dank je!! hebben er enorm veel zin in.. en idd met de economie van nu is geen enkele situatie ideaal!! maar tis wel fijn om er met elkaar over te spreken... en radioactief jodium?? nog nooit van gehoord!! mijne werkt te langzaam krijg thyrax maar de pil zorgt ervoor dat je thyrax minder goed werkt..
Tsja.. Hier ook geen ideale situatie.. 3,5 jaar geleden studeerde mijn man af als piloot als beste van zijn klas. Toen hij aan die opleiding begon was er een piloten tekort en het vinden van een baan zou hem wel lukken. Toen helaas een verkeerde keuze (op advies van de school) gemaakt en een goede baan misgelopen en daarna zaten we in de eerste recessie. De deuren van alle luchtvaartmaatschappijen vielen dicht en nu zijn we 3,5 jaar verder.. We wonen in een huurhuisje, schuld van een ton en geen zicht op een baan als airlinepiloot voor hem voorlopig.. Financieel hangt ons dus nogal wat boven het hoofd maar blijf gewoon positief! De baby is hartstikke welkom en gelukkig hebben we veel lieve mensen om ons heen die ons kunnen en zullen steunen als we er zelf niet meer uitkomen.. Ik ben nu 26 jaar en wachten op het "ideale" moment leek nog zo eindeloos ver weg dat we er nu gewoon voor gekozen hebben om zwanger te raken!
26 weken Ps: mijn man heeft op dit moment wel een baan hoor en ik heb een eigen bedrijfje, laten we het erop houden: spaargeld hebben we niet maar we redden het net
jah precies, hier hebben we beide een baan vriendlief heeft ook eigen bedrijfje en dat loopt lekker.. maar omdat hij het ''pas'' een jaar heeft kunnen we nog geen hoge hypotheek krijgen... en huurwoning zijn een drama op het moment!!
wat is ideaal? Ik was 19 toen ik een relatie kreeg, op mijn 22e stierf mijn moeder en vertoonde de relatie al behoorlijke scheuren, maar waarschijnlijk uit angst om alleen te zijn toch maar steeds doorgaan. Op mijn 26e kreeg ik een prachtige dochter, die nu dus 10 is. we hadden alles en konden veel en toch werd op alles bezuinigd om vriendlief een zuing typje is. Nu 3 jaar geleden kreeg ik eindelijk mijn eigen huisje en was de breuk een feit, rust voor mij en mijn dochter, want mijn vriend was altijd kwaad op mij, ik had geen rust meer, Nu 2 jaar geleden op 4 dec kreeg ik een mooi sint cadeautje in mijn huidige vriend. Het is zo anders dan wat ik gewent was, dit is liefde, zo veel gevoel. Grote nadeel hij woonde in de buurt van utrecht/amsterdam en ik in Limburg. Dus vorig jaar heeft hij de stap genomen en is naar Limburg gekomen. Hij is nu net 40 en heeft geen kinderen en ik had al jaren de wens voor een tweede die door mijn ex niet beantwoord werd. Dussssss gingen we ervoor. Ben in mei geopereerd aan het hpv virus en dacht daar gaan mijn kansen, op donderdag geopereed, dinsdag erna ongesteld en daarna niet meer. Tjonge jonge na al die jaren van proberen de wens weg te duwen en 2 keer een operatie aan het virus was het dan eindelijk zo ver? MIjn vriend had een baan, we konden leuke spulletjes kopen, nieuwe kamer, spulletjes via mp en veel gekregen van een vriendin. Tot oktober want toen werd mijn vriend helaas werkeloos. Hij had in zijn werk periode van een jaar 2x een week onbetaald verlof gehad en soms een dag, en dt blijken ze bij je ww aanvraag te bereken als partime werken waardoor hij maar een uitkering op net geen 32 uur krijgt, pffffff das even slikken. Dus nu zitten we in een zeer krappe situatie. Ik werk partime, kan vanwege fibromyalgie ook niet full time werken. Soms grijpt het me echt naar de keel, maar je wordt er ook creatief door, en gaat de dingen weer meer waarderen, althans das mijn gevoel. Nu is mijn vriend sinds woensdag weer aan het werk, maar het is vreselijk werk, als opvulling voor de feestdagen en niet echt motiverend ook. Communicatie is niks dus gelukkig stopt dit 30 dec ook weer. Mijn vriend is altijd vrijgezel geweest en kan dus moeilijk zichzelf uiten en praten, heel lastig en zorgt soms voor ruzie. Maar het gevoel is sterk, en we komen er wel. En zo zijn er zoveel kleine dingetjes, die ik er nog bij kan schrijven, lastige ex, belastingaanslag als je die niet gebruien kunt enz enz. Maar he, ik ben zwanger, na al die jaren mag ik het nog eens gaan doen, moeder worden en ik mag mijn vriend zijn eerste kind schenken, want is zo dol op kinderen! Vandaag genoten van het wassen van de kleertjes, lekker rommelen op het kamertje. Dus soms is er de angst maar dit kindje is zo gewenst en zal alle liefde krijgen die het nodig heeft. Nog een kleine 10 weken en ik ben zo nieuwsgierig, is het een hij of een zij, hoe ziet die eruit, op wie lijkt de kleine, zal hij de eigenwijsheid van zijn vader hebben of mijn geduld? Het kan allemaal de pret niet drukken! Dus geniet van jullie zwangerschap en ik wens jullie allemaal heel veel geluk toe
