Pff, ik vraag me af of ik deze zwangerschap echt zo veel meer last heb van hormonen als bij mijn eerste zwangerschap of dat ik gewoon een geirriteerd kreng aan het worden ben.....???? Bij mijn eerste voor mijn gevoel nergens last van gehad, alleen wat emotioneler bij bijv. films maar nu. Ik heb echt binnen no time het irritatie kookpunt bereikt en 9 van de 10 keer echt alleen maar richting man lief! Hij is erg druk op het moment, 4 dgn in de week van 7 tot half van huis, alleen op woensdag kunnen met zijn drietjes eten en de zaterdag is hij ook heel de dag werken. Hij is altijd al redelijk druk geweest met zoon, druk in de zin van gek doen. Heel leuk maar het irriteert me ook zo. En hij is zo lomp af en toe. Vanavond gaat ie met zoon in zijn ledikant. Ik haal zoon eruit om pyama aan te doen en man gaat staan en maakt een "huppende" beweging. .*KRAK!* lat van het ledikant door! Gelukkig niet helemaal over de helft hij steunt nog wel maar toch. Waarom zo lomp, vlak voor hij met zoon in het ledikant duikt leert hij zoon ook nog is om boven op zijn hobbelpaard te gaan staan. Als ik dan zeg dat hij normaal moet doen, straks doet zoon dat ook nog alleen geeft hij me wel gelijk. Maar waarom zulke dingen uberhaupt bedenken? ik blijf dan alleen heel de tijd boos/ geirriteerd op hem! Hij kan echt maar weinig goed doen in mijn ogen op het moment..... Ik hoop dat het "maar" hormomen zijn zodat ik me kan troosten met de gedachten dat het ook weer over gaat. Maar hoe ga ik dit de rest van de zwangerschap door staan? Hoe gaan jullie met die krengen van hormonen om?
ik was in mijn eerste zwangerschap ook heel snel geirriteerd en ik was ook vreselijk onaardig naar mijn man toe, zeg maar gerust dat ik een echte b*tch was. waren gelukkig wel de hormonen en is allemaal weer weg getrokken na de bevalling deze zwangerschap irriteer ik me alleen als iemand rotzooi maakt alles moet netjes zijn en als bijv een kussen scheef staat word ik al gek voor de rest ben ik best aardig
Nou, aanvallen heb ik niet. Al zou ik bij vlagen wel willen. Als ik dat doe vrees ik voor de grootste ruzie. Echt ik plof! Net laat ie de lamp in de keuken aan staan,ik zeg dan wel dat hij die in het vervolg zelf uit kan net als dat ik zeg dat de lege fles ranja toch ook meteen in de vuilnisbak kan. Het pak hagelslag zet ik maar met enkel een zucht terug in de kast en kom ik net op de slaapkamer staat de tv nog aan terwijl hij beneden zit te kijken!!!!! Grrrr!
Hoe zie jij die instructies dan voor je? Zeggen dat ie zijn troep achter zijn reet op moet ruimen?!? Dat doe ik namelijk al 5,5 jr. en is tot nu toe nog niet (blijvend) gelukt!! Ergens vind ik het ook nog is vreselijk irritant dat dit aan mij ligt! Haha, volg je me nog?!?
Ooooooh zo herkenbaar:x.Bij mijn vorige zwangerschap ben ik mijn moeder verloren, dus dachten wij dat het voornamelijk daar door zu komen.En natuurlijk heeft dat het verergerd,maar deze zwangerschap lijkt bij mij ook nog erger. Hij kan niets goed doen in mijn ogen, en ik heb ook continu mot. Ik irriteer me rot aan alles wat hij doet, ieder geluidje die hij maakt vind ik vreselijk! Ik ben natuurlijk degene die vreselijk is, en onuitstaanbaar, maar ooooooooh:x. Ook ik ben veel alleen op het moment, net zoals jij, hij werkt ook veel. Wat heel fijn is qua inkomsten, maar qua quality time is het niet zo handig. Daarbij wil ik niet weer bij 40 weken zwangerschap nog op een trap staan te verfen, en ik zie het echt weer gebeuren. Er moet echt heel veel gebeuren nog,maar dat schiet niet op.....wat......er is nog niet eens een begin gemaakt ( van een grote kamer, worden er twee kamers gemaakt) dusssssssssssss. Nou j we zien wel. Dusssss ja heel herkenbaar, en laat je frustratie hier maar los af en toe, mag ik ook eventjes. Succes de komende tijd nog!
Wat erg van je moeder!!! Lijkt me een hel helemaal als hè zwanger bent! Hier is de drukte ook deels door een opleiding dus het levert niet eens meer op, nog niet althans! Zelf klussen!!! Hier ook. We maken geen babykamer omdat huis te koop staat. Ik wilde dus onze slaapkamer doen omdat ik er al ff op uitgekeken was, prima vind hij maar hij zou er niks aan doen want hij vond het niet nodig. Uiteindelijk heeft hij er ook niks aan gedaan maar er ook vrijwel niks over gezegd! Ja in het begin dat het een troep was!!!! En toen de laatste muur geverfd was, " goed bezig geweest"!
