Hoi lieve moeders, Ik maak me toch zo'n zorgen en volledig onterecht... Met 7 weken een mooie echo met kloppend hartje, eergisteren met 9,5 week opnieuw een mooie echo, bewegende armpjes en beentjes, een kloppend hartje, het zag er 'fantastisch' uit volgens de verloskundige... Blij, blij, blij...! Ik huilen! Maar nog geen 24 uur later en het voelt alsof dat ergens in een ver verleden heeft plaatsgevonden, ik kan me niet voorstellen dat dit minimensje daadwerkelijk echt in mijn buik zit, dat is een concept wat nog niet helemaal binnendringt in mijn hoofd / hart. Alsof ik me alleen echt verbonden voel als ik het zie. Ik geloof het niet, ik WEET het wel, ik besef het niet... Nu voelt het zo ver weg terwijl het juist zo kortbij is... Wanneer kan ik gaan genieten, gaan geloven? Herkent iemand dit? Liefs
Ik had dit ook.. besef kwam toen mn buik groeide en k haar voelde trappen! denk dat dit veel voorkomt bij vooral een eerste kindje. Gefeliciteerd nog
Dank je voor je antwoord, ik kijk er inderdaad naar uit om snel iets te voelen en te zien.. Misschien is zo'n hart-luister-apparaat ook wel fijn, dat je steeds even kunt luisteren als je je afvraagt of er wel echt iets in je buik zit. Ik ging vrijdag voor de echo en was niet verbaasd geweest als ik een lege baarmoeder had gezien, zo voelde het, het is bijna niet te bevatten dat er WEL iets inzit... ook al weet je het... met je hoofd... Nog even geduld dus tot die kleine lekker gaat trappen, kom maar op!
Ik heb zo'n doppler niet gekocht omdat ik snel ongerust kan zijn. en als k het hartje dan niet vind word ik helemaaal gek.. Komt wel goed hoor als hij/zij trapt is echt een geweldig gevoel! Nu kan ik weer niet geloven dat ze er al in 12 weken is..
Voor mij ook heel herkenbaar! Pas nu wordt het echt... ik voel de baby en mijn buik begint eindelijk wat te groeien. Daarvoor vond ik het ook heel onwerkelijk. Altijd blij en opgelucht als ik het hartje weer had gehoord, maar een week later ging ik me afvragen of alles nog wel goed zat, want ja... ik zag niks en voelde niks. Dus wees gerust, heel normaal zoals je er nu in staat en het echte genieten komt vanzelf, even geduld nog.
Ik herken het ook! Ik ben nu in 15 weken en 3 dagen zwanger en begin een beetje een buikje te krijgen..... gelukkig mogen we over een weer naar de vk voor de controle, en dat is dan weer een stukje bevestiging..... en dan over 6 weekjes de 20 weken dcho, ik kijk er dan ook naar uit om ons kindje te kunnen voelen! Ik denk dat het dan wat echter gaat worden!
Ja ik herken het wel. Denk dat wij alle die onze eerste krijgen het wel herkennen. We komen in een nieuwe fase in ons leven, alles is ineens heel anders, je kijkt anders naar alles, je denk anders om alles, alles is nieuw, raar, ongebrijpelijk, spannend en dan hebben we ook nog eens onze hormonen die een leuk spelletje met ons spelen Nu mijn buikje langzaam toch echt op een zwangerschapsbuikje begint te lijken dan een vetbuikje en ik af en toe een kriebel voel begint het voor mij zelf ook langzaam meer echt te worden
Heel herkenbaar! Wat bij mij helpt is om het aan mensen te vertellen. Zelf leef je een beetje van echo naar echo maar bv een werkgever gaat meteen rekenen wanneer je verlof is. Anderen geven je vast het eerste cadeautje. Dat zij mijn zwangerschap zo serieus nemen maakt het voor mij ook meteen een stuk 'echter'.
Heel herkenbaar. Ik ben nu ook nog steeds bang dat er wat gebeurt met de baby in mijn buik. Denk niet eerder gerust dan wanneer ik bevallen ben van één gezond huilend baby'tje. Soms word ik wel eens gek van mezelf. Maar ik ben iemand dit alle enge en nare verhalen erg op zich aantrekt en bang dat mij dat ook overkomt. Lekker genieten van je zwangerschap meid.
