Hallo allemaal Ik ben 24 jaar en woon samen met mijn verloofde we hebben al een prachtige zoon van 16 maanden, ik ben nu onverwachts zwanger terwijl ik gewoon de pil gebruik. Mijn verloofde helpt zelden tot bijna nooit, hij slaapt de hele dag komt 4 uur in de middag ze bed uit gaat douchen en gaat naar ze werk dan komt die rond 3 uur in de nacht thuis en gaat die tv kijken en zich zelf vermaken rond 8 uur als ik en mijn zoon uit bed komen of 7 uur hangt er van af duikt hij het bed weer in en slaapt dan weer tot 4 uur zo gaat dit 6 dagen in de week want hij werkt 6 dagen als hij vrij is blijft die hele dag in zijn bed, hij is dan moe. Nou ben ik natuurlijk stiekem wel blij met nog een klein wondertje in mijn buik groeit maar niet op deze manier ik kan niet nog een keer fulltime voor een kind alleen zorgen ik en mijn vriend zien elkaar nauwelijks en praten al haast niet tegen ellkaar. 1 kind opvouden is al zwaar alleen laat staan straks een pasgeboren baby erbij. De keuze is voor mij zo moeilijk want ik voel dat ik nu wordt gedwongen om abortus te doen want alleen kan ik het niet en praten met mijn vriend erover werkt ook niet ik zit zo in de knoop en heb het er zo moeilijk mee. Sorry voor dit ontzettende lange verhaal. Hoopt dat iemand mij begrijpt en wil echt niet als een zeikwijf overkomen. Groetjess
Meid, je bent geen zeikwijf, je zit in een lastige situatie. Als jij blij bent met het wondertje in je buik, haal het dan alsjeblieft niet weg! Zelfs meiden die niet blij zijn of waren, krijgen later spijt! En ik denk dat het probleem meer bij je man ligt, en dat er eens een hartig woordje met hem gesproken moet worden. Door jou. Denk je niet. Hoe wil je anders ook straks een fijn huwelijk hebben? Heel veel succes en gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik zou het ook zeker niet weg laten halen maar snap je angst. Ik zou wel eens heel goed over he relatie gaan nadenken. Want die klinkt niet gezond. En dat jullie ondanks dat jullie elkaar niet zien of spreken er toch een zwangerschap is, is al dat kleintje toch echt een wonder
wat vervelend om te lezen, en dan typ ik het nog netjes. Ten eerste, je hebt het over je verloofde die er niet voor jullie is.. wil je überhaupt wel met zo iemand trouwen? Als ik het zo lees zo ik zeggen: NOWAY. Maar goed, misschien is goed met elkaar praten in plaats van elkaar ontwijken. En dat hij er voor jullie moet zijn... en al helemaal met een kleintje erbij. En abortus zou ik niet doen, je kunt dat nu wel zo 'voelen'misschien, maar vaak krijgen meiden er spijt van later. Er komt altijd dan wel een oplossing als de kleine er is. Hoop dat je er samen goed uitkomt, idg een fijne zwangerschap gewenst! en je bent geen zeikwijf, zeker niet!