Pfff ik weet het echt even niet meer en wil graag mijn verhaal kwijt. Ik ben nu 18 weken zwanger van ons 2e kindje. Deze zwangerschap is voor mij erg bijzonder, omdat het bijna 2 jaar heeft geduurd en ik tussendoor een miskraam en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb gehad waarbij ik 1 eileider ben verloren. Na de bbz raakte ik niet meteen weer zwanger, ik heb ook endometriose wat elke maand tijdens de ongesteldheid en 2 weken erna voor veel ellende en pijn zorgt. In onze relatie liep het op dat moment ineens niet meer zo lekker. Mijn man heb ik inmiddels al 2 keer betrapt op contact via whatsapp met een andere vrouw. Hij is nooit vreemd gegaan, maar ik weet niet hoe het gelopen zou zijn als ik er niet achter was gekomen. Zijn verklaring was dat hij het spannend vond en in zijn jeugd dit gemist had, aandacht van vrouwen. Blijkbaar is hij op dit moment polulair bij erg jonge vrouwen. Hij hield van mij en wilde mij absoluut niet kwijt, maar toch had hij het gevoel iets gemist te hebben. Bovendien zijn er zoveel mensen die ook contact hebben met anderen en heeft dat niks met zijn gevoel voor mij te maken ?? Ik accepteerde dit echter niet, ik kan daar gewoon niet mee leven en weet zeker dan het dan verkeerd gaat in je relatie. Een tijdje daarna was het rustig, hij had geen contact meer met een andere vrouw. We gingen wel erg veel op stap, maar altijd samen. Dit alles heeft ons na 8 maanden proberen doen besluiten om voorlopig te stoppen met proberen zwanger te worden, ik had nog net geen afspraak met de gyneacoloog gemaakt om me te laten behandelen voor de endometriose en wat bleek net op dat moment bleek ik zwanger! Zul je altijd zien. In het begin even schakelen, maar ik zag dit als iets wat blijkbaar toch zo moest zijn en vind het een geschenk uit de hemel. En alles gaat tot nu goed, wat een geluk! Mijn man reageerde in het begin niet erg enthousiast, ook hij moest schakelen. Logisch vond ik. De afgelopen 4 maanden ging het steeds beter tussen ons, steeds meer liefde tussen ons en geen contact met andere vrouwen Tot gisteravond. We zaten op de bank, hij zat naast me en ontving ineens een whatsappje van.. jawel dezelfde vrouw. ZUcht. Volgens hem niks bijzonders, we hebben soms nog contact maar niks seksueels Moet ik dat geloven, nadat hij mij had beloofd nooit geen enkel contact meer met haar te zullen hebben? Na lang gepraat blijkt echter nog steeds dat hij het gevoel heeft dat hij iets mist. Hij is erg blij met deze zwangerschap, maar het kwam op het verkeerde moment (nadat we hadden besloten dat we niet meer wilden). In het begin had hij het hier erg moeilijk mee, als straks de baby er is is hij vast net zo blij als toen onze dochter werd geboren. Maar wat moet ik hier nu mee??? Hij wil me absoluut geen pijn doen, wil bij zijn gezin blijven, maar toch blijft bij hem dat gevoel dat hij wat mist en zit hij met zichzelf in de knoop. Daarmee doet hij mij zoveel pijn, dit kan ik nu echt niet gebruiken en ik vind dat ik dit niet verdien na alles wat ik heb meegemaakt. Ik ben echt radeloos, ik vind dat hij dit moet oplossen en voor 100% voor zijn gezin moet gaan, maar hij weet zelf niet eens hoe. OP dit moment lijkt het me ook een drama als we uit elkaar zouden gaan, wat moet ik dan? Ik ben hier zo verdrietig van. Weet het echt niet meer . Ik hoop natuurlijk dat het goed komt, maar dat gevoel bij hem zit er en gaat niet zomeer weg . Wat moet ik nou?
Jeetje meid wat rot voor je! Hij zegt dat die wat mist, maar weet die dan ook wat die mist? Ja het uit elkaar gaan lijkt ook niet echt een optie zeker nu je een tweede verwacht. Ik zal gewoon eisen voor de allerlaatste keer dat het contact moet stoppen. Waar kent die deze vrouw van? Van werk of iets? Want dat blijt altijd lastig denk ik als hij haar ook in het dagelijks leven ziet. Zoniet dan zal ik nogmaals voor de allerlaatste keer eisen dat dit niet meer gebeurt en laat hem maar vertellen wat die dan mist bij jou? Als die spanning mist? Daar heb je wel een paar opties voor. Nogmaals vind dit zo rot voor je maar hij moet wel voor je vechten! Anders gebruikt die maar een telefoon zonder whatssapp Ofzo! Dikke x en ik hoop voor je dat het snel beter gaat en dat die hiermee stopt.
