Goeieavond dames... Ik vraag me af of jullie dit herkennen... Ben sinds eenpaar weken zoooooo down.... Elke dag, de halve dag verdrietig tot huilen toe... Vriendlief werkt tot savonds dus ben wel vaak alleen... Ben je alleen verveel je je... En ga je wat doen.... Met vriendinnen oid... Ben je iets aan het doen kan je niet wachten tot je thuis ben om weer heeerlijk alleen te zijn... Voor 10 minuten... Want dan vid je het weer saai... Kan amper nog slapen.. Het inslapen lukt voor geen meter ligt vaak een aantal uur wakker om vervolens 2 uur te slapen om daarna naar de wc te gaan en weer het hele riedeltje opnieuw met niet kunnen slapen... Alles doet me pijn... Zitten liggen, staan... Kan dus niet zoveel meer en daarbij mag ik ook niet zoveel meer... Alleen maar heeeeeel rustig aan doen... Vind bijna alles en iedereen irritant die over de zwanerschap begint... Lijkt wel alsof niemand me begrijpt.. Ik leg t uit en het enige wat mensen zeggen... Ach hoort erbij nog maar 7 weken joh.. Jaa 7 helse ontzettend lange weken!! veeeeeeeeeeelste lang... Ik kan er niks mee.... Ik zie er eerlijk gezegd niks positiefs meer in...het lijkt wel alsof er nooit een einde aan dit hevoel komt...een groot gat ofzo... En hoe positief sommigen ook zijn tegen me... Het helpt niet... Ik wil niet meer, en kan niet meer... Moet ik hier iets mee... Of is dit echt normaal en hoort het er gewoon bij....? Liefs
Weet je ook waarom je huilt? Is er bijvoorbeeld een dierbare niet er starks niet is....ik noem maar wat? Ik kan me best voorstellen dat je de laatste weken helemaal niet fijn vindt, iedereen heeft het over genieten, maar er zijn er maar weinig die er voor durven uit te komen dat ze er eigenlijk niks aan vinden. Dat zwanger zijn, vindt maar een deel van alle moeders leuk, en dan nog niet voor de volle 100%. Laten we eerlijk wezen; echt niet alles aan zwanger zijn is leuk. Maar het moet niet je dag gaan beheersen; kan je nog genieten van iets leuks met je vriendinnen? Kijk je naar je kindje uit? Er komen natuurlijk wel zwangerschaps depressies voor, bespreek het anders eens met je verloskundige of gynaecoloog. Ik had ook een periode dat ik amper sliep; mijn gyn vroeg toen heel direct of ik depressief was. Jij twijfelt daaraan, rede om dit te bespreken. Slecht slapen hoort natuurlijk bij deze periode, maar ook bij depressief zijn. Sterkte ermee!
Hmm een reden... Nee niet echt... Me gewoon ellendig voelen... Lichamelijk en geestelijk... De ene keer gaat het genieten mer vriendinnen beter als de andere keer... Meestal ben ik wel heel enthousoast naar de komst van ons kindje... Maar denk ook vaak genoeg van kon ie er maar alvast uit... Want dan is die ellende er niet meer... Ik vind het ook een verschrikkelijk idee dat ik nog 7 weken moet misschien wel 9... Ik kom pas over een week ofzo weer bij de vk... Zou ik hiervoor kunnen zeggen dat ik eerder wil komen of gewoon nog even wachten tot ik weer een afspraak heb? Heb wel gegoogled op prenatale depressie enzo... Sommige dingen zijn wel bekend andere niet.. Maar dan dnk ik jaa... Zou t daardoor komen of gewoon door ' de kwaaltjes'..... En daarbij kOmen ook nog de normale digen... Ben altijd heel onzeker over mezelf... Mn lichaam was altijd wel gewoon normaal... Niet tevreden over alles.. Maar goed meestal viel het wel gewoon normaal in de smaak( niet Opschepperig bedoeld..) en nu... Striae... Ik vind het verschrikkelijk ook... Ontdekte gister de 1e op mn buik.. En dan die op mn kont en bivenbenen die er al waren.. Moest echt keihard janken... Mn vriend vind me nog steeds mooi... Maar ik voel me verre van dat... Moest heel hard huilen... En gewoon of ik straks wel een goeie mama zal zijn.. Maar goed das wel redelijk normaal...
