Zijn er nog meer vrouwen die net als ik, hetzij gepland, hetzij ongepland, zwanger zijn van een zogeheten nakomertje? Wij hebben een zoon van 9 en een dochter van 7. Als ons derde kindje geboren wordt, zijn zij bijna 10 en 8. We zijn er ontzettend blij mee, maar het is wel weer even wennen aan het idee om weer "in de luiers te zitten". Ben benieuwd of er nog meer onder jullie zijn in hetzelfde schuitje en die het gezellig vinden om ervaringen uit te wisselen. Groetjes, Bianca
Hallo Bianca, Ook ik ben zwanger van een "nakomelingetje" Mijn dochter is bijna 9 en ik ben zwanger van mijn tweede kindje. Nadat mijn dochtertje geboren was, is mijn ex-man ervandoor gegaan met een collega. Na een paar korte en 1 heel foute relatie, ben ik ruim 4 jaar geleden mijn huidige vriend tegengekomen. Dit is echt mijn soulmate en met hem wilde ik dan ook graag nog een kindje. Gelukkig wil hij dat ook heel graag. Nadat ik in mei 2006 mijn spiraaltje liet verwijderen, bleek ik in juni al zwanger te zijn. We konden ons geluk niet op, maar helaas ging dat 6 weken later mis. Na de curettage was het kwakkelen met mijn menstruatie. Heel erg onregelmatig, maar ik was in september 2007 gelukkig toch weer zwanger. Tot mijn grote verdriet ging dit ook mis en moest ik 3 dagen voor mijn dochter's verjaardag alweer een curettage ondergaan. Inmiddels werd ik maar niet jonger en passeerde ik de 40 We gingen samen op vakantie en mijn vriend vroeg me ten huwelijk We dachten eigenlijk niet echt meer aan een baby, toen ik afgelopen september ineens heel ziek en misselijk werd. Mijn huisarts dacht aan een maagontsteking en daar kreeg ik medicijnen voor. Maar ik voelde me maar niet beter. Ik merkte op dat ik me voelde alsof ik zwanger was, maar mijn vriend geloofde dat niet. Ik dacht dus een paar dagen over tijd te zijn en deed een test. Een hartstikke dikke streep , ik was zwanger!!! De dag erna verloor ik wat bloed en ik vreesde alweer het ergste. Gelukkig kon ik door mijn verleden meteen terecht voor een echo en bleek dat ik al ruim 9 weken zwanger was!! Omdat het bloeden aanhield kon ik de week erna weer voor een echo, die was ook prima en uit onderzoek bleek dat mijn baarmoedermond erg gevoelig was en daardoor snel bloedde. Inmiddels ben ik ruim 12 weken en is het bloeden eindelijk zo goed als weg (niet te vroeg juichen he) Vanmiddag ga ik voor de nekplooimeting en combinatietest. Hopelijk is dan alles ook weer goed. Mijn dochtertje vind het prachtig, ze heeft bij haar pappa pas een zusje gekregen en nu hoopt ze stiekem op een broertje. Ik heb haar al gezegd, dat ik daar niks aan kan doen, maar het zou wel leuk zijn he. Voor nu ben ik al hartstikke blij als de tests goed zijn en ik een gezond kindje draag Ik ben heel blij als dit wondertje ons gegund is Ik vind het wel gezellig om met een "lotgenote"te praten Liefs Pluisje
hallo hier zijn we nu ook zwanger van een nakomeling .. mijn vriend en ik hebben beiden al 2 kids uit een eerdere relatie ik van 12 en 14 en mijn vriend van 10 en bijna 12 dus nu 1 van ons samen ... we zijn echt super blij al is het leeftijd verschil aardig maar ondanks dat zijn de jongens hier super blij en leven echt met ons mee echt super liefs angel
Hoi Angel, Heeft ook wel z'n voordelen he, als je er flink wat leeftijdsverschil tussen zit Je andere kids zijn dan al wat zelfstandiger en je kan je aandacht volgens mij beter verdelen, dan dat je ze snel achter elkaar krijgt. Ik had er van tevoren niet voor gekozen en had graag eerder een brusje voor mijn meisje gehad, maar zo is het nu eenmaal niet. Het heeft namelijk een aantal jaar geduurd, voordat ik iemand ontmoette, waarmee ik graag nog een kleintje zou willen en andersom. Het toeval is, dat mijn ex-man pas ook weer pappa is geworden en mijn kleine meid nu binnen een jaar ( zeer waarschijnlijk) van enig kind naar 2 zusjes of zusje en broertje gaat Gelukkig is de band met mijn ex redelijk goed nu.Alleen was ik afgelopen weekend een beetje boos op hem. Hij belde me op dat ze ziek was, ze had koorts en hoestte veel. Eigenlijk zou ze in de herfstvakantie, komende week, daar blijven tot woensdag, omdat ik eigenlijk moest werken. Ze kon dus onmogelijk daar blijven , en hij vertelde me dat de vader van zijn vrouw, mexicaanse griep had. Nu konden ze dat natuurlijk niet gebruiken met een baby erbij. Nee, ik zit te wachten op de mexicaanse griep Ik heb haar natuurlijk opgehaald, maar ze was helemaal niet zo ziek als ze zeiden. Ik denk dat ze gewoon teveel was. Zijn vrouw was nog niet helemaal opgeknapt van de keizersnede en ze waren erg bang dat de baby ziek zou worden. Ik vind het allemaal wat overdreven. Oké, waarschijnlijk ook wat oud zeer, maar ik hoop niet dat ze nu mijn dochter niet meer zo vaak willen zien. Dan ga ik op mijn strepen staan hoor. Ze heeft net zoveel recht op haar vader, als dat baby'tje. Mijn vriend zegt al, dat hij niet zo met mijn dochter om wil gaan, als onze baby er is. Maar ik denk dat dat toch anders is. Ik ben haar mamma en zal haar echt niet weg doen als het effe niet uitkomt Zo weer genoeg gezeurd Liefs Pluisje