Hij kent haar niet van het werk nee, gelukkig niet. Gewoon van een keer in de kroeg. Tja spanning dat zal het wel zijn, na 14 jaar is het echt niet meer zo spannend als in het begin, maar het is zeker nog steeds leuk en liefdevol. Dit gedrag zorgt er wel voor dat hij mij juist afstoot ipv dat ik dichter naar hem toe kom. Ik hoop maar dat het weer helemaal goed komt en dat hij van zijn gevoel af komt hoe dan ook. Maar hoe.
Als hij gaat zitten wachten tot dat gevoel weggaat, zal het in ieder geval niet gebeuren. Hij zal een keuze moeten maken: gaat hij dit op z'n beloop laten met alle eventuele gevolgen van dien, of wil hij voor zijn gezin gaan? Die keuze moet hij maken, boven zijn gevoelens uit. Zijn gevoelens van nu zijn tijdelijk, de keuzes die je maakt, hebben blijvende gevolgen. En ik denk dat het verstandig is als hij dit eens met een therapeut op een rijtje gaat zetten.
Owh jeetje meis, wat een verhaal!! Ik heb echt zo met je te doen! Je hebt veel meegemaakt, samen , en dan gebeurd er dit. ik zou er gewoon enorm goed over praten met hem, en hem uitleggen wat je probleem nu precies is. Ik zou hem eigenlijk de meest moeilijke vraag stellen, wilt hij er nog voor vechten of niet. Dan weet je in ieder geval waar je aan toe bent. Dat jullie 14 jaar samen zijn mag toch niet afdoen aan dat het dan 'saai' word. Je houd van elkaar of je houd niet van elkaar... Heeeel erg veel sterkte meis!
Poe... wat een heftig verhaal! Ik heb echt met je te doen. Wat kun je je verloren voelen als je man/vriend contact heeft ( ook al is het niet seksueel en 'vreemdgaan' ) met een ander omdat hij iets mist. Zeker nu je zwanger bent van jullie tweede kindje! Wat denkt hij wel niet? Op een gegeven moment kom je toch op een punt in je leven waarin spanning en losse contacten plaatsmaakt voor stabiliteit en continuïteit? Oftewel, een vaste relatie en een gezin. Ik moet er zelf namelijk niet aan denken voor eeuwig van die los-vast dingen te hebben... Wij kiezen nu juist voor eenheid en de volgende stap: een gezin! Mijn vraag is dus eigenlijk waarom hij daar nu ineens mee komt, nu hij al een kindje heeft en er dadelijk nog een bij krijgt. Je kiest wel echt voor een kind, dus toen jullie voor de eerste gingen was dat vast een bewuste keuze... Het kan natuurlijk zijn dat je gedurende de jaren verliefd wordt op een ander of inderdaad een keertje opgaat in de aandacht van een ander, maar om nu te zeggen dat hij duidelijk iets mist en dat wel vind in een kinderloos leven. Wat een lastige situatie... Ik kan me je verdriet en frustratie heel goed voorstellen. Ik heb het zelf meegemaakt dik twee jaar geleden. Hij mistte ook wat spanning en kreeg toen een keer aandacht van een andere meisje ( jonge griet nota bene ) en dat voelde voor hem heel speciaal en daar ging hij iets teveel in mee... Inmiddels alweer een hele poos verder en hij heeft heel bewust voor mij gekozen. Het was niet leuk geweest als hij toch voor die scharrel ging, maar ik heb 'm wel duidelijk gemaakt dat als hij voor mij koos dit nooit meer mocht gebeuren. Inmiddels zijn we gelukkig en in verwachting van ons eerste kindje en behoort dit echt tot het verleden... maar ja... Ik begrijp je gevoel zeker! Sterkte!