Ik heb ook last van een korter lontje hoor... Dochter is zo druk af en toe en luisterd voor geen meter de laatste tijd dus dan is het lontje zo op. Enne je man die domme dingen doet en leert aan je zoon, daar mag je boos om worden. Gewoon eens vragen waarom hij niet nadenkt over de consequenties.
Héél herkenbaar, zeker nu ik meer bij huis loop. Ik weet me redelijk in te houden en ga tijdens een irritatiemoment, of wanneer ik de onrust voel opkomen even naar boven. Even op bed liggen ofzo. Als het komt tot een confrontatie (en in mijn ogen reageert vriendlief echt véél te vaak véél te fel op mij) barst ik direct in huilen uit. Zeg maar gerust brullen. Ik hoop wel dat het weer overgaat, want ik voel me nu echt geen leuke partner en dit kan nooit goed zijn voor mijn bloeddruk. Overigens kan ik tegen anderen ook echt ontploffen. Heel bizar. Normaal ben ik de nuchterheid zelve! :d
Ja het was ook een hel. Moeder worden, en je moeder verliezen is echt een hel. Juist daarom dachten we ook dat gebeurd je maar 1 keer.....dus bij een 2e zwangerschap zal het wel iets minder zijn, maar helaas. Het is anders nu. Toen was ik intens verdrietig, en last van de hormonen, maar daar kn hij niet mee omgaan, hij wist echt niet hoe, en dus voelde ik me heel alleen en botste dat des te meer. Nu ben ik echt een felle haaibaai, die af en toe echt niet aardig is. Ik probeer het echt wel,maar hij is ook echt niet de makkelijkste, geen softie die denkt....laat ik me eens flink aanpassen voor haar'. Voor jou ook niet echt handig om alles in je eentje te doen samen met je zoon hè? Wat hebben die mannen toch met die verfen,of helpen?Of zijn wij te veeleisend?
@Shaarr, haha erg hè met dat brullen! Komt inderdaad te pas en te onpas en vooral wanneer ik het niét kan gebruiken
Haha, geniaal die verhalen hier... Mijn tijd komt nog wel ben ik bang. Tot nu toe is vriendlief alleen maar superschattig en doet alles voor me... Voordat ik zwanger was schonk ik drinken in, regelde ik toetjes, ruimde ik de tafel af en ruimde de bende op... Echt een wereld van verschil nu we weten dat ik zwanger ben... Kan 's avonds na het eten op de bank neerploffen en nix meer doen... Heb daar zelf nog wel eens moeite mee omdat ik niet stil kan zitten... Haha, we zullen zien hoe het verder gaat
@sopann,dat brullen is hier ook hoor! Vind ie ook zo irritant en onnodig! @shaarr, tja het is natuurlijk niet leuk om verteld te worden dat je onverantwoordelijk bent wat je kind betreft! Hij had liever gehad dat ik zei dat ie onnadenkend was!!!! Vanmorgen stappen we in de auto meteen heel mijn broek zeiknat, had hij het dakraam heel de nacht open laten staan!!! De toon was dus al vroeg weer gezet. Wat betreft die instructies, poeh dan moet ik een heel goed moment uit kiezen en zelf heel goed in mijn vel zitten! @vita, dat vraag ik me idd af of wij te veeleisend zijn! Volgens mij niet maar goed! @giegel, haha dat was hier bij de eerste ook. Ging hij allemaal fruit voor me maken en zo. Mijn zwangerschap is nu totaal anders als de eerste voel me veel zieker en dat ziet hij ook wel maar heb het idee dat het niet veel uit maakt! Hij zit nu ook wel in een veel drukker periode meer stress ook dus dat zal ook wel mee spelen!
Hehehe, wat een geweldig en zelfs voor mij als man zijnde herkenbaar topic Ik wil jullie eigenlijk wel even een geheimpje verklappen, heel stiekem tussendoor, want het is namelijk zo dat... Wij mannen op de hoogte zijn van het hormoonverhaal en wij snappen dat ook meestal wel. Natuurlijk zijn er wel eens momenten dat ik denk "jeetje, moet dat nou zo" of "poeh, zo erg is het toch niet" maar ik kan er meestal goed mee overweg hehehe. Ik weet namelijk dat mijn lieverdje er niks aan kan doen en ze schrikt er vaak zelf ook van. Al met al vind ik het al man geweldig, een zwangere vrouw en ik ben een mededader in deze dus ook ik mag wel wat last hebben van zwangerschapskwaaltjes
Gisteren maakte ik nog een enorm punt van dat er iets in een keukenkastje op de verkeerde plek stond. Manlief was zelf ook niet lekker. Dus het was heel gezellig Gelukkig kan ik mezelf wel aardig terugroepen als ik zon bui krijg Alleen kan ik soms als hij me "kliert" heel snel beginnen met brullen