Hai, ik ben bijna 7 weken zwanger en sinds deze week strontberoerd. Misselijk, overgeven, duizelig, kortademig. Hierdoor iom werk (weten nog niet dat ik zwanger ben)deze week thuis. Ik zie er nu al tegenop om volgende week weer aan de slag te gaan. Komende zaterdag heb ik contact met filiaalmanager hierover. ik sta sinds drie weken in dit filiaal wegens overplaatsing (dichter bij huis) en het bevalt me daar heel goed. Leuke collega's en leidinggevenden. Ik twijfel echter om het nu al te vertellen , vind het zo vroeg en ik werk daar nog maar net. Wat zouden jullie doen? En hoe dan vertellen? Via telefonisch contact zaterdag of toch persoonlijk? ps. Ik krijg morgen een sea bandje tegen misselijkheid. Ben zelf geen voorstander van medicijnen en krijg deze ook niet doorgeslikt.
Lastig! Ik ben zelf nu 12+4 en heb het ook nog niet verteld, omdat ik net een vast contract heb gekregen en het stom vond om meteen daarna met het nieuws te komen. Dus beetje vergelijkbaar met jou. Ik heb het erg zwaar gehad de laatste weken, 1 keer 4 dagen thuis gebleven, maar verder geprobeerd om het te verbergen. Dat contract is 2 weken geleden getekend (dus in het begin MOEST ik wel de schijn ophouden om dat nog binnen te slepen) en nu is mijn misselijkheid al wel minder geworden, dus nu wordt het makkelijker om nog even voor me te houden omdat ik het dus stom vind om na het tekenen van contract er meteen mee te komen. Als je het trekt zou ik het nog even voor jezelf houden. Misschien gaat het met dat bandje beter. Maar als het echt niet gaat, ja dan is het maar zo. In principe verandert wanneer je het vertelt niets aan het feit dat je volgende zomer met verlof bent. Maar het is natuurlijk fijn als je nieuwe collega's je nog even zo leren kennen ipv als die ene die meteen zwanger was (helaas denken veel mensen zo, vooral die zelf geen kinderen hebben) Telefonisch komt t over alsof het je weinig kan schelen, dus ik zou het sowieso subtiel in een gesprek vertellen.
Precies lelietje,ik wil dat ze mij leren kennen om wie ik ben,niet als zijnde die zwangere. Ik heb een vast contract dus wat dat betreft zit ik "safe". Ik las net dat het wel verstandig is om leidinggevende of hoofdkantoor in te schakelen ivm uitbetaling tijdens zwangerschap 100%.
Ik was met 6 weken zo misselijk dat ik niet meer kon functioneren. Ik heb mijn collega's gezegd dat ik een stevige buikgriep had en helaas heb ik mijn leidinggevende meteen moeten vertellen over de zwangerschap. Inderdaad omdat ik anders niet uitbetaald kreeg. Soms kan het dus gewoon niet anders.. Ik had op dat moment net drie maanden een vast contract en mijn baas was dus alles behalve blij. Eerst voelde ik me daar enorm schuldig over. Maar vergeet niet, het is toch een beetje overleven qua werk tegenwoordig. De meeste bazen zetten je zonder pardon op straat bij een zwangerschap en ik weet zeker dat de mijne dat ook had gedaan als ik geen vast contract had. Wat dat betreft is mijn schuldgevoel al helemaal weg. Daarnaast negeert hij mij compleet sinds die tijd dus dat is voor mij al reden genoeg om me niet schuldig te voelen, zo kinderachtig.
Dat is niet leuk liefje13 dat hij je dan gaat negeren. Dan laat ie zich wel kennen hoor.Schandalig ook dat er bazen zijn die zwangeren zomaar ontslaan en dan een andere reden verzinnen bah! Ik heb sterk het idee dat dat bij mij niet zal gebeuren en dat het nieuws heel leuk opgepakt zal worden. In dat filiaal staat echt een heel hecht team waarvan meerderen ook zelf kinderen hebben en dus weten hoe het loopt zoiets.
He hoezo niet uitbetaald? Als je ziek bent krijg je toch gewoon betaald? Het is alleen zo dat de werkgever slechts 70% vergoed krijgt als je ziek bent en 100% als je zwanger bent...
Lelietje dan is het dat wat ik heb gelezen. Wist dat het verschil zat in 70 en 100 % maar dacht dat dat gold voor werknemer ipv werkgever.