Maak hem ook duidelijk wat er in het gevolg zou gebeuren als hij hiermee doorgaat: hij gaat met haar ze zijn 3 maanden samen het is niet spanned meer en dan.......dan mist hij zijn gezin!!!!!! Wil die dit allemaal opgeven voor een paar maanden spanning? Ik denk dat hij even met ze neus op de feiten moet worden gedrukt. Meid heel veel sterkte en ik hoop dat het echt snel beter gaat! Dikke kus
Bedankt voor jullie lieve reacties! Ik heb hem de keuze al gegeven en hij kiest heel duidelijk voor mij en ons gezin, maar toch blijft bij hem dat gevoel knagen en daar kan hij niks aan doen zegt hij. En waarom gebeurt het nu pas? Tja misschien juist omdat we al een kindje hebben. Als je een eerste kindje krijgt verandert er namelijk nogal wat in je leven in je aandacht naar elkaar. Bij ons was dat ook heel sterk het geval. Ik ben een moeder die graag alles goed wil doen en heb me daar het eerste jaar misschien te veel in meegesleept met als gevolg minder aandacht voor hem.... Nu ik dit zo schrijf, tja misschien ligt de oorzaak ook wel deels bij mij. Ik denk ook nu met anderen gepraat te hebben hier op zp dat we heel erg veel met elkaar moeten gaan praten en aandacht voor elkaar moeten hebben, zodat het weer goed komt. En ik ga zeker eisen dat hij geen enkel contact meer met haar heeft vanaf nu.
Wat rot voor jullie! Ik moet wel zeggen: als het is zoals hij zegt, maakt het niet uit of hij met haar whatsappt of niet. Als zij het niet is, is er wel iemand anders. Ik zou zeggen dat ik me heel ongemakkelijk en onzeker zou voelen als ik merk dat hij zich door zo'n vrouw (meisje?) aangetrokken zou voelen. Maar verbieden, daar geloof ik niet in. Dan ben jij de bitch die hem niet snapt en hem dwingt zijn leven anders te leven, en je wilt dat hij zelf de conclusies trekt. Zou ik willen tenminste. Het kan natuurlijk dat hij de boel niet op een rijtje heeft, en misschien helpt therapie dan. Maar ook daar kun je mensen mijns inziens niet toe dwingen. Niet succesvol tenminste. Dat het met de hele relatie niet meer hoeft lijkt me ook wat overtrokken. Ik denk dat het normaal is dat er periodes zijn in relaties dat mensen wat meer de blik naar buiten hebben (zowel mannen als vrouwen - zowel gericht op aantrekkelijke mensen van de andere sekse als periodes waarin je meer behoefte hebt aan contact met vriendinnen en minder aan je vriend omdat daar je aandacht meer ligt). Niet iedereen is daar open over, maar ik denk dat het al heel wat is als je vriend dat wel is. En als hij zegt: ik kies voor jullie, tja, dan kun je kiezen om hem te blijven wantrouwen, of om hem te geloven. Wat het best is, weet niemand, waar je het rustigst van wordt, weet alleen jij.
Lousaa wat heb je dit mooi gezegd. Dit is ook zo ongeveer als mijn man erover denkt, hoewel hij pas open is als ik hem betrap hoor. Hij zegt dat alles niet zwart-wit is, ik zie dingen wel zo. Of je gaat voor ons of niet. Vind het moeilijk om te begrijpen dat hij daar anders over denkt. En precies zoals je zegt wil ik hem juist niet verbieden om op stap te gaan, om hem constant te moeten controleren. Dat wil ik helemaal niet, wil hem juist heel graag vertrouwen. Maar dat is zo moeilijk als je merkt dat hij contact heeft met een ander. En ik ben dan gewoon zo bang dat hij te veel contact heeft, waardoor hij verliefd wordt en Niet meer voor mijn en ons gezin kiest. Lastig hoor... Ik weet in elk geval dat als ik hem betrap met een ander me dat zeer verdrietig maakt. Ik heb ook wel eens gedacht, misschien moet ik hem maar laten, als ik maar niks weet is het ook niet erg. Maar dat werkt gewoon niet, want ik kom er altijd achter en ik het is echt niet zo dat ik hem continu controleer...