hallo meiden. wat een situaties allemaal, lastig! Wij hebben een zoon van bijna 4 en wij hebben toentertijd ook bewust voor hem gekozen, ondanks dat de situatie niet ideaal was. Ik had toen wel een vaste baan en ben gezond, dus dat was geen probleem. We hebben een leuk huurhuis waar ik beslist niet weg wil. Maar man heeft een aardige ziekte geschiedenis achter de rug; jaren geleden artritis bij hem geconstateerd (ontstekingen in gewrichten) waardoor hij in de ziektewet kwam. Omdat hij daarvoor net van baan gewisseld was en er een maand geen inkomen zat tussen de 2 banen ( konden we toen wel lijden) viel zijn ziektewetuitkering vrij laag uit helaas. Zwanger geworden en toen zoon net geboren was, kreeg man medicijnen die goed aansloegen en kon hij weer aan de slag. Maar toen zoon rond de 1 jaar was kreeg mijn man rugklachten en nu 3 jaar, 2 operaties en een zwaar revalidatie traject kunnen we eindelijk zeggen dat het beter gaat. Hij is nu per 1 december begonnen bij een nieuwe baan die hij heel leuk vind en waar het heel goed gaat. Ik ben ook nog gewisseld van baan maar heb kunnen solliciteren vanuit mn vorige baan waardoor ik gelukkig in de positie zat dat ik een aardig salaris kon bedingen. Kortom, het waren zware jaren, financieel niet makkelijk maar we hebben het gered en eind deze maand sinds jaren weer eens gewoon 2 inkomens! Wat mij vooral is tegengevallen, zijn de reacties uit de omgeving over vanalles en nog wat. Mensen hebben overal hun mening over terwijl ze vaak niet eens de hele situatie kennen. Over mijn man, zijn gezondheid, onze keuze voor een kindje. Ik ben op zich vrij goed in het negeren hiervan maar soms ben je dat gewoon zat. Gelukkig zijn er ook altijd mensen die je helpen en je moed inspreken en intresse tonen, dat scheelt. Wij hebben begin dit jaar (toen nog niet duidelijk was hoe mijn man zijn herstel ging verlopen) besloten voor nr 2 te gaan. Dit tegen niemand gezegd want tja, ik wist het commentaar alweer. Maar wij dachten, zoon gaat begin 2012 naar school dus we zullen geen dubbele opvangkosten hebben als ik meteen zwanger ben. Daarbij ging man al de goeie kant op en ben ik nu net 33 geworden dus dat telt ook allemaal mee. Ik ben wel erg blij dat ik nu pas zwanger ben geworden (achteraf gezien) want merk wel dat het mij rust geeft dan man gewoon weer werk heeft. Echt meiden, het komt allemaal goed, met jullie allemaal! Wij hebben het ook gered en zoon is de afgelopen jaren echt niks tekort gekregen, die merkt echt niks van het feit dat je het financieel krap hebt. Hij krijgt liefde, heeft elke dag eten en een uitstapje naar de kinderboerderij is net zo leuk als naar een duur pretpark. dikke knuffel en kop op!
Ik denk dat dat laatste stukje het belangrijkste is. Kinderen hebben niet de eisen die wij stellen (auto rijden, mooi huis, vakantie, de nieuwste kleren, uit eten, de nieuwste computer/telefoon/geluidsinstallatie etc.). Het enige wat het vraagt is die tijd, rust en liefde geven.
Hier is het ook niet de meest ideale situatie, manlief heeft een eigen bedrijf wat we eigenlijk met zijn tweeen doen. Maar door de slechte economie van de laatste twee jaar kunnen we er net van rond komen. Ik heb een contract bij een baas met een flexibele uren maar helaas zijn ze veel van hun projecten verloren aan een ander bedrijf wat dus inhoud dat ik straks in maart geen contractverlenging krijg. En mijn partner is ook nog es ruim 20 jaar ouder als dat ik ben en al twee volwassen dochters heeft. Maar ondanks dat mijn zwangerschap totaal niet geplandt was, buikgriep en de pil gaat echt niet goed samen. Gaan we er helemaal voor en hoe het gaat, dat zien wel voorlopig genieten we eerst van het feit dat er een kleintje komt.