Hallo Meiden, Ik heb al sinds ruim 6 jaar last van spataderen. Meerdere operaties/behandelingen gehad, helaas zonder resultaat of resultaat met korte duur. Momenteel zit ik al 10 maanden in de ziektewet en doe ik aangepast werk, (werkte in de zorg) omdat de klachten in de benen niet weg gegaan zijn na een operatie sept.2011 en de klachten juist erger worden. Ik droeg al steunkousen en nu ik zwanger ben draag ik steunkousen tot aan mijn liezen. Ik weet wat ik aan preventie moet doen en wat ik wel en juist niet moet doen enz. Het frustreert me enorm dat ik niet kan doen wat ik graag zou willen, heb continu pijn dag/nacht en kan weinig tot niets volhouden. Het bepaald dus mijn hele leven, niet alleen nu maar al 6 jaar pas ik steeds mijn levensstijl aan. Na mijn verlof zit ik dus een jaar in de ziektewet en moet ik aankijken wat mijn benen gaan doen, het is dus afwachten en mijn toekomst qua gezondheid/werk is onzeker. Mijn vraag is, zijn er moeder die dit herkennen? Nu ik over de helft van de zwangerschap ben, ga ik steeds meer nadenken over de bevalling en de druk die op de vaten komen tijdens de bevalling. In hoe verre kan ik dit qua benen aan en zijn er moeders die ervaring hebben met spataderen en gewoon een natuurlijke bevallingen hebben gehad. Of zijn er moeders in spe, die dezelfde klachten heeft en ook gewoon een natuurlijke bevalling wilt? Vandaag heb ik de vraag ook bij de huisarts neergelegd, maar van haar moest ik dit terug koppelen naar de verloskundige bij de eerst volgende controle. Volgens haar is er geen medische reden/indicatie om in het ziekenhuis/of keizersnee te moeten bevallen. Graag zou ik de laatste 3 maanden nog vol willen houden en een natuurlijke thuis bevalling willen. Maar ben begin langzaam bang te worden voor de druk op de vaten en ben bang dat ik het allemaal nog erger maak dan dat het nu al is... Dat ik na de bevalling niet meer herstel en helemaal niets meer kan. En ik ben nog zo jong (22), wil zo graag en actieve moeder zijn!!! Sorry voor het lange verhaal, het lucht op om het even van me af te schrijven en hopelijk herkent iemand zich in mijn verhaal.