Wellicht heb je hier wat aan: Ook mijn man heeft eigenlijk het echte daten gemist,omdat wij al vanaf ons 17e (hij was nog net 16) bij elkaar zijn. Ik had wat losse vriendjes gehad (zonder seks) wat geen echte liefde was en hij had ervoor ook al een vaste relatie van 9 maanden gehad (zonder penetratie, omdat hij zijn toenmalig vriendin hier veel te jong voor vond, zij was 14 en hij 15/16). Feit is dat je voor elkaar gekozen hebt en je moet je nu volwassen gedragen. Hij kan niet flirten met andere vrouwen, dus contact met die meiden verbreken ook al zou het nu niets meer betekenen. Hij zal zijn vertrouwen zelf terug moeten winnen. Hij moet stoppen met zich kinderachtig gedragen. Kinderen handelen in het nu, ik wil het NU. Dus: ik wil wat ik wil en ik wil het nu. Volwassenen maken keuzen, ook al zijn die niet altijd makkelijk. Als volwassene weet je de juiste keuze voor jezelf te maken. Dus hij zal nu toch echt volwassen moeten worden! Beter haalt je partner zijn eigenwaarde niet uit al de aandacht van die andere vrouwen, maar uit jullie relatie, hoe jullie met elkaar omgaan en hoe hij straks met jullie kinderen om gaat. Je hebt geen aandacht van anderen nodig om gelukkig te zijn, dat moet je helemaal zelf doen. Je bent je eigen beste vriend! Mijn man heeft dat ook allemaal niet nodig. Hij zegt het wel eens dat hij dat eigenlijk gemist heeft, maar hij wil ons niet op het spel zetten voor één zo'n avontuurtje. Hij heeft ook voldoende zelfvertrouwen en heeft aan mij voldoende. Hij zou het precies weer zo doen zegt hij. Hij is super open dus in wat hij denkt en doet. En ik ben ook zo, daarom gaat het goed. Wees dus zelf ook open. Verder wat je nodig hebt voor een gelukkige relatie: 1: een oprechte en diepe vriendschap. Zonder dit kom je er niet. Dus doe met elkaar wat je ook met vrienden doet. Ga leuke dingen samen doen, op stap, samen sporten, wandelen e.d.. Bespreek onbelangrijke zaken, zoals sport, het nieuws e.d. Als je onbelangrijke zaken kunt bespreken en lol met elkaar hebt kun je ook belangrijke zaken bespreken. Dus: blijf met elkaar in gesprek. 2: van de beide partijen moeten de behoeften vervult worden. Ga dus na waar zijn behoeften liggen en wat jij eraan kunt doen om het tegemoet te komen. Andersom moet hij ook weten waar jouw behoeften liggen en wat hij eraan kan doen om eraan tegemoet te komen. Een voorbeeld van een behoefte van jou is nu: zeker weten dat hij voor jou gaat en jou op nr 1 zet. Hij zal dus alle contacten met die bepaalde vrouwen moeten verbreken en geheel open zijn. Je moet best in zijn smsjes of e-mail kunnen kijken als dat nodig is. Als het goed is heb je immers niets te verbergen voor elkaar.
Laat aub zo niet met je omgaan!! Dat heb Je niet verdient en er bestaat ook nog zoiets als "zelf respect!!" Vind het sowieso al heeeeel knap van je de je dit al voor de 2de keer "toe laat". Geloof me,ik hou heel erg veel van mijn man maar als ik er ook maar 1x achter kom dat hij "spannende" sms'jes,whatsappjes,mailtjes of wat dan ook met een ander heeft is DAAR het gat van de deur...en anders vind ik dat gat zelf wel :x:xOeeeee ik wordt al boos van de gedachte alleen. Jij zit zwanger thuis met jullie dochter en hij meent te kunnen flikflooien met een ander:x Sorry hoor,respect voor jou en was hem maar flink zijn oren!!!!
Melanie 1986: Ja dat is ook zoals ik er altijd over dacht... maar ja dan heb je een gezin een klein lief meisje wat veel houdt van haar mama En haar papa en het gelukkigste is als we alledrie samen zijn. Ik kies niet alleen voor mezelf maar ook voor mijn dochter en voor de kleine in mijn buik. De 1e keer dat dit gebeurde, was ik ook zwanger (dat eindigde in een bbz). Maar goed k kies er nu toch voor om er voor te vechten, voor ons gezin. Als dit niet lukt en het toch weer gebeurd..tja dan houdt het idd op.
ik denk dat hij zijn verantwoordelijkheid moet nemen en kiezen. Nu gaat hij vooral van zichzelf uit: hij heeft het gemist die aandacht... tsja dat zal wel maar geeft hem dat het recht om nu volop voor de aandacht van andere vrouwen te gaan? Bovendien heeft hij jou een belofte gemaakt en die gebroken. ik klink wellicht heel simpel en gemakkelijk. Maar ook mijn kerel moest zijn verantwoordelijkheid nemen. Hij heeft ervoor gekozen om weg te gaan, om zijn zoon niet meer te zien en zijn dochter niet te gaan erkennen. Het is keihard en ik heb er heel wat tranen om gelaten. Maar ik weet wel waar ik aan toe ben. Ik heb geknokt voor mijn relatie maar hij koos voor zijn eigen. Laat je niet uit het veld slaan, zolang je redelijk bent mag je best van hem eisen om geen contact te hebben met die vrouw. Voor hem kan het onschuldig zijn maar voor jou is het niet prettig en daarmee staat zij tussen jullie in. Dat zou reden genoeg moeten zijn voor je man om helemaal voor jou en jullie kindjes te gaan!