Ik herken het ook . Ik heb mijn echo met 9w+2 gehad. Alles goed... Hartje klopte volgens de echoscopiste mooi. Ik vond 'm niet bijzonder beweeglijk, maar ze zei dat alles er goed uit zag. Van de week heb ik zelf met de doppler het hartje gevonden en vandaag mag ik het weer bij de verloskundige horen met 12+2. Iedere keer als ik de baby zie of hoor dan heb ik echt een piek van blijheid, geluk en vertrouwen. Maar na een dag of wat vervaagd dat vertrouwen en ben ik wat onzeker. Ik ben er gelukkig niet gespannen onder, maar ik betrap me er wel op dat ik dan vaak denk:'als ze het hartje maandag maar kan vinden' of 'wat als ik er over een paar weken achter kom dat het niet goed gegroeid is'. Vannacht dacht ik wat 'gek' drukgevoel in mijn onderbuik te hebben gevoeld. Toen beeldde ( misschien was het ook wel zo ) in dat het het bewegen van de kleine was en toen voelde ik me gelijk meer rustig en vertrouwend. Het zal wel de hele zwangerschap in meer of mindere mate blijven.
Hoii namaste ! Ik had het op het begin ook heel erg, het leek zo onwerkelijk ! We hadden pas een huis gekocht en was snel zwanger. Ik kon niet geloven dat we zoveel geluk hadden en het allemaal goed ging blijven gaan... De wachtzaal bij de gyn was telkens een marteling ! Ik was er van overtuigd dat er iets mis ging zijn, maar dan bleek alles prima in orde en was ik weer enkele dagen gerust.. Ondertussen voel ik ons kleintje al heel hard bewegen, dat maakt het allemaal werkelijkheid en stelt me echt gerust ! Nu is het helemaal genieten.. Dus nog eventjes op de tanden bijten, voor je het weet zit je beebje te kriebelen in je buik ! Veel succes
Meiske, het is echt heeeel herkenbaar! Ik heb dat de eerste weken ook heel erg gehad. Dat ik af en toe dacht, ben ik nou echt zwanger? Ik was heel erg bang dat ik het maar had gedroomd en omdat ik verder totaal geen kwaaltjes had op het moe zijn na.. was het zo onwerkelijk! Ik leefde iedere keer van echo naar echo en durfde er niet van te genieten en ik durfde zelfs niet te denken of te zeggen 'ik ben zwanger' omdat ik mij helemaal niet zwanger voelde (ik dacht altijd dat misselijkheid er echt bij hoord haha). Na een aantal echo's en met name na de 12 weken echo werd dit minder. Nu ben ik 15 weken zwanger en heb ik ons kleintje gister voor de eerste keer gevoelt! Ook begint mijn buik wat te groeien en daardoor krijg ik wat meer vertrouwen dat het echt goed zit Dus.. heb vertrouwen dat het goed komt! Mocht je je echt zorgen maken, gewoon je verloskundige bellen! Daar zijn ze ook voor enne.. gefeliciteerd met je zwangerschap!!
Bedankt dames voor jullie antwoorden! Goed om te horen dat anderen dit ook herkennen! Vond vooral de tip heel goed om anderen te vertellen die jouw zwangerschap heel serieus nemen, ik moest een kast verplaatsen en informeerde mijn vader erover die vervolgens hulptroepen ging inschakelen want no-way-in-hell dat ik in mijn 'toestand' met een kast ging slepen! Voelt erg raar om nu toe staan te kijken terwijl anderen spullen tillen (ergens ook wel lekker natuurlijk ) Thanks momma's!
Gek is dat he, op de echo's je kleine zo zien groeien en zien bewegen en zelf nog niks voelen. Elke echo ben ik steeds meer in love op die kleine. Elke echo zit ie helemaal verstopt en met handjes voor het hoofd en als ze lang met echo erbij blijven springt het echt van hou opppp!! precies hoe ik zelf nu zou reageren als iemand met een camera komt hihi. Ik hoop ook snel dat ik het wondertje echt kan voelen. Wel leg ik heel vaak mn hand onder op mn buik en zing mee met liedjes hihi. En dan moeten we nog zoveel weken!!
herkenbaar. vlak voor de echo('s) was ik altijd erg zenuwachtig. trouwens, ondanks dat ik frummel goed voel bewegen nu, ben ik ook nu nog wel zenuwachtig als de gyn een echo wil maken. minder dan eerst, maar ik vind het nog altijd wel spannend. ik werd trouwens wel rustiger vanaf het moment dat het goed begon met bewegen