Hallo meiden, Weet niet of ik hier goed zit, maar moet ff mn verhaal kwijt! Mn vriend heeft net serieus aangegeven echt geen 2e kindje te willen, Ook niet in de toekomst. Hij wilt het graag bij 1 houden... Ik ben hier zoooo verdrietig om!! Kan alleen nog maar janken. (Zelfs overgeven). Ik zou zo graag nog een 2e of zelfs 3e willen. Kan er gewoon niet over uit dat ik nooit meer zwanger zal zijn en dat het hier bij blijft... Heb t echt moeilijk, en ben echt van slag... Wat moet ik hier nou mee Ik ben bang dat ik me hier echt niet bij neer kan leggen!!
Geef hem een beetje tijd. Zie dat je kindje nog maar net 1 jaar is. Je heb volgens mij je punt wel gemaakt bij hem. Hij weet dat jij het nog wel graag wilt en gun hem zeker een jaartje. Straks als ze 1,5 worden, worden ze zoooo leuk, dat ook mijn man weer de kriebels kreeg. Je moet er beide achter staan. Als hij over een jaar nog steeds aangeeft er niet aan te moeten denken en het ook echt niet meer wil, kan je altijd nog gaan bedenken wat je belangrijker vind. Je relatie of je kinderwens.
Hoi meis, Hier hetzelfde verhaal helaas. Wat moeilijk he, om dit te accepteren en wat een verdriet kun je ervan hebben..... Manlief heeft ook vaak gezegd geen 2e te willen, laat staan een derde. Rond de kerst had ik het enorm moeilijk en ben ik een serieus gesprek aan gegaan. Manlief heeft niet doorgehad dat ik zoveel verdriet ervan had. Lang gepraat samen. Uiteindelijk heeft hij toegezegd dat hij over een 2e wil nadenken. Hopelijk komt er bij jullie ook nog een opening! Sterkte Knuffel MamsieM
Na een jaar moest mijn vriend ook niet aan een tweede denken... Maar zie banner, ben nu bijna 26 weken zwanger.. Op een gegeven moment trok hij wel bij! Hopelijk is dat bij jullie ook.. En een tip: niet door zeuren en laten rusten..
Bedankt voor jullie lieve woorden... Ik hoop dat t nog veranderd, maar ben bang van niet! Zo moeilijk Als hij vanavond uit zn werk is, wil ik er toch nog over praten. Denk dat hij niet beseft hoe verdrietig ik nu ben Tuurlijk moet ik blij zijn met mn zoontje! En dat ben ik ook!! Super blij en trots!! Zo erg dat mijn kinderwens nog groter is hierdoor... Maar vind wel dat je er beide achter moet staan, om een 2e te nemen. Maar je moet er ook beide achterstaan om geen 2e te willen. Mn relatie zou ik niet erdoor laten gaan. Want daar schiet ik niks mee op... Hoop dat ik t even naast me neer kan leggen, en dat hij bijdraaid!!
Hoezo is hij nu wel bijgedraaid dan? Ziet het nu het echte leuke er van in?? Ik heb het idee dat hij er nu niet veel aan vind. Tuurlijk hij knuffelt en speelt met m, maar kan ook zo niet naar m omkijken! Is dit het verschil tussen papa's en mama's. Soms heb ik t idee dat ik er heel anders tegen aan kijk!! Jullie mannen??
Gewoon toen ze meer ging doen enz begon hij het leuker te vinden. En omdat hij ook wist dat ik graag nog een tweede wilde is hij bijgedraaid.. Bovendien kwam hij tot de conclusie dat hij niet een hele oude vader wilde worden (hij is 31 dus eigenlijk helemaal niet echt oud maar goed ) en vond het dan toch tijd voor een tweede..
Mijn man wilde ook absoluut geen 2e en zie nu.... Toen de eerste wat ouder en leuker werd begon hij er zelf over zo ook over nr 3. Ik heb ook heel lang een 4e gewild maar dat heb ik voor mijzelf afgesloten. Nu begon hij van de week er toch over maar het is voor mij nu goed zo. Blijf er niet over door gaan, geef het de tijd en misschien komt hij er ook op terug. Een goede vriendin heeft 1 kindje, dit omdat haar man geen 2e wil. Hij geniet wel van de drukte bij ons thuis maar wil de verantwoording zelf niet dragen. Zij heeft een tijd gespeeld met het idee te stoppen en een andere relatie aan te gaan. Ze heeft er voor gekozen bij hem te blijven en ondanks dat ze heel gelukkig zijn, speelt het gemis ook een grote rol in haar leven. Hun zoontje is inmiddels 7 en ik denk dat het gevoel altijd aanwezig zal zijn.
Mijn man heeft het eerste jaar ook gezegd echt geen 2e te willen. Hij vond er vooral het eerste jaar ook echt niet veel aan. Pas toen de kleine meer kon en ging doen begon hij het ook echt leuk te vinden. Toen begon hij ook een beetje bij te draaien en met 15 maanden hebben we besloten ervoor te gaan. Ik ben ook echt bang geweest dat er nooit een 2e kindje zou komen, zoals hij telkens reageerde als we het er over hadden, en nu inmiddels alweer 6 maanden zwanger van ons 2e kindje
Kindjes zijn voor mannen heel anders dan voor vrouwen. Vrouwen dragen het kind 9 maanden in de buik en daarna komt een groot deel van de verzorging ook bij de vrouw te liggen. Mannen hebben vaak ook "niet zoveel" met een baby. Maar tegen de tijd dat ze zelfstandig wat dingen kunnen doen en je met ze kunt gaan stoeien enzo hebben mannen vaak pas in de gaten hoe leuk een kind is. Mijn vader zei altijd dat hij een kind pas leuk vindt als hij het kind omver kan duwen en het terug komt... (Dus... als het kind stevig genoeg is om tegen een stootje te kunnen ).... Vaak hebben mannen die tijd ook gewoon nodig. Laat hem weten dat je graag nog een 2e wilt maar geef hem ook de ruimte om hier in alle rust aan te laten wennen.
meid geef je man de tijd, jullie uk is nog maar een jaar mijn wederhelft wou beslist geen derde sterker nog bijna alle baby spullen weg gedaan. ik was hier erg verdrietig van mijn wens was zo sterk en nu kijk mijn banner.