Wat een lastige situatie.. je hebt hem 'betrapt' op contact met een andere vrouw hier is hij niet gelijk eerlijk in geweest, maar hij is nu wel eerlijk in zijn antwoord, dat hij iets mist. Het is voor een man al heel wat dat hij voor jou kiest (godzijdank!!) en evengoed eerlijk is over dat hij iets mist. Weet hij zelf wat datgene is dat hij mist? Misschien kan hij met iemand gaan praten? Het is altijd makkelijker om de handdoek in de ring te gooien en weg te gaan (als het gemis hem te groot wordt), maar hij kan er ook voor vechten en jou laten zien dat hij voor jou wil gaan. Therapie hoeft niet zweverig of zeikerig te zijn. Het gaat er juist om, om te beseffen wat jij wil of wat je mist (in een relatie). Jullie zijn lang samen, maar dat is geen excuus. Ookal heeft hij dit in zijn jeugd nooit meegemaakt, vindt ik ook geen excuus. Hij heeft jou, jullie dochter en een ongeboren kindje. Ik twijfel er niet aan dat hij niet van jullie houdt, als hij niet van jullie zou houden, dan zou hij het niet alleen bij whatsappen gehouden hebben.. Ik hoop voor hem (en zeker ook voor jou en voor jullie kindjes) dat hij er snel achter komt wat hij mist en hoe hij dat gemis samen met jou op kan vullen of eraan kan werken dat het minder wordt/verdwijnt. Jij moet jezelf niet de schuld geven, omdat er veel veranderd is. Het is logisch dat je hele leven omgegooid wordt en je prioriteiten veranderen, je doet het niet expres en bewust Ik denk dat jouw man je dat ook niet verwijt. Misschien is het juist goed om nu vaker een avondje/dagje voor jullie tweeen te plannen om weer wat dichter tot elkaar te komen, voor dat jullie tweede ukje geboren wordt. Even lekker uit eten, lekker samen koken of samen een filmpje kijken of zo? Of misschien samen een nachtje weg? Probeer zo veel mogelijk te praten. Voor hem is het niet prettig dat hij iets mist, maar voor jou is het ook niet prettig om te weten dat hij iets mist terwijl jij niet weet wat je eraan zou kunnen doen en of jij er uberhaupt wel iets aan kunt doen.. Ik hoop dat jullie er samen uit gaan komen. Ik denk het wel.. hij heeft je gezegd dat hij voor jullie kiest. Misschien dat je hem kunt zeggen dat je je heel erg onzeker en verdrietig voelt dat hij zo'n contact heeft met een andere vrouw. Het verbieden heeft denk ik weinig zin (niet lullig bedoelt) omdat hij het nu voor de 2e keer 'stiekem' doet.. wie zegt dat hij dat niet nog eens doet, nadat jij het hem verbiedt? Ik denk dat je hem eerder duidelijk kunt maken door hem te vertellen hoe rot jij je eronder voelt. Misschien dat hij dan in ziet hoe vervelend dit ook voor jou is.. Heel veel sterkte meid, ik denk aan jullie!
Marieki: poeh dat lijkt me behoorlijk heftig! Red je het wel goed alleen? Ja je zal wel moeten natuurlijk, maar toch... Ik hoop niet dat het ooit zover komt, daar wil ik echt voor vechten en mijn man ook dat weet ik zeker. Kiewie: nee hij weet dus niet wat hij mist... dat is juist het probleem. Hij zegt zelf dat hij soms met zichzelf in de knoop zit en niet wat wat het is. Hij is gelukkig, maar toch heeft hij dit gevoel. En jou advies om meer samen te gaan doen, waren we ook van plan. We hadden het laatst al eens over, dat het misschien leuk zou zijn om eens een weekendje met zn 2en weg te gaan ipv met Iris erbij. Dit gaan we zeker doen voordat de baby er is. Ik hoop dat door elkaar meer aandacht te geven dat het goed zal komen!