Wij merken gelukkig nog niets van de crisis maar mocht dit wel het geval zijn dan zal dit zeker mee spelen in de keuze om voor (nog) een kindje te gaan. Persoonlijk vind ik het ook niet verantwoord om aan een kind(eren) te beginnen als je de eindjes aan elkaar moet knopen en overeind kan blijven door toeslagen.
Wij zijn er wel mee bezig geweest. Vooral door mijn tijdelijke contract, met de mogelijkheid dat die niet verlengd zou worden. Uiteindelijk toch de stap gewaagd, en ik verloor inderdaad mijn baan. Gelukkig kwam ik net op tijd weer aan het werk, maar we hebben het wel even benauwd gehad!
Ik heb er wel over nagedacht een jaar terug, toen zat mijn man net een paar maanden in de WW, en het ziet er nou niet bepaald rooskleurig uit voor bouwvakkers voorlopig. Maar tegelijkertijd besefte ik dat ons eerste zoontje ons uiteindelijk ook geen fortuin heeft gekost die eerste jaren tot nu toe. En we konden al niet gemakkelijk zwanger worden, én we wilden toch graag een broertje of zusje voor ons zoontje. Uiteindelijk zijn we dus toch zwanger mogen worden, en heeft mijn man alweer 1 baas versleten, en is nu net aan de gang bij een ander. (Wel een kleine carriereswitch; van timmerman naar schilder.) Deze baan is waarschijnlijk tijdelijk, t/m september, maar ja, we zien daarna wel weer verder. We hebben iig genoeg om geen schulden te maken, we kunnen eten en hebben een dak boven ons hoofd. En vooral, we hebben elkaar! Dat is het belangrijkste!
tja.. crisis.. nou hier heeft het niet uitgemaakt ... het komtnooit uit.. crisis of niet we verwachten ons 2 e kindje.. nee we levenniet breed ,, we hebben het niet breed af en toe krapjes.. maar ... dat houd ons niet tegen ... onze kindjes komen op 1 best ruime kamer.. oke de baby eerst bij ons.. ik vind het prima