Hallo, Ik ben nu 10 weken zwanger van ons tweede kindje. Tijdens mijn eerste zwangerschap voelde ik me al zo ontzettend moe, sliep ik zowat 14 tot 16 uren op een dag en was ik best down. Maar dat kreeg ik later pas in de zwangerschap en ik dacht dat dat erbij hoorde. Nu heb ik er, al veel vroeger, veel meer last van. Ik voel me gewoon zo ontzettend ellendig. Ik kan er niks aan doen. Buiten dat ik constant denk dat ik een miskraam ga krijgen, kan ik gewoon maar niet blij zijn. Ik zie er tegen op om het aan mensen te vertellen, omdat die blijer lijken te zijn dan dat ik ben. Ik probeer het onderwerp steeds te vermijden als iemand er over begint. En ik ben zo ontzettend chagarijnig de hele dag. Het is zo zielig voor mijn zoontje en voor m'n vriend, maar ik doe ik mn best om blij te zijn. Ik baal er zo van! Ik wil niet ondankbaar zijn en ben heel blij dat we nog een kindje krijgen. Maar dat zwanger zijn is echt niks voor mij. Ik wil helemaal niet dik worden en heb geen zin om de babykamer in te richten. Mijn verstand zegt dat ik me niet aan moet stellen, maar mijn gevoel zegt iets heel anders. Hebben meer vrouwen dit?
hoi sina ik zal je dit vertellen ;vanaf de eerste tm week 7 had ik exact hetzelfde als jij ik was geirriteerd zocht ruzie met mn vriend was huilerig en af en toe zelfs woedeuitbarstingen ik voelde me vreselijk.. ik wilde zelfs af en toe dat ik er nooit aan begonnen was. ik wist niet wat er aan de hand was ,dus ik had een afspraak gemaakt om mn klachten te bespreken,en (toevallig) naarmate de afspraak dichterbij kwam werden mn klachten minder... en nu na die 7weken voel ik me beter dan ooit ,maar toen ik me zo rot voelde heb ik wel meteen aan de bel getrokken ik wijt die 7weken dat ik me zo depressief heb gevoeld aan hormoonspiegels die wisselden. sina ga praten met je huisarts over je gevoelens hoe moeilijk ook liefs shiva
hoi, ik herken dit precies, ik ben momenteel 8 weken zwanger van mijn eerste kindje en denk nu al als dit 9 maand zo moet dan hoef ik geen tweede, ik heb helemaal geen zin om er met mijn moeder of "blije" mensen over te praten en ik slaap ook zeker 16 uur per dag. alles is me teveel en ik kan ook niet eerder blij zijn dan dat ik mijn 1e echo en goedkeuring van de verloskundige heb gehad. ik voel me hier best schuldig over maar besef me ook hoeveel er ineens op me af komt en dat ik uiteindelijk alle recht heb om even te moeten omschakelen. ik zou bij deze je ook een hart onder de riem willen steken en zeggen: we zijn vast niet de enige en als je hele hormoonhuishouding op de kop staat en je voelt je niet goed dan moet je gewoon de tijd nemen om aan je "nieuwe" lijf te wennen. als ik na de 1e echo nog zo down ben dan ga ik dat wel met de VK bespreken wie weet bestaat er zoiets als een prenatale depressie.
Hallo Dames, Ik zit jullie post te lezen en ik begrijp in grote lijnen wat jullie bedoelen. Ik heb in de menstruatiecyclus erg last van moodswing en ben met name snel geïrriteerd, down en chagerijnig. Ik ben nu nog maar heeeeeel pril zwanger. Ik ben altijd heel erg bang geweest voor dit soort symptomen tijdens mijn zwangerschap. Ik zou jullie dan ook willen vragen of jullie soortgelijke symptomen ook tijdens de menstruatiecyclus had (en met name na de eisprong) Wens jullie veel sterkte met die klote gevoelens en dat jullie hier uiteindelijk goed uitkomen Groeten, Jaleesa
ik ben wel vaak grumpy, en ook een beetje down, maar ik heb eigenlijk nooit gedacht "waar ben ik aan begonnen" en van de babykamer word ik juist weer vrolijk.
Ook ik kan nu nog niet echt blij zijn.. Simpelweg omdat ik nog niet goed weet waarmee. We hebben het hartje nog niet gehoord, en de 1e echo is pas over 3 weekjes, waar we heel erg naar uitkijken! Heb nu meer zo'n gevoel van; eerst zien en dan geloven... (of zoiets ) Ik ben gewoon bang dat het kindje er niet echt is, of dat het hartje al gestopt is... Denk dat het een natuurlijke reactie van je lichaam is misschien? Om je nog niet teveel te laten hechten aan het kindje... Die opvliegerige en chagerijnige gevoelens ook hier erg herkenbaar. Maar maak je je niet gewoon zorgen over de toekomst? Ik denk dat het dat ook bij mij is. Ben gewoon bang dat het allemaal niet gaat lukken, en hoe moet dat toch financieel enz. enz. Zal vast beter worden na verloop van tijd toch?