Hallo meiden, Ik zit met een probleem waar ik me geen raad mee weet... Het neefje van mijn vriend is ernstig ziek het k-woord... We hebben dit weekend te horen gekregen dat het echt niet meer te behandelen is en ik dat hij zal overlijden op korte termijn... We zijn natuurlijk compleet verslagen en in shock... Maar op de een of andere manier voelt het nog oneerlijker dat ik een gezonde zoon in mijn buik heb terwijl hun er een gaan verliezen... Ik ben echt heel erg in de war en weet niet zo goed hoe ik me voelen moet... Ik vind het bijna egoïstisch dat ik er zo verdrietig om ben maar mijn hormonen bepalen het allemaal momenteel... Iemand iets soortgelijks meegemaakt of tips? Liefs
Pfff, niets in die richting meegemaakt, wil je alleen heel veel sterkte wensen voor jou je vriend en de familie.
Pfoe, nee niet meegemaakt. Ik wil je wel een dikke knuffel geven en jullie veel sterkte wensen. Het siert je alleen maar dat je zo betrokken met je neefje, maar probeer wel te genieten van jouw eigen wondertje, hoe moeilijk ook.
Ken het gevoel.... Ik ben nu ruim 36 weken zwanger en vrienden van ons zijn vorige week woensdag bevallen van hun 1e kindje en was in de buik met 40 weken overleden.... Dan voel je je zo raar dat jij een gezond kereltje aan het dragen bent terwijl hun zoveel verdriet hebben om hun zoontje... Ik zou je gevoelens bespreekbaar maken, dit heb ik ook gedaan en hun waren juist heel blij dat ik gewoon ondanks mijn dikke buik afscheid kwam nemen van hun overleden zoon.... Ook willen ze gewoon bij de zwangerschap betrokken blijven.... Het is raar, dubbel, en de hormonen werken idd niet erg mee! Sterkte!
@InesTaina Dank je, lief dat je toch even reageert. @Suits JIj ook bedankt wat een lieve woorden, ik voel me vooral egoïstisch dus je lieve worden doen me veel! @Stephanie Jeetje meid wat vreselijk...Jullie ook heel veel sterkte... my worst nightmare wat er met je vriendin is gebeurt.... Toen we zwanger bleken hebben we het hun verteld en ze gaven duidelijk aan dat ze heel blij voor ons waren en dat wij ook gelukkig moeten worden samen en dat wij ons niet schuldig hoeven te voelen maar nu dit bericht binnenkomt voel ik me zoooo rot ik droom er zelfs over.... Ik wil ze eigenlijk nu niet lastigvallen maar hun momenten met hun zoon gunnen for the time being... vandaar dar ik het topic maar geopend heb....jullie lieve woorden doen me echt heel veel.
Ik heb de gevoelens wel meegemaakt, maar de situatie niet van zo dichtbij. Klinkt vaag, ik weet het, maar hier de uitleg: Hele goede vrienden van mijn schoonzus en haar man, hebben vorig jaar een dochtertje gekregen, waarvan ze met de 20wekenecho al wisten dat haar hartje niet goed was. Maar met 3 operaties zou dat wellicht te 'verhelpen' zijn. Bij de 3e operatie, ze was toen 8maanden oud, bleek dat er complicaties waren en dat het probleem niet zo makkelijk opgelost kon worden als in eerste instantie leek. Al met al heeft het meisje zowat elke dag van haar leventje doorgebracht in het ziekenhuis, met een sporadisch weekendje thuis. Ongeveer een maand geleden hoorden we dat het meisje op de wachtlijst stond voor een donorhart (maar hoeveel passende donoren zijn er voor een kindje van nog geen jaar? en hoeveel wachtenden zijn er nog voor haar?). Als ze geen ander hartje kreeg, zou ze haar 1e verjaardag niet halen. Haar eerste verjaardag is de dag waarop ik ben uitgerekend van ons eigen meisje. Het meisje is 2 weken geleden overleden. 2 maanden voor haar eerste verjaardag. En ook al vind ik dit allemaal al erg genoeg voor die mensen, ze wonen aan de andere kant van het land, dus ik heb er in principe 'niet veel mee te maken'. Zo goed kennen we elkaar nou ook weer niet. Maar goed, hierbij mijn dilemma, waar dus de nodige emoties bij komen kijken: Over een paar weken is de verjaardag van schoonzus. Hun vrienden (die dus net hun kindje zijn verloren) komen ook. En daar zit ik dan tussen met mijn enorme buik. Met daarin een meisje dat op de verjaardag van hun dochtertje is uitgerekend... Ik voel me daar zo ontzettend naar bij! Mijn vriend zei al dat we ook kunnen besluiten om niet naar schoonzus dr verjaardag te gaan, en dan onder het mom van: lange autorit valt me nu te zwaar zo aan t eind van de zwangerschap. Ik den kdat we die optie er maar in houden en wat eerder naar schoonzus toe gaan. Of een 'je houdt het tegoed'-je erin gooien. Maar ik wil daar echt liever niet heen...
jeetje kleinepien wat een heftig verhaal, helemaal niet vaag hoor. Ik kan het me voorstellen en ook dat je het liever overslaat met je dikke buik maar ja ik heb die keuze niet en zal ook naar zijn afscheid willen om het een plekje te geven. Ik hoop dat je de juiste beslissing kunt nemen in hoe je ermee omgaat. Liefs
Jeetje erg heftig. Een pasklaar stukje tekst heb ik even niet.Maar wil jullie wel veel sterkte wensen.
Klopt Letty, jij hebt die keuze niet... Wat dat betreft heb ik het dus nog best makkelijk. Ik kan er nog 'onderuit'. Ik denk dat ik me in jouw situatie nog 10x beroerder zou voelen zeg... Bah. Heel veel sterkte in elk geval!
Kleinepien@ Ach nee waarschijnlijk voel jij je net zo rot meis.... Deze situaties zijn gewoon zwaar verrot..... JIj ook veel sterkte! Shanandoah: thnx heel lief van je!
Het verlies van een kindje is altijd vreselijk, zelfs als je het in de krant leest. Ik heb het, godzijdank, nooit meegemaakt. Ik wil dan ook via deze weg mijn steun betuigen naar de familie die nu al een vreselijke periode doormaken, jij daarbijhorende natuurlijk. Heel veel sterkte! Enne, aabid dat wondertje in je buik des te meer. Hoe klote de situatie ook......