Hallo allemaal.. hier zit ik dan helemaal nog geschokt en in de war achter mijn computer. Ik heb vandaag op de terug komst dag van mijn vakantie toch maar na 6 dagen overtijd een zwangerschapstest gedaan en ik hoefde de tijd niet eens af te wachten, een dikke vette 2e streep.. Ik ben al een tijdje na veel gewissel van pil aan een lichte pil en ik moet eerlijk bekennen dat ik er niet altijd even serieus mee bezig was, ik slikte wel maar soms wel wat te laat etc (maar wel altijd binnen de aangegeven uren in de bijsluiter..). Ik heb al meerdere keren in de angst gezeten dat ik zwanger was en altijd werd ik netjes ongesteld maar nu is het dus zo.. ik ben zwanger.. Ik ben 19 jaar, heb een hele lieve vriend van 20 jaar met een goede baan.. ik wil nu net gaan beginnen (1 sep.) aan een nieuwe studie.. we hebben geen flauw idee wat we moeten doen. We wonen (nog) niet samen maar hebben wel plannen om dat binnenkort te doen. Ik heb honderden vragen "abortus, risico's" "Wil ik wel abortus?" "Ik voel me schuldig tegenover iedereen (ouders, en vooral vriend..) "Kan het wel een kindje en studeren?" Maar voora"l: Wat moet ik nu!? Zijn er misschien mensen met tips, ervaringen of iemand met dezelfde situatie? Liefs
Oei Royan, da's wel even schrikken dan ja, als het niet gepland is. Kan je niet vertellen wat je moet doen, lijkt me alleen wel verstandig het er zo snel mogelijk met je vriend over te hebben. Succes met het maken van de moeilijke keuzes! Miepie
Wat je moet doen, dat is iets wat jezelf moet bepalen samen met je vriend! Weet hij er al van? Wat me alleen niet zo lekker zit is dat je zegt: Wilde je echt niet zwanger raken of stiekem toch wel? Want je weet natuurlijk dondersgoed waar je mee bezig was en zo te lezen dus al meerdere malen! Dus als je het echt niet wilde, waarom ging je er dan niet serieus mee om? Verder succes !
hoi, het was absoluut niet bedoeld, ik dacht alleen altijd 'ach joh, dat overkomt mij toch niet' ik zag het in mijn ogen altijd bij anderen gebeuren en ik slikte de pil wel maar mijn houding was gewoon te naief. Het is alleen niet dat ik het écht niet wilde, zo voel ik mij ook helemaal niet, het voelt nu zelfs heel bijzonder. Alleen ik wilde het nú nog niet, echt niet.. Mijn studie gaat altijd voor, het is mijn nummer 1 prioriteit en ik weet nu gewoon niet of ik moet kiezen, of het samen kan, hoe ik het moet doen. Mijn vriend weet er overigens van, hij is ontzettend lief ondanks dat het besef er volgens mij bij ons beide nog niet helemaal is. We hebben het er in het vliegtuig uren over gehad, samen lachen, samen huilen en we weten het gewoon niet .
Heel veel succes met t maken van je keuze.. Ik vind t eerlijk gezegd idd wat je zelf al aangeeft, behoorlijk naief van je.. Studie kan je weer oppakken. Dit kindje krijg je NOOIT meer terug!
Nee inderdaad, en zo zit ik ook te denken. Ik heb op dit moment een heel speciaal gevoel in mijn lichaam, en ik ben altijd fel tegen abortus geweest dus je zou denken dat de keuze niet zo moeilijk is. Alleen ik zit heel erg met het feit dat ik bang ben mijn vriend ergens mee op te zadelen wat hij niet wil (hoewel hij zegt dat dit absoluut niet zo is, hij had alleen liever 3 jaar willen wachten) en ondanks dat ik stevig in mijn schoenen sta ben ik toch ergens wel gevreesd voor reactie's van mijn familie, bekenden. Ik was altijd het serieuse studiebolletje waar veel van werd 'verwacht' (niet dat ze druk op mij legden maar ik heb wel een hele trotse vader ) en dit beinvloed mij op het moment toch wel Maar ergens heb ik het sterke gevoel dat dit mijn eigen verantwoordelijkheid is en dat ik die op dit moment moet nemen, alleen hoe zit het dan met mijn vriend? Hij weet dat ik soms de pil een 12 uur later in heb genomen en kiest er dan naar zijn weten zelf ook voor om het risico te nemen, moet hij dan ook die verantwoordelijkheid hebben of is dit de 'last' waar ik hem mee opzadel? Maar zijn er misschien meiden/vrouwen die ervaring hebben met het studeren en het zwanger zijn/moeder zijn. Of misschien een informatieve site/folder kennen hierover? Ik ben trouwens net druk aan het berekenen en ik ben 5 week zwanger dit is een heel apart gevoel
Ik kan je niet vertellen wat je moet doen . Maar iig er veel over praten. Je study zou je gewoon kunnen beginnen natuurlijk en er dan even tussenuit. Dat zou je na kunnen vragen bij de school waar je je studie wilt gaan doen. Veel sterkte met de beslissing. en toch ook wel een beeje gefeliciteerd
heej, ik wens je veel sterkte en succes, denk er goed over na en hopelijk maak je de juiste beslissing meid! Wat ik mezelf afvraag: je hoort vaker dfat iemand door de pil heen zwanger raakt ( al dan niet door er 1 te vergeten of later in te nemen). Welke pil gebruikte je dan die te licht of lichter was? Is niet interressant misschien maar vroeg me dat af. Veel sterkte en kracht toegewenst in ieder geval voor het maken van de juiste beslissing! Liefs xxx, Debby
Nou ja, zolang je t maar wél zeker weet als je je besluit neemt toch? Kan me goed voorstellen dat je behoorlijk geschrokken bent.. En je moet er idd goed over praten met je vriend. Het is nl heel erg voor t kindje als die straks een papa heeft die m 'niet wilde'.. Succes nogmaals. En ik zelf hoop dat je t ukkie houdt!
