Hi Vera, Ik herken je nog van je verhaal bij ontpillen! Je bent zwanger, gefeliciteerd! Nou, dat heb je toch snel voor elkaar gekregen he (stresskipje) En misselijk dus... das minder. Maar als t je geruststelt, geniet ervan !
Wat ben ik blij om te lezen dat ik niet de enig ben die soms "vergeet"dat ze zwanger is. Bij mij is het dan ook nog erg pril, ben 4wkn en 5 dgn. Maar vraag me de hele tijd af of ik nog niets moet voelen enzo. Vanaf wanneer hadden jullie zw.sch.symptomen?
Nou ik heb eigenlijk vanaf het begin wel last van mijn borsten gehad, en sinds 2 weken groeien ze ook verschrikkelijk hard. En natuurlijk erg moe, maar dat is de ene dag ook meer als de ander. Eigenlijk pas sinds dit weekend dat ik iets misselijker wordt, maar nog steeds goed te doen.
Oh, dan heb ik nog een weekje te gaan...als het bij mij ook zo zou gaan. Ben benieuwd. Maar tot nu toe lijkt het nog steeds een ver-van-mijn-bed-show. En dat terwijl we het zo graag willen en er ook lang (10 mnd) op hebben moeten wachten.
hoi, ik heb ook nog nergens last van behalve mn borsten en voor het eerst vanochtend een beetje dizzy.maar het zal vast helaas nog komen zo ik het hier lees.gr
Hai meiden, Nou, vanochtend had ik voor het eerst dat ik dacht...word ik ziek, want ik voel me een beetje beroerd. Heb alleen wat yoghert gegeten, want aan iets anders moest ik niet denken. Maar dat trok in de loop van de ochtend weg. Misschien dat DE verschijnselen vanaf deze week komen?
Hoi, Het is morgen precies 8 weken dat ik de laatste keer "menstrueerde"! Ik heb na het stoppen met de pil in augustus nooit een fatsoenlijke cyclus gehad, dus het is voor mij echt nog steeds een groot wonder dat ik zwanger mag zijn. De zwangerschapssymptomen zijn wel ingekickt geloof ik. Ik ben nogal emotioneler dan anders en dat was al zo'n drama. Maar bovenal ben MOE, MOE en nog eens MOE. Gisteren heb ik een hele drukke dag op het werk gehad, wat compleet fout ging. Ik ben in huilen uitgebarsten op het werk. Heel ernstig. Ik heb me vandaag ziek gemeld. Heel fout.... Eigenlijk de hele dag op bed gelegen en zonet naar de supermarkt geweest om eten te halen. Ik werd echter aangesproken door onze boze buurvrouw, waar we om een of andere reden al een hele tijd ruzie hebben. Waarom is mij echt compleet onduidelijk. Toen ik binnenstapte, was ik echt doodop na het gesprek. Echt belachelijk. Ik ben niet goed in conflicten en mijdt ze als de pest, maar dat ik me zo moe voel is niet normaal. Mijn vriend vindt dat ik me compleet anders gedraag. Ik merk dat niet. Ik slaap ook geen nacht door. Ik word ergens tussen middernacht en 4u wakker, slaap dan weer en wordt dan rond 5 tot 7u (net voor de wakker gaat) wakker. Dat slechte slapen maakt het nog erger. Soms voelt mijn lichaam ook pijnlijk alsof ik op de gehele voorkant van mijn lichaam gevallen ben en alles beurs is. Mijn borsten zijn gegroeid en ik kan ze nog net in een bh van me proppen, maar eigenlijk is die te klein. Mijn favo bh heeft zelfs in het vel onder mijn borst ingesneden, dus die kan ik voorlopig niet meer aan. Ik ben gelukkig niet misselijk. Maar ik heb echt bij heel veel eten de initiele neiging om het vies te vinden. Geurtjes staan me niet aan en iets wat ik lekker vond de ene dag wil ik ineens de andere dag niet meer. Ook veel vieze smaakjes in mijn mond en een soort van net niet misselijk. Verder heb ik me aangemeld bij moeders voor moeders, dus ik mag telkens in een potje plassen. Dat is wel apart, maar ik vind het zelf echt geweldig dat ik mee mag doen. Het geeft me echt een goed gevoel. Ik heb oo de stoute schoenen aangetrokken en een afspraak gemaakt bij de verloskundige. Ik heb over drie weken een echo. Ik ben er heel erg bang voor, want de vorige echo was een klein drama voor me. Mijn ha was zo lief om me gerust te stellen, omdat ik nog niet menstrueerde. Stomme zeekoe dat ik was heb ik gelogen over hoelang ik niet menstrueerde en gaf ze me een verwijzing voor een echo. De echo liet echter veel blaasjes op mijn eierstokken zien en kreeg een briefje mee met de tekst; waarschijnlijk pcos, indien kinderwens doorverwijzen naar pcos of fertiliteitskliniek. Ik voel me er nog heel stom om en kut. Ik heb het ergens wel verdiend. Maarruh, ben wel bang dat er straks geen kindje blijkt te zitten, want ik kan nog altijd niet geloven dat ik echt zwanger ben en in een september een kleine zou kunnen hebben. De echo staat nu voor eind februari gepland. Precies 11 weken na mijn laatste bloeding. Ik wilde het liefste nog later, maar de vk raadde me dat af. Dus over drie weken is het d-day voor me. Ik begin me te beseffen dat als het dan goed is, dat er wel heel veel in mijn leven zal veranderen. Ik ben echter nog steeds dolblij dat ik zwanger ben. Ondanks alle kwaaltjes zijn er ook momenten dat mijn lichaam nog nooit zo lekker heeft gevoeld. Ik hoop dat alles goed mag zijn en blijven gaan. Hoe staat het met jullie kwaaltjes? Zijn die ook allemaal lekker ingekickt?
Nou, bij mij namen de kwalen alweer af. En dat blijkt ook te kloppen. Het vruchtje is vanaf ong. 7 weken gestopt. Moet nu wachten op een miskraam.