Hoi Meiden, Ik kan hele tijd lopen piekeren over een dingen en dat dan niet loslaten. Ik blijf er dan aan denken. Kan dat kwaad voor de baby als je je ergens druk over maakt. Ik probeer het wel van mij af te zetten maar dat is soms moeilijk. Hebben jullie dat ook dat je dieper over dingen nadenkt. Groetjes Binky
Stress is niet ideaal....maar je kan het niet altijd uitschakelen he! Ben zelf ook zo'n denker...tis niet anders. Probeer te ontspannen! Geniet van je zwangerschap.
Ja ik weet het, maar soms is het zo moeilijk en wordt je stemming ineens helemaal anders. Voor mijn vriend is dat ook niet altijd leuk. Normaal ben ik ook al zo een druk te maker. Dus nu is het extra moeilijk om het los te laten ik ben gewoon een piekeraar.
Herken het hoor ! Ik ben net zo. Het gaat op en neer, dan kan ik dagen ergens over piekeren en dan gaat het dagen weer goed. Probeer toch zoveel mogelijk te genieten en de goeie/mooie dingen van het leven te zien. Zeg nou zelf: het is toch een geschenk dat je zwanger bent ! Liefs.
Ja dat is ook zo. Ik ben er ook echt heel blij mee hoor! Ik vind het echt fantastisch! Ik ga ook proberen om het nu een beetje rustig aan te doen. Bedankt voor jullie adviezen. Groetjes Binky
Ik lig nachten wakker van het nadenken, over van alles en nog wat. Vanmorgen om 5 uur me vriend wakker gemaakt omdat ik al 3 uur bezig was met een naam en ik een leuke had gevonden wilde even weten wat hij er van vond . Zo droom ik ook heeel erg veel en kan ik daar overdag de hele dag overnadenken. Soms raak ik erdoor in paniek, soms geeft t juist extra rust. Ik denk ook dat het er een btje bij hoort...
Hier ook zo'n piekeraar... Normaal ben ik ook wel een denker, maar nu is het soms te erg. Kan er gek van worden! Ik maak me vooral zorgen om mijn andere twee kinderen en om hoe dat moet na de bevalling en weer gaan werken enzo! Vreselijk! Soms denk ik, ik lijk wel depressief ipv zwanger. Veel huilen en vooral nu op het laatst het gevoel het allemaal niet aan te kunnen. Als we als gezin bij elkaar zijn, gaat het wel, maar zodra ik alleen ben... vandaar ook dat ik huizenhoog opzag tegen mijn zs-verlof. Ik ben nu aan de tweede week bezig, maar vind het erg moeilijk. Ik probeer te 'genieten', maar vooral nu lichamelijke klachten ook een rol gaan spelen (niet meer kunnen zoals je wilt, slecht slapen, pijnlijke ribben) is ook dat moeilijk. Zeur ben ik he?
Ik vind niet dat wij zeuren. Die mannen kunnen het soms niet begrijpen dat je teveel nadenkt over iets. Normaal piekerde ik ook altijd over de gekste dingen waarom ik iets gedaan had of kon ik niet ergens op komen en zeggen ze waarom moet dat dat dan laat het maar. En je kan het gewoon niet loslaten. Maar ik ben zo bang als ik teveel nadenk dat de baby dat dan voelt. Dat ik onrustig ben enzo! Groetjes Binky
ik ben altijd al erg negatief geweets in mijn denken en een enorme stresser. Nu wordt het echt alleen mar erger. Als ik dan al zo'n stress heb wordt het nog erger omdat ik dan denk dat het slecht voor de baby is en dat hij/ zij weet ik wat kan krijgen door mijn gestress. Ik heb gelukkig wel meer collega's die de zwangerschpa erg stressvol vonden en ook niet op de roze wolk dreven constant