Lieve Royan, Moeilijk he. Ik zit nu in dezelfde situatie. Ben derdejaars studente en vol plannen. De zwangerschap (6 weken nu) is heel erg onverwacht. Aan de ene kant vind ik het heel bijzonder, aan de andere kant maak ik me veel zorgen. Mijn vriend, ook student, is gelukkig wel echt fantastisch, dat merk ik nu nog extra. Kiezen tussen het kindje 'teruggeven' of laten komen, dat is geen keuze die je zo jong hoort te moeten maken. En een keuze die je leven hoe dan ook zal veranderen. Mijn vriend en ik willen vooral een beslissing nemen waar we allebei 100% achter staan, zodat we in ieder geval samen verder kunnen. Ik houd nu een dagboekje bij met mijn gedachten en gevoelens(die wisselen nogal) om het allemaal wat beter op een rijtje te zetten. En ik praat er veel over met mijn vriend. Verder heb ik het, buiten mijn ouders en vriend, nog aan niemand verteld. Iedereen heeft zijn mening klaar, en ik wil me niet teveel laten beinvloeden. Zelf heb ik als advies gekregen om niet te lang te wachten met je keuze. Het wordt alleen maar moeilijker naarmate je zwangerschap verder vordert. En als je er voor kiest om het kindje te houden, dan is het fijn om genoeg tijd te hebben om je emotioneel, fysiek en financieel voor te bereiden. Heel veel sterkte! Liefs
kan geloven dat je enorm geschrokken bent, dat was ik ook toen ik zwanger bleek te zijn toen m'n zoontje 5 maanden was, het was ook door de pil door, perfect op tijd genomen, nooit te laat. We hebben het laten bezinken en vonden samen , dat het voorbestemd was onze kindjes zo vlug op elkaar te krijgen. Het heeft wel moeten slijten . Maar we waren al wel getrouwd en hadden al 1 zoontje op dat moment, de gynocoloog heeft toen wel verteld dat ik binnen de 14 dagen nog het zelfde dacht als het eerste moment dat ik iets zou krijgen om de zwangerschap af te breken . Want ik wilde ook er 3 jaar tussen, maar de natuur besliste er anders over. Maar wacht zeker niet te lang, maar ken je gevoelens. Veel succes.
Ik vind het jammer dat veel meisjes/ vrouwen denken dat ze de man/ vriend ergens mee opzadelen. Ik bedoel, jullie hebben nog altijd SAMEN seks, dus weten jullie ook beiden wat de eventuele consequenties kunnen zijn. Heel lief dat hij er voor wil gaan, er voor je is, maar ik vind dit eigenlijk niet meer dan logisch! Verder zou ik me niks aantrekken (ook al is het natuurlijk moeilijk) wat familie en vrienden eventueel gaan zeggen. Je moet doen wat je gevoel je zegt en een ander moet dit maar accepteren en respecteren. Het gaat hier wel om een kindje en dat is veel belangrijker dan de mening van wie dan ook! Ik wil jullie succes wensen met het maken van een beslissing! Maar ga op je gevoel/ je hart af: vaak weet je het antwoord dan al!
Heel erg bedankt voor de lieve reactie's. We doen zometeen voor de zekerheid toch nog een zwangerschapstest, gaan onze vakantiekoffers uitpakken en rijden daarna even naar het Fiom. Hopelijk dat zij ons meer kunnen vertellen, uitleggen en informatie geven. Ik begin nu toch wel veel aparte kriebels in mn buik te krijgen
veel succes meid, hou ons op de hoogte he, je bent hier van harte welkom wat je ook doet. Je kan je hier alles van je af schrijven. Het leven loopt dikwijls niet zoals je van tevoregn plant.
Hoi Royan. Ten eerste gefeliciteerd. Ten 2e de keus is echt alleen aan jou en je vriend. Wat dat studeren betreft,als je dat echt zo graag wilt moet er heus een mogenlijkheid zijn om dat te combineren. Ik wens je met al deze moeilijke beslissingen heel veel sterkte en succes. Welke beslissing je ook neemt je bent jier ALTIJD WELKOM. Groetjes Linda
Heel veel succes. Ik hoop dat jullie eruit komen, en uit je teksten te begrijpen lijkt het alsof je het toch heel bijzonder vind, en stiekem trots ben. Dus maak aub niet de verkeerde beslissing. Studeren kan altijd nog, en je bent nog jong dus als je over 4 jaartjes begint met je studie, ben je nog steeds jong! XXX Succes