Ik persoonlijk vind dit een net zo belangrijke rede om naar de verloskundige te gaan als bijvoorbeeld twijfel over gebroken vliezen...dus als je je er goed bij voelt, gewoon bellen. Ik denk dat de vk dat alleen maar fijn vindt. Ik herken wel wat van die kwaaltjes; enorm verkouden nu en dan je plas niet op kunnen houden tijdens het hoesten, 's nachts niet slapen van de rugpijn, nee het is niet allemaal leuk; maar ik kan wel genieten van de bewegingen in mijn buik. Het bezig zijn met de voorbereidingen. Maar jij hebt dat misschien allemaal al klaar, kaartjes al geschreven, kleertjes al gewassen en zo! Ik denk dat het wel mee zal vallen met de depressie, maar ik zou toch de vk bellen, misschien is alleen je verhaal vertellen al genoeg! En kan je je verhaal bij je man kwijt? Want dat helpt ook. Ik kan bijvoorbeeld doorslaan in mijn zorgen, dat bespreek ik zelden met mijn man; maar als ik het doe (eerst alle moed bij elkaar geraapt) dan lucht het echt op. Ik hoor graag hoe het verder gaat, Liefs
Dankje trouwens dat je de tijd neemt om Mn drama verhalen te lezen De voorbereidingen... Heb ik echt een tijdje niks aan gedaan.... Kleertjes liggen klaar om gewassen te worden... Maar het ook echt doen.... Ze liggen er al 3 weken ofzo... Kan steeds de kracht niet vinden ofzo om het nu echt te gaan doen... T geboortje kaartje moet zelfs nog uitgezocht worden... Tenminste we hebben een paar op t oog moeten alleen nog echt de keuze maken... Kan mn verhaal wel bij mn vriend kwijt.. Maar die zegt net als iedereen jaa nog paar weken komt wel goed bla bla... Lie bedoeld.. Kan er alleen niks mee.. Dan denk k laat maar... Voel dan de huilbui alweer aankomen.. En daar heb k dan niet zoon zin in.. Dus zolang ik t er dan niet meer over heb kan ik mn tranen in bedwang houden.. Daarbij.. Mn vriend is savonds om half 12 ofzo dus dan probeer ik wel vrolijk te doen.. Elke avond thuis komen en een niet gezellie vriendin is ook niet echt iets om naar uit te kijken... Dus probeer het voor hem ook nog een beetje gezellig te houden..
Tja, je moet je anders voor doen dan je je voelt....ik snap best dat je wil dat je vriend een leuke vriendin aantreft als hij thuis komt, maar; ook hij heeft bijgedragen aan deze situatie, jullie moeten dit samen oplossen, of hier samen doorheen. Werkt hij iedere avond zo laat? Dat lijkt me ook zwaar. Je hebt in deze tijd zo een schouder nodig om op uit te huilen (doe dat ook als je dat kan) en een arm om je heen. Maar als je dat niet bij hem vindt, zou ik zeker een afspraak met de vk maken, ik weet zeker dat zij je zal begrijpen. Probeer die dingen van voorbereiding stapje voor stapje op te pakken, je zal zien dat je dan langzaam went aan het idee dat jullie straks echt met z'n drieeen zijn. En het voelt weer een stuk lichter als het klaar is. Natuurlijk lees ik jouw verhaal. Geen drama verhaal, maar gewoon van een aanstaande mama die het even echt beu is. En als dat het alleen is, is er niks aan de hand. Maar dat moet je wel zeker weten! Liefs
Sam, ik begrijp echt zo ontzettend goed hoe je je voelt. Ik zou met deze gevoelens wel degelijk naar de VK gaan. Ik heb zelf een prenatale depressie (gehad) en voel me bij vlagen echt ontzettend neerslachtig... ik ben de pijn meer dat zat! (al vanaf week 6 in de zwangerschap pijn) en ik vind 6 weken nog zoooo ontzettend lang.... Gelukkig wordt ik door de VK, door de HA, door het consultatiebureau en door het kraamzorgbureau erg goed in de gaten gehouden. MELD DIT BIJ JE VK, danwel HA... want zoiets kan uitlopen op een postnatale depressie... Ik wil je niet op voorhand al bang maken, maar als ik zie hoe erg ze mij nu al in de gaten houden.
Sam, wat vervelend dat je je zo voelt. Het is geen vergelijking, maar misschien kan het jou wel helpen. Een paar weken terug voelde ik mij zo ellendig (geestelijk) ik ben uiteindelijk naar de huisarts gegaan en heb mijn verhaal verteld. Zij toonde heel veel bergip en voor mij was dat ene gesprekje al voldoende om alles weer wat positiever in te zien. Het helpt je niet met je lichamelijke klachten, maar ik denk dat als jij je geestelijk beter voelt je ook denkt: ahh johh nog een paar weekjes volhouden. Sterkte!
Wat vervelend dat je je zo voelt. Ik vind in jouw verhaal wel degelijk tekenen van een (beginnende) depressie. Ik zou er absoluut niet te lang mee blijven lopen, want dalijk wordt het alleen maar erger!
Sorry dames voor de late reactie! Heb t allemaal wel gelezen maar had t een beetje druk en alleen telefoon tot mn beschikking..(niet zo handig..) Maar bedankt voor al jullie adviezen! Ik kan er zeker wat mee en ga dat ook doen! Heb de vk nog niet gebeld.. Ga ik vandaag doen ( kan pas vanaf 3 uur) Om soieso een afspraak voor controle te maken en gelijk even het 'robleem' voor leggen en dan even kijken wat ze zegt