Jullie woorden laten me weer iets voelen... Ik blijf nog maar hoop houden (hopelijk geen valse hoop) En laat het maar even rusten... Kijken of hij er misschien zelf over begint! Als hij er over begint, dan zal ik wel duidelijk zijn, en laten weten dan mn toekomst dromen aardig instorten! Maar ik ga zeker niet push-en... Hopelijk hebben jullie gelijk en draait hij bij als ons zoontje wat ouder is, en leuker word voor hem!! *duim,duim,duim*
Pff.. Heftig..! Wist je dit vooraf niet van elkaar? Ik zou zeker goed met hem praten en aangeven hoe jij je eronder voelt. Spreek desnoods een tijdsbestek af om er dan nog weer over te praten. Want natuurlijk kan hij nog bijdraaien! Ik hoop het van harte voor je!
Hoi TS, Ben het met Misa eens. Ik wilde nog heeeeel graag een rde (al vanaf dat onze jongste een jaar of 3 was) me partner wilde het absoluut niet, nee is nee en blijft nee Heb toen ook aangegeven dat het niet a la minute hoeft, maar dat het wel een toekomst droom voor mij is, heb ook aangegeven dan praten we er over een jaartje nog een keer over... Een jaar later ben ik er langzaam aan weer over begonnen, nog steeds wilde hij er niks van weten, school, opleiding, onzekerheid over vaste baan ga zo maar door, kon ik me ook wel in vinden... Begin vorig jaar ben ik er weer over begonnen, hij gaf toen ook zelf aan angstig te zijn voor het geen wat komen gaat: kan ik 3 kids net zoveel liefde bieden als 2, net zoveel aandacht, gaan me andere kids niks te kort komen, kan het financieel, lukt het met de ruimte in huis...we hebben er heel goed over gepraat en besloten in mei te stoppen met de pil. Dit hadden we gedaan en voordat ik het wist was ik zwanger en begon ikzelf angst te krijgen...helaas is dit geindigd in een miskraam en dat was voor ons (heel cru) de bevestiging dat we dit echt wilde... Praat inderdaad heel goed met je partner erover en geef elkaar de ruimte om je gevoelens te uiten in deze en luister naar elkaar Geef aan dat het een grote wens van jou is en of jullie het er over een aantal maanden nog eens over kunnen hebben, wellicht kijkt hij er dan anders tegen aan... Mijn hubbie heeft ook zijn tijd nodig gehad en die heb ik ook gegeven, maar ondertussen ook wel steeds laten weten dat ik nog steeds die wens koesterde en kijk nu...we mogen bijna (ben een optimist) onze kleine in onze armen houden, iets waar hij ook naar uit kijkt nu
Mijn vent is ook zo'n rare. Heeeeel hard roepen 'ik wil geen kinderen' 'nou okee 1 dan' 'ik wil geen 2' 'nou vooruit dan verbouwen we de zolder wel'. Bij hem is het heel hard blaffen maar niet bijten. Simone is nu 20 maanden en hij vindt het steeds leuker dus we zijn nu toch voor een 2e bezig. Geef het nog een beetje tijd.....
Oh mijn man wilde er ook niets van weten nog hoor. Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik graag een 2e kindje wilde en op onze dochter haar 2e verjaardag ben ik gestopt met de pil en hem condooms gegeven. Tja klinkt cru maar dat is soms bij hem de beste aanpak om er serieus over na te gaan denken. En in okt was hij uitgedacht en wilde er ook voor gaan.... Ik zeg iet dat jou man perse bij gaat draaien want hij klinkt heel stellig. Kan me voorstellen dat je hier niet mee zou kunnen leven en dat zou ik ook niet kunnen. Goed over praten en blijven praten
Jee nooit gedacht dat zoveel mannen niet willen voor een tweede. Maar misschien een stomme vraag maar hebben jullie het er van tevoren niet over gehad, is een algemene vraag aan de dames. Ik bedoel je bespreekt toch in een relaie wat je van de toekomst verwacht. Ik bedoel als mijn man heel stellig zou zn er komt maar 1 kind dan weetik niet of ij de juiste partner was. Maargoed wat de andere meiden al zeggen je moet het tijd geven kan best zijn dat hij nog van gedachte verandert, dat zal ook wel, zeker omdatou wens zo groot is en ik toch vind dat je oe dan ook hierover op 1 lijn moet komen te zitten. Succes. Xxx joyce
Hier het zelfde verhaal. Mijn man wilde ook geen 2de en ik kon het niet geloven dat ik nooit meer een kindje zou krijgen. Ik heb het 4jaar laten rusten en het in december nog eens met hem erover gehad. Hij was nog steeds niet super enthousiast maar wilde het wel proberen. 2de ronde meteen raak,helaas 3wk geleden gecuretteerd omdat het niet door gegroeid was. We zijn er kapot van geweest maar mijn man staat net zo hard te popelen als ik! Dus ik zou hem nog even de tijd geven en hem laten genieten van jullie zoon! Succes!!