd dat ik zo veel pijn heb van 12 - 16 uur werken in de week. Ik kan verdeeld over de dag 2 uur prettig bewegen, de rest liggen/zitten. Inmiddels ben ik 14 weken zwanger en het is er bepaald niet beter op geworden. In ieder geval bedankt voor degenen die advies gegeven hebben. Maar ik kwam hier niet om veroordeeld te worden. Niet serieus genomen worden ken ik wel, en veroordeeld worden ook. Zo ook toen ik vorig jaar met een burn out thuis zat: "ach kom op zeg, we zijn allemaal wel eens moe, ga gewoon werken" Dus ik doen, tot ik in het ziekenhuis belandde. Het was echt echt op. Nu neem ik mijn klachten serieus. Overigens ben ik geen watje want ik werkte jarenlang met gemak dagen van 12 - 14 uur. Studie met twee bijbanen (en 's nachts werken achter de bar) er bij. Wil niet boos opgevat worden of zo (ben ik niet), maar ben serieus en heel verdrietig dat ik momenteel weinig steun ervaar, van zo veel kanten. Vooral van mensen die mij niet kennen. De mensen in mijn directe kring zien mij de helft van de tijd kreupel (als ze mij al zien). Die geloven het wel. Maar goed. Sorry dat ik het er hier even uit gooi. Succes allen en no hard feelings. Het komt toch altijd wel goed! En ik ben heel blij met mijn zwangerschap, laat daar geen vergissing over bestaan. Ik zal langs de huisarts en verloskundige gaan. En wie weet lost dit zich vanzelf op in een paar weken. Zo kan het gaan met zwangerschap. Dan maar door de pijn heen, en niet kunnen lopen. (lijkt me niet zo gezond hoor.. maar goed, het is wat het is).
Voor advies over je gezondheid en dat van de baby zou ik sowieso altijd naar de verloskundige gaan. Niemand kan uit tekst die je schrijft opmaken wat er precies aan de hand is, bovendien zijn wij geen professionals. Ik heb je niet veroordeeld, maar ik dacht dat je advies vroeg over je werk situatie en de financiële situatie die daaruit voortvloeit. Nogmaals, daar bleek ik dus ook geen volledig beeld van te hebben. Wat jullie situatie verder ook is (kunstenaar of kassière, hoog opgeleid, laag opgeleid, in loondienst of zzp'ers), het is tijd om prioriteiten te stellen. Dus zorg dat je financiële situatie goed is en let goed op je gezondheid, je gezondheid is het belangrijkste. Het kan allebei, maar misschien betekent het wel dat je partner daarvoor even iets moet gaan doen wat hij niet leuk vindt, het is niet voor eeuwig. Er vragen zoveel mensen om advies hier en meestal gaat het om situaties waarin aanstaande ouders de situatie niet serieus (genoeg) nemen, er alleen voor staan, geen uitweg zien, geen voorbereidingen treffen, of gewoon lui zijn. Toegegeven, velen hebben in dit geval ingevuld dat het 1 van deze oorzaken is en daar nogal hard op gereageerd. Aan de andere kant was het verhaal ook niet heel erg duidelijk. De mensen hier maken zich in dit geval gewoon zorgen denk ik. Zorgen om de situatie waarin jullie kindje geboren gaat worden. Je hebt te maken met moeders hier, dan krijg je dat. Zo te lezen is jullie situatie ook niet doorsnee, wellicht dat niet veel moeders zich daarin kunnen verplaatsen. Ik denk dat de verwarring ook ontstaan is in dat het eigenlijk om zowel je gezondheid gaat als om de werksituatie. Wat betreft je gezondheid vraag je om steun, dat was mij niet duidelijk geworden, maar natuurlijk verdien je die. En nee, het is niet normaal om zoveel pijn te hebben, direct naar de verloskundige! Zo te lezen zijn jullie creatief en welwillend genoeg om aan deze situatie een mouw te passen. Als je wil weten waar je wanneer precies recht op hebt kun je het beste contact opnemen met het UWV. Heel veel succes.
Bedankt Ohm en inderdaad, ik vind het ook lastig om compleet te zijn. En dat was ik nu uiteraard alsnog niet. Een situatie omvat zo veel, dat je altijd maar een stukje kunt belichten. Van luiheid of onwillendheid is er denk ik geen sprake, ik werk zo veel dat ik al in 5 jaar geen twee weken vakantie heb gehad, laat staan er even tussenuit ben gegaan. Zelfs tijdens mijn burnout werkte ik nog door (al zou ik dat echt niemand aanraden, ging ook niet goed). Goed, ik merk dat ik doorratel omdat ik iets wil bewijzen of zo, wat helemaal niet nodig is. In ieder geval ga ik z.s.m. langs bij mijn verloskundige en huisarts en ga ik de tijd nemen om met volle aandacht in mijzelf te zoeken of er evt psychosomatische oorzaken zijn voor mijn fysieke gesteldheid. En er zijn altijd meer mogelijkheden dan problemen, maar soms in mijn huidige veel emotionelere staat dan normaal zit ik soms even middenin een probleem. Ben ik even mijn brilletje kwijt om helder te kunnen zien. Komt goed. Ik ga dit topic sluiten (als dat kan?) en ga er mee aan de slag.
Hey Ik heb ook tot 18 weken erg last gehad van heupen, rug, vermoeidheid en misselijkheid.. ik kon ook amper iets. Voor je bekken: ga bij een bekkenfysio, beweeg gedoseerd en gebruik afwisselend een bekkenband Voor vermoeidheid: laat je bloed checken; schildklierwaarden, ijzergehalte en vitamines of ontstekingen via bloedtest laten opsporen. Ik neem af en toe ijzer, elke dag cranberry en magnesium extra boven op mijn zws vitaminen. Daarnaast stonden bij schildklier waarden niet goed maar deze zouden zich ondertussen spontaan hersteld hebben. Financieel is het hier ook zwaar. Ik verwacht onverwachts mijn tweede zoontje. Mijn eerste geboren 1 jaar geleden kwam er 5 maanden na het afstuderen. Toen heb ik via omweg wel uitkering gehad. Intussen heb ik enkel jobs gehad maar nu nog niet voldoende gewerkt voor een uitkering. Mijn vriend heeft altijd werk gehad. Al is dat in de periode die ik.beschrijf al 2a3x veranderd en de kans zit er in dat hij in december weer iets nieuws mag zoeken. Ik begrijp je! Het is zwaar. Je kan er zeker komen en zoek ook steun bij familie. Daar heb je heel veel aan!